วันศุกร์ที่ 26 กันยายน 2014
สัปดาห์ที่ 25 เทศกาลธรรมดา
ปญจ 3:1-111
มีเวลาสำหรับทุกสิ่ง มีเวลาสำหรับกิจการต่างๆภายใต้ท้องฟ้า
2มีเวลาเกิด และเวลาตาย
เวลาปลูก และเวลาถอนสิ่งที่ปลูก
3เวลาฆ่า และเวลารักษาให้หาย
เวลารื้อทำลาย และเวลาก่อสร้าง
4เวลาร้องไห้ และเวลาหัวเราะ
เวลาไว้ทุกข์ และเวลาเต้นรำ
5เวลาโยนก้อนหินทิ้ง และเวลาเก็บรวบรวมก้อนหิน
เวลาสวมกอด และเวลาละเว้นการสวมกอด
6เวลาแสวงหา และเวลาสูญเสีย
เวลาเก็บรักษา และเวลาโยนทิ้ง
7เวลาฉีก และเวลาเย็บ
เวลานิ่งเงียบ และเวลาพูด
8เวลารัก และเวลาเกลียด
เวลาทำสงคราม และเวลาสันติ
9คนงานได้ประโยชน์ใดจากงานยากลำบากของตน 10ข้าพเจ้าเห็นงานยากลำบากที่พระเจ้าประทานให้มนุษย์มีงานทำ 11พระองค์ทรงกระทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลา แต่ทรงใส่ความสำนึกถึงเวลาที่ผ่านไปไว้ในใจของมนุษย์ ถึงกระนั้นมนุษย์ก็ยังไม่เข้าใจจุดเริ่มต้นและการสิ้นสุดของกิจการที่ พระเจ้าทรงกระทำ
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “มีพระพรสำหรับปัญญาทุกอย่าง มีพระคุณต่างๆไม่สิ้นสูญ มีพระหรรษทานในยามอาดูร มีพระคุณจำรูญในยามทดลอง” เพลงนี้ชอบครับ พ่อร้องมานับสักยี่สิบปีแล้วครับ... ไว้ใจพระเจ้ามีพระพร มีเวลาเสมอ...
• พ่อเคยได้ยินคำพูดนี้บ่อยๆ และพี่น้องต้องเคยได้ยินคำพูดนี้บ่อยๆ ไม่มากก็น้อยเช่นกัน คือสำนวนที่ว่า “ไม่มีเวลา....” พ่อเองก็เคยเผลอพูดไปบ่อยๆ เหมือนกัน “พ่อไม่มีเวลา.... ผมไม่มีเวลา เราไม่มีเวลา...”
• เวลาที่พ่อไปขอความช่วยเหลือใคร หรือมีใครมาขอความช่วยเหลือเรา ก็ได้ยินเสมอว่า “ยุ่งมาก ไม่มีเวลา....” ได้ยินบ่อยครับเป็นคำขออภัยหรือแก้ต่างแก้ตัวและไม่สามารถทำตามคำขอได้.... คำว่า “ไม่มีเวลา...” อืมม์ ได้ยินบ่อยเสียจริงๆครับ....................................... บ่อยมากๆๆๆๆๆๆๆ
• วันนี้ขอนิยามคำว่า “เวลา” สักหน่อยดีไหมครับ.... เวลาคือมิติ ที่เหตุการณ์ต่างๆถูกจัดเป็นระเบียบ ว่าเป็นอดีต เป็นปัจจุบัน และเป็นอนาคต เท่ากับว่าเวลาคืออดีต ปัจจุบันและอนาคต... สามมิตินี้ครับ วานนี้ วันนี้และพรุ่งนี้
o เวลาคือเนื้อหาสำคัญมากในการศึกษาไตร่ตรองของศาสนา ปรัชญาและวิทยาศาสตร์... ทุกศาสตร์พิจารณาเรื่องเวลาเสมอๆ ไม่ได้ขาด
o เวลาจึงเป็นเรื่องที่ใกล้ตัวที่สุด ไม่มีไม่ได้ เพราะทุกอย่างของชีวิต ทุกมิตอยู่ “ในเวลา”
o ดังนั้น คำว่า “ไม่มีเวลาจึงยากที่จะเป็นความจริง” มีแต่คนที่ตายแล้วเท่านั้นที่เรียกได้อย่างแท้จริงว่า ไม่มีเวลา หมดเวลา คือ ตายแล้วเท่านั้นในใจความนี้
• นักบุญเอากุสติน ในหนังงานเขียนของท่านเรื่อง Confessions 11.26 ได้ให้ความหมายของ “เวลาไว้อย่างน่าสนใจ” เวลาคืออะไร.... ท่านสรุปการศึกษาของท่านน่าสนใจว่า
1. ความทรงจำคืออดีต
2. ความตั้งใจกระทำคือปัจจุบัน
3. และความคาดหวังคืออนาคต
• นักปรัชญามาร์ติน ไฮเด็กเกอร์ กล่าวว่า “เราไม่ได้อยู่ในเวลา แต่เรานั่นแหละคือเวลา” ดังนั้น ความสัมพันธ์กับอดีตคือความสำนึกในปัจจุบันที่เรากำลังเป็นอยู่ ทำให้อดีตนั้นคงอยู่กับเราด้วยในปัจจุบัน
• เอาเป็นว่า พ่อเองก็เริ่มปวดศีรษะกับการอธิบายทางปรัชญาแล้วครับ.. พ่อคิดว่า เรามาดูประสบการณ์ที่พ่อเคยได้ยินบ่อยๆว่า “ไม่มีเวลา” ดีกว่า พ่อมีประสบการณ์มากมายเรื่องการไม่มีเวลา ได้ยินคนบอกว่าไม่มีเวลา
• มีประสบการณ์หนึ่งที่พ่อได้เห็น ได้สัมผัส และบอกตรงๆว่า “เจ็บ” ก่อนอื่นได้โปรดอย่าตำหนิประสบการณ์ที่พ่อจะเล่า อย่าตำหนิคนที่อยู่ในประสบการณ์ต่อไปนี้เลยนะครับ ให้เราเรียนรู้ด้วยกันจะดีมากครับ... ให้อภัยด้วยนะครับ.... เรื่องจริงมีอยู่ว่า.........
o พ่อเคยได้ไปร่วมมิสซาที่วัดๆหนึ่ง วันนั้นมีพระสงฆ์มาหลายองค์อยู่ เจ้าอาวาสก็อยู่กับเรา เมื่อมิสซาจบ เราเดินเข้าไปในบ้านพักพระสงฆ์เพื่อรับประทานอาหารเที่ยงหลังมิสซานั่นเอง ขณะเดินเข้าไป พ่อสังเกตเป็นคุณยายท่านหนึ่งนั่งรออยู่ที่หน้าบ้านพักพระสงฆ์ตรงข้างประตู ทางเข้า ดูท่าทางคุณยายเขากังวลและเกรงใจ...
o “ยายครับมาหาใครหรือครับ” พ่อถาม คำตอบคือ “พ่อเจ้าวัดค่ะ....” พ่อก็บอกว่า “เดี๋ยวท่านคงจะตามมานะครับ ยายรอก่อนนะครับ พ่อเขากำลังตามมา....”
o สักพักเราก็เริ่มรับประทานอาหารเที่ยง... พ่อเจ้าอาวาสก็เข้ามารับประทานกับเราด้วย... เรารับประทานกันอยู่นานเกือบครึ่งชั่วโมงผ่านไป
o ที่สุด คุณยายท่านนั้น ก็เข้ามาที่ประตูห้องอาหาร ขณะนั้น พอดีว่าตัวพ่อเองพ่อนั่งหันหน้าออกไปที่ประตูห้องอาหาร ส่วนพ่อเจ้าวัดนั่นหันหน้ามาหาพ่อและหันหลังให้ประตู
o “พ่อครับมีคุณยายมาหาครับ” พ่อเห็นจึงบอกพ่อเจ้าวัดทันที
o “ยาย วันนี้พ่อไม่มีเวลา ไม่สะดวก...ไว้ยายมาวันหลังนะ....” คุณพ่อเจ้าวัดหันไป และกล่าวโดยทันที...
o คุณยายแสดงอาการน้อมนอบแทบจะหมอบต่ำด้วยซ้ำ อันที่จริงท่านหลังค่อมด้วยครับ...
o “พ่อคะดิฉันจะมาขอเสียเงินคาบำรุงค่าหลุมศพลูกชายของฉันค่ะ....” คุณยายท่านนั้นพยายามต่อไปที่จะขอเวลาพ่อเจ้าวัด
o “ยายพ่อไม่สะดวกนะเอาไว้มาวันพรุ่งนี้....ก็แล้วกัน”.... พ่อเจ้าวัดยืนยันตอบว่าไม่สามารถ
o “พ่อคะ พรุ่งนี้ดิฉันไม่ว่างค่ะคุณพ่อ....” คุณยายพูดแบบขอร้อง ขอความเห็นใจ...
o “งั้นไว้มาวันหลังหรือวันเสาร์หน้าก็ได้นะ.... วันนี้พ่อไม่มีเวลา พ่อไม่สะดวก นะยายนะ...” คุณพ่อท่านนั้นนั่งยัน (เพราะนั่งอยู่)... แล้วก็พยายามที่จะปฏิเสธต่อไป และขณะนั้น คุณพ่อเจ้าวัดกับพวกเราก็ดูเหมือนยุ่งจริงๆ (เขียนประชด จริงแล้วไม่ได้ยุ่งเลยเพราะที่โต๊ะอาหารเราคุยกันสัพเพเหระ????...
• เจ็บในหัวใจครับ และขออภัยจากพระเจ้าแทนคุณพ่อท่านนั้นด้วยจริงๆ.... อย่าโกรธท่านนะครับ มันนานมากแล้วนานมากเพียงแต่ความทรงจำพ่อกับประสบการณ์นั้นยังอยู่เพื่อสอน ใจตนเอง...
• มนุษย์เราอ่อนและพลาดได้ และประสบการณ์นั้นก็สอนพ่อ สอนเราได้มากมายเช่นกัน พ่อท่านเองก็คงลืมไปแล้วหรือไม่ได้คิดด้วยซ้ำ..... แต่ตัวพ่อเองไม่เคยลืมประสบการณ์ที่เจ็บปวดหัวใจและบาดร้าวมโนธรรมในครั้ง นั้น...
• ที่สุดคุณยายต้องจำนน และต้องเดินหลังค่อมๆ จากไปเพื่อขึ้นรถสองแถวปากประตูวัด... กลับไป อ้อ ลืมบอก หลังของคุณยายค่อมมากด้วย และประตูวัดกับบ้านพ่อก็เกือบเจ็ดแปดร้อยเมตรเห็นจะได้กระมัง... พ่อเองก็ยังเป็นพระสงฆ์เด็กกว่าพ่อเจ้าวัดก็ไม่สามารถแทรกแซงหรือทำอะไรได้ ไม่อยู่ในความสามารถ เพราะพ่อไม่ใช่เจ้าอาวาส และเราก็เป็นน้องเสียหลายขุมหลายปี... แต่เสียใจ เสียใจที่ได้สัมผัสประสบการณ์ที่เกิดต่อหน้าเช่นนั้น อยากก้มลงไปกราบเท้าขอโทษคุณยายท่านนั้นจากใจจริง อยากขอโทษพระเจ้าจากใจจริงๆ เสียใจแทนคุณพ่อท่านนั้นที่อาจจะพลาดไป... ที่ไม่สะดวกและไม่มีเวลา... อันที่จริงไม่ใช่ไม่มีเวลา มีครับมีเหลือเฟือด้วย แต่... “ไม่ได้ให้เวลากับคุณยายท่านนั้นที่เป็นลูกวัดต่างหาก”....
• ปรัชญาหรือหลักคิดและหลักชีวิตของพ่อเองเกี่ยวกับเรื่องเวลา
o พ่อคิดว่าทุกคนมีเวลา ไม่มีคำว่า “ไม่มีเวลา” เพราะถ้าไม่มีเวลาคือตายแล้วเท่านั้น เวลามีสำหรับทุกคนตราบยังมีชีวิต...
o เพียงแต่ “จะให้เวลาหรือไม่ให้เวลา” นั่นคือประเด็นสำคัญ
o ถ้าหาก “ความรักคือการให้”.... คนที่มีความรัก ย่อมให้เวลาได้เสมอ...ย่อมอดทนและรอคอยได้เสมอ จริงไหมครับ
o คนที่รักกัน นัดกันไว้ ถ้ามาช้าเป็นชั่วโมงหรือหลายชั่วโมง.... แม้ต้องรอก็ไม่มีวันโกรธครับ ตรงกันข้ามกลับห่วงใยและรอคอยด้วยความเป็นห่วงกันจริงไหม...
o แต่ถ้าไม่รักกันนะครับ ผิดนักแม้นาทีเดียวก็โกรธวีนแตกงอนหงิกกันได้เลยนะครับ หรือแม้แต่.... ถ้ามาถึงเร็วก่อนเวลาก็ยังพาลบ่นว่ากันได้เลยว่ายังไม่ถึงเวลาจะมา ทำไม...จริงไหมครับ.....
• พี่น้องที่รักครับ เอาเป็นว่า วันนี้เล่าประสบการณ์ที่เจ็บปวดหัวใจเพื่อให้เห็นความหมายของเวลาและการให้ เวลาซึ่งหมายถึง “ความรัก”
• พระวาจาของพระเจ้าวันนี้จากหนังสือปัญญาจารย์ กล่าวถึง “มีเวลา” ในหลายๆประเด็น... พ่ออยากสรุปว่า
o เวลาคือความรักครับ
o การให้เวลาคือการให้ความรักได้เสมอ
o เรียนรู้จักพระเจ้าองค์ความรัก พระองค์จึงเป็นนิรันดร์เสมอไป เพราะทรงเป็นความรัก พ่ออยากให้เราคริสตชนได้เรียนรู้จักการให้เวลาแก่กันเสมอ พระสงฆ์ต้องให้การต้อนรับให้เวลาสัตบุรุษเสมอและเราก็ให้เวลาต่อกันและกัน เสมอ... เพราะการให้เวลาคือการให้ความรัก อย่าบอกว่า “ไม่มีเวลา” เพราะมีแต่คนที่ตายแล้วเท่านั้นที่ไม่มีเวลา...
o ทุกคนมี 24 ชั่วโมงเท่ากันในแต่ละวัน แต่เราจะให้หรือไม่ ขึ้นกับความรักของเรา อย่าบอกว่า “ฉันไม่มีเวลาให้เธอ... ไม่มีเวลาให้เพื่อพี่น้อง ครอบครัว” ถ้ารักก็มีเวลาเสมอครับ... ความรักอยู่เหนือกาลเวลาไม่ใช่หรือครับ...
• ดังนั้น พี่น้องที่รักครับ..พ่อขอด้วยนะครับ เห็นใจสำหรับคนที่ทำงานหนักเพื่อเลี้ยงครอบครัวและชีวิต... สังคมบีบรัดเรามากๆครับ...แต่ขอนะครับ...
o อย่าบอกว่าไม่มีเวลาไปวัดเพราะถ้ารัก... มีเวลาให้เสมอครับ ถ้าวันอาทิตย์ต้องทำงานเพราะจำเป็นจริงๆ ก็หาเวลาไปหาพระบ้างนะครับ... “ให้เวลากับความรักต่อพระเจ้า”
o อย่าบอกว่า ไม่มีเวลาอ่านพระคัมภีร์ ไม่มีเวลาสวดภาวนา หรือทำอะไรที่เกี่ยวกับศาสนา.. เพราะถ้ารักมีเวลาเสมอครับ
o อย่าปฏิเสธการขอร้อง หรือร้องขอของเพื่อนพี่น้อง การร้องของคนในครอบครัว และของคนตกทุกข์ได้ยาก โดยเฉพาะคนที่ไม่สู้สำคัญเลยนะครับ.... เพราะลำพังที่เขากล้าเดินมาขอความช่วยเหลือ ขอความเมตตาจากเรานั้น... เขาก็ต้องกลั้นลมหายใจ และหายใจลึกๆ ตัดสินใจ รวบรวมความกล้ามากมายอยู่แล้ว... อย่าปฏิเสธเขาเลยนะครับ สงสารเขา
o พ่อจำได้เวลาที่พ่อไปขออะไร หรือขอความช่วยเหลือจากใคร ถ้าเขาต้อนรับ ให้เวลา ตอบรับ พ่อดีใจมากสุดๆ เสมอครับ...
o พวกเราคริสตชน พระสงฆ์ นักบวช เรารักใช่ไหมครับ ถ้ารัก ให้เวลาสิครับ.... การให้เวลาคือเครื่องหมายที่แสดงออกของความรักจริงๆ การให้เวลาเยี่ยมเยียนคนเจ็บ ผู้ลำบาก การเยี่ยมคือการให้เวลาครับ.... “อยู่นานๆ ได้ไหม นานๆจะเจอกันสักที...” อะไรประมาณนี้แหละครับ ความรัก ให้เวลาได้เสมอ ไม่มีคำว่า “ไม่มีเวลา” สำหรับความรักครับ
• อ่านพระคัมภีร์วันนี้นะครับพระเจ้าทรง “มีเวลาเสมอสำหรับทุกสิ่ง มีพระพรสำหรับทุกอย่างครับ” เพราะพระเจ้าเป็นความรัก ขอพระเจ้าอวยพรครับ
• อ้อ ที่พ่อนั่งลงเขียนบทเทศน์ทุกวันมาหลายปีแล้ว... ครับพ่อก็ให้เวลาเหมือนกัน ไม่ค่อยรู้สึกเป็นภาระครับ เพราะทำเองเสนอให้เอง ไม่มีค่าตอบแทนใดๆ เพียง แต่พ่อรู้สึกว่านี่เป็นภารกิจแห่งความรักครับ...
• ที่พี่น้องที่รักหลายท่านนั่งลงอ่านสิ่งที่พ่อเขียนทุกวัน ก็เป็นความรักต่อพระเจ้าและเป็นความรักที่ให้เวลาเหมือนกันครับ แต่ต่างกันตรงที่ว่าพี่น้องอาจข้ามไป ไม่อ่านหลายวัน ไม่ได้อ่านพระคัมภีร์และบทเทศน์ อาจทิ้งไปหลายวันได้ แต่พ่อเองหลายปีนี้ทุกวันยังไม่เคยขาดเลยครับ... พ่อว่าก็เหมือนพี่น้องทำมาหากินต้องไปทำงานทุกวัน ขาดงานก็โดนตำหนิ โดนตัดเงินเดือน แต่พ่อเขียนแบบอิสระไม่มีค่าตอบแทน หลายปีนี้น่าจะพิสูจน์ได้นิดหน่อยว่าพ่อให้เวลาทุกวัน และเขียนเรียก “พี่น้องที่รัก” ทุกวัน อาจเรียกได้ว่านี่คือการให้ความรักต่อพระวาจาและต่อพี่น้องบ้างกระมัง ครับ...
• เช่นวันนี้เขียนยาวอีกแล้วนะครับ (ให้เวลามากกว่าทุกวัน)... ดังนั้น ให้เราภาวนาเพื่อกันและกันขอให้พ่ออดทนและรักต่อไป ให้พี่น้องผู้มีน้ำใจดีให้เวลาอ่านต่อไป คือ รักต่อไปด้วยเช่นกันนะครับ ภาวนาเพื่อกันและกันนะครับ และถ้ามีใครบกพร่องในการให้เวลาอย่าตำหนิกันเลย แต่ภาวนาเพื่อกันนะครับ ขอให้เป็นประสบการณ์เพื่อการไตร่ตรองเติบโตต่อไปครับ...
• “พระองค์ทรงกระทำให้ทุกสิ่งงดงามตามเวลา แต่ทรงใส่ความสำนึกถึงเวลาที่ผ่านไปไว้ในใจของมนุษย์” ขอพระเจ้าอวยพรครับ..
