เฉลยธรรมบัญญัติ บทที่ 19 ข้อ 1

เมืองลี้ภัย

19 ¹เมื่อพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงทำลายล้างชนชาติที่พระองค์ทรงมอบแผ่นดินของเขาให้ท่านแล้ว ท่านจะยึดเมืองและบ้านเรือนมาอาศัยอยู่แทน ²ท่านจะต้องกันเมืองไว้สามเมืองในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงมอบให้ท่านยึดครอง ³ท่านจะต้องแบ่งเขตแดนของแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านทรงมอบให้ท่านเป็นมรดกออกเป็นสามส่วน และสร้างถนนเข้าสู่เมืองทั้งสามเมืองนี้ เพื่อให้ฆาตกรหนีไปหลบภัยอยู่ในเมืองเหล่านี้ได้ ⁴ในกรณีต่อไปนี้เท่านั้นที่ฆาตกรหนีไปหลบภัยที่นั่นเพื่อเอาชีวิตรอดได้

คนหนึ่งฆ่าเพื่อนบ้านที่มิได้เป็นศัตรูกันโดยไม่เจตนา ⁵เช่น เขาเข้าไปในป่าเพื่อตัดฟืนกับเพื่อน แล้วขณะที่เขายกขวานเพื่อโค่นต้นไม้ หัวขวานหลุดจากด้ามกระเด็นไปถูกเพื่อนตาย เขาจะหนีไปหลบภัยอยู่ในเมืองใดเมืองหนึ่งในสามเมืองนี้ ก็จะรอดชีวิต ⁶ถ้าเมืองลี้ภัยมีเพียงเมืองเดียว ระยะทางอาจไกลเกินไป ญาติสนิทของผู้ตายอาจโกรธมากจนตามล่าฆาตกร จับเขาและฆ่าเขาได้ ทั้งๆ ที่ฆาตกรไม่มีความผิด เพราะไม่ใช่ศัตรูของผู้ตาย

⁷เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงสั่งให้ท่านกันเมืองสามเมืองไว้เป็นเมืองลี้ภัย ⁸ถ้าพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงขยายเขตแดนของท่าน ดังที่ทรงสาบานไว้กับบรรพบุรุษ และประทานแผ่นดินทั้งหมดให้ท่านตามพระสัญญา ⁹เพราะท่านปฏิบัติตามบทบัญญัติที่ข้าพเจ้าสั่งท่านในวันนี้อย่างเคร่งครัด คือรักพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และดำเนินตามหนทางของพระองค์อยู่เสมอ เมื่อนั้นท่านจะต้องกันเมืองเพิ่มอีกสามเมืองให้เป็นเมืองลี้ภัยด้วย ¹⁰เพื่อว่าผู้บริสุทธิ์จะต้องไม่ถูกประหารชีวิตในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านจะทรงมอบให้ท่านเป็นมรดก และท่านจะได้ไม่มีความผิดที่ได้ทำให้ผู้อื่นเสียชีวิต

¹¹แต่ถ้าผู้ใดดักซุ่มคอยทำร้ายเพื่อนบ้านที่เป็นศัตรูกัน เข้าจู่โจมและฆ่าเขา แล้วหนีไปหลบภัยอยู่ในเมืองลี้ภัยนี้เมืองใดเมืองหนึ่ง ¹²บรรดาผู้อาวุโสในเมืองของเขาจะต้องส่งคนไปจับเขาจากเมืองลี้ภัยนั้นมามอบให้ญาติสนิทของผู้ตายฆ่า^a ¹³อย่าปรานีเขาเลย ท่านจะต้องกำจัดฆาตกรที่หลั่งเลือดของผู้บริสุทธิ์ออกไปจากอิสราเอล แล้วท่านจะอยู่อย่างมีความสุข

การโยกย้ายหลักเขต

¹⁴ท่านจะต้องไม่ย้ายหลักเขตของเพื่อนบ้านที่ผู้ยึดครองคนแรกปักไว้เป็นเครื่องหมายของมรดกที่ได้รับในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน กำลังจะทรงมอบให้ท่านเข้ายึดครอง

พยาน

¹⁵พยานปากเดียวไม่เพียงพอเพื่อตัดสินลงโทษผู้ทำผิดทางอาญาหรือทำความผิดอื่นๆ จะต้องมีพยานสองหรือสามปากเพื่อพิสูจน์ข้อกล่าวหา ไม่ว่าในความผิดใดๆ

¹⁶ถ้าผู้ใดเป็นพยานเท็จกล่าวหาผู้อื่นว่าทำผิด ¹⁷คู่พิพาททั้งสองคนจะต้องไปอยู่เฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์ ต่อหน้าสมณะและผู้พิพากษาที่ดำรงตำแหน่งในขณะนั้น ¹⁸ผู้พิพากษาจะสอบสวนคดีอย่างถี่ถ้วน ถ้าปรากฏว่าพยานให้การเท็จ ใส่ร้าย กล่าวหาพี่น้องของตน ¹⁹ท่านทั้งหลายจะต้องลงโทษพยานคนนั้นอย่างที่เขาต้องการลงโทษพี่น้องของเขา ท่านต้องขจัดความชั่วนี้ให้หมดไปจากกลุ่มของท่าน ²⁰ผู้อื่นที่ได้ยินเรื่องนี้จะมีความเกรงกลัว ไม่มีผู้ใดกล้าทำชั่วเช่นนี้อีก ²¹อย่าปรานีในเรื่องนี้เลย