วันอังคารที่ 5 พฤษภาคม 2015
สัปดาห์ที่ห้า เทศกาลปัสกา
ยน 14:27-31ก…

27เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย
เราให้สันติสุขของเราแก่ท่าน
เราให้สันติสุขแก่ท่าน ไม่เหมือนที่โลกให้
ใจของท่านอย่าหวั่นไหว หรือมีความกลัวเลย
28ท่านได้ยินที่เราบอกกับท่านแล้วว่า
เรากำลังจะไป และเราจะกลับมาหาท่านทั้งหลาย
ถ้าท่านรักเรา ท่านคงยินดีที่เรากำลังไปเฝ้าพระบิดา
เพราะพระบิดาทรงยิ่งใหญ่กว่าเรา
29และบัดนี้เราได้บอกท่านทั้งหลายก่อนที่เหตุการณ์จะเกิดขึ้น
เพื่อว่าเมื่อเหตุการณ์เกิดขึ้นแล้ว ท่านจะเชื่อ
30เราจะพูดกับท่านต่อไปอีกไม่นาน
เพราะซาตานเจ้านายแห่งโลกนี้กำลังมา
มันไม่มีอำนาจใดเหนือเรา
31แต่โลกจะต้องรู้ว่าเรารักพระบิดา
และรู้ว่าพระบิดาทรงบัญชาให้เราทำอย่างไร เราก็ทำอย่างนั้น…

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย เราให้สันติสุขของเราแก่ท่าน เราให้สันติสุขแก่ท่าน ไม่เหมือนที่โลกให้ ใจของท่านอย่าหวั่นไหว หรือมีความกลัวเลย” พ่ออ่านพระวาจาของพระเจ้าวันนี้แล้วพ่อรู้สึกดีมากๆจริงกับพระเยซู ใช่พระองค์คือคำตอบที่ดีที่สุด พระองค์คือ “สันติสุข” แท้จริง.. พ่อยอมรับจริงๆว่า ในโลกของเรามีความสุขบางอย่างที่เราแสวงหาและวิ่งหากัน หลายคนหาความบันเทิงใจ หาเพื่อน หาอาหาร หาความหรูหราให้กับชีวิต

• คนไทยเราจำนวนไม่น้อยก็หาเครื่องดื่ม... เมื่อวานนี้พ่อขับรถผ่านบนนถนนสายหนึ่ง พ่อเห็นชายคนหนึ่งเดินข้ามถนน ถอดเสื้อ ดูมอมแมม โทรมจัง ข้ามถนนแบบคนขาดสติ รถพากันกดแตรให้ระวัง หลบกันไปตามๆกัน คุณคนนั้น ก็เดินข้ามไปอย่างช้าๆ ตาลอยๆ ไม่สนใจ พ่อเห็นเข้าในระยะกระชั้นผ่านหน้ารถพ่อที่พ่อต้องจอดรอ... โอ... มือหนึ่งถือกระป๋องเบียร์เสือๆสิงห์ๆหรือช้างๆ ก็ไม่ทราบ แต่ก็ “สัตย์” ทั้งหมดแหละครับ... กระป๋องบุบบี้เหมือนหมดแล้ว แต่บี้เพราะคงพยายามบีบเคล้นจนหมดไม่เหลือสักหยด... อีกมือหนึ่งถือขวด “เหล้าโรง” เหล้าขาวมั้งครับไม่ทราบปัจจุบันเขาเรียกว่าอะไร... แต่ก็คือขวดเหล้าสี่สิบดีกรีอะไรทำนองนี้ กระบวนการผลิตไม่ต้องพูดถึง เหล้าราคาถูกหรือเป็นเคมีกลั่นให้มึนเมาก็ไม่ทราบ... พ่อนั่งทอดอาลัย.. “ความสุขหรือนั่น”

• นอกจากนั้น สำหรับคนร่ำรวยเองก็ไม่ต่างกัน ต่างกันที่สิ่งที่ดื่มหรือสถานที่ที่ไปดื่มและเพื่อนร่วมวงร่วมโต๊ะหรือที่ เราเรียกให้หรูว่า “สังคม” ต่อให้แต่งตัวงาม หนั่งรถหรู ไปในสถานที่หรูหรางดงามเพียงใด แต่ที่สุด ก็ลงเอยที่เครื่องดื่มมึนเมาไม่ต่างกัน เพียงแต่เมาได้นุ่มกว่ากัน เนียนกว่ากัน หรูกว่ากัน ก็เท่านั้น... ไม่ใช่เหล้าโรง แต่อาจเป็นชาโตว์ เป็นหุบเขา ปราสาท หรือคฤหาสน์ แต่ลงท้ายคือ “เมา มึน และอาจติดมั่วได้ด้วยเช่นกัน” และคนเราก็ออกไปนิยมออกไปหาสิ่งที่เราเรียกกันว่า “ความสุข” นั่นเอง...

• ความสุขหรือ... พ่อก็เห็นสังคมแบบนี้ สังคมวัตถุนิยม บริโภคนิยม ปัจเจกนิยม นิยมสังคม นิยมแบรนเนม นิยมยี่ห้อ หรืออะไรต่อมิอะไร... วันก่อนพ่อไปที่พารากอน พ่อได้เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ในชั้นที่เขาโชว์รถ... รถหรูสุดสีดำมีพริตตี้ที่จ้างมายืนเคียงข้างรถ...รถสีดำ พริตตี้แต่งชุดราตรีสีครีมให้เด่นตัดกัน... รถหรูตราเป็นรู้เทวดามั้ง...หรือนางฟ้า...และติดราคาว่า สี่สิบห้าล้านบาท... คนก็เข้าไปยืนใกล้ๆขอถ่ายรูปกับรถเทวดาคันนี้...คันใหญ่มากๆ พ่อก็ไปยืนถ่ายรูปกับรถคันนี้ด้วย... เห็นเขาทำๆกัน แต่พอกลับมานั่งไตร่ตรองจริงๆ ดูรูปรถสวยหรูกับพ่อสมเกียรติเด็กบ้านนอกเจ้าเจ็ดที่น่าจะไม่มีราคาค่าตัว เอาเสียเลย... แต่เมื่อมองดูจริงๆ พิจารณาถ่องแท้... พ่อว่า รถเทวดาสี่สิบห้าล้าน กับพระสงฆ์คนธรรมดาแบบพ่อ ต่างกันตรงที่ พ่อโดนหยิกก็เจ็บ แต่รถคั้นนั้น บุบทั้งคันมันก็ไม่รู้สึกเพราะมันคือโลหะเท่านั้น... พ่อมีเลือด มีเนื้อ มีชีวิต มีอารมณ์ความรู้สึก แรงได้ ได้ใจเลยแหละเชื่อไหม... แต่รถเทวดาคันนั้น ถ้าไม่โดนเหยียบก็ไม่มีแรงด้วยตนเอง... คิดเองไม่ได้ วิ่งเองไม่เป็น ไม่โดนเหยียบเป็นไม่เคลื่อน ถ้าโดนเหยียบโดนชนก็หลบเองไม่ได้... แต่พ่อ อย่าได้เข้ามาใกล้เกิน หลบได้ หลีกได้ คิดเป็น รู้สึกไว (จริงๆ นะ)

• พ่อกลับมาพิจารณา...อีกหลากหลายเรื่องราว เครื่องเพชร จีเวลรี่ และนาฬิกา กระเป๋า ที่คนอยากได้อยากมี อยากซื้อหา และบอกว่าถ้าได้มาก็มีความสุข แต่สิ่งเหล่านี้ก็ชั่วแล่นแป้นแล้นไปชั่วครู่ชั่วยาม ไม่ยั่งยืน... “ความสุขจริงหรือ” น่าคิดจริงๆนะครับ.... พ่อคงบ่นไปได้อีกแต่พ่อเถอะ เอาเป็นว่า “ความสุข” แท้จริงคือการกิน ดื่ม เมามาย มึนๆกึ่มๆแล้วมีความสุขจริงๆหรือครับ... ถ้ามึนๆกึ่มๆแล้วมีความสุข ไม่ต้องไปดื่มสุราหรอกครับ เดินชนกำแพงก็มึนๆได้ครับ.. นอกนั้น ทรัพย์สินเงินทอง รถยนต์สี่สิบห้าล้านหรือหลายล้าน หรือเพียงรถยนต์เล็กๆสักคัน มันก็เคลื่อนที่ได้เหมือนกัน... น่าสงสารเสียอีก พ่อเห็นเขานั่งรถเทวดากันบ่อยๆ สามคน สี่คน ต้องไปเบียดกันอยู่ข้างหลัง (นั่งข้างหน้าไม่ได้เพราะเป็นที่คนขับ.. คนขับนั่งหน้าคนเดียวสบาย เจ้านายสามคน สี่คน เบียดกันอยู่ด้านหลัง น่าเห็นใจจริงๆ บางทีก็โกรธรำคราญกันอยู่ แต่แยกไปนั่งหน้าไม่ได้เพราะไม่ใช่ที่ ขำๆๆๆ)

• ความสุขแท้จริงคือสิ่งที่เหล่านี้หรือ คือสุราเมรัย คือความมึนเมาไม่ว่าเหล้าโรงหรือเอ็กซ์โอหรือ ล้วนแต่ดูไม่ค่อยงามทั้งสิ้นเนอะ..พี่น้องว่าไหม.. เหล้า ก็รู้กันว่า “อันตราย” มีปรีชาญาณสักนิด คิดสักหน่อย ก็ไม่ยอมเสียเงินเสียสุขภาพไปดื่มหรอกครับ... พ่อไม่เถียงว่ามีประโยชน์นิดหน่อย เจริญอาหาร หรือย่อยอาหาร แต่ แก้วเดียวจบคือวัฒนธรรมหรือชีวิต แต่ถ้าติด เมามาย ขาดไม่ได้ ก็ช่างไม่มีวัฒนธรรมเอาเสียเลย... หรือ ไม่ได้มีปรีชาญาณหรือคิดไม่เป็นเอาเสียเลย... น่าเห็นใจครับ.. คิดเป็นสักนิด ไม่ดื่ม ไม่ติด ไม่เมามายหรอกครับ... “ความสุขต้องเริ่มที่คิดเป็นครับ” คิดไม่เป็นเขาไม่เรียกความสุข แต่เขาเรียกว่า “เสพติด” ไม่เอาน่า....

• เอาละครับมาไกล ไปไกล แล้วพ่อ แต่จริงๆ สังคมเราไปไกลกว่าที่พ่อกล่าวมาเยอะมาก... ไกลโพ้นเลย... คนไทยเราติดสุรากันเกือบอันดับหนึ่งของโลก อุบัติเหตุเกือบอันดับหนึ่งของโลก หลายอย่างที่แย่ๆ เกือบอันดับหนึ่งของโลก... เหตุผลๆๆๆ หรือครับ ง่ายนิดเดียว... “การศึกษาเราถอยไปท้ายเกือบสุดของอาเซียนแล้วครับ” นั่นแหละคือตัวแปรผกผันที่สุดแล้วครับ... คุณค่าถูกขายกันด้วยราคา ชีวิตมนุษย์ถูกขายด้วยความใคร่ไรจรรยาและศีลธรรม ค่าของคนศักดิ์ศรีถูกตัดสินกันด้วยความมั่งคั่งและทรัพย์สิน... เพราะคนเรามองไม่ไกล ไปไม่ถึง ติดกับเปลือกจนลงไม่ถึงแก่น...

• พอๆๆๆ พอแล้วครับ.. จะแก้ปัญหาสังคมและนิสัยของเราเองได้อย่างไร... ให้พระวรสาร ให้ความสุขแท้ ให้ได้สัมผัสและได้ตระหนักเชื่อครับ... “เรามอบสันติสุขไว้ให้ท่านทั้งหลาย เราให้สันติสุขของเราแก่ท่าน เราให้สันติสุขแก่ท่าน ไม่เหมือนที่โลกให้ ใจของท่านอย่าหวั่นไหว หรือมีความกลัวเลย”

• มองดูสังคม อ่านพระวาจา พ่อได้ยิ่งเห็นว่า สังคมต้องการพระเจ้า คนเราต้องการคุณค่าและความเชื่อแท้... ขาดไม่ได้จริงๆ “พระเจ้ามอบสันติสุขให้เรา พระเยซูคือสันติสุขของเรา” ความรัก ความเมตตา และการมอบชีวิตของพระองค์คือสันติสุขแท้ของเราทุกคน

• พี่น้องที่รัก พ่อเขียนเหมือนบ่นๆ แต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร ไม่สะท้อนความสุขปลอมที่เราหลงๆกันอยู่คงไม่ได้... พ่อเห็นคนไทยเราติดเหล้ากันมาก ไม่ว่าโลโซหรือไฮโซ จ่ายหลักร้อยหรือหลักหมื่นต่อขวด...ผลกระทบก็นิสัยเปลี่ยนและไม่น่ารัก เหมือนกันนั่นแหละ... พ่อกำลังคิดว่า เราอาจจะเลือกความสุขไม่เป็น... โอเคๆๆ การศึกษาดี งานดีเงินดี อาจคิดได้มากกว่าหน่อย แต่ผลกระทบก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก... เพราะค่านิยมที่มุ่งหาความสุขชั่วครู่ทำให้คนเราก็ลดคุณค่าและน่าเสียดายแทน คนที่ไม่มีโอกาสแม้แต่จะเข้าถึงน้ำสะอาดและอาหารที่มีคุณภาพ...

• พ่อขอให้พระวาจาของพระเจ้า “สอนใจเรา” นะครับ ลด ละ เลิก อะไรก็ตามที่ไม่ส่งเสริมคุณค่าของพระข่าวดีซึ่งก็คือความรักของพระเจ้า และหันกลับมา เติม ต่อ เพิ่ม เสริม กำลังแห่งความรักเมตตาและความจริงด้วยกันนะครับ

• พระวรสารวันนี้ ทำให้เรารู้ว่า เราต้องมีสันติ ต้องนำสันติ แม้สังคมของเราจะขาดมาก เรายิ่งต้องพยายามเข้าถึง “ความสุขแท้” นะครับ... พวกเราคริสตชนลูกของพระเจ้า... ต้องมีปรีชาญาณ ต้องคิดเป็น ต้องรู้จักแสวงหาความดีเสมอ และเจริญชีวิตในความรักของพระเจ้าองค์ความรักเสมอนะครับ... ลงท้ายตรงๆ หน่อย ไม่ว่าใครเลยครับ พี่น้องที่รัก ลูกๆของพระเจ้า พระสงฆ์ นักบวช คริสตชนฆราวาส... ใครก็ตามที่อาจเกินๆในเรื่องความสุขปลอม การกินการดื่มเมามาย ไม่ว่าไฮน์หรือโลว์ เรามาดื่มด่ำในความรักและความเมตตากรุณากันดีกว่านะครับ....
ขอพระเจ้าอวยพรและประทานความสุขแท้แก่ทุกท่านครับ...