“จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่ 1”
2. ขอบพระคุณและแสดงความยินดี (6)
b) ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน
- คำอธิษฐานของนักบุญเปาโลเป็นคำภาวนาของธรรมทูตคนหนึ่ง ท่านไม่สามารถคิดและรักพระเจ้าได้ ถ้าปราศจากการระลึกถึงบุคคลที่ท่านอุทิศชีวิตให้ นักบุญเปาโลระลึกถึงและเป็นห่วงบุคคลเหล่านั้นอยู่เสมอ ฝากเขาไว้กับองค์พระผู้เป็นเจ้าให้ทรงดูแลเอาใจใส่ความต้องการของเขา ก่อนที่นักบุญเปาโลจะวอนขอเช่นนี้ ท่านมองเห็นความดีที่มีอยู่ในชีวิตของเขา คำอธิษฐานภาวนาของคริสตชนดังที่ได้รับแบบอย่างจากนักบุญเปาโลนั้น จึงเป็นการขอบพระคุณพระเจ้า ท่านนักบุญได้รับรู้จากทิโมธีว่า ผู้มีความเชื่อในกลุ่มกลุ่มคริสตชนใหม่ ๆ มีความมั่นใจและมีความเลื่อมใสศรัทธา ในขณะที่นักบุญเปาโลขอบพระคุณพระเจ้าด้วยเหตุนี้ ท่านก็ยังชมเชยเขาจากในจริง และเป็นกำลังใจให้เขาเหล่านั้นซื่อสัตย์และมั่นคงในความเชื่อ
- ความเชื่อ ความรักและความหวัง เป็นเสาหลักของชีวิตคริสตชน คุณธรรมทั้งสามประการนี้จะแยกอยู่อย่างโดดเดี่ยวไม่ได้ เพราะเป็นการแสดงออกถึงทัศนคติอย่างเป็นรูปธรรมคือ ความเชื่อแสดงออกในความมุ่งมั่นที่จะดำเนินชีวิตอย่างสมเหตุสมผล ความรักแสดงออกในการรับใช้ การบริการที่เร้าใจ ความหวังแสดงออกในความอดทนและการถูกทดลองด้วยความพากเพียร
- เมื่อนักบุญเปาโลมองสภาพกลุ่มคริสตชนที่มีความกระตือรือร้น ท่านก็คิดย้อนไปถึงแหล่งที่มาของชุมชนนี้คือ การที่พระเจ้าทรงเลือกและทรงเรียกเขาทั้งหลาย ของประทานต่าง ๆ ทางชีวิตจิตมาจากพระเจ้าตั้งแต่นิรันดรภาพ พระองค์ทรงเลือกประชากรและบรรดาบุตรแต่ละคนของพระองค์โดยไม่มีค่าตอบแทนใด ๆ เลย และทรงกำหนดให้เขาเหล่านั้นมีความละม้ายคล้ายกับภาพลักษณ์ของพระบุตร ผู้ทรงเรียกเขาเหล่านั้นผ่านทางผู้ประกาศข่าวดี
- นักบุญเปาโลมั่นใจในความจริงนี้ เพราะภารกิจของเขาที่เมืองเธสะโลนิกาประสบความสำเร็จอย่างสมบูรณ์ การประกาศข่าวดีของท่านไม่เป็นเพียงคำพูดเท่านั้น แต่ยังเป็นพละกำลังของพระจิตเจ้าผู้ทรงกระทำในจิตใจมนุษย์ การตอบสนองน่าพิศวงของคริสตชนใหม่รับรองความจริงนี้ เพราะเหล่านั้นไม่เพียงได้รับพระวาจา แต่กลายเป็นพยานผู้มีความมั่นใจในข่าวดีที่ประกาศ และได้เปิดเผยข่าวดีนี้ไปทั่วแคว้น ดังนั้น เขาทั้งหลายจึงกลายเป็นแบบอย่างสำหรับผู้มีความเชื่อทุกคนในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา
- การเริ่มต้นและพื้นฐานของชีวิตคริสตชนคือการกลับใจ นี่เป็นก้าวเดินสำคัญที่สุด ก่อนอื่นหมด ผู้ยอมรับความเชื่อจำเป็นต้องกลับใจ คือต้องหันหลังให้กับรูปเคารพปัจจุบันทั้งหลายเช่นเดียวกับรูปเคารพในอดีต และยอมรับใช้พระเจ้าเที่ยงแท้ผู้ทรงชีวิต การกลับใจต่อพระเจ้าและความเชื่อในพระคริสตเจ้าไม่สามารถแยกจากกันได้ เพราะพระเจ้าพระบิดาเป็นผู้ทรงส่งพระเยซูเจ้า พระบุตร และในทางกลับกัน พระบุตรทรงนำเราไปสู่พระบิดาและทรงบันดาลให้เราคืนดีกับพระบิดา ความเชื่อในพระคริสตเจ้าผู้สิ้นพระชนม์เพราะบาปของเรา และทรงกลับคืนพระชนมชีพโดยพระบิดายังเป็นความหวังในความรอดพ้นสุดท้ายด้วย หมายความว่าพระองค์จะเสด็จกลับมาอย่างรุ่งโรจน์ เพื่อนำเราเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้าอย่างถาวร
