วันพฤหัสบดีที่ 16 กรกฎาคม 2015
สัปดาห์ที่สิบห้า เทศกาลธรรมดา
มธ 11:28-30…
28“ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนักจงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน 29จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน 30เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา”
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• พี่น้องที่รัก พระวาจาเช้าวันนี้ที่เราได้ฟังในมิสซาวันพฤหัสบดีสัปดาห์ที่สิบห้า... พระวรสารได้นำเสนอเพียงสั้นๆ เท่านั้น แต่พ่อได้ฟังแล้วพ่อคิดว่า เราไม่ต้องอธิบายอะไรมากจริงๆเพราะเหตุว่าพระวาจาของพระเยซูวันนี้ อ่านแล้วชื่นใจ ฟังแล้วอ่อนโยน และเต็มไปด้วยความสุภาพถ่อมตนและจะเรียกง่ายๆ ว่า ฟังแล้ว “อยากนอนพักจังเลยครับ”
• “ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนักจงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน”
o พ่อฟังพระวาจาตอนนี้แล้วพ่ออยากจะหยุดเขียนบทเทศน์นี้ อยากหยิบกระเป๋ามาจัดเสื้อผ้าสักสามสี่ชุดพร้อมอุปกรณ์ที่จำเป็น และอยากออกเดินทางไปพักผ่อนสักหนึ่งหรือสองอาทิตย์จังเลย หรือมากกว่านั้นได้ยิ่งดี.. ปิดเทอมที่บ้านเณรนานมากเพราะการเปลี่ยนระบบการศึกษาของรัฐบาลที่เรียกร้อง แต่ทว่า ตลอดปิดเทอม พ่อมีหลายอย่างที่ทำให้พ่อไม่ได้หยุดพักผ่อนเลย จำได้ว่า ได้รับความเมตตาจากลูกของพระท่านหนึ่งให้ที่พักกับพ่อคือบ้านของเขาที่สวย มากที่ภูเก็ต พ่อไปกับน้องเณรได้สี่คืนห้าวัน มันช่างเป็นเวลาที่ยอดเยี่ยมที่สุดจริงๆ การได้พักอยู่กับน้องเณรในเวลานั้น ณ สถานที่นั้น มันเป็นความสุดยอดเยี่ยมและมีความสุขจริงๆ... ขณะเดียวกัน อันที่จริง ณ เวลานั้น พ่อก็พักไปขณะที่ติดตามอาการของจาพ่อไปซึ่งก็อยู่ในช่วงท้ายๆ ของชีวิต ทำให้พ่อเองก็พักผ่อนกับน้อง พรางสวดภาวนา มิสซา เพื่อสุขภาพจา และเพื่อการอบรมตลอดเวลา
o แต่พ่อจำได้ว่า พี่ๆ ไม่มีใครกล้าโทรหาพ่อเลยเพราะรู้ว่า อยากให้พ่อได้พักผ่อน และไม่อยากให้พ่อไม่สบายใจ แต่หารู้ไม่ว่า ยิ่งเงียบพ่อยิ่งโทรกลับมาที่บ้านหาน้อง หาพี่วันละหลายครั้ง เพื่อติดตามอาการ... พ่อจำได้ว่าวันที่กลับจาภูเก็ตพ่อก็ทราบว่าจาของพ่อทรุดหนักมาก พ่อก็รีบมากๆจากสนามบิน ให้น้องเณรขับรถกลับบ้าน เราขับรถกันอย่างเร็วที่สุดเพื่อพ่อจะแน่ใจว่าจะมาทันจาในวาระสุดท้าย
o ครับ ก็เล่าเพื่อบอกว่าความเร่งรีบตลอดเวลา กับการได้พักนิดหน่อย และก็กลับมาก็ระดมเวลาทั้งหมดเพื่อวิ่งดูแลจาที่โรงพยาบาล และก็วิ่งกลับมาทำงาน ไปงานบวช ไปประชุม และอื่นๆอีกมากมาย เปิดคอร์สอบรมต่างๆ มีคอร์สหนึ่งยาวสี่สิบวัน และคั่นด้วยเหตุการที่หนักหน่วงในจิตใจและในหัวใจ คือ การจากไปของจาแม้เป็นไปตามที่คาด แต่ก็ทำให้ต้องวิ่งทำสิ่งต่างๆ หนักขึ้นไปอีก... และควบกับการอบรมอื่นๆ พ่อก็วิ่งๆๆๆ วันนี้ ขณะนั่งเขียนอยู่นี้ก็ใกล้เปิดเทอม และก่อนเปิดเทอมสองอาทิตย์พ่อก็ต้องเทศน์เข้าเงียบให้น้องเณรก่อน และขณะนี้ก็สัมมนาพระสงฆ์ และก็นั่งร่างเอกสารกฤษฎีกาสมัชชาฯ พ่อเชื่อว่า เปิดเทอมก็คงลืมไปว่านี่ปิดเทอมแล้วกระนั้นหรือ
o พี่น้องที่รัก... พ่อเล่ามาถึงตอนนี้ พ่อได้อ่านพระวาจาวันนี้แล้วอยากทรุดตัวลงนอนพักเลยครับ และอยากให้พวกเราที่เหนื่อยๆกันนักหนากับการงานหน้าที่ ครอบครัว กิจการธุรกิจมากมาย ปัญหา การเงิน สังคม ครอบครัว ความเหนื่ออ่อนกับสุขภาพ ชีวิตที่เหนื่อยกันมากๆ พ่ออยากให้ฟังพระวาจาของพระเยซูที่ตรัสกับบรรดาศิษย์ที่เหนื่อยกันมาก พระองค์ตรัส ฟังแล้ว อ่านแล้วจะรู้สึกได้เลยว่า สุขใจ และได้สงบจากความวุ่นวายต่างได้อย่างดี เรียกว่า... “พระเจ้าของพระเจ้าเป็นยาบำรุงจิตวิญญาณที่มีผลดีมากจริงๆ” นั่นคือ ถ้อยคำที่ว่า ““ท่านทั้งหลายที่เหน็ดเหนื่อย และแบกภาระหนักจงมาพบเราเถิด เราจะให้ท่านได้พักผ่อน”
• พี่น้องอ่านแล้วรู้สึกดีไหมครับ... เหน็ดเหนื่อย แบกภาระหนัก... มาหาพระองค์เถิด...
o พ่อเคยเห็นภาพวาดสวยงามจริงๆ เป็นภาพพระเยซูเจ้าที่กำลังกอดเด็กคนหนึ่งที่ปล่อยตัวเองในอ้อมกอดของพระ เยซูเจ้า และอยู่ในความสงบมากๆ
o พ่ออยากให้เราอ่านพระวาจาของพระองค์วันนี้ พ่อทราบว่า ชีวิตของพวกเรามีมุมที่เหนื่อยกันมากจริงๆ หลายคนเหนื่อยกับเศรษฐกิจ สังคม การเมือง ครอบครัว ตนเอง สุขภาพของตนเองและญาติพี่น้อง ความเร่งรัดลำบากกับการดูแลสุขภาพ อาหารการกิน ลูกหลาน เหนื่อยกันมากกับสังคมที่แห้งแล้งมากทางจิตวิญญาณ จนกลายเป็นทะเลทรายฝ่ายจิตตามที่พระสันตะปาปาสอนเรา...
o พักพิงในพระเจ้า พักพิงในพระองค์ พระทรงเป็นศิลามั่นคง... มาหาพระองค์เถิดนะครับ และ “วางใจ วางจิตวิญญาณ” วางไว้ในความรักของพระองค์ครับ
o ขอให้มีความสุข สงบกับความรักของพระเจ้า ในอ้อมพระหัตถ์แห่งความรักของพระองค์อย่างดีที่สุดนะครับ
o อย่างที่พ่อบอก เขียนบทเทศน์วันนี้แล้ว พ่อเองก็อย่างที่บอกแต่แรก..พ่ออยากเก็บกระเป๋าไปพักผ่อนจังเลยครับ.. แต่ก็ยังทำไม่ได้อยู่ดี แต่พ่อเชื่อว่า พี่น้องเหนื่อยกว่าพ่อมากมายนักแน่นอน... ขอพระเจ้าโปรดให้ได้มีความสุขใจ ได้วางใจ ได้พักผ่อนมากๆนะครับ
• พระวาจาส่วนที่สองของวันนี้ “จงรับแอกของเราแบกไว้ และมาเป็นศิษย์ของเรา เพราะเรามีใจสุภาพอ่อนโยนและถ่อมตน จิตใจของท่านจะได้รับการพักผ่อน เพราะว่าแอกของเราอ่อนนุ่มและภาระที่เราให้ท่านแบกก็เบา”
o พ่อมานั่งไตร่ตรอง แอกของพระเยซูที่อยากให้เราแบกคืออะไร คำตอนก็ตรงๆครับ “เป็นศิษย์พระเยซู” ก่อนอื่นใด คือ ยอมรับความรักขอพระองค์ แบกรับด้วยความสุขซึ่งบัญญัติแห่งความรักของพระองค์
o พระเยซูเจ้าเป็นต้นแบบ พระองค์แบกรับความรักของพระเจ้าพระบิดา... ด้วยความถ่อมตนและอ่อนโยนที่สุด พระองค์ “อ่อนโยนจริงๆครับ” ความอ่อนโยน คือ ความไม่รุนแรงใดๆเลย แต่สุภาพ ถ่อมตน และอ่อนโยนจริงๆ...
o Meekness ความอ่อนโยน ทำให้เราไม่ร้อนรุกวุ่นวายจนเหนื่อยในจิตใจครับ...
• อ่อนโยนอย่างไร พ่อเห็นภาพจากสดุดีที่ 37 ครับ คนอ่อนโยนได้เช่นนี้ตามบทสดุดี “คนอ่อนโยน นั้นคือคนที่มีความหวังในพระเจ้า” คนเช่นนี้จะสามารถยืนหยัด เราเห็นได้จาก “คำสั่งแปดประการ” ด้วยกันคือ
1. จงวางใจในพระยาห์เวห์และ
2. จงทำความดี
3. จงพำนักอยู่ในแผ่นดิน และอยู่เย็นเป็นสุข
4. จงปีติยินดีในพระยาห์เวห์
5. จงฝากชะตากรรมของท่านไว้กับพระยาห์เวห์
6. จงวางใจในพระองค์ แล้วพระองค์จะทรงจัดการเอง
7. จงสงบเงียบเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์และ
8. จงเฝ้ารอพระองค์
• สดุดีเริ่มด้วยคำว่า “อย่าเดือนเนื้อร้อนใจ” คนอ่อนโยนเนื้อไม่เดือดและใจไม่ร้อน ครับ... พ่อจึงสรุป อ่อนโยนนะครับ อ่อนโยนนะครับ อย่าเป็นคนเดือนเนื้อร้อนใจกันเลยนะครับ วางใจในพระเจ้านะครับ
• อ่านจดหมายนักบุญเปาโลนิดหน่อยเพื่อสรุปครับ ท่านร้อนรนมากและก็อ่อนโยนมากเลยครับ...
o “พี่น้องทั้งหลาย ถ้าท่านพบว่าใครคนหนึ่งทำผิด ท่านซึ่งมีพระจิตเจ้าเป็นผู้นำ จงตักเตือนแก้ไขเขาด้วยความอ่อนโยน จงระวังตัว ท่านอาจถูกทดลองด้วย” (เทียบ 1 คร 4:21)
o “ความอ่อนโยน” มีความจำเป็นอย่างยิ่ง ทั้งนี้เพื่อจะสามารถรักษาเอกภาพความเป็นหนึ่งเดียวในพระศาสนจักร “ข้าพเจ้าผู้ถูกจองจำเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้า วอนขอท่านทั้งหลายให้ดำเนินชีวิตสมกับการที่ท่านได้รับเรียก จงถ่อมตนอยู่เสมอ จงมีความอ่อนโยน พากเพียรอดทนต่อกันด้วยความรัก พยายามรักษาเอกภาพแห่งพระจิตเจ้าด้วยสายสัมพันธ์แห่งสันติ” (อฟ 4:1ff)
• พี่น้องที่รักครับ... อ่านพระวาจาวันนี้ และพักผ่อนฝ่ายจิตวิญญาณ ในพระเจ้านะครับ และทำให้ชีวิตเราทุกคนได้พักพิงในพระเจ้านะครับ ขอพระเจ้าอวยพรครับ
