วันเสาร์ที่ 15 พฤศจิกายน 2014
สัปดาห์ที่ 32 เทศกาลธรรมดา
3ยน 1:5-8...

5เพื่อนรัก ท่านทำงานอย่างซื่อสัตย์โดยช่วยเหลือพี่น้องแปลกหน้าเหล่านี้ 6เขาเป็นพยานยืนยันต่อพระศาสนจักรถึงความรักของท่าน เป็นการดีที่ท่านจะช่วยเขาให้เดินทางต่อไปตามพระประสงค์ของพระเจ้า 7เขาเดินทางไปเพราะเห็นแก่พระนามของพระคริสตเจ้าเท่านั้น และไม่ได้รับสิ่งใดจากคนต่างศาสนา 8เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้อนรับ และร่วมงานกับบุคคลเหล่านี้ในงานเผยแผ่ความจริง

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• บทอ่านวันนี้สั้นมากๆ แต่มีคำหนึ่งที่โดนใจพ่อในคำเตือนของยอห์น “เป็นหน้าที่ของเราที่จะต้อนรับ”


• สำหรับพ่อ “Hospitality is all about love” (การต้อนรับกันและกันนั่น คือ “ความรัก”) 


• ถ้าสักครั้งหนึ่งในชีวิตของเราถ้าหากว่าเราไม่ได้รับการต้อนรับ...ไม่ทราบ ว่าจะรู้สึกอย่างไร เคยมีประสบการณ์ของการไม่ได้รับการต้อนรับบ้างไหม หรือถ้าได้รับการต้อนรับแบบไม่จริงใจ หรือต้อนรับแบบขอไปที เรามีประสบการณ์เช่นไหมว่าเรารู้สึกอย่างไร... พ่อมีประสบการณ์เล่าให้ฟังเวลาที่เราไม่ได้รับการต้อนรับ หรือเรากลายเป็น “อากาศธาตุ” สำหรับใครบางคนหรือกลุ่มคน

• ประสบการณ์ของการไม่ได้รับการต้อนรับ...

o พ่อเคยรับเชิญไปที่บ้านชาวเยอรมันสมัยเรียนอยู่ที่บอนน์ วันพิเศษของครอบครัวชาวเยอรมัน พ่อรู้จักกับพ่อบ้านคนเดียว และเขาเชิญพ่อไปโอกาสวันเกิดลูกสาวเขา งานใหญ่ครับ คนมาสักสามสิบสี่สิบคน พ่อรู้จักพ่อบ้านคนเดียว... เขาเชิญและอยากให้ไป ภาษาเยอรมันเราก็เด็กแรกเกิด ใช้การไม่ได้ด้วย... พ่อเข้าไปแล้ว ได้ทักทายพ่อเขา และก็นะ พ่อบ้านเขาก็ต้องไปทัก ไปคุยกับคนมากมาย พ่อก็เริ่ม ถูกโดดเดียวศีรษะดำอยู่คนเดียว... ไม่มีใครคุยด้วย เพราะคุยไม่รู้เรื่อง... 555 ทุกคนมองพ่อแปลกๆ พ่อก็หามุมสงบ นั่งคนเดียว ไม่รู้จะคุยกับใคร พ่อบ้านเขานานๆมาคุยกับเราคำนึงแล้วก็จากไป... พ่อรู้สึกตนเองถูกโดดเดี่ยว รู้สึกตนเองเป็นอากาศธาตุมากขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนไม่ไหวแล้ว พวกเขารับประทานกันในสวน บาร์บีคิว ดื่ม คุย เรานั่งในห้องรับแขก เงียบๆ จนที่สุดเมื่อผ่านไปสักชั่วโมง ก็ขอตัวกลับ พ่อบ้านถาม “จะกลับแล้วหรอ...” ตัวพ่อเองก็อยากบอกว่า “อยากกลับตั้งแต่มาถึงแล้ว” รู้สึกถึงความไม่มีตัวตนในบ้านนั้น เงียบ ซึม จนต้องขอตัว... 55 เมื่อเดินออกจากบ้านนั้นได้เดินกับไปวัดตามถนน พ่ออยากจะกรีดร้องถึงความรู้สึกแสนสุข ได้เป็นอิสระ ออกมาจากสภาพนั้นเสียที... ใช่ครับ การอยู่อย่างไม่มีตัวตน เหมือนอากาศธาตุนั้น ไม่มีความสุขเลยครับ เหมือนไม่ได้รับการต้อนรับ ไม่รู้จัก และไม่สนใจ... ออกมาแล้วดีใจแทบตาย ไม่อยากเจอแบบนั้นอีกเลย... ไม่อยากจริงๆ

• ประสบการณ์ของการได้รับการต้อนรับ ใส่ใจและหันมาหา..โอ้พระเจ้า เวลาแห่งความสุขที่สุด

o พ่อสมัยเรียนอยู่ที่โรม ปีแรก วันหนึ่งมีคณะครูจากโรงเรียนอัสสัมชัญไปกรุงโรม พวกเขาอยากไปเข้าเฝ้าพระสันตะปาปา (บัดนี้คือนักบุญยอห์นปอลที่สอง) พ่อเขียนจดหมายขึ้นไปหาเลขาที่จัดพิธีการเข้าเฝ้าวันพุธ พ่อส่งจดหมายขึ้นไป และได้รับจดหมายตอบกลับ... พวกเราได้ ครูคำสอนสามสิบคนจะได้เข้าเฝ้าพระสันตะปาปาในการเข้าเฝ้าทั่วไปพร้อมกับคน นับหมื่นๆคน... 

o วันนั้น พวกเราได้รับเกียรติให้ขึ้นไปอยู่ข้างบนใกล้ๆพระองค์ พ่อและคณะครูตื่นเต้นมากๆ พวกเราได้อยู่ทางขวาของพระองค์พร้อมกับกลุ่มพิเศษหลายร้อยคน แต่พวกเราได้อยู่แถวหน้าสุด ห่างจากพระองค์นิดเดียว ตื่นเต้นกันมากๆ พวกเราได้เห็นพระสันตะปาปายอห์นปอล ได้ฟังพระองค์ ได้รับพร 

o และเมื่อจบ เขาจัดให้พวกเราได้รอพบพระองค์ มีเพียงสี่กลุ่มที่ได้รับสิทธิ์นี้ กลุ่มละสักสามสิบคน กลุ่มเรากลุ่มแรกเลย ตื่นเต้นกันที่สุด ยืนเป็นกลุ่มบนขั้นบันไดหลังเวที รอพระองค์ตื่นเต้นสุดๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เข้าเฝ้าใกล้ชิดเช่นนี้... พวกเรายืนรอ.. เลขาพาพระองค์เดินมาหากลุ่มเรา โอ้พระเจ้าสุขใจ ตื่นเต้นกันสุดๆ พระองค์ชราแล้ว ถือไม่เท้าแล้ว แต่เดินเข้ามาหาพวกเรา ทักทาย พ่อก็คุยกับพระองค์ ถวายรายงานว่าพวกเราเป็นใครมาจากไหน... ตื่นเต้นครับ ตากล้องทางการก็ถ่ายรูปพวกเรา พวกเราก็รุมกันจับพระหัตถ์พระองค์ กอด และหลายคนก็ร้องไห้ ดีใจที่สุด....

o แต่พระองค์เดินผ่านมาเพียงครู่เดียว... และเลขาพระองค์ก็พาพระองค์เดินผ่านไปอย่างรวดเร็ว... แต่พ่อยอมไม่ได้ อยากให้พระองค์ถ่ายรูปหมู่กับพวกเราได้ไหม... พ่อก็ร้องตะโกนครับ “พระสันตะปาปาครับ ถ่ายรูปหมู่กับพวกลูกได้ไหม...” พ่อตะโกนขณะที่พระองค์กำลังเสด็จผ่านไปแล้ว...เดินจากกลุ่มเราไป... เมื่อพ่อตะโกน เลขาของพระองค์หันมาดุพ่อ ตาเขียวเชียว “พอแล้ว ถ่ายรูปไปเยอะแล้ว” อ้าว...ก็เราอยากได้รูปหมู่นี่นา.. (ปกติพระสันตะปาปาจะไม่ยืนถ่ายรูปหมู่หน้ามหาวิหารครับ เพียงเดินผ่านทักทายเท่านั้น)... นั่นโดนดุแล้วเรา...เลขาท่านดุพ่อ... เสียงดุดังด้วย...แต่พอพระสันตะปาปาได้ยินพ่อโดนดุ ขณะร้องขอถ่ายรูปหมู่....5555 ดีใจที่สุด... พระองค์หันกลับมา เดินย้อนกลับมาหาพวกเรา มายืนท่ามกลางพวกเรา ยืนตรงกลางกลุ่มหน้าลานพระวิหารเลย ภาพประวัติศาสตร์แสนมหัศจรรย์ก็เลยเกิดขึ้น... ไม่น่าเชื่อเลย ไม่น่าเชื่อจริงๆ พระสันตะปาปายอห์นปอล ท่านนักบุญแห่งยุคของเราที่เราได้เข้าเฝ้า เราได้ตะโกนร้องขอพระองค์... พระองค์ทรงฟังเสียงร้องของเรา ฟังเสียงของเรา และหันกลับมาหากลุ่มเรา เดินมายืนตรงกลางให้ช่างถ่ายรูปหมู่ให้พวกเรา... ทรงต้อนรับพวกเราตามที่พ่อร้องขอ... การได้รับการต้อนรับ หันมาหาเรา ทำให้มีความสุขที่สุดเลยครับ

• พี่น้องที่รัก พ่อเคยไปที่โรงแรมหนึ่งในแผ่นดินอิสราเอลทางใต้มากๆ ของทะเลตาย พ่อประทับใจข้อความที่เขาตั้งไว้เป็นอุดมคติของโรงแรม นั่นคือ “Hospitality is all about love.” แปลความง่าย “การต้อนรับคือความรัก” “การให้การต้อนรับกันและกันเป็นเครื่องหมายถึงความรักต่อกันและกัน”

• ชอบครับและเมื่อหันกลับมามองดูคำสอนในพระคัมภีร์เราเห็นความจริงประการนี้จริงๆ เรามาดูตัวอย่างกันนะรับ

o อับราฮัม ในพันธสัญญาเดิม ต้อนรับบุรุษสามคนที่มาถึงที่พักของท่านและอันที่จริงเป็นพระเจ้าที่เสด็จมา และอับราฮัมก็ได้ให้การต้อนรับอย่างเต็มกำลัง สุดกำลัง ท่านกระตือรือร้นต้อนรับอย่างเต็มที่จริงๆ เป็นเครื่องหมายของศรัทธาแลความเชื่อและความรักต่อพระเจ้าจริงๆ

o โยเซฟบุตรของยาโคบ ในหนังสือปฐมกาล แม้ถูกขายไปอียิปต์ แต่ที่สุดภาพที่สวยงามและน่าประทับใจที่สุดเพื่อเมื่อพี่น้องต้อนรับกัน รักกัน สวมกอดกันโดยไม่ได้มีความโกรธแค้นใดๆ

o พระเยซูเจ้า พระองค์โดนฟาริสีตำหนิบ่อยๆ ว่า พระองค์ต้อนรับและร่วมโต๊ะกับคนบาป... จะหมายความว่าอะไรเล่า...ถ้าไม่ใช่ความรัก...

• พระเยซูเจ้าทรงต้อนรับทุกคน ต้อนรับเด็กเล็กๆ โอบอุ้มเขา และทรงสอนชัดเจน ใครไม่ต้อนรับพระอาณาจักรของพระเจ้าเหมือนเด็กเล็กๆ จะไม่ได้เข้าพระอาณาจักรนั้นเลย พระองค์ย้ำใครต้อนรับเด็กเล็กๆเหล่านี้ ตอนรับเรา... ใครให้น้ำแก้วหนึ่งแก่ท่านเพราะท่านเป็นศิษย์ของเรา เขาจะไม่ขาดรางวัลเลย


• พระเยซู ต้อนรับทุกคนที่มาหาพระองค์ แสวงหาพระองค์ แม้ทรงเหนื่อยอ่อน แต่เมื่อเห็นพวกเขา พระองค์ทรงต้อนรับ ทรงเลี้ยงดู และเอาพระทัยใส่


• พี่น้องที่รัก พ่อคิดว่าสิ่งที่เราต้องสรุปในวันนี้ให้ได้คือ ความรักแสดงออกชัดด้วยการต้อนรับ ต้อนรับกันและกันให้เวลากันและกัน พ่อขอเชิญชวนให้เรา “ต้อนรับกัน” ให้เป็นเครื่องหมายของการเป็นคริสตชนของเราจริงๆ 

o ต้อนรับกันด้วยความจริงใจและห่วงใยต่อกันให้มากที่สุดนะครับ.... 

o การที่เราจะเปิดใจ ให้เวลาและให้โอกาสแต่การต้อนรับกันและกัน 

o ขอให้เราให้เวลาให้การต้อนรับกัน เพื่อนิสัยการต้อนรับจะได้เป็นลักษณะสำคัญของชีวิตคริสตชนของเราทุกคนนะครับ

• พี่น้องที่รักครับ.... พ่อคิดว่าคริสตชนทุกคนต้องพร้อม ต้องเปิดใจ ต้องต้อนรับกันและกันเสมอ


• ขอพระเจ้าอวยพร

o ขออย่าให้เราปิดบ้าน 

o ขออย่าให้เราปิดโอกาส

o หรือปิดใจไม่ต้อนรับกันและกันนะครับ... 

o ตรงกันข้าม...ขอให้เราใจกว้างที่สุดที่จะประกาศความรักของเราด้วยการเปิดใจต้อนรับกันและกันนะครับ พระเจ้าอวยพรครับ...