วันศุกร์ที่ 21 ตุลาคม 2016
สัปดาห์ที่ 29 เทศกาลธรรมดา
อฟ 4:1-6 / ลก 12:54-59
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนว่า พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนว่า “เมื่อท่านเห็นเมฆก่อตัวขึ้นทางทิศตะวันตก ท่านก็กล่าวได้ทันทีว่าฝนจะตก และก็เป็นเช่นนั้น เมื่อลมทิศใต้พัดมา ท่านก็กล่าวว่าอากาศจะร้อน และก็เป็นเช่นนั้น

คนหน้าซื่อใจคดเอ๋ย ท่านรู้จักวินิจฉัยลักษณะดินฟ้าอากาศ แล้วทำไมจึงไม่วินิจฉัยเวลาปัจจุบันนี้เล่า
ทำไมท่านจึงไม่ตัดสินด้วยตนเองว่าสิ่งใดถูกต้อง ขณะที่ท่านกำลังไปศาลกับคู่ความของท่าน จงพยายามตกลงกันระหว่างทาง เพื่อมิให้คู่ความของท่านลากท่านไปต่อหน้าผู้พิพากษาและผู้พิพากษาจะมอบท่านให้แก่ผู้คุม และผู้คุมจะขังท่านไว้ในคุก เราบอกท่านว่า ท่านจะออกจากคุกไม่ได้จนกว่าท่านจะชำระหนี้จนถึงเศษสตางค์สุดท้าย”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

 ———

 ปรัชญาชาวกรีก บอกว่า “ร่างกายเป็นคุกสำหรับขังวิญญาณ”
 เรากักขังวิญญาณของเราไว้หรือไม่ ตามคิดปรัชญาแบบนี้
 นักบุญเปาโลบอกว่า “ข้าพเจ้าผู้ถูกจองจำเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า วอนขอท่านทั้งหลายให้ดำเนินชีวิตสมกับการที่ท่านได้รับเรียก จงถ่อมตนอยู่เสมอ จงมีความอ่อนโยน พากเพียรอดทนต่อกันด้วยความรัก พยายามรักษาเอกภาพแห่งพระจิตเจ้าด้วยสายสัมพันธ์แห่งสันติ”
 คุกขัง ความอ่อนโยนที่เรากระทำด้วยหัวใจที่อ่อนหวานไม่ได้
 คุกขัง ความเอื้ออาทร ที่เรามองตา แล้วเห็นความอ่อนแอของพี่น้องไม่ได้
 คุกขัง ความห่วงใย ที่หัวใจผุกพัน หรือ มีความเกี่ยวข้องกับพี่น้องไม่ได้
 คุก จึง ขัง วิญญาณไม่ได้ แค่คิดว่า กักกัน หรือ กักบริเวณ ได้แค่นั้น
 แต่คุกขังเราไว้ จากการหนีหายไม่อยากรับผิดชอบ ทำให้เรารู้สึกผิดชอบชั่วดี หนีหน้าไปไหนก็หลอกหลอนบอกเล่ากับเราในห้วงคำนึก ความคิด เพราะหัวใจกับร่างกายไปด้วยกัน วิญญาณกับกายไปด้วยกันตลอดเวลา

 ดังนั้น ถ้าเราไม่รัก เราจะอยู่กับพี่น้องไม่สุขใจ

 แต่ถ้าเรารัก เราจะอยู่กับพี่น้องที่ไหน อย่างไร ก็ได้
 วิญญาณของเราถูกขัง จองจำ เมื่อเราไม่ยอมรัก ไม่ยอมทำดีต่างหาก ดังนั้น พระวาจาจึงสรุปว่า

 “เราบอกท่านว่า ท่านจะออกจากคุกไม่ได้จนกว่าท่านจะชำระหนี้จนถึงเศษสตางค์สุดท้าย”