วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน 2016

สัปดาห์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา

ปญจ 1:2-11………….
2ปัญญาจารย์พูดว่า
ไม่เที่ยงแท้ที่สุด
ทุกสิ่งทุกอย่างไม่เที่ยงแท้

3มีประโยชน์อะไรที่มนุษย์ทำงาน
ลำบากตรากตรำอยู่กลางแดด
4คนชั่วอายุหนึ่งล่วงไป คนอีกชั่วอายุหนึ่งก็มา
แต่แผ่นดินยังคงอยู่เหมือนเดิมเสมอ
5ดวงอาทิตย์ขึ้น ดวงอาทิตย์ตก
แล้วรีบไปยังที่ซึ่งจะขึ้นมาอีก
6ลมพัดไปทางใต้
แล้วพัดกลับมาทางเหนือ
ลมพัดหมุนเวียนไปมา
พัดกลับมาและหมุนเวียนอยู่เช่นนั้น
7แม่น้ำทั้งหลายไหลลงสู่ทะเล แต่ทะเลก็ไม่เต็ม
แม่น้ำยังไหลต่อไปจากต้นน้ำ
8ทุกสิ่งน่าเบื่อหน่าย
ไม่มีผู้ใดอธิบายเหตุผลได้
นัยน์ตาดูไม่อิ่ม
หูก็ฟังไม่พอ
9สิ่งที่เคยเกิดขึ้นแล้วก็จะเกิดขึ้นอีก
สิ่งที่เคยทำแล้วก็จะทำอีก
ไม่มีสิ่งใดใหม่ภายใต้ดวงอาทิตย์
10มีสิ่งใดบ้างที่จะพูดได้ว่า “ดูซิ สิ่งนี้ใหม่”
สิ่งนั้นเคยมีอยู่นานมาแล้วก่อนที่เราจะเกิด
11ไม่มีใครจดจำสิ่งต่างๆในอดีต
แม้สิ่งที่เกิดขึ้นก็จะถูกลืมจากผู้ที่จะมาในภายหลังด้วย

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “ปัญญาจารย์” หนังสือพระคัมภีร์ที่เป็นวรรณกรรมปรีชาญาณเล่มหนึ่งที่พ่ออยากให้พี่น้องได้รู้จักครับ ไม่บ่อยที่ได้อ่าน อ่านไม่ง่าย ไม่บ่อยที่จะมีคนอธิบายจริงๆ

• พ่อขอถือโอกาสนี้อธิบายหนังสือเล่มนี้ให้เพื่อประกอบการอ่านในมิสซาสองวันนี้ และถ้ามีโอกาสอ่านต่อๆไป น่าอ่าน น่าเข้าไปให้ถึงความหมายของวรรณกรรมปรีชาญาณฉบับนี้ครับ จะได้รู้จักวรรณกรรมปรีชาญาณเล่มนี้ดีๆสักหน่อยนะครับ

• วันนี้ความรู้หน่อยนะคับ...ส่วนการอ่านพระคัมภีร์นี้จะค่อยๆ ชัดเจน และน่าอ่านครับ....
o ชื่อหนังสือ “ปัญญาจารย์” Ecclesiastes อ่าน เอกเกรซีแอสแตส มาจากภาษากรีก Ἐκκλησιαστής หมายถึง “บุคคลที่เรียกประชุม เรียกให้เกิดที่ประชุมหรือมาชุมนุมรวมกัน”
o ที่ๆมาพบปะหรือประชุมคือ Ekklesia “เอกเกรซีอา” แปลว่า พระศาสนจักรก็ได้ หรือ ชุมชนที่ชุมนุมกัน
o ปกติคนๆ ในพระคัมภีร์ปัญญาจารย์เรียกตนเอง อาจารย์หรือปัญญาจารย์ ภาษาฮีบรูหนังสือเล่มนี้เรียกว่า Koheleth ภาษาฮีบรู “קֹהֶלֶת, Qoheleth,” “โคเฮเลธ” หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นในราวศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล

• หนังสือปัญญาจารย์เล่มนี้เขียนเกี่ยวกับอะไร....
o เป็นที่รวมของความคิดทางปรัชญาที่ไตร่ตรองถึงความไม่มีสาระ ไร้สาระ หรืออนิจจังของสรรพสิ่ง
o ลักษณะการเขียนเป็นการเขียนต่อๆ เนื่องไม่เป็นระบบนัก แต่เน้นความคิดเรื่องความไร้สาระของสิ่งต่างๆ ความไร้สาระของโลกกายภาพ

• เนื้อหาของหนังสือปัญญาจารย์ เน้นที่
o เป้าหมายหรือคุณค่าของชีวิตมนุษย์ ชีวิตนี้แสนลำบากและหนักหน่วงสำหรับคนส่วนใหญ่ หรือภาระเบาสำหรับบางคน
o แต่ที่สำคัญคือการขาดความสมดุลระหว่างชีวิต และการแสวงหาไม่มีที่สิ้นสุดไม่มีความพอ....
o ผู้นิพนธ์สรุปว่า ทุกอย่างล้วนไร้สาระและอนิจจัง ไม่มีความหมาย ไม่มีความหมายเอาเสียเลย

• ทุกอย่างดูล้วนเป็นอนิจจัง ความปรารถนาของมนุษย์เป็นเพียงชั่วแล่น ไม่จีรังยั่งยืนและมันก็จะผ่านไปอย่างรวดเร็ว ไม่มีสาระยั่งยืนสำหรับชีวิตของมนุษย์ ไม่มีอะไรยั่งยืนจริงๆ ในโลกนี้ หนังสือปัญญาจารย์กล่าวถึงหลายเรื่องที่เป็นอนิจจังหรือความไม่เที่ยงแท้ และไร้สาระที่สุด...
o งานของมนุษย์ก็ไร้สาระที่สุด (1:4-11)
o ความปรารถนาจะรู้นำไปสู่ปัญหาที่ใหญ่กว่า (1:12-18)
o ความพึงพอใจ ความสุข มนุษย์ไม่เคยพอ (2:1-12)
o คนฉลาดหรือคนโง่ ก็ที่สุดต้องตายเหมือนกัน (2:13-17)
o การแสวงหาความร่ำรวยก็เหมือนกับการวิ่งไล่จับลม (2:18-26)
o ชีวิตแต่ละวันผ่านไปตามจังหวะอย่างไร้ชีวิตชีวา ก็แค่ผ่านไป ผ่านไป (3:1-13)
o อนาคตก็ไม่มีวันแน่นอน อนาคตไม่เคยเที่ยง (3:14-22)

• ความปรารถนาที่ลึกที่สุดของจิตใจมนุษย์นั่นคือซับซ้อนเสียเหลือเกิน เพราะชีวิตจำกัด และลำบากจริงๆ

• หนังสือปัญญาจารย์นี้ไม่ได้เน้นเรื่องชีวิตอมตะ หรือชีวิตหลังความตาย ดูเหมือนปัญญาจารย์จะไม่ได้เชื่อเรื่องชีวิตอมตะของวิญญาณ หรือเรื่องการกลับคืนชีพของผู้ตาย การลงโทษ หรือรางวัลหลังความตาย ความคิดของปัญญาจารย์อันที่จริง ผู้นิพนธ์ต้องการที่จะมุ่งเน้นเรื่องชีวิตบนโลกนี้เท่านั้น และชี้ให้เห็นว่า โลกนี้ช่างไม่จีรังจริงๆ หรือ ไร้สาระจริงๆ

• ดังนั้น การทำงานของมนุษย์ ดิ้นรนภายใต้ดวงอาทิตย์นี้จะมีประโยชน์อะไร.....

• ข้อสรุปที่ทำได้ และมีค่าที่สุด คือ การ “ยอมรับความยินดีที่มาจากพระเจ้าที่ประทานให้มนุษย์”

• หนังสือปัญญาจารย์สอนอะไรเป็นสาระสำคัญ....
1. มนุษย์มีความจำกัดจริงๆ
2. อย่าเสียเวลาและพลังงานมากมายกับสิ่งอนิจจังไม่จีรังยั่งยืน หรือความไร้สาระ
3. การเจริญชีวิตในปัจจุบันแต่ละวันอย่างดีมีค่าที่สุด เจริญชีวิตทุกอึดใจปัจจุบันอย่างดี
4. เจริญชีวิตปัจจุบันที่พระเจ้าประทานให้อย่างดีที่สุด อนาคตให้พระองค์ดูแลต่อไป
5. ดังนั้น คำสุดท้ายของปัญญาจารย์ คือ “จงยำเกรงพระเจ้า... รักษาบัญญัติของพระเจ้า” นั่นคือสาระสำคัญที่ต้องปฏิบัติ เพราะที่สุดพระเจ้าจะเป็นผู้ตัดสินงานของมนุษย์ทั้งหมดในทุกอย่างแม้ที่ซ่อนเร้นก็ตามไม่ว่าจะที่ดีหรือเลว พระเจ้าจะตัดสินเองทั้งหมด (12:13-14)

• วันนี้พ่อขอให้ความเข้าใจต่อหนังสือปัญญาจารย์นะครับ เพื่อจะอ่านต่อๆ ไปในอนาคต อ่านพระคัมภีร์นะครับ พระเจ้าอวยพรทุกท่านครับ ขอให้ดำเนินชีวิตในโลกอนิจจังไม่จีรังยั่งยืนนี้ด้วยความยำเกรงพระเจ้าและวางใจในพระองค์ผู้เดียว...
o ยำเกรงพระเจ้า ไม่ใช่กลัว แต่รู้ตัวว่าควรเจริญชีวิตอย่างดีเสมอเพราะพระองค์รักเราจริงๆ และเรารักพระองค์ และ
o เกรงใจเพื่อนมนุษย์กันให้มากๆ เกรงใจกันบ้าง ถ้าจะทำอะไรที่ไม่มีปัญญา ขาดสติเข้าใส่กัน รักก่อนมากๆนะครับ อย่าทำให้เพื่อนพี่น้องผิดหวัง หรือ ทำให้เสียใจต่อกันเลย อย่าทำให้เพื่อนพี่น้องต้องหลั่งน้ำตาเสียใจเพราะเรา แต่ถ้าเขารักเราจนเขาเสียน้ำตาเพราะรักศรัทธา และเราเสียน้ำตาเพราะรักเช่นกัน โอเค ครับ....
o เห็นใจกันมากๆนะครับ อย่ากรีดหัวใจทำร้ายกันด้วยคำพูดที่ขาดปัญญาหรือขาดสติเลย... ชื่นชม ให้เกียรติ รักกันนะครับ เราลูกพระครับ ฉลาดในเรื่องความรักเมตตาก็สุดยอดครับ... พระเจ้าอวยพรนะครับ