วันเสาร์ที่ 29 เมษายน 2017
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลธรรมดา
บทอ่านกจ 6:1-7 / ยน 6:16-21
               เมื่อเราอ่านประวัติของพระศาสนจักรในยุคแรก เราอาจจะมีความคิดว่า เวลาที่กลุ่มคริสตชนสมัยแรกมีชีวิตอยู่นั้น เป็น “ยุคทอง”
นักบุญลูกกาได้อธิบายถึงพระศาสนจักรในกรุงเยรูซาเล็ม โดยได้สรุปออกเป็น 3 ช่วงด้วยกัน

ในหนังสือกิจการอัครสาวกคือ (กจ 2:42.47,4:32 37,5 12-16)
ซึ่งได้อธิบายว่า พระศาสนจักรในกรุงเยรูซาเล็ม เป็นกลุ่มคริสตชนในอุดมคติ และนี่คือประสบการณ์ของการมีชีวิตอยู่ใน  “ยุคทอง” พระศาสนจักรไม่ใช่พระศาสนจักรที่สมบูรณ์แบบ และจะไม่มีวันที่จะเป็น พระศาสนจักรหมายถึงสมาชิกทุกคน ซึ่งไม่สมบูรณ์แบบนั่นเอง
ให้เรารักพระศาสนจักร อย่างที่พระศาสนจักรเป็น คล้ายกับร่างกายของเรา ซึ่งมีทั้งอวัยวะที่แข็งแรงและอ่อนแอ
พระศาสนจักรก็เป็นพระศาสนจักรของนักบุญและคนบาป
ซึ่งต้องอาศัยพระเมตตาของพระเป็นเจ้า จึงสามารถเป็นกายทิพย์ของพระเยซูเจ้าและเจ้าสาวที่รักของพระองค์
         
          ในบทอ่านที่หนึ่งวันนี้ เมื่อมีการบ่นเรื่องการแจกทานทุกๆวัน เพราะบรรดาแม่หม้ายของพวกกรีกมิได้รับของแจก
อัครสาวกทั้ง 12 ก็มาประชุมกันกล่าวว่า “ไม่เป็นการสมควร ที่เราจะละทิ้งการประกาศพระวจนะของพระเจ้า เพื่อไปแจกจ่ายอาหาร
เหตุฉะนั้นพี่น้องทั้งหลายท่านจงเลือกเอา 7 คนในพวกท่าน ที่มีชื่อเสียงดีเปี่ยมไปด้วยพระจิตเจ้า มีความเฉลียวฉลาดแล้ว
เราจะแต่งตั้งเขาให้กระทำหน้าที่นี้ ส่วนเราจะได้เอาใจใส่ทำการอธิษฐานภาวนาและรับใช้พระวจนะ” (ข้อ1-4) พวกเขาจึงเลือกคน 7 คน และพวกพระสาวกก็ปกมือเหนือพวกเขา เพื่อทำหน้าที่ พวกนี้คือพวกสังฆานุกรยุคแรก
มนุษย์เรามักจะมีความสุขกับการที่เขาเคยมีความสุข ดังนั้นถ้าคุณทำให้เขามีความสุขตอนนี้ คุณจะทำให้เขามีความสุขต่อไปได้อีก 20 ปี จากการมีความทรงจำที่ดีเกี่ยวกับความสุขครั้งนี้” (ซิดนีย์ สมิธ นักบวช นักปฏิรูปชาวอังกฤษ)

…“คนฉลาดไม่เคยนั่งร้องไห้หาสิ่งที่สูญเสียไป แต่เขาจะหาวิธีปรับแต่งแก้ไขความเสียหายนั้นอย่างร่าเริง” (วิลเลี่ยม เชคสเปียร์ นักเขียนบทละครชาวอังกฤษ)