(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
ทูตสวรรค์ประกาศการล่มสลายของนครบาบิโลนa
18 1หลังจากนั้น ข้าพเจ้าเห็นทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่งลงจากสวรรค์ มีอำนาจยิ่งใหญ่ ทำให้แผ่นดินสว่างจ้าด้วยความรุ่งโรจน์ของเขา 2เขาร้องตะโกนเสียงดังว่า “บาบิโลนล่มแล้ว บาบิโลนนครใหญ่ล่มแล้ว กลายเป็นที่อาศัยของบรรดาปีศาจ เป็นที่ขังบรรดาจิตโสโครก เป็นที่ขังบรรดานกโสโครก และเป็นที่ขังสัตว์ร้ายโสโครกและน่ารังเกียจทั้งหลาย 3เพราะนานาชาติดื่มเหล้าองุ่นจนมึนเมา คือล่วงประเวณีกับนครนี้b บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินล่วงประเวณีกับนครนี้ด้วย บรรดาพ่อค้าของแผ่นดินร่ำรวยขึ้นจากความฟุ้งเฟ้อของนครนี้
พระเจ้าทรงเรียกประชากรของพระองค์ให้หลบหนี
4ข้าพเจ้าได้ยินอีกเสียงหนึ่งจากสวรรค์กล่าวว่า “ประชากรของเราเอ๋ย จงออกจากนครนี้เถิด เพื่อจะไม่ต้องมีส่วนทำบาปร่วมกับนครนี้ และจะไม่ต้องรับภัยพิบัติร่วมกับนครนี้ 5เพราะบาปของนครนี้พอกพูนสูงขึ้นจนถึงสวรรค์ และพระเจ้าทรงระลึกถึงอาชญากรรมของนครนี้ 6ท่านทั้งหลายจงทำแก่นครนี้อย่างที่นครนี้ได้ทำ จงตอบแทนการกระทำของนครนี้เป็นสองเท่า นครนี้รินให้ท่านดื่มในถ้วยเท่าใด ก็จงรินให้นครนี้ดื่มในถ้วยนั้นเป็นสองเท่าเถิด 7นครนี้ทะนงตนและมีความฟุ้งเฟ้อเท่าใด ท่านจงทำให้นครนี้รับความทรมานและเป็นทุกข์มากเท่านั้นเถิด เพราะนครนี้คิดในใจว่า ฉันเป็นราชินี ประทับบนบัลลังก์ ฉันไม่ใช่หญิงม่าย จะไม่เห็นการไว้ทุกข์ 8ดังนั้น ภัยพิบัติจะเกิดแก่นครนี้ภายในวันเดียว คือความตาย ความทุกข์และความอดอยาก ไฟจะเผานครนี้จนหมดสิ้น เพราะพระเจ้าองค์พระผู้เป็นเจ้า ผู้ทรงพิพากษาลงโทษนครนี้ทรงอานุภาพ”
ประชากรของโลกไว้อาลัยนครบาบิโลนc
9บรรดากษัตริย์ของแผ่นดินที่เคยล่วงประเวณีและร่วมชีวิตฟุ้งเฟ้อกับนครนี้ จะร่ำไห้และข้อน-อก เมื่อเขาเห็นควันไฟที่เผาผลาญ 10เขาจะยืนอยู่ห่างๆ เพราะกลัวที่เห็นนครนี้ถูกทรมาน พูดว่า
“บาบิโลน นครเรืองอำนาจ นครยิ่งใหญ่เอ๋ย
วิบัติ วิบัติได้เกิดแก่เจ้าแล้ว
ภายในชั่วโมงเดียว การพิพากษาลงโทษเจ้าก็มาถึงแล้ว”
11บรรดาพ่อค้าของแผ่นดินต่างร่ำไห้คร่ำครวญถึงนครนี้ เพราะไม่มีใครซื้อสินค้าของเขาอีกต่อไป 12สินค้าเหล่านี้คือทองคำ เงิน เพชรพลอย ไข่มุก ผ้าป่านเนื้อละเอียด ผ้าสีม่วงแดง ผ้าไหม ผ้าสีแดงเข้ม ไม้หอมทุกชนิด สิ่งของที่ทำด้วยงาช้าง ทำด้วยไม้มีราคา ทำด้วยทองสัมฤทธิ์ ทำด้วยเหล็ก ทำด้วยหินอ่อน 13อบเชย เครื่องเทศ ยางไม้หอม มดยอบ กำยาน เหล้าองุ่น น้ำมันมะกอกเทศ แป้งเนื้อละเอียด ข้าวสาลี โค แกะ ม้า รถรบ ทาสและชีวิตมนุษย์ทั้งหลาย
14“ผลที่จิตใจของเจ้าปรารถนานั้นจากเจ้าไปแล้ว ความฟุ้งเฟ้อและความรุ่งเรืองทั้งหลายของเจ้าสูญไปจากเจ้าแล้ว เจ้าจะไม่ได้พบอีกเลย”
15บรรดาพ่อค้าที่ขายสิ่งของกับนครนี้จนร่ำรวยจะยืนอยู่ห่างๆ เพราะกลัวที่เห็นนครนี้ถูกทรมาน ต่างร่ำไห้คร่ำครวญ16ว่า
“นครยิ่งใหญ่เอ๋ย วิบัติ วิบัติได้เกิดแก่เจ้าแล้ว
เจ้าเคยสวมผ้าป่านเนื้อละเอียด ผ้าสีม่วงแดงและผ้าสีแดงเข้ม
เจ้าเคยประดับตนด้วยทองคำ เพชรพลอยและไข่มุก
17ภายในชั่วโมงเดียวทรัพย์สมบัติเหล่านี้สูญหายไป”
นายเรือและผู้โดยสารทุกคน บรรดากะลาสีและทุกคนที่ทำงานในทะเลต่างยืนอยู่ห่างๆ 18เมื่อเห็นควันจากไฟเผาผลาญนครนี้ ก็ร้องตะโกนว่า “เคยมีนครใดบ้างเหมือนกับนครใหญ่นี้” 19คนเหล่านั้นโปรยฝุ่นผงบนศีรษะของตน พลางร่ำไห้คร่ำครวญว่า
“วิบัติ วิบัติเกิดขึ้นแก่นครใหญ่นี้
แก่คนทั้งปวงที่มีเรือในทะเล
และร่ำรวยขึ้นจากทรัพยากรของนครนี้
เพราะภายในชั่วโมงเดียวนครนี้ได้ถูกทำลายราบ”
20สวรรค์เอ๋ย จงชื่นชมที่นครนี้ล่มสลายแล้ว บรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ อัครสาวกและประกาศกทั้งหลาย จงชื่นชมเถิด เพราะพระเจ้าทรงพิพากษาลงโทษนครนี้เพื่อท่านแล้ว”
21ทูตสวรรค์ทรงพลังองค์หนึ่งยกหินก้อนหนึ่งใหญ่เท่าหินโม่ทุ่มลงทะเล กล่าวว่า “บาบิโลนนครใหญ่จะถูกทุ่มลงอย่างรุนแรงเช่นนี้ จะไม่มีใครพบเห็นนครนี้อีกเลย”d
22จะไม่มีใครได้ยินเสียงคนดีดพิณ คนเล่นดนตรี
คนเป่าขลุ่ย คนเป่าแตรในเจ้าอีกต่อไป
จะไม่มีใครพบเห็นนายช่างใดๆ ในเจ้าอีกต่อไป
จะไม่มีใครได้ยินเสียงหินโม่ในเจ้าอีกต่อไป
23แสงตะเกียงจะไม่ส่องสว่างในเจ้าอีกต่อไป
จะไม่มีใครได้ยินเสียงเจ้าบ่าวและเจ้าสาวในเจ้าอีกต่อไป
เพราะบรรดาพ่อค้าของเจ้าล้วนเคยเป็นใหญ่ในแผ่นดิน
และเวทมนตร์ของเจ้าล่อลวงนานาชาติให้ลุ่มหลง
24นครนี้มีโลหิตของบรรดาประกาศกผู้ศักดิ์สิทธิ์ และทุกคนที่ถูกประหารชีวิตบนแผ่นดิน”
18 a การลงโทษมีกล่าวไว้เป็นปริศนาในบทที่ 17 เวลานี้ใกล้จะมาถึงแล้ว มันจะเกิดขึ้นเมื่อผู้ที่ซื่อสัตย์ต่อพระเจ้าถูกแยกจากคนบาปแล้ว (ข้อ 4 ดู 3:10 เชิงอรรถ d)
b แปลตามตัวอักษร “เหล้าองุ่นที่ทำให้มึนเมาแห่งการล่วงประเวณี” (เทียบ 14:8)
c คำคร่ำครวญสามครั้งนี้โดยบรรดากษัตริย์ของโลก (ข้อ 9-10) โดยบรรดาพ่อค้า (ข้อ 11-17ก) และโดยผู้เดินทะเล (17ข-19) สะท้อนความคิดใน ยรม 50-51 และ อสค 26-28
d ข้อ 21 เป็นกิจการสัญลักษณ์ที่แทรกเข้ามาในคำคร่ำครวญซึ่งจะจบในข้อ 23 การประกาศใน 18:1-3 จะสมบูรณ์ในข้อ 24 นครบาบิโลนถูกทำลายเพราะกราบนมัสการรูปเคารพ (ดู 17:4) และเพราะเบียดเบียนคริสตชน (18:24)
