ยาโคบไปถึงบ้านของลาบันa
29 1ยาโคบเดินทางต่อไปจนถึงดินแดนของชาวตะวันออก 2เขาเห็นบ่อน้ำกลางท้องทุ่ง มีแพะแกะสามฝูงนอนอยู่ข้างบ่อน้ำ เป็นบ่อที่เขามาตักน้ำให้แพะแกะกิน หินที่ปิดปากบ่อนั้นใหญ่ 3เมื่อแพะแกะทุกฝูงมาพร้อมกันแล้ว ผู้เลี้ยงจะกลิ้งหินออกจากปากบ่อ ตักน้ำให้แพะแกะกิน แล้วกลิ้งหินปิดปากบ่อไว้ดังเดิม 4ยาโคบถามผู้เลี้ยงแกะว่า “พี่น้องเอ๋ย ท่านมาจากไหน” คนเหล่านั้นตอบว่า “เรามาจากเมืองฮาราน” 5ยาโคบถามว่า “ท่านรู้จักลาบันบุตรของนาโฮร์หรือไม่” เขาตอบว่า “รู้จัก” 6ยาโคบถามอีกว่า “ลาบันสบายดีหรือ” เขาตอบว่า “สบายดี ราเคลบุตรสาวของเขากำลังต้อนแพะแกะมาโน่นไง” 7ยาโคบจึงพูดว่า “ขณะนี้ยังวันอยู่มาก ยังไม่ถึงเวลาต้อนแพะแกะมารวมกัน จงตักน้ำให้แพะแกะแล้วพามันกลับไปกินหญ้าเถิด” 8ผู้เลี้ยงตอบว่า “เราทำไม่ได้ จนกว่าแพะแกะทุกฝูงจะมาพร้อมกัน แล้วมีผู้กลิ้งหินออกจากปากบ่อ เราจึงจะตักน้ำให้แพะแกะได้”
9ขณะที่ยาโคบพูดกับเขา ราเคลก็ต้อนแพะแกะของบิดามาถึง นางเป็นผู้เลี้ยงแกะ 10เมื่อยาโคบเห็นนางราเคลบุตรหญิงของลาบันลุงของตนกำลังต้อนแพะแกะของลาบันมา เขาก็เดินไปที่บ่อ กลิ้งหินออกจากปากบ่อ แล้วตักน้ำให้แพะแกะของลาบันลุงของตน 11ยาโคบจูบนางราเคลและร้องไห้เสียงดัง 12ยาโคบบอกนางราเคลว่า เขาเป็นญาติของบิดาของนาง เป็นบุตรของนางเรเบคาห์ นางจึงวิ่งไปบอกบิดา 13เมื่อลาบันได้ยินข่าวยาโคบบุตรของน้องสาว เขาก็วิ่งออกไปต้อนรับ สวมกอด จูบยาโคบ แล้วพามาที่บ้าน ยาโคบเล่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นbให้ลาบันฟัง 14ลาบันจึงพูดกับยาโคบว่า “เจ้าเป็นหลานของลุงจริงๆ” ยาโคบพักอยู่กับลาบันหนึ่งเดือน
ภรรยาสองคนของยาโคบc
15ลาบันพูดกับยาโคบว่า “เราเป็นญาติกัน แต่หลานไม่ควรทำงานให้ลุงเปล่าๆ บอกมาเถิดว่า หลานต้องการค่าจ้างเท่าไร” 16ลาบันมีบุตรหญิงสองคน คนพี่ชื่อเลอาห์ และคนน้องชื่อราเคล 17เลอาห์มีนัยน์ตาเศร้าซึม ราเคลรูปร่างดีและใบหน้างดงาม 18ยาโคบรักราเคล เขาจึงบอกลาบันว่า “ผมจะทำงานให้ลุงเจ็ดปีเพื่อแต่งงานกับราเคลลูกสาวคนเล็กของลุง” 19ลาบันตอบว่า “ยกให้หลานก็ดีกว่ายกให้ชายอื่น หลานจงอยู่กับลุงเถิด”
20ยาโคบทำงานอยู่เจ็ดปีเพื่อจะแต่งงานกับนางราเคล เขารู้สึกว่าวันเวลาผ่านไปเหมือนไม่กี่วัน เพราะเขารักนางมาก 21ยาโคบบอกลาบันว่า “ครบกำหนดเวลาเจ็ดปีแล้ว ลุงโปรดยกลูกสาวให้แต่งงานกับหลานเถิด” 22ลาบันจึงเชิญผู้คนในบริเวณนั้นมาพร้อมกันและจัดงานเลี้ยง 23ครั้นถึงเวลาค่ำ เขาพานางเลอาห์บุตรหญิงมามอบให้ยาโคบ และยาโคบก็ได้หลับนอนกับนาง 24ลาบันให้ศิลปาห์ทาสหญิงของตนเป็นผู้รับใช้เลอาห์บุตรสาว 25พอรุ่งเช้า ยาโคบก็รู้ว่าเป็นนางเลอาห์d เขาจึงไปต่อว่าลาบันว่า “ทำไมลุงทำกับหลานเช่นนี้ หลานทำงานเพื่อแต่งงานกับราเคลมิใช่หรือ ทำไมลุงจึงโกงหลานเช่นนี้” 26ลาบันตอบว่า “ที่นี่ไม่มีธรรมเนียมที่น้องจะแต่งงานก่อนพี่ 27ขอให้พ้นพิธีแต่งงานสัปดาห์นี้ไปก่อนe แล้วลุงจะยกราเคลให้ ถ้าหลานจะทำงานให้ลุงอีกเจ็ดปี”f 28ยาโคบก็ตกลง เมื่อสัปดาห์แห่งพิธีแต่งงานผ่านไปแล้ว ลาบันก็ยกนางราเคลบุตรสาวให้เป็นภรรยาของยาโคบ 29ลาบันให้บิลฮาห์ทาสหญิงของตนเป็นผู้รับใช้ราเคลบุตรหญิง 30ยาโคบจึงได้แต่งงานกับนางราเคล เขารักราเคลมากกว่าเลอาห์ และทำงานให้ลาบันต่อไปอีกเจ็ดปี
บุตรของยาโคบg
31พระยาห์เวห์ทรงเห็นว่ายาโคบไม่ได้รักนางเลอาห์h พระองค์จึงโปรดให้นางมีบุตร ส่วนนางราเคลยังคงไม่มีบุตร 32นางเลอาห์ตั้งครรภ์และคลอดบุตรชาย นางตั้งชื่อว่ารูเบน เพราะนางคิดว่า “พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรความทุกข์ของดิฉันi บัดนี้ สามีจะรักดิฉันแน่นอน” 33นางตั้งครรภ์อีกและคลอดบุตรชายพูดว่า “พระยาห์เวห์ทรงได้ยินว่า สามีไม่ได้รักดิฉัน พระองค์จึงประทานบุตรคนนี้ให้ด้วย” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่าสิเมโอน 34นางตั้งครรภ์อีก คลอดบุตรชาย และพูดว่า “ครั้งนี้ สามีจะต้องผูกพันกับดิฉันอย่างแน่นแฟ้น เพราะดิฉันคลอดบุตรชายให้เขาถึงสามคนแล้ว” นางจึงตั้งชื่อบุตรว่าเลวี 35นางตั้งครรภ์อีก คลอดบุตรชาย และพูดว่า “ครั้งนี้ ดิฉันจะสรรเสริญพระยาห์เวห์” แล้วตั้งชื่อบุตรว่ายูดาห์ ต่อไปนางก็ไม่มีบุตรอีก
29 a เรื่องนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์ต่อจาก 27:41-45 เล่าเหตุการณ์ต่อจากบทที่ 28
b หมายถึง เรื่องราวที่เกิดขึ้นระหว่างยาโคบและเอซาว (บทที่ 27)
c เรื่องนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์เช่นเดียวกัน
d อุบายของลาบันสำเร็จเพราะธรรมเนียมการแต่งงานในสมัยนั้นให้เจ้าสาวปิดหน้าไว้จนถึงการส่งตัวเวลากลางคืน ซึ่งธรรมเนียมนี้ยังคงใช้อยู่จนถึงปัจจุบัน (ดู 24:65)
e พิธีสมรสมีการฉลองเป็นเวลาเจ็ดวัน (วนฉ 14 ดู ทบต 8:20; 10:7)
f ไม่มีข้อห้ามที่จะแต่งงานทั้งกับพี่สาวและน้องสาว ก่อนกฎบัญญัติใน ลนต 18:18
g ข้อความตอนนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์ปนกับตำนานเอโลฮิสต์เล็กน้อย พยายามอธิบายว่าเผ่าต่างๆ ของอิสราเอลเป็นเชื้อสายของอับราฮัมโดยมีบุตรสิบสองคนของยาโคบเป็นต้นตระกูล ข้อความนี้เป็นครั้งแรกที่พูดถึง “สิบสองเผ่าของอิสราเอล” ซึ่งจะมีคำอธิบายหลายแบบในสมัยต่อมา ในที่นี้จำนวนบุตรสิบสองคนรวมนางดีนาห์ด้วย แต่ในภายหลัง เบนยามินซึ่งเกิดในแผ่นดินคานาอัน (35:16) จะมาแทนที่นางดีนาห์ ต่อมา เลวีซึ่งเป็นเผ่าสมณะจะถูกแทนที่โดยการแบ่งเผ่าโยเซฟออกเป็นเผ่าเอฟราอิมและเผ่ามนัสเสห์ อย่างไรก็ตาม ระบบสิบสองเผ่านี้ไม่น่ามีขึ้นก่อนที่อิสราเอลจะเข้ายึดครองแผ่นดินคานาอัน “บุตรสิบสองคนของยาโคบ” ส่วนใหญ่ไม่มีบทบาทในเรื่องราวในหนังสือปฐมกาล และบางคนจะไม่ถูกพูดถึงอีกเลย บุตรสิบสองคนจึงเป็นเพียงชื่อของต้นตระกูล ซึ่งมีอยู่ก่อนหน้านั้นนานแล้วก่อนที่จะเขียนเรื่องนี้ (ดู บทที่ 49)
h “ไม่รัก” ต้นฉบับว่า “เกลียด” แต่ในที่นี้ มีความหมายว่า “รักน้อยกว่า” ภรรยาอื่นในกรณีที่มีภรรยาหลายคน
i การแข่งขันชิงดีกันระหว่างเลอาห์และราเคลเป็นเหตุผลในการตั้งชื่อบุตร ความหมายของชื่อได้รับการอธิบายแบบชาวบ้าน แต่ก็ไม่ชัดเจนเสมอไป รูเบน เกี่ยวข้องกับคำว่า ra'ah be'onyi “เขาได้เห็นความทุกข์ยากของข้าพเจ้า”; สิเมโอน เกี่ยวข้องกับคำว่า shama' “เขาได้ยิน”; เลวี เกี่ยวข้องกับคำว่า yillaweh “เขาจะผูกพัน”; ยูดาห์ เกี่ยวข้องกับคำว่า 'odeh “ข้าพเจ้าจะสรรเสริญ”; ดาน เกี่ยวข้องกับคำว่า dananni “เขาให้ความยุติธรรมกับข้าพเจ้า”; นัฟทาลี เกี่ยวข้องกับคำว่า niphtali “ข้าพเจ้าได้ต่อสู้”; กาด เกี่ยวข้องกับคำว่า gad “โชคดี”; อาเชอร์ เกี่ยวข้องกับคำว่า 'osheri “ความสุขของข้าพเจ้า” และ 'ishsheruni “พวกเขาจะนับว่าข้าพเจ้ามีความสุข”; อิสสาคาร์ เกี่ยวข้องกับคำว่า sakar “เขาได้ว่าจ้าง” และ sakar “ค่าจ้าง”; เศบุลูน เกี่ยวข้องกับคำว่า yizbeleni “เขาจะให้เกียรติข้าพเจ้า”; โยเซฟ เกี่ยวข้องกับคำว่า 'asaph “เขาได้เอาไป” และ yoseph “ขอให้เขาได้เพิ่มให้”
