30 ¹เมื่อนางราเคลเห็นว่าไม่มีบุตรให้ยาโคบ ก็อิจฉาพี่สาว และบอกยาโคบว่า “ให้ดิฉันมีลูกบ้างเถิด มิฉะนั้นดิฉันจะตาย” ²ยาโคบรู้สึกโกรธนางราเคล พูดว่า “ฉันไม่ใช่พระเจ้านี่ พระองค์ต่างหากทำให้เธอไม่มีลูก” ³นางจึงพูดว่า “บิลฮาห์ทาสหญิงของดิฉันอยู่ที่นี่ จงหลับนอนกับนางเถิด นางจะได้มีลูกให้ดิฉัน นางจะทำให้ดิฉันมีลูกด้วย” ⁴แล้วนางยกบิลฮาห์ทาสหญิงให้หลับนอนกับสามี ยาโคบหลับนอนกับนาง ⁵บิลฮาห์ก็ตั้งครรภ์ คลอดบุตรให้ยาโคบ ⁶นางราเคลพูดว่า “พระเจ้าทรงให้ความยุติธรรมแก่ดิฉันแล้ว พระองค์ทรงฟังคำอธิษฐานและประทานบุตรแก่ดิฉัน” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่าดาน ⁷บิลฮาห์ทาสหญิงของนางราเคลตั้งครรภ์อีก และคลอดบุตรคนที่สองให้ยาโคบ ⁸นางราเคลพูดว่า “ดิฉันได้ต่อสู้อย่างหนักกับพี่สาว และก็ได้ชัยชนะ” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่านัฟทาลี

          ⁹เมื่อนางเลอาห์เห็นว่าตนไม่ตั้งครรภ์อีก ก็ยกศิลปาห์ทาสหญิงให้หลับนอนกับยาโคบ ¹⁰ศิลปาห์ทาสหญิงของนางเลอาห์คลอดบุตรให้ยาโคบ ¹¹นางเลอาห์พูดว่า “ดิฉันโชคดีแล้ว” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่ากาด ¹²ศิลปาห์ทาสหญิงของนางเลอาห์คลอดบุตรคนที่สองให้ยาโคบ ¹³นางเลอาห์พูดว่า “ดิฉันมีความสุขเหลือเกิน หญิงทั้งหลายจะเรียกดิฉันว่ามีความสุข” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่าอาเชอร์

          ¹⁴วันหนึ่ง ในฤดูเก็บเกี่ยวข้าวสาลี รูเบนออกไปในทุ่งนาพบมะเขือดูดาอิม^a ก็เก็บมาให้นางเลอาห์ผู้เป็นมารดา นางราเคลพูดกับนางเลอาห์ว่า “ขอมะเขือดูดาอิมของลูกชายของพี่ให้ฉันบ้างเถิด”

¹⁵นางเลอาห์ตอบว่า “น้องแย่งสามีของพี่ไปแล้ว ยังไม่พออีกหรือ ยังจะมาแย่งมะเขือดูดาอิมจากลูกของพี่อีก” นางราเคลจึงว่า “ถ้าพี่ให้มะเขือดูดาอิม ฉันจะให้เขาหลับนอนกับพี่ในคืนนี้” ¹⁶ตกเย็นเมื่อยาโคบกลับจากทุ่งนา นางเลอาห์ก็ออกไปต้อนรับ พูดว่า “คืนนี้ คุณต้องมาอยู่กับดิฉัน เพราะดิฉันได้ให้มะเขือดูดาอิมของลูกเป็นราคาซื้อคุณมาแล้ว” ยาโคบก็หลับนอนกับนางเลอาห์ในคืนนั้น ¹⁷พระเจ้าทรงฟังนางเลอาห์ นางตั้งครรภ์ และคลอดบุตรคนที่ห้าให้ยาโคบ ¹⁸นางเลอาห์พูดว่า “พระเจ้าประทานบำเหน็จรางวัลแก่ดิฉันเพราะดิฉันยกทาสหญิงให้สามี” นางจึงตั้งชื่อบุตรนั้นว่าอิสสาคาร์ ¹⁹นางเลอาห์ตั้งครรภ์อีก และคลอดบุตรคนที่หกให้ยาโคบ ²⁰พูดว่า “พระเจ้าประทานของขวัญที่ประเสริฐให้ดิฉัน บัดนี้ สามีจะให้เกียรติแก่ดิฉัน เพราะดิฉันได้คลอดบุตรหกคนให้เขา” ดังนั้น นางจึงตั้งชื่อบุตรว่าเศบูลุน ²¹ต่อมา นางคลอดบุตรหญิง และตั้งชื่อว่าดีนาห์

          ²²พระเจ้าทรงระลึกถึงนางราเคล ทรงฟังนางและบันดาลให้นางมีบุตร ²³นางตั้งครรภ์และคลอดบุตร พูดว่า “พระเจ้าทรงให้ดิฉันพ้นจากความอับอาย” ²⁴นางตั้งชื่อบุตรว่าโยเซฟ พูดว่า “ขอพระยาห์เวห์ทรงเพิ่มบุตรให้ดิฉันอีกคนหนึ่งเถิด”

ยาโคบร่ำรวย

          ²⁵เมื่อนางราเคลคลอดโยเซฟแล้ว ยาโคบพูดกับลาบันว่า “ปล่อยหลานไปเถิด ขอให้หลานกลับบ้านไปยังแผ่นดินของหลาน ²⁶หลานทำงานรับใช้ลุงเพื่อได้ภรรยา ขอลุงปล่อยให้ภรรยาและบุตรไปกับหลานเถิด ลุงรู้ดีว่าหลานทำงานให้ลุงเต็มที่แล้ว” ²⁷ลาบันตอบเขาว่า “ถ้าลุงทำให้หลานพอใจ^b ลุงรู้จากการเสี่ยงทายว่า พระยาห์เวห์ทรงอวยพรลุงเพราะเห็นแก่หลาน” ²⁸แล้วเขาเสริมว่า “หลานอยากได้ค่าจ้างอะไร จงบอกมาเถิด ลุงจะให้” ²⁹ยาโคบตอบว่า “ลุงรู้ดีว่าหลานทำงานให้ลุงอย่างไร และฝูงสัตว์ของลุงอยู่กับหลานเป็นอย่างไร ³⁰ก่อนหลานมาอยู่ ลุงมีฝูงสัตว์เพียงเล็กน้อย แต่บัดนี้ฝูงสัตว์ได้ทวีจำนวนมหาศาล พระยาห์เวห์ทรงอวยพรลุง เพราะเห็นแก่หลาน เมื่อไรหลานจะได้ทำงานเพื่อครอบครัวของหลานเองบ้าง” ³¹ลาบันถามว่า “ลุงต้องให้อะไรแก่หลาน” ยาโคบตอบว่า “ลุงไม่ต้องให้อะไรทั้งสิ้น หลานจะเลี้ยงดูฝูงสัตว์ของลุงต่อไป ถ้าลุงตกลงตามนี้

          ³²วันนี้หลานจะไปตรวจดูฝูงสัตว์ทั้งหมด^c จะคัดแกะสีดำ^dทุกตัวและคัดแพะที่มีจุดหรือด่างแยกไว้ สัตว์เหล่านี้จะเป็นค่าจ้างของหลาน ³³ในภายหน้าลุงจะเห็นได้ง่าย ถ้าหลานไม่ซื่อสัตย์ต่อลุง เมื่อลุงมาตรวจค่าจ้างของหลาน เห็นว่าแพะตัวใดไม่ด่างหรือไม่มีจุด หรือแกะตัวไหนไม่ดำ ลุงก็จะได้รู้ว่าหลานเอาของลุงมา” ³⁴ลาบันตอบว่า “ดีแล้ว ตกลงตามที่หลานพูดเถิด” ³⁵วันนั้น ลาบันคัดแพะตัวผู้ที่มีลายหรือจุด และแพะตัวเมียทั้งหมดที่ด่างหรือมีจุด หรือมีด่างขาวตามตัว ทั้งยังต้อนแกะดำทั้งหมดให้ลูกชายของตนคุมฝูง ³⁶ต้อนไปให้ห่างจากยาโคบเป็นระยะทางเดินสามวัน ส่วนยาโคบยังคงเลี้ยงดูฝูงสัตว์ของลาบันต่อไป

          ³⁷ยาโคบตัดกิ่งไม้สดจากต้นปอปล่า ต้นอัลมอนด์ ต้นเพลน ลอกเปลือกออกให้เป็นลายขาว ทำให้เห็นส่วนสีขาวของกิ่งนั้น ³⁸แล้ววางกิ่งไม้เหล่านี้ไว้ที่รางน้ำ ต่อหน้าฝูงสัตว์ที่มาดื่มน้ำ เพราะสัตว์จะผสมพันธุ์กันเมื่อมาดื่มน้ำ ³⁹แพะผสมพันธุ์กันข้างหน้ากิ่งไม้เหล่านั้นก็ออกลูกตัวลาย ด่าง และเป็นจุด ⁴⁰ยาโคบแยกแกะออกให้มองฝูงแพะตัวลายและตัวดำของลาบัน ดังนั้น เขาจึงมีฝูงสัตว์ของตนเองแยกจากฝูงของลาบัน ⁴¹เมื่อสัตว์ตัวที่แข็งแรงผสมพันธุ์ ยาโคบก็วางกิ่งไม้นี้ไว้ข้างหน้ารางน้ำของสัตว์ เพื่อมันจะได้ผสมพันธุ์กันข้างหน้ากิ่งไม้ ⁴²เขาไม่วางกิ่งไม้ไว้ข้างหน้าสัตว์ที่อ่อนแอ ดังนั้นสัตว์ที่อ่อนแอจึงตกเป็นของลาบัน และตัวที่แข็งแรงเป็นของยาโคบ ⁴³ยาโคบจึงร่ำรวยมาก มีฝูงสัตว์จำนวนมาก มีทาสชายหญิง อูฐและลา

30 a “ดูดาอิม” เป็นผักประเภทมะเขือ คนโบราณเชื่อกันว่าถ้าได้กินรากหรือผลของมัน จะปลุกอารมณ์ทางเพศ  และทำให้หญิงมีบุตรได้ง่าย

^b ประโยคนี้ไม่ครบ คงต้องเติมว่า “จงฟังลุงเถิด” หรือ “หลานจงอยู่ที่นี่เถิด”

^c ข้อความในข้อ 32-43 นี้เข้าใจยาก เรื่องนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์และเอโลฮิสต์ปนกัน ต่อมาได้เพิ่มคำอธิบายซึ่งทำให้คลุมเครือมากขึ้น เรื่องนี้โบราณมาก เป็นเหตุการณ์ที่เกิดได้ในกลุ่มชนกึ่งเร่ร่อนเท่านั้น ในตะวันออกกลาง แกะมักจะมีสีขาว ส่วนแพะจะมีสีดำ ยาโคบขอสัตว์ผิดปกติเป็นค่าจ้าง (แกะดำและแพะจุดด่างขาว) ลาบันตกลงเพราะคิดว่าเขาได้เปรียบ แผนการของยาโคบมีย่อๆ ดังนี้ (1) เขาจัดให้แพะที่ผสมพันธุ์กัน (ข้อ 37-39) อยู่ต่อหน้ากิ่งไม้ลายขาว ซึ่งส่งผลต่อลูกแพะที่จะเกิดมา  (2) ในเวลาเดียวกัน เขาจัดให้แกะมองดูแพะสีดำที่อยู่ในฝูง (ข้อ 40) (3) เพื่อการนี้เขาเลือกพ่อแม่พันธุ์ที่แข็งแรงเท่านั้น ปล่อยสัตว์ที่อ่อนแอและลูกของมันไว้ให้ลาบัน ด้วยวิธีนี้ยาโคบแก้แค้นลาบันได้อย่าง “มีเกียรติ”

^d แปลตามต้นฉบับภาษากรีก ต้นฉบับภาษาฮีบรูเสริมว่า “และแกะที่มีจุดและด่าง”