วันพุธที่ 21 มิถุนายน 2017
สัปดาห์ที่สิบเอ็ด เทศกาลธรรมดา
มธ 6:1-6;16-18…
1“จงระวัง อย่าปฏิบัติศาสนกิจของท่านต่อหน้ามนุษย์เพื่ออวดคนอื่น มิฉะนั้น ท่านจะไม่ได้รับบำเหน็จจากพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ 2ดังนั้น เมื่อท่านให้ทาน จงอย่าเป่าแตรข้างหน้าท่านเหมือนที่บรรดาคนหน้าซื่อใจคด มักทำในศาลาธรรมและตามถนนเพื่อจะได้รับคำสรรเสริญจากมนุษย์ เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว
3ส่วนท่าน เมื่อให้ทาน อย่าให้มือซ้ายของท่านรู้ว่ามือขวากำลังทำสิ่งใด เพื่อทานของท่านจะได้เป็นทานที่ไม่เปิดเผย 4แล้วพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง จะประทานบำเหน็จให้ท่าน
5“เมื่อท่านอธิษฐานภาวนา จงอย่าเป็นเหมือนบรรดาคนหน้าซื่อใจคด เขาชอบยืนอธิษฐานภาวนาในศาลาธรรม และตามมุมลานเพื่อให้ใครๆ เห็น เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว 6ส่วนท่าน เมื่ออธิษฐานภาวนา จงเข้าไปในห้องส่วนตัว ปิดประตู อธิษฐานต่อพระบิดาของท่านผู้สถิตทั่วทุกแห่ง แล้วพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่งจะประทานบำเหน็จให้ท่าน
16“เมื่อท่านทั้งหลายจำศีลอดอาหาร จงอย่าทำหน้าเศร้าหมองเหมือนบรรดาคนหน้าซื่อใจคด เขาทำหน้าหมองคล้ำ เพื่อแสดงให้ผู้คนรู้ว่าเขากำลังจำศีลอดอาหาร เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว 17ส่วนท่าน เมื่อจำศีลอดอาหาร จงล้างหน้า ใช้น้ำมันหอมใส่ศีรษะ 18เพื่อไม่แสดงให้ผู้คนรู้ว่าท่านกำลังจำศีล อดอาหาร แต่ให้พระบิดาของท่านผู้สถิตทั่วทุกแห่งทรงทราบ และพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง ก็จะประทานบำเหน็จให้ท่าน”
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• การปฏิบัติศาสนกิจ... พระเยซูเจ้าสอนอย่างไรเราทราบดี และสภาพจริงของชีวิตคนไทยของเราเป็นอย่างไร... เราน่าศึกษาเปรียบเทียบกันหน่อยครับ
• พ่ออ่านพระคัมภีร์แล้วพ่ออ่านคำตำหนิของพระเยซูเจ้าต่อพวกฟาริสีและการปฏิบัติของพวกเขาพ่อว่ามีหลายอย่างที่สอนเรา “เราคนไทยนิสัยไทย” ได้มากทีเดียว
• คำสอนพระเยซู เรื่องการทำทาน
o “เมื่อท่านให้ทาน จงอย่าเป่าแตรข้างหน้าท่านเหมือนที่บรรดาคนหน้าซื่อใจคด มักทำในศาลาธรรมและตามถนนเพื่อจะได้รับคำสรรเสริญจากมนุษย์... เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว
o ส่วนท่าน เมื่อให้ทาน อย่าให้มือซ้ายของท่านรู้ว่ามือขวากำลังทำสิ่งใด เพื่อทานของท่านจะได้เป็นทานที่ไม่เปิดเผย แล้วพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง จะประทานบำเหน็จให้ท่าน”
• สิ่งที่เราพบได้ในการทำทานของคนไทย...
o ประธาน เจ้าภาพ มีอยู่เสมอ เป็นเรื่องใหญ่เป็นเรื่องของชื่อเสียงหน้าตา เรื่องของบริษัท ร้านค้า ทุกอย่างก็ต้องมีการระบุชื่อเสียงเรียงนาม เพื่อเป็นเกียรติ เวลามีการทำบุญทอดกระถินผ้าป่า... มีการแจกซองเพื่อเป็นเจ้าภาพ เยอะมาก รายการทำบุญก็จะมี “รายชื่อ หรือพ่อเขียนว่า ลายชื่อก็ได้ เพราะเป็นรายชื่อเจ้าภาพที่ทำให้ดูแล้วตาลาย เพราะเรียงเป็นร้อย เป็นพัน บนซองจะพิมพ์ตัว “จิ๊วจิ๋วแว่นขยายแทบมองไม่เห็น อีกหน่อยคงต้องใช้แว่นจุลทรรศน์” ครับ ก็เพื่อคำว่า “เจ้าภาพ” เรื่อง “หน้าตา” จริงๆนะครับ
o ปกติเมื่อมีงานศพ หรือการจากไป... ก็มักจะมีการขอเป็นเจ้าภาพ ปกติเท่าที่ทราบการเป็นเจ้าภาพก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ก็รับเป็นเจ้าภาพ คือ ระบุชื่อบริษัทหรือห้างร้าน หรือท่านนั่นท่านนี่ และก็มีเงินทำบุญจำนวนหนึ่ง พ่อไม่ทราบว่าการเป็นเจ้าภาพเขาต้องใช้เงินกันเท่าไร... ไม่ทราบจริงๆครับ แต่เท่าที่พ่อรู้บางทีก็ไม่มากนัก เป็นการให้เกีรยติ เป็นการประกาศความรัก ความรู้คุณ หรือความสัมพันธ์...
o แต่การทำบุญให้ทานของเราคนไทยก็นะ... ทำบุญไม่ได้เป่าแตรไปข้างหน้า แต่เดินนำหน้า ขบวนรถแห่กองเงิน พุ่มไม้เงินทำบุญ แห่กันไป มีใบแบงค์ติดเต็มต้น (ส่วนตัวพ่อเอง อาจจะเป็นนิสัยส่วนตัวที่ไม่ดีคือพ่อไม่ชอบเลย... เวลารับของมอบของ..ต้องมีการถ่ายรูป ยืนสองข้าง ซองอยู่ตรงกลาง ซอง เช็คขนาดยักษ์เมตรคูณเมตรปลอม ระบุจำนวนต้องทำให้ขนาดใหญ่ และยืนจับชักคะเย่อกันสักพักจนกว่าจะถ่ายรูปเสร็จ... หรือส่งไปแล้ว ยังถ่ายภาพไม่เสร็จ ต้องขอให้จับดึงๆกันอีกสักพัก... แบบนี้พ่อก็เจอเองบงครั้ง เขิน... ไม่ใช้รับทุนนะครับ แต่เวลาพ่อไปบรรยายให้ที่ต่างๆ ก็ บ่อยอยู่ แล้ว เวลามอบของที่ระลึก ก็ต้องท่านี้เลย.. พ่อจะมองหน้าคนให้ ยิ้มก้มศีรษะขอบคุณ แต่ตากล้องจะกำหนดส่งเสียงให้พ่อต้องมองกล้องหันหน้ามา ตาอย่ามองหน้าคนมอบ แต่ให้มองกล้อง... เออ ครั้งหน้าถ่ายเสร็จขอกล้องตัวนั้นๆเลยละกัน เพราะกล้องมันมีพระคุณซะแล้ว ใจอยากก้มศีรษะลง ขอบคุณครับ พี่ ขอบคุณครับท่าน แต่เขาขอร้องให้พ่อหันไป และเหมือนกับจะบอกว่า “ขอบคุณครับพี่เลนส์ พี่นิคอน พี่แคนนอนและป้าโซนี่ หรือคุณพ่อโอลิมปัส” เฮ้อ...)
• สรุปว่า ถ้าจะทำทาน.. พระเยซูเจ้าสอนเราตรงข้ามจริงๆ “ส่วนท่าน เมื่อให้ทาน อย่าให้มือซ้ายของท่านรู้ว่ามือขวากำลังทำสิ่งใด เพื่อทานของท่านจะได้เป็นทานที่ไม่เปิดเผย 4แล้วพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่ง จะประทานบำเหน็จให้ท่าน”
o มีพี่น้องคริสตชนลูกของพระเจ้าที่แสนน่ารักหลายคนแอบทำบุญกับพ่อ เพื่อคนยากไร้
o ตอนเด็กๆ พ่อเองนะ ที่วัดเจ้าเจ็ดเราร้องเพลง “เมื่อท่านทำบุญให้ทาน จงอย่าให้มือซ้ายรู้ว่ามือขวาทำอะไร” (พ่อเวลาใส่ถุงทานที่วัด บาทหนึ่ง มาตรฐานเด็กบ้านนอก พ่อจะใส่ถุงทานมือขวากำเหรียญแน่นไม่ให้ใครเห็น... มือซ้ายก็ซ่อนไว้ข้างหลัง (ไม่ได้กำเงินที่เหลือไว้นะจาให้มาบาทเดียว) แต่ซ่อนมือไว้ เพราะเพลงพระวาจาสอนว่า “จงอย่าให้มือซ้ายรู้ว่ามือขวาทำอะไร” ทำแบบเด็กนะครับ)
• ในเรื่องการภาวนาพระองค์ก็สอนเช่นกัน
o จงอย่าเป็นเหมือนบรรดาคนหน้าซื่อใจคด เขาชอบยืนอธิษฐานภาวนาในศาลาธรรม และตามมุมลานเพื่อให้ใครๆ เห็น เราบอกความจริงแก่ท่านว่า เขาได้รับบำเหน็จของเขาแล้ว
o ส่วนท่าน เมื่ออธิษฐานภาวนา จงเข้าไปในห้องส่วนตัว ปิดประตู อธิษฐานต่อพระบิดาของท่านผู้สถิตทั่วทุกแห่ง แล้วพระบิดาของท่านผู้ทรงหยั่งรู้ทุกสิ่งจะประทานบำเหน็จให้ท่าน
o จิตตารมณ์เดียวกันเลยครับ.. การภาวนาของเราคริสตชน การภาวนาส่วนตัวด้วยความเชื่อในพระเจ้า เรา “พูดกับพระเจ้า” ไม่ต้องมีอะไรพิเศษมากมายใหญ่โต... สายประคำของพ่อที่ใช้เสมอ เป็นเชือกธรรมดา เส้นละหนึ่งเหรียญ คือ สามสิบบาท... พ่อก็ใช้แบบนี้... สายประคำไม่ใช่ทองคำ หรือคริสตัลแพงๆหรือแม้แต่เพชรพลอย... สิ่งเหล่านี้เป็นวัตถุที่ไม่ได้เพิ่มความศักดิ์สิทธิ์ให้กับความหมายของพระเจ้าเลย แต่ตรงกันข้าม ถ้าไม่ระวังเราจะยึดติดและแย่เลย... สายประคำศักดิ์สิทธิ์ต้องเป็นทองคำ พระศักดิ์สิทธิ์ต้องทองคำหรือเพชรพลอยหยกโมราห์... ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้ครับ... ทำชีวิตเราให้เป็นทองคำเพชรพลอยแห่งความดีงามของพระเจ้าเถอะครับ ชีวิตที่รักเมตตาจนล้ำค่าตามพระวาจาของพระเจ้านะครับ...
• เรื่องการจำศีลอดอาหารพระองค์ก็สอนเช่นกัน... พี่น้องตามอ่านพระคัมภีร์ดีๆ การที่เราอด ไม่ใช่เพื่อมีเหลือไว้มากกว่าเดิม แต่เราอดเพื่อสำนึกบังคับตน และแบ่งปันอาหารให้แก่คนที่หิวโหยนะครับ เรื่องการอดเนื้อก็เป็นผู้ใหญ่กันเสียที อดเนื้อที่แท้จริง คือ การอดขอแพงๆเกินจำเป็น เพื่อจะได้มีแบ่งปันแก่คนที่อดทุกอย่างเพราะยากจนนะครับ บ่อยครั้ง รู้สึกผิดบาปเหลือเกินแก้บาป ชอบนัก “ลืมอดเนื้อวันศุกร์ กินเนื้อวันศุกร์” พ่อนั่งคิด บาปตรงไหนลูก... ลืมไม่มีหรอกมีแต่ไม่ใส่ใจ ใส่ใจ ก็ไม่ลืม... ก็เท่านั้น...
• สุดท้ายพ่อคิดว่า อ่านคำสอนพระเยซูเจ้าดีๆ อ่านดีๆ เราคริสตชนจะภาวนาอย่างไร จะจำศีลอย่างไรเพื่ออะไร ทำทำบุญอย่างไร... ชีวิตที่มีความเชื่อในพระเยซูเจ้าเป็นเรื่องเรียบง่ายมาก เรียบง่ายจริงๆ มีความสุขจริงๆ ไม่เหนื่อยกับการปั้นหน้าปั้นตาโพสต์ท่าต่างๆเพื่อการทำบุญ ฯลฯ เป็นคริสตชนคนดีไม่ยาก ไม่เฟค ไม่บิวต์ ไม่ต้องปั้นแต่งเสแสร้งปั้นล่ำอยู่ร่ำไป
• พี่น้องที่รัก เป็นคริสตชนน่ารัก ชีวิตคริสตชนไม่ยากครับ เพียงแต่ทำเหมือนพระเยซู ไม่เลือกคนเอง ไม่ทำเพื่อตนเอง แต่เพราะ “รักเรา” และเราก็เจริญชีวิตเพื่อ “รักพระองค์และรักเพื่อนพี่น้อง” อย่าฉวยไปเอาความรักพระองค์ รักเพื่อนพี่น้อง มาทำเพื่อรักตนเองและให้คนอื่นรักและสนใจเรา... ก็เท่านั้นครับ ยอดเยี่ยมแล้วครับ ขอพระเจ้าอวยพรครับ
