วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม 2016

สัปดาห์ที่ 7 เทศกาลปัสกา

กจ 22:30; 23:6-11….
30ผู้บัญชาการกองพันต้องการรู้ให้แน่ชัดว่าเหตุใดชาวยิวจึงกล่าวหาเปาโล วันรุ่งขึ้นเขาจึงสั่งให้แก้โซ่ที่ล่ามเปาโล เรียกบรรดาหัวหน้าสมณะและสมาชิกสภาซันเฮดรินทุกคนมาประชุม แล้วนำเปาโลไปยืนต่อหน้าเขา

6เปาโลรู้ว่า สมาชิกส่วนหนึ่งของที่ประชุมเป็นชาวสะดูสีและอีกส่วนหนึ่งเป็นชาวฟาริสี จึงตะโกนขึ้นในสภาว่า “พี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าเป็นชาวฟาริสี เป็นบุตรของชาวฟาริสี ข้าพเจ้าถูกสอบสวนก็เพราะเรื่องความหวังในการกลับคืนชีพของบรรดาผู้ตาย” 7เมื่อเปาโลกล่าวเช่นนั้น ก็เกิดการถกเถียงกันระหว่างชาวฟาริสีกับชาวสะดูสี ที่ประชุมจึงแตกแยก 8เพราะชาว สะดูสียืนยันว่าไม่มีการกลับคืนชีพและไม่มีทั้งทูตสวรรค์และจิต แต่ชาวฟาริสีเชื่อว่ามี
9เกิดความโกลาหลอย่างรุนแรงในที่ประชุม ธรรมาจารย์บางคนที่เป็นชาวฟาริสีลุกขึ้น โต้แย้งว่า “เราไม่พบว่าชายผู้นี้มีความผิดอันใด เป็นไปได้มิใช่หรือ ที่จิตหรือทูตสวรรค์ได้พูดกับเขา” 10ความขัดแย้งรุนแรงมากขึ้น ผู้บัญชาการกองพันกลัวเปาโลจะถูกฉีกเป็นชิ้นๆ จึงสั่งทหารให้ลงไปนำเปาโลออกจากที่ประชุมเข้าไปในค่ายทหาร
11คืนต่อมา องค์พระผู้เป็นเจ้าเสด็จมาทรงยืนใกล้เปาโล ตรัสว่า “ทำใจดี ๆ ไว้ เจ้าได้เป็นพยานยืนยันถึงเราที่กรุงเยรูซาเล็มอย่างไร เจ้าจะต้องเป็นพยานที่กรุงโรมอย่างนั้นด้วย”

อรรถธิบายและไตร่ตรอง
• “ความหวังในพระคริสตเจ้า”

• เปาโลกล่าวว่า “ข้าพเจ้าถูกสอบสวนก็เรื่องความหวังในพระเจ้า” ความหวังนี้คืออะไร... พ่อคิดว่า จะดีเหมือนกันถ้าเราจะได้พิจารณาไตร่ตรองกันถึงความหวัง...

• ประสบการณ์ของพ่อ.... พ่อจำได้ว่า
o สิบกว่าปีมาแล้ว... มีนายกรัฐมนตรีคนหนึ่งของประเทศไทยที่ทำให้พ่อต้องตื่นเต้นตกใจและมีความสุขมากเพราะคำพูดของเขาที่สวยหรูและงดงาม..
o วันนั้น ขณะที่พ่อกำลังอาบน้ำอยู่และเปิดทีวีไว้ด้วยเพื่อติดตามเสียงข่าวเช้า ในสมัยที่พ่ออยู่ที่บ้านผู้หว่าน...
o นิสัยของพ่อ คือ ติดตามข่าวยามเช้าขณะที่ยังอยู่ในห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟัน หูก็จะฟังข่าวไปด้วย... เวลานั้น พ่อได้ยินนายกรัฐมนตรีที่เป็นความหวังของคนไทย เขาเลือกตั้งและได้เสียงเข้ามาอย่างท่วมท้น... และเขาก็เป็นรัฐมนตรีการศึกษาควบไปด้วย...
o วันนั้น เขาพูดกับเด็กนักเรียนในภาพข่าวและเสียงข่าวที่พ่อต้องตะลึง เสียงของนายกคนนั้นได้สื่อถึงเด็กๆตามโรงเรียน...
o พ่อจำประโยคเหล่านั้นได้... ทำให้ใจพ่อตื่นเต้นมากๆ ประโยคนั้นที่ทำให้พ่อตื่นเต้นมากคือ “เราต้องมีความหวัง... ไม่มีความหวังไม่ได้... เพราะความหวังเป็นพระเจ้า...”

• พ่อได้ยินเขากล่าวเช่นนั้น ขณะที่พ่อแปรงฟันยังไม่เสร็จ หูฟังไปได้ยิน ปฏิกิริยาคือพ่อวิ่งออกมาจากห้องน้ำทันที และออกมายืนฟัง และย้ำกับตัวเองถึงประโยคนั้น “เราต้องมีความหวัง ไม่มีความหวังไม่ได้ เพราะความหวังคือพระเจ้า”
o ใจพ่อขณะได้ยินก็ตื่นเต้นมาก ยินมาก และพ่อคิดในใจ “โอ้ พระเจ้า ช่างเป็นคำพูดที่สวยงาม และเป็นความจริงเสียเหลือเกิน เพราะคำพูดนั้นเป็นสัจธรรมจริงๆง คือ พระเจ้าเป็นความหวัง”

• พลันพ่อก็คิดต่อประหนึ่งตกในภวังค์แห่งมนต์ขลัง เพราะเป็นคำพูดที่มีสัจธรรมของศาสนาเราจริงๆ พ่อคิดทันที ยืนดูหน้าเขาในภาพข่าวทีวีด้วย คิดว่า
o คนที่พูดแบบนี้ได้ ต้องเป็นคนที่มีความเชื่อหรือเป็นคริสตชน หรือไม่ก็ต้องเคยได้รับการอบรมสั่งสอนในโรงเรียนของเราคริสตชนคาทอลิกแน่ๆ
o หรือไม่ ก็เป็นนักโวหารเจื้อยจ้อยที่สามารถเอาคำพูดที่สวยหรูขนาดนี้มากล่อมจิตใจประชาชนได้ดีเหลือเกิน...

• แต่น่าเสียดาย เสียดายเป็นที่สุด เสียดายจริงๆที่เมื่อเวลาผ่านไป คำพูดนั้นก็เป็นเพียงแต่คำพูดที่ไม่ได้สัมผัส หรือ เป็นคำพูดที่มิได้เป็นความจริงหรือความจริงในจิตใจของผู้พูดแต่ประการใด
o การกระทำทั้งหลายจบลงด้วยการทำลายความหวังของเด็กๆ ให้ดับมืดสนิทสิ้นหวัง และแม้ความหวังที่จะหวังได้ก็พลันพังทลายไป
o การทำลายความหวังของประชาชนด้วยคอรัปชั่น และการฉ้อโกง ไม่แตกต่างไปจากที่เคย แต่ซ้ำร้ายคือเป็นยุคใหม่ของชาติที่มีกลโกงโหมกระหน่ำที่หนักกว่าที่เคยเห็น
o ทำหลายความหวังและโอกาสที่จะได้รัฐบุรุษผู้สร้างความเจริญและนำความหวังให้กับชาติของเรา แต่เขาเลือกที่จะเป็นนักคอรัปชั่นกินรวบในทุกรูปแบบ ด้วยความโลภและหลงอำนาจของเงิน ทำลายความหวังของเด็กนักเรียนที่เคยได้ให้วาทะหรูดูดี แต่ขาดความจริง (เศร้ายาวนาจนต้องการการปฏิรูปแผ่นดินขั้นใหม่)

• พี่น้องที่รัก คำพูดที่กล่าวถึง “ความหวัง คือ พระเจ้า” เป็นความจริง เพียงแต่โลกของความเป็นจริง มันช่างห่างไกลจากความจริงของพระเจ้าเหลือเกิน...
o ความตื่นเต้นของพ่อที่ได้ยินประโยคเหล่านี้จากนักการเมืองระดับนายกคนนั้น...
o มันช่างเป็นเพียงโวหารและปรัชญาหลอกลวงที่ห่างไกลจากชีวิต...
o เศร้าจริงสำหรับประเทศไทยของเรา สำหรับเด็กๆไทยของเราในรอบหลายปีที่ผ่าน
o ผลก็ชัด เด็กไทยเราก็การศึกษาตกต่ำในระดับภูมิภาคอาเซียนอย่างน่าอับอายจากนั้นจนปัจจุบัน และไม่ทราบว่าจะส่งผลไปอีกนานเท่าใด

• ความเชื่อที่ว่าพระเจ้าซึ่งเป็นความหวังแท้จริงและงดงามที่สุดท้าย กลับมิได้ปรากฏเป็นรูปธรรมในกิจการของบรรดาผู้ใหญ่ในบ้านเมืองอย่างที่พูดนั้นเลย... ซ้ำร้ายยิ่งกว่านั้นยิ่งนานวันไป จากวันนั้นที่พ่อได้ยินจนถึงวันนี้ สังคมเรา ประเทศของเรา เริ่มป่วยหนักขึ้น ป่วยหนักขึ้น ในอาการที่ขาดความหวัง และยากที่จะเยียวยา ความเป็นจริงก็คือ ชีวิตของผู้ยากไร้

• เด็กนักเรียนที่ห่างไกลความเจริญ และห่างไกลโอกาส กลับด้อยโอกาสลงไปทุกที เพราะความเห็นแก่ตัว เอาแต่ได้ จนกระทั่งแม้แต่ศักดิ์ศรีของความเป็นมนุษย์ของเด็ก ๆ ทั้งด้านศีลธรรม จริยธรรม ก็ถูกบั่นทอนไปด้วยกระแสสังคมที่ขาดความหวังและความจริง หรือกล่าวได้ว่า ไร้ซึ่งความรักจริงและน่าเกลียดทางจริยธรรมคุณธรรมของนักการเมืองในอาการหนักมากแบบที่ไม่เคยมีมาก่อน

• พี่น้องที่รักทางออกของปัญหาการขาดความจริง การขาดศีลธรรมจริยธรรม รากลึกของปัญหาคือ
o การความเชื่อแท้เท่านั้นจะแก้ไขได้ ที่จะสามารถนำความใหม่หรือการปฏิรูปมาสู่ชีวิตและสังคม
o แก่นของความเชื่อแท้ในพระเจ้าเท่านั้น ที่จะทำให้เรามีประสบการณ์แห่งความรักอันจะหล่อเลี้ยงความเชื่อไม่สิ้นสุด และประสบการณ์แห่งความรักนี้ จะขยายหัวใจของเราทุกคนไปสู่ความหวังแท้ในพระเจ้า และเป็นความหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุด
o พ่อเชื่อมั่นว่าโลกปัจจุบันเราจะอยู่อย่างไม่มีความหวังไม่ได้ ไม่มีความเชื่อแท้ไม่ได้ และไม่มีความรักไม่ได้
o ถ้าพี่น้องถามพ่อว่า ความเชื่อคืออะไร พ่อจะตอบว่า ความเชื่อคือพระเจ้า หรือพระเจ้าทรงเป็นความเชื่อของเรา
o และถ้าถามว่า ความรักคืออะไร คำตอบชัดเจน พระเจ้าเป็นความรัก
o และแน่นอนที่สุด คนที่มีความเชื่อ มีความรัก ย่อมต้องมีพระเจ้า และย่อมต้องเป็นความหวังไม่มีที่สิ้นสุด

• ดังนั้น การประกาศความเชื่อ ความรัก และความหวัง ไม่ใช่เพียงปรัชญาชั้นสูง ไม่ใช่โวหารสวยๆ แบบที่นักการเมืองที่ผ่านๆมาอาจได้ใช้เพื่อเกลี้ยกล่อมหลอกลวงประชาชนเหมือนยาเสพติดที่สร้างภาพหลอนให้คนหลงว่านั้นคือความจริง แต่อันที่จริงประชาชนต้องจมดิ่งลงไปในบ่อลึกของขยะแห่งความเท็จและความฉ้อโกง ทำให้กลุ่มคนที่จมปลักอยู่ในความเท็จ หลอกลวง และพ่วงไปด้วยหายนะ

• พี่น้องที่รัก ท่านนักบุญเปาโลในหนังสือกิจการอัครสาวก ยืนยันว่า ท่านได้ถูกเบียดเบียนและถูกกระทำทุกอย่าง เพราะ “ความหวังในพระเจ้า”

• พ่ออยากจะบอกว่า เรื่องนี้ต้องเป็นความจริงในโลกปัจจุบัน
o เราคริสตชนยังคงต้องยืนหยัดต่อการเบียดเบียนต่อกระแสโลก กระแสแห่งความฉ้อโกง คอรัปชั่น และการฉ้อฉลโฉดหลอก หลอกลวง ทำให้คนหลงใหลด้วยโวหาร และสร้างประชานิยม ทำให้คนเมามายและหลงทาง เพราะเบื้องหลังทั้งหมด คือ มายาและความเท็จ...
o ต่อกระแสไหลแรงของโลกเช่นนี้ เราคริสตชนต้องมีความเชื่อมั่นคง มีความหวังแน่วแน่ และมีความรักเต็มเปี่ยม เพราะรากฐานของเรา คือ “พระเยซู พระศิลาที่มั่นคง และพลังของพระจิตเจ้าแห่งความจริง”
o ต้นไม้ดี รากดี จะเกิดผลเลวไม่ได้ หลอกลวงไม่ได้ ตรงกันข้าม ต้องโดดเด่นและแข็งแรงในผลแท้แห่งศีลล้างบาปที่เราได้รับ คือ ความเชื่อ และ ความรัก ในความจริงเสมอไป จนกระทั่งเราสามารถเป็นความหวังและเป็นแสงสว่างสำหรับเพื่อนพี่น้องทุกคนตลอดไป
o นี่คือพลังของพระเจ้า ผลขององค์พระจิตเจ้า พลังของกิจการอัครสาวก และเราทุกคนเช่นเดียวกัน... ขอพระเจ้าอวยพรพี่น้องที่รักทุกท่าน...