วันศุกร์ที่ 24 พฤศจิกายน 2017
สัปดาห์ที่ 33 เทศกาลธรรมดา
ลก 19:45-48…
    45พระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในพระวิหาร ทรงเริ่มขับไล่บรรดาพ่อค้า ตรัสกับเขาว่า 46“มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา แต่ท่านทั้งหลายกลับมาทำให้เป็นซ่องโจร”
47พระองค์ทรงสั่งสอนในพระวิหารทุกวัน บรรดาหัวหน้าสมณะ ธรรมาจารย์และหัวหน้าประชาชนหาวิธีกำจัดพระองค์ 48แต่หาวิธีไม่ได้ว่าจะทำอย่างไร เพราะประชาชนทุกคนกำลังตั้งใจฟังพระองค์

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา” เรื่องราวการชำระพระวิหารนั้นพ่อได้นำเสนอมาก่อนหน้านี้แล้ว และพ่อได้เน้นถึงความจำเป็นที่พระเยซูเจ้าทรงชำระพระวิหารที่ๆถูกกระทำจนกลายเป็นสถานที่ที่เรียกว่า “ตลาด” แทนที่จะเป็นบ้านแห่งการถวายบูชา การสรรเสริญพระเจ้า และการภาวนาถวายเกียรติแด่พระเจ้า แต่ทว่าคนศาสนา คนของพระเจ้ากลับหันไปจับธุรกิจ ไปทำการค้าและใช้พระวิหารเป็นหนทางสร้างการค้าและธุรกิจ จนกระทั่งพระเยซูเจ้าเมื่อเสด็จมาถึงเยรูซาเล็ม (ตามพระวรสารสหทรรศน์) พระองค์กำลังเสด็จมาเพื่อยอมรับทรมานสิ้นพระชนม์เพื่อมอบพระองค์เป็นเครื่องบูชาชดเชยบาป ทรงเป็นลูกแกะปัสกา ลูกแกะบริสุทธิ์ที่เป็นเครื่องบูชาชำระบาปของประชาชน ซึ่งปกติกระทำให้พระวิหารที่เยรูซาเล็ม... แต่วันนั้น พระวิหารกลับเต็มไปด้วยการค้าขาย และธุรกิจ เรียกว่าศาสนาเพี้ยนไปหาพระเจ้าเท็จเทียมคือการค้าและเงินตรา และพระองค์ทรง “ชำระพระวิหาร” ตามที่เราได้อ่านจากพระคัมภีร์ในวันนี้...
o “พระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในพระวิหาร
o ทรงเริ่มขับไล่บรรดาพ่อค้า ตรัสกับเขาว่า
o “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา
o แต่ท่านทั้งหลายกลับมาทำให้เป็นซ่องโจร””

• พ่อนำข้อความมาจัดให้เห็นชัดๆ ว่าพระองค์ “ขับไล่บรรดาพ่อค้า” และพระดำรัสที่สำคัญ “บ้านของเราเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา” พ่ออยากเน้นประโยคนี้มากๆ

• “บ้านแห่งการภาวนา” การที่พระองค์ตรัสว่า “บ้านของเรา” เป็นการยืนยันจากพระคัมภีร์พันธสัญญาเดิม... บ้านของเรา เป็นการยันยันว่า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้า พระองค์หวงแหนบ้านของพระองค์เพราะพระองค์ไม่ต้องการให้กลายเป็นสถานที่ค้าขาย และเป็นที่แสวงหาโอกาสทางการเงินหรืออื่นๆ แต่พระองค์ทรงยืนยันพระองค์ทรงต้องการให้ “พระวิหาร” “บ้านของพระเจ้า” ได้เป็น “บ้านแห่งการภายนา หายความว่า เป็นบ้านแห่งการพบปะพระเจ้า สรรเสริญพระเจ้า เข้าเฝ้าพระเจ้า”

• พ่อคิดว่า “วัด” หรือ “บ้านของพระเจ้า” วันนี้ควรได้รับการฟื้นฟูให้เป็นบ้านของการภาวนาเต็มที่..พ่อเห็นและประทับใจพี่น้องคริสตชนมากๆ ในวัด ในกรุงเทพฯ เมืองใหญ่ รถติดและวุ่นวาย แต่วัดของเรา ในวันอาทิตย์วันพระเจ้า พี่น้องคริสตชนยังน่ารักเหลือเกิน ขับรถ นั่งรถ เดิน มาวัด มาภาวนา มาฉลองวันพระเจ้า หลายวัดมีมิสซาหลายรอบ และมิสซาก็เต็มไปด้วยพี่น้องคริสตชน...ภาพน่าประทับใจเช่นนี้สวยงามจริงๆ พ่อขอบคุณพระเจ้าที่ทรงประทานศรัทธาความเชื่อให้กับพี่น้องที่รักเสมอมา และแน่นอนเสมอไป ให้เราขอบคุณพระเจ้ามากขึ้นทุกวัน

• นอกจากนั้น วันนี้พ่ออยากเน้นจริงๆเพราะถ้อยคำของพระเยซูเจ้าในพระวรสาร “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา แต่ท่านทั้งหลายกลับมาทำให้เป็นซ่องโจร”
o พ่อขอย้ำจริงว่า เราต้องไม่ทำให้บ้านของพระเจ้าหม่นหมองเพราะการทำการค้า ธุรกิจ หรือการกระทำใดที่ผิดจุดประสงค์จากความจริงของวัดที่เป็นบ้านของพระเจ้า
o เราคริสตชน คนศาสนา บรรดาพระสงฆ์ นักบวช เจ้าอาวาสทั้งหลาย เราจำเป็นต้องเร่งฟื้นฟูให้วัดของเราเป็นที่พึ่งทางจิตใจให้สวยงามมากที่สุด สงบที่สุด และเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความรักเมตตา การถวายบูชา... การถวายบูชามีหลายแบบในพันธสัญญาเดิม ศานติบูชา ธัญบูชา บูชาชดเชยบาป บูชาชำระมลทิน ฯลฯ ซึ่งทั้งหมดสมบูรณ์เต็มเปี่ยมอยู่ใน “พระเยซู” คือ “ในบูชาของพระเยซูบนไม้กางเขน และบนพระแทนบูชา” โดยมีพระสงฆ์ทำหน้าที่เป็น “พระเยซู” ดังนั้น จำเป็นมากที่พวกเราพระสงฆ์จะต้องเป็นเหมือนพระเยซู รักวัด รักพระนิเวศน์ของพระเจ้า รักชุมชนวัดสุดหัวใจ และร่วมจิตใจทุกคนไว้ที่วัดเพื่อ “การภาวนา การฟังพระวาจา และการถวายบูชา”
o พ่ออยากเน้นให้เราได้ไปวัด... ไม่ใช่เพียงเพื่อไปทำหน้าที่คริสตชนตามกำหนดของกฎเกณฑ์ หรือไปเพื่อจะได้ไม่มีบาป “ขาดวัดวันอาทิตย์” บาปที่พ่อได้ยินบ่อยที่สุดกระมังในการกล่าวถึง.. นั่นเป็นการถือศาสนาแบบเด็กมากๆ เด็กเกินไป ถึงเวลาครับ ถึงเวลาที่เราจะบรรลุวุฒิภาวะในการเป็นคริสตชน ที่เข้ารักพระนิเวศน์ของพระเจ้า รักการไปร่วมบูชาขอบพระคุณ ไปร่วมสรรเสริญ และภาวนา ไปร่วมกลุ่มชีวิตคริสตชนในรูปแบบต่างๆ การขับร้อง สภาอภิบาล เยาวชน กลุมพลมารีย์ ฯลฯ ล้วนส่งเสริมความรักต่อพระเจ้า
o แต่ แต่ แต่... วัด ชุมชนวัด กลุ่มกิจกรรมต่างๆ ของวัดในพระศาสนจักร... ต้องไม่ถูกกระทำให้เป็น “ซ่องโจร” ตามพระวาจาที่พระเยซูเจ้าตำหนิ พ่อเชื่อว่าพวกเราคงไม่ทำกิจกรรมทางศาสนา วัดของเราเป็นซ่องโจรหรอกครับ... แต่กันไว้หน่อยก็ดี...เพราะบางทีการแบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งชื่อนามสกุลและตระกูล แบ่งกลุ่มเล็กน้อย หรือแม้แต่ผลประโยชน์ที่มาจากวัดและกิจกรรมต่างๆ อาจทำให้เราหลงไปกับความจริงๆ และวัดก็กลายเป็นที่ๆ เกิดความแตกแยก การทะเลาะเบาะแว้ง และการ “อิจฉาริษยา” ตัวนี้ร้ายที่สุดและเป็นรากแห่งความขมขื่นในชีวิตศาสนาได้อย่างมากจนน่าเสียดาย
o ความอิจฉาและความแตกแยก.. การเมืองในศาสนา เรื่องนี้สมเด็จพระสันตะปาปาฟรังซิสทรงย้ำเตือนเอกสาร “ความชื่นชมยินดีแห่งพระวรสาร” (Evangelii Gaudium) พระองค์เตือนหนักว่าความแตกแยก การตกเป็นเหยื่อของ “ความอิจฉาริษยา และ การเมืองในหมู่เรา” มีมากเหลือเกิน แล้วเราจะไปประกาศข่าวดีให้ใครได้ถ้าเราตกอยู่ในสภาพเช่นนี้ (EG 100)

• พี่น้องที่รักครับ... พ่อเชิญชวนวันนี้ให้เรา “ชำระพระวิหาร” “ชุมชนวัดของเรา” “กลุ่มชีวิต คือ พระสงฆ์ นักบวช และกลุ่มชีวิตต่างๆของฆราวาสคริสตชน” ทั้งส่วนตัวและส่วนร่วม และพระวิหารสำคัญคือ “ชีวิตของเราทุกคน” ให้เราทำให้บ้านของพระเจ้านี้ได้เป็นบ้านแห่งการภาวนา เป็นที่สรรเสริญพระเจ้า ขอบคุณพระเจ้า ขอโทษพระเจ้า และวิงวอนขอพระกรุณาจากพระเจ้าอย่างดีที่สุดเสมอไป...

• ขอให้วัดของเราทุกวัดได้ฟื้นฟูชุมชนให้ปลอดอบายมุข เป็นชุมชนแห่ความรัก การภาวนา และการเสวนาแห่งความรักกับทุกคนในสังคม เป็นบ้านของพระเจ้า บ้านแห่งความรักเมตตาและสันติสุข บ้านแห่งเอกภาพ การคืนดีอย่างแท้จริง

• วันนี้ พ่อขอให้เราได้ฟื้นฟูชีวิตเรา วัดของเรา บ้านของเรา ให้เป็นบ้านแห่งการภาวนานะครับ พ่อดีใจที่พ่อเกิดมาในบ้านที่จาแม่สอนพ่อให้นั่งกันหน้าแท่นพระและสวดภาวนา และพ่อรู้สำนึกจริงๆว่า พ่อต้องภาวนาเสมอ และต้องพยายามเป็นเด็กดีเสมอ เป็นคนดีเสมอ ใช่ครับกระแสโลกดึงเราเสมอทุกวันให้เลือกเอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว แต่การภาวนาเสมอ ก็แน่นอน “อย่าปล่อยให้เราแพ้การประจญ แต่โปรดช่วยเราให้พ้นจากความชั่วร้ายเทอญ” คำภาวนานี้ก็ทำให้บ้นของเรา ชีวิตของเราได้เข้มแข็งและยืนหยัดเสมอจริงๆ

• สวดภาวนานะครับ บ้านแห่งการภาวนาคือวัดของเรา ชีวิตของเรา สวดบท “ข้าแต่พระบิดา” เราได้สรรเสริญพระเจ้า สวดบทแสดงความเชื่อ ความหวังและความรัก ก็ตอกย้ำเราให้ซื่อตรง มั่นคง ในความรัก และแม้ยามสิ้นหวัง ก็ยังมีความหวัง...

• วันนี้ ขอให้เราได้ฟื้นฟูวัด บ้านของพระเจ้าด้วยกันครับ “บ้านของเราจะเป็นบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนา”