วันจันทร์ที่ 27 กรกฎาคม 2015
สัปดาห์ที่สิบเจ็ด เทศกาลธรรมดา
มธ 13:31-35…
31พระองค์ตรัสเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งว่า “อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับเมล็ดมัสตาร์ดซึ่งมีผู้นำไปหว่านในนา 32และเป็นเมล็ดเล็กกว่าเมล็ดทั้งหลาย แต่เมื่อเมล็ดงอกขึ้นเป็นต้นแล้ว กลับมีขนาดโตกว่าต้นผักอื่นๆ และกลายเป็นต้นไม้ จนกระทั่งนกในอากาศมาทำรังอาศัยบนกิ่งได้”
33พระองค์ยังตรัสเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งว่า “อาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบได้กับเชื้อแป้งที่หญิงคนหนึ่งนำมาเคล้าผสมกับแป้ง สามถัง จนแป้งทั้งหมดฟูขึ้น”
34พระเยซูเจ้าตรัสเรื่องทั้งหมดนี้แก่ประชาชนเป็นอุปมา พระองค์ไม่ตรัสสิ่งใดกับเขาโดยไม่ใช้อุปมา 35ทั้งนี้ เพื่อให้พระดำรัสที่ตรัสไว้ทางประกาศกเป็นความจริงว่า เราจะเปิดปากกล่าวเป็นอุปมา เราจะกล่าวเรื่องที่ยังไม่เคยเปิดเผยตั้งแต่สร้างโลก
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• เมล็ดมัสตาร์ด และเชื้อแป้ง... จากความเล็กน้อยกลายเป็นความใหญ่โต และมีคุณค่าสำหรับนกในอากาศมาพักพิง เชื้อแป้งเพียงเล็กน้อยก็ทำให้แป้งทั้งถังฟูขึ้น... จากความเล็กน้อย กลายเป็นความใหญ่โตที่มีคุณภาพและมีพลังเพื่อความดีส่วนรวม
• พ่อนั่งเขียนบทเทศน์นี้ในวัดขณะเฝ้าศีลมหาสนิทกับพวกเณรใหญ่ ขณะที่กำลังเข้าเงียบอยู่ พ่อก็ไตร่ตรองจริงๆ กับความสำคัญของพระอาณาจักรสวรรค์
o เมล็ดพันธุ์เพียงเล็กน้อยกว่าบรรดาเมล็ดทั้งหลาย หรือ เชื้อแป้ง เพียงหยิบมือ ที่จะทำให้แป้งทั้งหมดฟูขึ้น พ่อคิดถึงตนเองต่อหน้าศีลมหาสนิท... พ่อคิดว่า จำเป็นที่เราต้องเข้าใจความหมายของการ “เป็นพลัง” การขับเคลื่อนตนเองด้วยเชื้อแป้งที่ดีหรือเมล็ดมัสตาร์ดที่เพียงเล็กน้อย แต่เติบโตได้จริง มีผลดีจริง
o พ่อยอมรับว่าการอบรมในปัจจุบันนั้นไม่ง่ายเลย กระแสโลก กระแสชีวิตแรงเหลือเกิน เราจะสามารถต่อต้านทานกระแส เพื่อให้ชีวิตพระฟูและให้เติบโตในเรื่องชีวิตได้อย่างไรกันหนอ.. เราจะทำอย่างไรให้เมล็ดพันธุ์แห่งพระอาณาจักรของพระเจ้าได้เกิดผลและทำให้ แป้งทั้งถัง (สังคม) ฟูขึ้น... ง่ายไหมนี่ เราจะทำอะไรได้เป็นพิเศษไหมหนอ เราจะทำได้แค่ไหน และเพียงใด
• ถ้ามีพระเจ้าเป็นหลักประกัน มีพระองค์...ไม่ใช่อะไรที่ยากเกินไปหรอก
o เริ่มจาก “ความเล็กน้อย” นี่แหละ.. พ่อเคยคิดเสมอว่า ในความมืดที่มืดมากจนมืดมิด ขอเพียงมีเทียนเล่มเล็กๆเพียงเล่มเดียวที่จุดติด ความสว่างเล็กนั้น ก็เห็นชัดที่สุดในความมืด.. ตรงนี้น่าคิดจริงๆ บางคนก็บอกว่า “จุดเทียนสักเล่ม ดีกว่าดาแช่งความมืด” นี่ก็คงจะจริงเช่นกัน หรือ เป็นเมล็ดมัสตาร์ดที่มีชีวิตและเติบโตได้ หรือเป็นเชื้อแฟ้งที่มีชีวิตฟูได้ ก็ดีกว่า เป็นอะไรที่ไม่มีศักยภาพ...ก็จริงนะครับ
• เมื่อหันมามองดูประสบการณ์ตนเอง พ่อก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ พ่อคุยกับพี่ๆและน้องในช่วงนี้เกือบทุกวัน นับจากวันที่จาพ่อจากไปอย่างที่บอกมาก่อนแล้ว ทางไลน์ เราคุยเสมอ หยอกล้อ พูดคุยกัน ถึงอดีตเสียเป็นส่วนใหญ่เพราะพวกเราเริ่มแก่กันแล้ว...
o พ่อก็ยอมรับว่า ในการพูดคุยกันนั้น เรื่องหลักๆที่เราคุยกันคืออดีตแห่งความเล็กน้อยของพวกเรา พวกเราเคยเลี้ยงหมู เลี้ยงไก่ อาชีพของจาและแม่... พวกเราผสมอาหารไก่ เคาะรางอาหารไก่ เพื่อให้อาหารตกลงไปให้ไก่กิน พวกเรา เก็บไข่ไก่ ฉีดน้ำให้หมูเพื่อทำลายความร้อยและชำระล้างเล้าหมู นี่เป็นชีวิตของพวกเรา ครอบครัวใหญ่มาก แต่แสนเล็กน้อยในความเป็นครอบครัวที่ยากจน แต่ก็รอดกันมาได้... เรามองย้อนกลับไป พวกเราไม่ได้มีอะไรจริงๆ บ้านนอกจริงๆ ไกลกรุงเทพฯจริงๆ และเราก็ไม่มีอะไร ช่างเล็กน้อยเหลือเกิน...
o แต่พ่อก็ได้คิด ได้เห็น พวกเราต่างก็ได้เห็น “พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ในครอบครัวแสนเล็กน้อยของเรา”
o พ่อคิดถึงบ้านตนเอง พี่น้อง และ ณ ที่นั้น ในครอบครัวกับจาแม่และพี่น้อง... ในประสบการณ์ความเล็กน้อย... พ่อเห็นและสัมผัสได้ว่ามี “พระเจ้า”
o เป็นพระเจ้า คือ พระองค์เองที่ทรงพาพ่อมาไกลเหลือเกิน พระองค์พาพ่อและพี่น้องทุกคนเดินมาไกลเสียจริงๆ ใช่ มันไม่ได้ไกลในเชิงความยิ่งใหญ่ ชื่อเสียงเกียรติยศ แต่เรารอดมาได้อย่างไร เราผ่านกันมาได้อย่างไร กับครอบครัวที่มีพี่น้องโตมาด้วยกัน 15 คน และอันที่จริงมีถึง 20 คน... พ่ออดรู้คุณพระเป็นเจ้าไม่ได้ว่า “พระเจ้ายิ่งใหญ่จริง” พ่อเห็นพระองค์ “พระเจ้าพาพวกเรามาไกลจริงๆ ไกลเกินกว่าพ่อเองจะเข้าใจ หรือรับรู้ได้ และรู้คุณได้ทั้งหมด... ความลำบาก ชีวิตที่ต่อสู้กับความยากจนแบบพอเพียง และก็ไม่ได้เคยอดอยาก เราอิ่มทุกวันมาได้อย่างไรกันนี่...”
• ในเมล็ดมัสตาร์ด มีพลัง มีชีวิต มีศักยภาพ เมล็ดที่แสดเล็กมากๆ แต่เติบโตได้ งอกได้ ยืนต้นได้ และค่อยๆ กลายเป็นต้นไม้ที่ใหญ่ขึ้นได้ น่าทึ่งจริงๆ พลัง ชีวิต ความสามารถหรือศักยภาพ ซ่อนอยู่และเมื่อได้หว่านลงดิน ดินก็มีพลังทำให้เกิดการหล่อเลี้ยงเติบใหญ่...
o ดินแสนต่ำต้อย และดูไร้ค่า แต่กลายป็นสนามแห่งความเป็นไปได้ทั้งหมด พลังทรัพยกรที่ดันให้ชีวิตได้เติบโตยิ่งใหญ่
o (เขียนถึงตรงนี้ พ่อคิดถึงพระเจ้าอยู่หัวจังเลย.. พระเจ้าแผ่นดินที่ทรงพระนามว่า “พลังของดิน” พ่อภาวนาเพื่อพระองค์เป็นพิเศษขณะเขียนนี้ เพราะเขียนอยู่ต่อหน้าศีลมหาสนิท พระองค์สมพระเกีรยติที่สุดที่จะเป็นพลังของแผ่นดินไทยตลอดมา ทรงเป็นอาดัมแท้ “มนุษย์” แท้ และต้นแบบของคนไทยแท้ พ่อหลวงของเรา ขอขอบพระคุณพระเจ้า)
• พี่น้องที่รัก.. พ่อนั่งเขียนต่อหน้าศีลมหาสนิทในวัดน้อย ขณะเฝ้าศีลกันหนึ่งชั่วโมง
o พ่อฝัน พ่อหวัง จะให้น้องเณรทุกคนที่นั่งอยู่หน้าศีลมหาสนิทและอ่านพระคัมภีร์ได้เชื่อใน พลังของ “ชีวิตพระ” ในพลังของพระเจ้าในศีลมหาสนิทและพระวาจา... พ่อเชื่อในพลังเช่นนี้จริงๆ และอยากขอให้พระเจ้าทวีความเชื่อให้พ่อ และให้น้องๆเณร
o พวกเราเป็นเมล็ดเล็กๆ เป็นเชื้อแป้งเพียงหยิบมือ แต่เราต้องทำให้เกิดการเติบโตจากภายใน (From inside Out) ส่งผลไปสู่ภายนอก ไปสู่ทุกคนรอบข้าง
o ตรงนี้สิที่สำคัญ ซึ่งพ่อรู้และยอมรับต่อพระพักตร์พระเยซูในศีลมหาสนิท... “ไม่ง่ายเลย” นอกเสียจาก “เราจะยอมตกลงในดิน เปื่อยยุ่ยเพื่อให้ชีวิตพระเจ้าได้งอกขึ้นเป็นต้นไม้ใหญ่ หรือ เพื่อให้แป้งทั้งถังคือสังคมได้รับการฟื้นฟูและเกิดผล...” ไม่ง่าย ไม่ง่ายจริงๆ นอกจากยอมสลายตัวลงในดินเหมือนเมล็ดมัสตาร์ หรือยอมสลายตัวเองลงในแป้งทั้งถังจะได้ฟูขึ้น... โอ พระเจ้า ลูกขอยอมรับ
o ประการแรก พวกเราต้องยอมรับความเล็กน้อยของตนเองจริงๆ ชีวิตก็เท่านี้ ไม่ได้มีอะไร เล็กน้อยเหมือนเมล็ดมัสตาร์ด เหมือนเชื้อแป้งเพียงหยิบมือ ขอยอมรับความจริงของตน ถ่อมตนแท้จริงเพื่อให้พระเจ้าทำให้เราเติบโต หว่านเราลงไปในแผ่นดินโลก เพื่อโลกได้เห็นพลังของพระเจ้า
o ประการที่สอง ขอขอบคุณและตื่นเต้นยินดีที่ในชีวิตแสนเล็กน้อยของคน และครอบครัว พี่น้อง หรือสมาชิกในพระศาสนจักร พี่น้องทุกคนด้วย ต้องของคุณพระเจ้าที่พวกลูกได้มี “พลังชีวิตพระเจ้า พลังชีวิตที่จะเติบโตได้ในแห่นดินโลก ด้วยพลังแห่งพระอาณาจักรสวรรค์ ที่พระองค์ประทานให้” ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานศีลล้างบาปและความเป็นบุตรของพระเจ้า คือ ประทาน “เชื้อชีวิต เชื้อแห่งแห่งความรักและความเมตตา” ขอบพระคุณพระเจ้าจริงๆ
o ประการที่สาม... สำคัญมาก... ขอพระเจ้าทรงโปรดให้ลูกกล้าที่จะยอมถูกหว่านลงในดินแห่งแผ่นดินโลก ยอมเปื่อยเน่าไปร่วมกับความตายของพระเยซู และเพื่อเกิดเป็นชีวิตใหม่ เป็นต้นไม้ที่นกในอากาศสามารถมาอาศัยได้ และเกิดผลเป็นคุณค่าแก่แผ่นดินและโลก ขอโปรดให้ลูกยอมวางตัวเองลง สลายกระจายไปในแป้งทั้งถังซึ่งหมายถึงกระจายไปในโลก เพื่อเป็นเชื้อแป้งแห่งความรักเมตตา ยุติธรรมและสันติสุข เพื่อทำให้โลกสังคมได้ฟูขึ้นในความรักของพระเจ้าจริงด้วยเทอญ
• พี่น้องที่รัก พ่อนั่งเขียน รำพึงไตร่ตรอง ต่อหน้าศีลมหาสนิทอยู่ขณะนี้ บทเทศน์ของพ่อออกไปทางรำพึงภาวนา คิดถึง คิดถึงครอบครัว คิดถึงพี่ๆ น้อง และหลานๆ คิดถึงสามเณรทั้งหลายที่นั่งอยู่ด้วยกันที่นี่ 24 คน คิดถึงพี่น้องคริสตชนที่อ่านบทเทศน์นี้ไม่ว่าทางตรงหรือทางอ้อมคือได้ยินเขา เล่าต่อมา..(ถ้ามี)
o พ่อได้แต่ภาวนา อยากเห็นพวกเรา คือ เมล็ดชีวิตเหล่านี้เติบโต อยากเห็นพวกเณรที่นั่งอยู่ด้วยนี้พร้อมกับพี่น้องเป็นเชื้อแป้งที่ดี...
o พ่อกำลังบอกกับพระเยซูเจ้าว่า “โปรดประทานพลังในความเล็กน้อยของพวกเรา พระเจ้าข้า” พ่อเอง น้องเณร พวกเราไม่มีอะไรใหญ่โต เราไม่ได้มีตระกูลสูง เราไม่ได้มาจากครอบครัวสูงส่งและสูงศักดิ์ ส่วนใหญ่มาจากบ้านนอก จากเขาจากดอย และที่ไกลปืนเที่ยง จากความเล็กน้อย แต่พระองค์ทรงเห็นและเรียกมา..
o โอพระเจ้าข้า... ขอทรงเมตตาประทานพลังและพระวาจาแห่งความจริง ความรักเมตตา และความดี ที่โลกปัจจุบันต้องการและรอคอยมากที่สุดนี้ด้วยเทอญ... ไม่มีพระองค์ เราจะไปหาใคร ไปไม่เป็นเลยพระเจ้าข้า...โปรดพาพวกลูกเดินในหนทางของพระองค์ เพื่อพระองค์ ในเพื่อนพี่น้อง โดยเฉพาะบรรดาผู้ยากไร้ด้วยเทอญ....
o และขอทรงประทานพลังแก่พี่น้องคริสตชนทุกคนด้วยเช่นเดียวกัน
• เพื่อนกในอากาศจะไม่ผิดหวัง เพื่อแป้งทั้งถังจะไม่แฟบแบนแข็งจนใช้การไม่ได้... ขอทรงประทานพลังแห่งพวกลูกคริสตชน สามเณร พระสงฆ์ นักบวช พระสังฆราช ผู้เล็กน้อยด้อยค่าเหล่าด้วยเทอญ...พี่น้องคริสตชนทุกท่านด้วย เพราะท่านคือคนจำนวนมาสุดในพระศาสนจักรที่จะช่วยกันสถาปนาพระอาณาจักรของ พระเจ้าบนโลกนี้ อาแมน
