“จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวเธสะโลนิกา ฉบับที่ 1”
2. ขอบพระคุณและแสดงความยินดี (4)

- โดยท่านได้รับพระวาจา นักบุญเปาโลชี้แจงว่า กิจการแรกที่ชาวเธสะโลนิกาได้ทำในการเลียนแบบเขา คือยอมรับพระวาจา ดังนั้น การยอมรับพระวาจาจึงเป็นกิจการที่แสดงความเชื่อ

- ด้วยความทุกข์ยากหลายประการ ความทุกข์ยากและความปีติยินดีควบคู่กันได้ เพราะไม่ใช่ความทุกข์ยากแต่ความเศร้าโศกที่ตรงกันข้ามกับความปีติยินดี ความทุกข์ยากพิสูจน์คุณภาพของความปีติยินดี (เทียบ 2 คร 1: 3-7) ผู้ที่ยอมรับข่าวดีจะต้องประสบความทุกข์ยากและการเบียดเบียนอยู่เสมอ  (เทียบ กจ 17:1-9) แต่สิ่งเหล่านี้ไม่เป็นอุปสรรค ตรงกันข้ามกลับเป็นโอกาสเหมาะที่จะประกาศความทุกข์ทรมานของพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน เพราะเวลานั้น เราก็ถูกตรึงบนไม้กางเขนด้วย ปัจจัยแรกเพื่อการเผยแผ่คริสตศาสนาก็คือ การประกาศข่าวดีและการเป็นพยานถึงข่าวดีในโลกที่ต่อต้านวิถีชีวิตของผู้ประกาศ เพราะเขาดำเนินชีวิตในฐานะที่เป็นบุตรของพระเจ้าและเป็นพี่น้องกับเพื่อนมนุษย์

- แต่ท่านก็ยังมีความปีติยินดีที่มาจากพระจิตเจ้า ความปีติยินดีเป็นเครื่องหมายความเชื่อ ความเชื่อที่ไม่มีความปีติยินดีเปรียบเหมือนคนป่วย ความปีติยินดีมาจากใจที่ได้บรรลุจุดมุ่งหมายของตน การประทับอยู่ของพระจิตเจ้านำความปีติยินดี ที่ไม่มีใครแย่งไปได้ ดังที่พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ใจของท่านจะยินดี ไม่มีใครนำความยินดีไปจากท่านได้” ( ยน 16:22) ที่ใดมีความยินดี พระเจ้าทรงดำรงอยู่ที่นั่น ที่ใดไม่มีความยินดี พระเจ้าไม่ดำรงอยู่ที่นั่น

- ด้วยเหตุนี้ ท่านจึงเป็นแบบอย่างให้กับผู้มีความเชื่อทุกคนในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา พระคริสตเจ้าทรงเป็นแบบฉบับสำหรับนักบุญปาโล นักบุญเปาโลเป็นแบบอย่างของชาวเธสะโลนิกา และชาวเธสะโลนิกาเป็นแบบอย่างสำหรับผู้มีความเชื่ออื่น ๆ  ในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายา การเป็นแบบอย่างสร้างพระศาสนจักรและทำให้พระศาสนจักรเข้มแข็ง พระเยซูเจ้าทรงเป็นแสงสว่าง เมื่อเรารับแสงสว่างจากพระองค์แล้ว เราจะได้เป็นสว่างสำหรับผู้อื่น (เทียบ ยน 8:12; มธ 5:14)

- พระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าดังก้องมาจากท่าน ไม่เพียงแต่ในแคว้นมาซิโดเนียและแคว้นอาคายาเท่านั้น ชีวิตของชาวชาวเธสะโลนิกาผู้เป็นพยานถึงความเชื่อ ความหวังและความรัก ทำให้พระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าดังก้อง เสียงของผู้ประกาศข่าวดีทั้งด้วยคำพูดและชีวิตเป็นเสียงที่ทุกคนได้ยิน เพราะเป็นเหมือนเสียงกึกก้อง คำพูดที่ไม่มีเสียงรับรู้ไม่ได้ ไม่เป็นคำพูดในความหมายที่แท้จริง

- ความเชื่อของท่านในพระเจ้ายังเลื่องลือไปทั่วทุกหนทุกแห่ง จนเราไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก ผู้ที่กระทำความชั่วร้ายมีอิทธิพลต่อผู้ได้รับผลกระทบฉันใด ผู้กระทำความดีก็มีอิทธิพลต่อผู้อื่นฉันนั้น อิทธิพลของชาวเธสะโลนิกาที่ได้รับผลดีแผ่ขยายไปยังทุกคน การเป็นพยานของเขาปรากฏชัดแก่ทุกคน จนกระทั่งนักบุญเปาโลคิดว่า ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดอีก แม้ผู้ที่ไม่มีความเชื่อก็ได้รับการเป็นพยานเช่นนี้ เพราะแบบอย่างของชาวเธสะโลนิกาเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็น แม้ก่อนที่เขาจะพูด ความเชื่อแผ่ขยายด้วยการติดต่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในบุคคลที่ต่อต้านพระวาจาที่ได้ยิน แต่ไม่ยอมรับหรือในบุคคลที่ไม่เข้าใจภาษาที่ประกาศข่าวดี หรือในบุคคลที่ใกล้ชิดจนไม่เห็นแสงสว่างที่ออกมาจากผู้ประกาศ เพราะดังที่พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ไม่มีประกาศกคนใด ได้รับการต้อนรับอย่างดีในบ้านเมืองของตน” (ลก 4:24) การดำเนินชีวิตเป็นพยานถึงความเชื่อ เป็นวิธีปกติในการประกาศข่าวดี ซึ่งเป็นหน้าที่ของผู้มีความเชื่อทุกคน เราต้องรับผิดชอบต่อความเชื่อของผู้อื่นอีกด้วย บ่อยครั้งคนจำนวนมาก จะถูกหรือผิด ไม่มีความเชื่อเพราะโทษของคริสตชน

- เพราะคนเหล่านั้นพูดถึงเรื่องราวเกี่ยวกับเราว่า เราได้เริ่มงานในหมู่ท่านอย่างไร การที่ชาวเธสะโลนิกาได้ต้อนรับนักบุญเปาโล และพระวาจาอย่างดีทำให้ทุกคนประหลาดใจ จงสังเกตว่า การต้อนรับผู้ประกาศข่าวดีและการต้อนรับข่าวดีนั้นเป็นสิ่งเดียวกัน เราต้อนรับพระคริสตเจ้าผู้พระวจนาตถ์ทรงรับธรรมชาติมนุษย์ เราไม่ได้ต้อนรับสารที่เป็นนามธรรม การเป็นพยานของคริสตชนจึงมีความสำคัญมาก  

- และท่านกลับใจ ความเชื่อรียกร้องการกลับใจ ให้มาหาพระเจ้า เป็นการหันมามองพระองค์ เป็นการจัดชีวิตให้อยู่ในทิศทางที่มุ่งไปสู่พระองค์ และเป็นการยึดมั่นในพระองค์ ความสัมพันธ์กับพระเจ้าจะกำหนดความสัมพันธ์อื่น ๆ ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนมนุษย์หรือสิ่งต่าง ๆ ในโลก ความสัมพันธ์กับพระเจ้าจัดให้ชีวิตของเรามีระเบียบ ซึ่งรวมเหตุการณ์ต่าง ๆ เป็นหนึ่งเดียว