วันพฤหัสบดีที่ 7 กันยายน 2017
สัปดาห์ที่ 22 เทศกาลธรรมดา
ลก 5:1-11…
     1วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่บนฝั่งทะเลสาบเยนเนซาเรท ขณะที่ประชาชนเบียดเสียดรอบพระองค์เพื่อฟังพระวาจาของพระเจ้า 2พระองค์ทอดพระเนตรเห็นเรือสองลำจอดอยู่ริมฝั่ง ชาวประมงกำลังซักอวนอยู่นอกเรือ 3พระองค์จึงเสด็จลงเรือลำหนึ่งซึ่งเป็นของซีโมน ทรงขอให้เขาถอยเรือออกไปจากฝั่งเล็กน้อย แล้วประทับสั่งสอนประชาชนจากเรือนั้น

4เมื่อตรัสสอนเสร็จแล้ว พระองค์ตรัสแก่ซีโมนว่า “จงแล่นเรือออกไปที่ลึกและลงอวนจับปลาเถิด” 5ซีโมนทูลตอบว่า “พระอาจารย์ พวกเราทำงานหนักมาทั้งคืนแล้ว จับปลาไม่ได้เลย แต่เมื่อพระองค์มีพระดำรัส ข้าพเจ้าก็จะลงอวน” 6เมื่อทำดังนี้แล้ว พวกเขาจับปลาได้จำนวนมากจนอวนเกือบขาด 7เขาจึงส่งสัญญาณเรียกเพื่อนในเรืออีกลำหนึ่งให้มาช่วย พวกนั้นก็มาและนำปลาใส่เรือเต็มทั้งสองลำ จนเรือเกือบจม

      8เมื่อซีโมนเปโตร เห็นดังนี้ จึงกราบลงที่พระชานุของพระเยซูเจ้า ทูลว่า “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป” 9เพราะเขาและคนอื่นๆ ที่อยู่กับเขาต่างประหลาดใจมากที่จับปลาได้มากเช่นนั้น 10ยากอบและยอห์น บุตรของเศเบดี ซึ่งเป็นผู้ร่วมงานกับซีโมน ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน พระเยซูเจ้าจึงตรัสแก่ซีโมนว่า “อย่ากลัวเลย ตั้งแต่นี้ไป ท่านจะเป็นชาวประมงหามนุษย์” 11เมื่อพวกเขานำเรือกลับถึงฝั่งแล้ว ก็ละทิ้งทุกสิ่งและติดตามพระองค์ไป

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• พ่อได้อ่านพระคัมภีร์ตอนนี้อย่างดีๆ เสียงแห่งพระวาจากับประสบการณ์ พ่อคิดถึงนักบุญเปโตรวันนั้นที่ทะเลสาบกาลิลี หลังจากที่ได้จับปลามาทั้งคืน และวันนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมา... ขณะที่ชาวประมงคนเก่งทั้งหลาย (เก่งในการจับปลา หาปลามาทั้งชีวิต รับมรดกสืบทอดการจับปลากันมาตั้งบรรพบุรุษที่กาลิลี)
o วันนั้น เช้าแล้ว จับปลามาทั้งคืนด้วยประสบการณ์และความชำนาญ... ซักอวนได้แล้ว ไม่ได้อะไรเลยทั้งคืนจริงๆ...
o บรรยากาศแห่งเรื่องราวบอกพ่อแบบนั้นจริงๆ... ชาวประมงแต่กำเนิด... จับปลาไม่ได้เลยทั้งคืน ออกจากที่ลึกกลับมาที่ตื้นแล้ว ซักอวนแล้ว ไม่ได้ปลาเลย... เลิกจับแล้ว หมดเวลาจับปลาแล้ว ควรจะกลับ้านไปนอนอย่างสิ้นหวังได้แล้ว

• แต่เช้าวันนั้น พระเยซูแห่งนาซาเร็ธเสด็จผ่านมา... พระองค์เป็นชาวนาซาเร็ธ เป็นบุตรช่างไม้ น่าจะไม่เคยจับปลาเลย นาซาเร็ธไม่มีทะเลสาบกาลิลี... แต่วันนั้นเมื่อพระองค์เสด็จผ่านมา พระวรสารเล่าน่าประทับจริง
o พระองค์ตรัสแก่ซีโมนว่า “จงแล่นเรือออกไปที่ลึกและลงอวนจับปลาเถิด”
o ซีโมนทูลตอบว่า “พระอาจารย์ พวกเราทำงานหนักมาทั้งคืนแล้ว จับปลาไม่ได้เลย แต่เมื่อพระองค์มีพระดำรัส ข้าพเจ้าก็จะลงอวน”

• ถ้าพ่อเป็นเปโตร พ่อคงขำกลิ้ง ฝีมือนักจับปลา จับมาทั้งคืนไม่ได้ปลาเลย และเสียงแบบนี้ วาจาแบบนี้ ถ้าเชื่อก็ขำกลิ้ง หมดเวลาจับปลาแล้ว และประสบการณ์ก็บอกว่า ไปนอนได้แล้ว เลิกเถอะ จับปลามาทั้งคืนไม่ได้ปลา...

• พี่น้องที่รัก พระคัมภีร์ที่ลูกาบันทึกวันนี้ มีคำสั่งสิครับ พ่อยกภาษาลาตินให้ดูดีกว่าครับ ทั้งสองคำสั่งนี้ กริยาอยู่ในรูป Imperative คือ คำสั่งจริงๆ
o “Duc in altum” “ดุ๊ก อิน อัลตุม” จงแล่นเรือออกไปที่ลึก...
o “laxate retia vestra” “ลัคซาเต เรซีอา แวสตรา” จงลงอวนของท่าน... (จับปลา)

• ประสบการณ์จับปลาของเปโตรและเพื่อชาวประมง จังปลาไม่ได้เลยทั้งคืน แต่ เช้านี้ ได้รับ “คำสั่ง” ได้รับ “พระวาจา” จากเยซูชาวนาซาเร็ธ ให้ออกไปที่ลึกอีกครั้ง และให้ลงอวน และนักบุญลูกาบันทึกชัดเจนถึงคำตอบของเปโตร “พระอาจารย์ พวกเราทำงานหนักมาทั้งคืนแล้ว จับปลาไม่ได้เลย แต่เมื่อพระองค์มีพระดำรัส ข้าพเจ้าก็จะลงอวน”

• พ่อทึ่งกับเจตนาของลูกาจริงๆ คือ “พระวาจาของพระเยซูทรงอำนาจมาก เมื่อออกคำสั่ง ก็ต้องสำเร็จและสำเร็จกว่าประสบการณ์ใดๆของชาวประมงอย่างเปโตร”
o พระวาจาของพระเจ้าทรงพลังที่สุดแล้ว “เมื่อทำดังนี้แล้ว พวกเขาจับปลาได้จำนวนมากจนอวนเกือบขาด เขาจึงส่งสัญญาณเรียกเพื่อนในเรืออีกลำหนึ่งให้มาช่วย พวกนั้นก็มาและนำปลาใส่เรือเต็มทั้งสองลำ จนเรือเกือบจม”
o ฝืนประสบการณ์ ฝืนเวลา ฝืนความเป็นไปได้ แต่ “พระวาจานี้ นำความสามารถเกินความเป็นไปได้ เกินประสบการณ์”
o พวกเขาได้ปลามาจนต้องเรียกเพื่อนชาวประมงจากเรืออีกลำมาช่วย เรือเต็มด้วยปลาทั้งสองลำ (พระวรสารเขียนละเอียดมาก ให้รู้ไปเลยว่าฝืนประสบการณ์ ทวนกระแสมากที่สุด... ไม่น่าเชื่อได้เลย แต่ต้องเชื่อจริงๆ เพราะนี่คือพระวาจาของพระอาจารย์เจ้า)
o พระวรสารบันทึก... “ปลาใส่เรือเต็มทั้งสองลำ จนเรือเกือบจม” สุดยอดจริงๆ

• จากนั้น เราได้เห็นเลย... เปโตรถ่อมตนมากๆ สำนึกถึงความบาปของตน... ยากอบและยอห์นบุตรของเศเบดี ชาวประมงเช่นกันก็พลอยได้อัศจรรย์ใจและทึ่งไปด้วย ลูกาบันทึกว่า...
o เมื่อซีโมนเปโตร เห็นดังนี้ จึงกราบลงที่พระชานุของพระเยซูเจ้า ทูลว่า “โปรดไปจากข้าพเจ้าเสียเถิด พระเจ้าข้า เพราะข้าพเจ้าเป็นคนบาป”
o เพราะเขาและคนอื่นๆ ที่อยู่กับเขาต่างประหลาดใจมากที่จับปลาได้มากเช่นนั้น
o ยากอบและยอห์น บุตรของเศเบดี ซึ่งเป็นผู้ร่วมงานกับซีโมน ก็ประหลาดใจเช่นเดียวกัน

• ดูดีๆ สิครับ มีคำว่า “ประหลาดใจ ประหลาดใจ” คือ “เหลือเชื่อ เหลือเชื่อ” ไม่ใช่เรื่องการจับปลา แต่ “พระวาจาทรงอำนาจนี่สิครับที่นำความ “ประหลาดใจ”

• พี่น้องที่รัก... นี่คือสิ่งที่เราต้องเชื่อเลย ต้องยอมศิโรราบกันเลย... “พระวาจา” ครับ พี่น้องที่รัก นี่คือสิ่งที่เราเชื่อได้เต็มที่ รักได้เต็มที่เลย เชื่อในอำนาจแห่งพระวาจาได้เต็มที่จริงๆ

• พ่ออยากให้เราได้เห็นเจตนาของนักบุญลูกาครับ พระวรสารต้องการให้เราเห็นชัดเจนว่า... “พระวาจาของพระเจ้าทรงอำนาจเช่นใด”

• พ่อรู้แล้วว่าสิ่งสำคัญสำหรับเราคริสตชน คือ “เชื่อในพระวาจาของพระเยซูเจ้า” พ่อยิ่งอ่าน ยิ่งไตร่ตรอง และนั่งเขียนคำอรรถาธิบายและไตร่ตรองพระวาจานี้ พ่อยิ่งมั่นใจว่า พ่อไม่ได้พลาดเป้าหมาย ไม่ได้หลงทางเลยที่เลือกไตร่ตรองพระวาจา...

• ประสบการณ์ของพ่อ....
o พ่อยอมรับว่าการเรียนพระคัมภีร์ของพ่อจากโรมนั้น ยอมรับว่ายากที่สุดในชีวิตแห่งการเรียนที่เคยได้ประสบพบเจอ... การเรียนที่โหดร้ายเกือบเอาตัวไม่รอด พ่อเชื่อว่าไปถามทุกคนทีเคยเรียนพระคัมภีร์ “พระวาจา” ที่โรม ที่บิบลิกุม ทุกคนต้องมีเวลาแบบนี้คือ ไม่ไหว ไม่รอด ไม่ได้แล้ว อยากเลิก อยากทิ้ง สุดกำลังจริงๆ อยากจะกลับบ้านจริงๆ
o พ่อมั่นใจว่าทุกคนที่เรียนพระคัมภีร์ เจอกับความเหลือเชื่อ พวกเราเครียดและก็อยากจะเลิก และอยากจะซักอวน เลิกจับปลา... (เปรียบเทียบ)
o พ่อเคยผ่านสิ่งเหล่านี้พ่อรู้ว่า “ยากคืออะไร” แต่พ่อก็ยอมรับว่า “พ่อเรียนพระวาจาผ่านไปได้เพราะพระวาจา” ประโยคนี้ดูเหมือนซ้ำความ “เรียนพระวาจาผ่านไปได้เพราะพระวาจา” พ่อยอมรับว่า... เมื่ออ่านพระวรสารวันนี้ ขณะที่พระวาจา “สั่ง” จงแล่นเรือออกไปที่ลึก และจงลงอวนจับปลา” พ่อรู้แน่แล้วว่า “พระวาจาของพระเจ้าคือพลังและอำนาจ เกินเลยประสบการณ์และความสามารถของเราจริงครับ...” เชื่อเถอะครับ

• พี่น้องที่รัก... อยากเห็นอัศจรรย์ จับปลาได้มากมายไหมครับ คริสตชนคาทอลิกไทยเรามีจำนวนที่พ่อได้ยินว่าประมาณสามแสนคนมาตั้งแต่พ่อเป็นเด็กแล้ว ตอนนี้ สามสิบปีผ่านไป เกิด ล้างบาปใหม่ หักลบกลบตายจากไป ดูเหมือนได้สัดส่วนจริงๆ คิดจริงๆสิครับ... เวลานี้ก็ประมาณสามแสนเหมือนเดิน สุสานก็ใหญ่ขึ้นทุกที่... ประชากรไทยจากหกสิบกว่าล้านเป็นเจ็ดสิบกว่าล้านแล้ว เราก็ “สามแสน” เหมือนเดิม... เกิดอะไรขึ้น... ทำไม ทำไม ทำไม

• “จงแล่นเรือออกไปที่ลึก”
o พี่น้องที่รัก ถึงเวลาออกไปทำสิ่งที่ยากเกินกว่าประสบการณ์กันเถอะครับ ทำตามพระบัญชาครับ “จงไปประกาศข่าวดี ท่านทั้งหลายจงไปทั่วโลก ไปประกาศ”
o พ่อกล้าประเมินนะครับ ที่ผ่านมาเราจับปลากันในที่ตื้นเกินไป... จับปลาด้วยประสบการณ์เดิมๆของเราแบบเปโตรและบรรดาเพื่อนชาวประมง... เอาแบบเดิม สวดแบบเดิม มิสซาแบบเดิม มีเพิ่มโน่นเพิ่มนี้บ้าง มีบทสวดใหม่ออกมาให้ซ้ำสวดกันไปเรื่อยๆตามโอกาส สถานการณ์ สวดเพื่อการประกาศข่าวดี แต่ไม่ได้ออกไปประกาศข่าวดีเลย แถมซ้ำบางทีเราอาจเจริญชีวิตเป็นข่าวร้ายให้คนอื่นได้สัมผัส...
o เราสวดภาวนาเก่ง แต่เราไม่ได้อ่านพระคัมภีร์มากพอ เรารู้จัก “พระวาจา” น้อยเกินไป นี่เป็นคำพูดของสมัชชาฯ เลยครับ... จุดอ่อนของเราคือเราเล่าเรื่องพระเยซูไม่เก่ง เราประกาศถึงพระองค์ไม่เก่งพอ.. เราใช้พระวาจา อ่านพระคัมภีร์น้อย เราพิมพ์เยอะ พิมพ์อยู่เรื่อย มีกันหลายเวอร์ชั่น หลายแบบ ซื้อๆๆๆ คนทำก็ขายๆๆๆ จนกำไรกับพระคัมภีร์เกินไป... พ่อต่อสู้เลยเรื่องนี้ ไม่ยอมให้เอากำไรกับการขายพระคัมภีร์ แต่ไม่ได้ประกาศข่าวดี ไม่ได้อ่าน ไม่ได้ไตร่ตรอง ไม่ได้เจริญชีวิตประกาศข่าวดี... แค่ขายพระคัมภีร์แพง เอากำไรมาก ก็เป็นข่าวร้ายแล้วแทนที่จะเป็นข่าวดี...

• พี่น้องที่รัก วันนี้ หนักครับ เราต้องถึงเวลา
o “Duc in altum” “ดุ๊ก อิน อัลตุม” จงแล่นเรือออกไปที่ลึก...
o “laxate retia vestra” “ลัคซาเต เรซีอา แวสตรา” จงลงอวนของท่าน...

• หมดเวลาร่ายรำไหว้ครูสวย หรือรำกระบี่ไหว้ครูอยู่นานๆ เยื้องย่าง หรือหมดเวลานั่งพิถีพิถันกับแหอวนซักอวนเตรียมนอนแล้ว.. ถึงเวลา ออกหมัด ลงกระบี่ เวี่ยงแห ในที่ลึกซึ้งกับพระวาจาของพระเจ้าแล้วครับ...

• เรียนรู้พระคัมภีร์ รักพระคัมภีร์ ออกไปที่ลึกในชีวิตสังคมที่ลึกมากจนดำมืดเพราะความลึกแห่งกระแสโลก... ออกไปเถอะครับ ออกไปจับปลา ออกไปเป็นชาวประมงหามนุษย์ให้หันมาเห็นอัศจรรย์แห่งรักของพระเจ้ากันแล้วครับ... ขอพระเจ้าอวยพรมาก พระวาจาจงเจริญในชีวิตเราครับ... อาแมน