“แบกไม้กางเขนของพระองค์ไป”  
82. ซีโมนชาวไซรีน (มก 15:20ข-21)

         15^20ขบรรดาทหารนำพระองค์ออกไปเพื่อตรึงบนไม้กางเขน ²¹ชายคนหนึ่งชื่อ ซีโมนชาวไซรีนเป็นบิดาของอเล็กซานเดอร์และรูฟัสกำลังเดินทางจากชนบทผ่านมาทางนั้น บรรดาทหารจึงเกณฑ์ให้เขาแบกไม้กางเขนของพระองค์ไป

            ธรรมเนียมการประหารชีวิตนักโทษของชาวโรมัน สอดคล้องกับธรรมเนียมของชาวยิวด้วย คือต้องกระทำนอกกำแพงเมือง แม้สถานที่นั้นตั้งอยู่ใกล้เมืองพอสมควรและทุกคนสามารถเข้าไปได้ก็จริง แต่เพื่อจะได้เป็นบทเรียนสำหรับทุกคนที่มีแนวโน้มจะทำความผิด พระคัมภีร์เป็นพยานถึงธรรมเนียมนี้ในข้อความหลายตอน เช่น (เทียบ ลนต 24:14; กดว 15;35-36; 1 พกษ 21:15; กจ 7:58) แม้ในจดหมายถึงฮีบรูก็เป็นพยานถึงธรรมเนียมนี้ เมื่อกล่าวถึงการสิ้นพระชนม์ของพระคริสตเจ้า (ฮบ 13:12) นักบุญมาระโกเล่าเรื่องการตรึงพระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน โดยบรรยายฉากสั้นๆ หลายฉาก นี่เป็นฉากแรก

- บรรดาทหารนำพระองค์ออกไปเพื่อตรึงบนไม้กางเขน การเดินทางจากจวนผู้ว่าราชการไปยังสถานที่ประหารชีวิตนักโทษ มักจะเดินทางไปเป็นขบวน โดยนักโทษต้องแบกไม้ที่เรียกว่า “Patibulum” คือไม้คานประตูไปยังสถานที่ประหาร ซึ่งในที่นั้นมีเสาตรงปักไว้แล้วเป็นการถาวร จากนั้น นักโทษจะถูกตรึงแขนไว้กับไม้ที่เขาได้แบกมา แล้วทั้งคนและไม้ก็จะถูกยกขึ้นไปประกอบกับเสาตรงที่ปักไว้นั้น

- ชายคนหนึ่งชื่อ ซีโมนชาวไซรีน พระเยซูเจ้าทรงอ่อนกำลังลง การขึ้นศาลสองครั้งและการถูกเฆี่ยนตีทำให้พระองค์ทรงหมดแรง จึงไม่สามารถแบกไม้กางเขนบนบ่าได้อีกต่อไป ผู้ร่วมเดินทางคนหนึ่งจึงถูกเกณฑ์ให้ช่วยแบกไม้กางเขนแทนพระองค์ ซีโมน ชาวไซรีนคงเป็นชาวยิวคนหนึ่งที่เกิดในเมืองไซรีน ทวีปแอฟริกาเหนือ ในที่นั่นมีชุมชนชาวยิวผู้เจริญรุ่งเรืองที่อพยพมาจากกการถูกเนรเทศอาศัยอยู่ ในสมัยของพระเยซูเจ้า  ที่กรุงเยรูซาเล็ม มีชาวยิวผู้เคยเดินทางมาจากเมืองไซรีนมาพำนักอยู่ในนครศักดิ์สิทธิ์เป็นจำนวนมาก จนกระทั่ง มีศาลาธรรมเป็นของตนเองอีกด้วย (เทียบ กจ 2:10; 6:9; 11:20; 13:1)

- เป็นบิดาของอเล็กซานเดอร์และรูฟัส คงจะเป็นที่รู้จักกันดีในกลุ่มคริสตชนสมัยแรก ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในแวดวงที่นักบุญมาระโกบันทึกพระวรสาร เรายังพบชื่อของรูฟัส ที่นักบุญเปาโลทักทายพร้อมกับมารดาของเขา (เทียบ รม 16:13)

- กำลังเดินทางจากชนบทผ่านมาทางนั้น  บางคนตีความหมายว่า ซีโมนเป็นคนรับจ้างที่เดินทางกลับมาจากการทำงานในชนบท แต่ความคิดนี้ชวนให้คิดว่า พระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์ในวันธรรมดาที่เป็นวันทำงาน ซึ่งขัดแย้งกับทัศนคติของผู้นิพนธ์พระวรสารสหทรรศน์ ที่อธิบายว่าพระเยซูเจ้าสิ้นพระชนม์ในวันปัสกา

- บรรดาทหารจึงเกณฑ์ให้เขาแบกไม้กางเขนของพระองค์ไป” แต่ต้นฉบับภาษากรีกแปลเพียงว่า ซีโมนกลับมาจากบ้านของตนที่อยู่ในชนบท โดยไม่บอกว่ากลับมาจากการทำงาน  น่าสังเกตวลี “แบกไม้กางเขน” ในต้นฉบับภาษากรีกสอดคล้องกับพระวาจาของพระเยซูเจ้าที่ตรัสว่า “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็ให้เขาเลิกนึกถึงตนเอง ให้แบกไม้กางเขนของตน และติดตามเรา” (มก 8:34) ดังนั้น ดูเหมือนว่านักบุญมาระโกได้เลือกวลีนี้ เพราะคิดถึงเรื่องการติดตามพระเยซูเจ้าของบรรดาศิษย์ นักบุญลูกาทำให้ความคิดนี้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น โดยเขียนว่า “ขณะที่บรรดาทหารนำพระองค์ออกไป พวกเขาเกณฑ์ชายคนหนึ่งชื่อซีโมน ชาวไซรีน ซึ่งกำลังกลับจากชนบท วางไม้กางเขนบนบ่าของเขาให้แบกตามพระเยซูเจ้า” (ลก 23:26)