วันจันทร์ที่ 14 สิงหาคม 2017
สัปดาห์ที่สิบเก้า เทศกาลธรรมดา
เรื่องนี้สำคัญ อธิบายให้ในข้อเขียน...
ฉธบ 10:12-22….
              12บัดนี้ ชาวอิสราเอลทั้งหลายเอ๋ย พระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านทรงประสงค์สิ่งใดจากท่านเล่า พระองค์ทรงประสงค์ให้ท่านยำเกรงพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน ให้เดินตามทุกวิถีทางของพระองค์ ให้รัก และรับใช้พระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านสุดจิตใจและสุดวิญญาณ 13ให้ปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระยาห์เวห์ และข้อกำหนดที่ข้าพเจ้ามอบให้ท่านในวันนี้ เพื่อความดีของท่าน
14ดูซิ สวรรค์ และสวรรค์สูงสุด เป็นของพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน แผ่นดินและทุกสิ่งที่อยู่ในนั้นก็เป็นของพระองค์ด้วย

15แต่พระยาห์เวห์ทรงรักบรรพบุรุษของท่านยิ่งกว่าผู้อื่น ทรงรักเขาและต่อมาทรงเลือกบุตรหลานของเขาคือท่านทั้งหลายจากชนชาติทั้งปวง ดังที่ทรงรักท่านจนถึงวันนี้ 16เพราะฉะนั้น จงเข้าสุหนัตในใจ และอย่าดื้อรั้นอีกต่อไป 17เพราะพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน เป็นพระเจ้าเหนือเทพเจ้าใด ๆ ทั้งสิ้น ทรงเป็นเจ้านายเหนือเจ้านายทั้งปวง ทรงเป็นพระเจ้ายิ่งใหญ่ ทรงพระอานุภาพและน่าสะพรึงกลัว พระองค์ไม่ทรงลำเอียง ไม่ทรงรับสินบน 18ทรงให้ความยุติธรรมแก่ลูกกำพร้าและหญิงม่าย ทรงรักคนต่างด้าว ประทานอาหาร และเสื้อผ้าแก่เขา 19ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงรักคนต่างด้าวเถิด เพราะครั้งหนึ่ง ท่านก็เคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์ด้วย 20จงยำเกรงพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านและรับใช้พระองค์เพียงพระองค์เดียว จงซื่อสัตย์ต่อพระองค์ และจงสาบานในพระนามพระองค์เท่านั้น 21จงสรรเสริญพระองค์เถิด เพราะพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของท่าน พระองค์ทรงกระทำการยิ่งใหญ่และน่าสะพรึงกลัว ที่ท่านได้เห็นกับตา 22เมื่อบรรพบุรุษของท่านลงไปยังประเทศอียิปต์ มีจำนวนเพียงเจ็ดสิบคนเท่านั้น แต่บัดนี้พระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่าน ได้ทรงบันดาลให้ท่านทวีจำนวนมากมายดุจดวงดาวในท้องฟ้า

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “เข้าสุหนัตในใจ”... สำหรับชาวอิสราเอลในพันธสัญญาเดิม เรื่องการเข้าสุหนัต การตัดหนังหุ้มปลายองคชาติของเด็กชายทุกคนเป็นเครื่องหมายของพันธสัญญา เราเคยได้ไตร่ตรองเรื่องนี้กันแล้วในเรื่องราวของอับราฮัม

• พ่ออยากทบทวนอีกครั้งและเก็บข้อมูลเรื่องนี้มาเสนอให้เราได้ติดตามและไตร่ตรองอีกครั้ง....
o “พระเจ้าตรัสกับอับราฮัมว่า “ท่านและลูกหลานของท่านที่จะตามมาทุกรุ่นจะต้องรักษาพันธสัญญาของเราไว้ นี่คือพันธสัญญาของเรา ซึ่งท่านจะต้องรักษาไว้คือพันธสัญญากับท่านและกับลูกหลานของท่านที่จะตามมาภายหลัง ผู้ชายทุกคนจะต้องเข้าสุหนัต ท่านจะต้องขริบหนังหุ้มปลายองคชาต เป็นเครื่องหมายแห่งพันธสัญญาระหว่างเรากับท่าน เมื่อมีอายุแปดวัน เด็กชายทุกคน ทุกรุ่น รวมทั้งลูกทาสที่เกิดในบ้าน และทาสที่ซื้อมาจากคนต่างด้าวที่ไม่ใช่เชื้อสายของท่าน จะต้องเข้าสุหนัต ทุกคนต้องเข้าสุหนัตไม่ว่าจะเกิดในบ้านหรือซื้อมา ดังนั้น พันธสัญญาของเราจะมีเครื่องหมายติดกายของท่าน เป็นพันธสัญญาที่คงอยู่ตลอดไป” (ปฐม 17:9-13)

• การเข้าสุหนัตเป็น “เครื่องหมาย” เครื่องหมายติดกายไปตลอดชีวิตของอิสราเอล และพวกเขาภาคภูมิใจที่พวกเขาได้ทำเช่นนี้เพราะว่า มันเป็นเครื่องหมายที่ให้ทราบว่า พวกเขาเป็นประชากรพิเศษของพระเจ้า มี “เครื่องหมาย” Sign บ่งบอกว่าเป็นเช่นนั้น...
o ก็เป็นความจริงที่พวกเขารู้สึกว่าการทำเช่นนี้เป็นการเสียสละ เป็นการยอมเจ็บปวด และทำให้มีบาดแผลหรือแผลเป็นที่เป็นเครื่องหมายติดอวัยวะเพศของเขาตลอดไป และอันที่จริงในตะวันออกกลาง ประชาชนในทะเลทราย ที่มีน้ำน้อย ไม่สามารถมีน้ำเหลือเฟือเพื่อคำวามสะอาดร่างกายให้ถูกสุขอนามัย
o การทำสุหนัตก็เป็นสิ่งที่ปฏิบัติกันอยู่แล้วในประชาชนในทะเลทรายเช่นนั้น บรรดาคนอาหรับ คนตะวันออกกลางก็ปฏิบัติอยู่เป็นปกติ... แต่สำหรับอิสราเอลใด้ถูกนำมาให้ความหมายจากพระบัญชาของพระเจ้า ให้พวกเขาได้มีเครื่องหมายติดกายตลอดไป...
o แต่กระนั้นก็ดี การกรีดหรือการตัดหนังหุ้มปลายอวัยวะเพศชายที่เป็นเรื่องของการตัด การกรีด การกระทำที่ดูเหมือนเสียสละ ต้องเจ็บปวด เป็นพิธีที่ดูเหมือนทำให้ต้องภาคภูมิใจเหลือเกิน... ตัด กรีด ตัดออก เสียสละ... และชาวอิสราเอล ชาวยิวก็ภูมิใจในสิ่งนี้เหลือเกิน... แต่ชีวิตของพวกเขาเป็นเช่นใดจริงๆ ในฐานะประชากรของพระเจ้า
o บางทีพวกเขาเคร่งครัดกับเรื่องการเข้าสุหนัตเหลือเกิน แต่พวกเขาอาจได้ละเลยการปฏิบัติการตัดสละที่จำเป็นกว่าเพื่อเพื่อนมนุษย์...
o นักบุญเปาโลเองปกป้องเรื่องนี้มาก เพราะคนต่างศาสนาที่ต้องการเข้ามารับศีลล้างบาปจำเป็นต้องรับธรรมเนียมการเข้าสุหนัตแบบยิวด้วยหรือ เปาโลได้ต่อสู้จนกระทั่งมีการสังคายนาที่กรุงเยรูซาเล็ม ในที่สุด ตัดสินให้คนต่างศาสนาไม่ต้องเข้าสุหนัตถ้าจะมาเป็นคริสตชน...
o ขอบคุณเปาโล พวกเราคริสตชนเด็กชายเลยรอดไป... แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า... การเข้าสุหนัตแท้จริงมีความหมายมากกว่า การเข้าสู่ธรรมเนียวยิว มากกว่า การตัดหนังหรือกรีดหนังดังกล่าวที่ต้องเจ็บปวด และเป็นเครื่องหมายติดกายตลอดชีวิต... พระคัมภีร์วันนี้อันที่จริงให้คำตอบสวยงามกว่าสิ่งที่เรากำลังกล่าวถึงการเข้าสุนัตอย่างมาก... การตัด การกรีด... คือ การเข้าภายในจิตใจ...

• เฉลยธรรมบัญญัติกล่าวว่า... “เพราะฉะนั้น จงเข้าสุหนัตในใจ และอย่าดื้อรั้นอีกต่อไป”
o อันที่จริงคำสอนตอนนี้เรียกว่ากรีดลงขั้วหัวใจเลย... ตรงหัวใจจริงๆ เพราะชาวอิสราเอลที่เข้าสุหนัตตามบัญญัติของโมเสส “พวกเขาตัด” แต่ใจของพวกเขายากที่จะตัด เราเห็นมาตลอดการเดินทางในถิ่นทุรกันดาร พวกเขาดื้อดึงดัน รั้นไปทุกเรื่อง ต่อต้าน คิดกบฏต่อโมเสสและต่อพระเจ้า พวกเขาภูมิใจที่ได้เข้าพิธีสุหนัตตัดแล้ว แต่ความจริงในความประพฤติ พฤติกรรม หาได้ตัดอย่างที่ได้กระทำเช่นนั้นไม่ กลับมีลักษณะที่พระคัมภีร์เรียกว่า “จงเข้าสุหนัตในใจ และอย่าดื้อรั้นอีกต่อไป”
o คำสั่งให้เข้าสุหนัตในจิตใจตามมาด้วยประโยคที่เรียกร้องว่า “อย่าดื้อรั้นอีกต่อไป” ทำให้เราได้เห็นและได้เรียนรู้จริงๆว่า การตัดใจ การกล้าตัดไม่ใช่สุหนัตภายนอก แต่สุหนัตภายในจิตใจนั้นจำเป็นและงดงามเสียงจริงๆ จำเป็น นอกจากไม่ดื้อรั้นแล้วยังต้องมีชีวิตที่งดงามด้วย
o พระคัมภีร์เฉลยธรรมบัญญัติย้ำว่า “ท่านทั้งหลายจงรักคนต่างด้าวเถิด เพราะครั้งหนึ่ง ท่านก็เคยเป็นคนต่างด้าวในแผ่นดินอียิปต์ด้วย จงยำเกรงพระยาห์เวห์ พระเจ้าของท่านและรับใช้พระองค์เพียงพระองค์เดียว จงซื่อสัตย์ต่อพระองค์ และจงสาบานในพระนามพระองค์เท่านั้น” ต่อมาของการเข้าสุหนัตในหัวใจคือการรักแม้คนต่างด้าว และที่สำคัญรับใช้พระเจ้าผู้เดียวด้วยความซื่อสัตย์เสมอไป...

• พี่น้องที่รัก ในยุคของเราไม่มีการเข้าสุหนัตอย่างที่ชาวยิวได้กระทำ แต่เราคงต้องเข้าใจประเด็นการตัดไม่ใช่สุหนัตเช่นนั้น แต่เป็นการเข้าสุหนัตในหัวใจ
o พ่อเชื่อว่ามีความหมายมากกว่าการเข้าสุหนัตทางกายภาพอย่างมาก
o เราต้องกล้ากรีดและเปิดหัวใจ กรีดหนังหุ้มหัวใจที่อาจหนาเกินไปเพื่อจะรัก เพื่อจะให้อภัย เพื่อจะเมตตากรุณา... พ่อว่ามีความหมายมากกว่านะครับ...
o หัวใจของคริสตชนต้องได้รับการเข้าสุหนัตการเปิดเพื่อรักให้มากที่สุด อภัยให้มากที่สุด... และพ่อเชื่อว่า นี่คือการเข้าสุหนัตที่พระคัมภีร์สอนอย่างแท้จริงและมีความหมายมากกว่ามากมายนัก....
o พ่อคิดว่าคำสอนเรื่องการเข้าสุหนัตในใจนี้สอดคล้องกับถ้อยคำของเยเรมีย์ เพราะไม่ใช่เรื่องของร่างกาย แต่เป็นเรื่องของหัวใจจริงๆ ที่จะรับ ที่จะรัก ที่จะให้อภัย และที่จะเข้าสุหนัตหรือยอมรับบัญญัติของพระเจ้า พระเจ้าเคยตรัสในเยเรมีย์เช่นกัน “นี่จะเป็นพันธสัญญาที่เราจะทำกับพงศ์พันธุ์อิสราเอลเมื่อเวลานั้นมาถึง” - พระยาห์เวห์ตรัส - “เราจะใส่ธรรมบัญญัติของเราไว้ภายในเขา เราจะเขียนธรรมบัญญัติไว้ในใจของเขา เราจะเป็นพระเจ้าของเขา และเขาจะเป็นประชากรของเรา ไม่มีผู้ใดจะต้องสอนเพื่อนบ้านของตน หรือบอกพี่น้องของตนอีกต่อไปว่า ‘จงรู้จักพระยาห์เวห์เถิด’ เพราะทุกคนจะรู้จักเรา ตั้งแต่คนเล็กน้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุด” – พระยาห์เวห์ตรัส - “เราจะให้อภัยความผิดของเขา และจะไม่ระลึกถึงบาปของเขาอีกต่อไป” (ยรม 31:33-34)”

• สรุปว่า หัวใจ คือ ที่ที่เราต้องเข้าสุนัต
o เราต้องตัดสินใจ จัดการหัวใจ เพื่อรักพระเจ้าและรักเพื่อนพี่น้องของเราให้มากที่สุดแล้ว ไม่มีอะไรสำหคัญไปกว่าการตัดใจของตนเองบ้าง เพื่อฝึกที่จะรักพระเจ้า รักเพื่อนพี่น้องมากขึ้น...
o พ่อเชื่อว่า หัวใจที่รู้จักตัดสละ ตัดใจ จะทำให้เราสามารถรักผู้อื่นและพี่น้องรอบข้างของเราได้มากยิ่งขึ้น จนถึงมากที่สุดจริงๆ ขอพระเจ้าอวยพรให้เราได้เข้าสุหนัตในหัวใจของเรา จนใจของเรามีเครื่องหมายติดไปตลอดชีวิต คือ “ความรัก ความเมตตากรุณา” นี่คือบัญญัติสำคัญที่สุดสำหรับเราคริสตชน... ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านเสมอไป....