วันจันทร์ที่ 24 กรกฎาคม 2017
สัปดาห์ที่ 16 เทศกาลธรรมดา
มธ 12:38-42…
38เวลานั้น ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์บางคนทูลพระเยซูเจ้าว่า “พระอาจารย์ พวกเราต้องการเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ประการหนึ่งจากท่าน 39พระองค์ทรงตอบว่า “คนชั่วร้ายและไม่ซื่อสัตย์ ต้องการเห็นเครื่องหมายรึ จะไม่มีเครื่องหมายใดให้เห็น เว้นแต่เครื่องหมายของประกาศกโยนาห์เท่านั้น 40โยนาห์อยู่ในท้องปลาสามวันสามคืนฉันใด บุตรแห่งมนุษย์ก็จะอยู่ในท้องแผ่นดินสามวันสามคืนฉันนั้น
41ในวันพิพากษา ชาวเมืองนีนะเวห์จะลุกขึ้นและกล่าวโทษคนยุคนี้ เพราะชาวนีนะเวห์ได้กลับใจ เมื่อได้ฟังคำเทศน์ของโยนาห์ แต่ที่นี่มีผู้ยิ่งใหญ่กว่าโยนาห์อีก 42ในวันพิพากษา พระราชินีแห่งทิศใต้ จะทรงลุกขึ้นและทรงกล่าวโทษคนยุคนี้ เพราะพระนางเสด็จมาจากสุดปลายแผ่นดิน เพื่อฟังพระปรีชาสุขุมของกษัตริย์ซาโลมอน แต่ที่นี่มีผู้ยิ่งใหญ่กว่ากษัตริย์ซาโลมอนอีก”
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• ฟาริสีถามหาอัศจรรย์จากพระเยซูเจ้า “พระอาจารย์ พวกเราต้องการเห็นเครื่องหมายอัศจรรย์ประการหนึ่งจากท่าน” แน่นอนที่สุด ฟาริสีได้รับฟัง ได้รับรู้เกี่ยวกับพระเยซูเจ้ามากมาย แต่พวกเขาไม่เคยเชื่อ และอันที่จริงพวกเขาต้องการหาเรืองทำลายพระเยซูเจ้า และก็เคยวางแผนกำจัดพระเยซูเจ้าอยูเนืองๆ พวกเขาตั้งใจทำร้ายพระเยซูเจ้าเพราะคำสอนของพระองค์ ความดีของพระองค์ ข่าวดีของพระองค์ กำลังบั่นทอนความมั่นคงและสถานะความเชื่อ คำสอน และความเป็นอาจารย์หรือเป็นคนที่มีเกียรติในศาสนาของพวกเขา...
• พวกฟาริสีเข้ามาหาพระองค์เพราะต้องการเห็นอัศจรรย์ พวกเขาร้องขออัศจรรย์... และพระเยซูเจ้าตรัสตอบ
o “พระองค์ทรงตอบว่า “คนชั่วร้ายและไม่ซื่อสัตย์ ต้องการเห็นเครื่องหมายรึ จะไม่มีเครื่องหมายใดให้เห็น เว้นแต่เครื่องหมายของประกาศกโยนาห์เท่านั้น
o โยนาห์อยู่ในท้องปลาสามวันสามคืนฉันใด บุตรแห่งมนุษย์ก็จะอยู่ในท้องแผ่นดินสามวันสามคืนฉันนั้น”
• ทำไมพระเยซูเจ้าทรงตอบเช่นนี้ ทำไมทรงอ้างถึงการที่โยนาห์อยู่ในท้องปลาสามวันสามคืน... แน่นอน เรื่องราวของโยนาห์ประกาศกที่พยายามหนีจากพระบัญชาเพื่อการประกาศความรอดให้ชาวนินะเวห์ แต่เขาหนีลงเรือไป พายุทำให้ทุกคนที่สุด โยนาห์ลงไปในทะเลเพื่อให้ทะเลสงบ และพระเจ้าให้ปลาใหญ่กลืนโยนาห์เข้าไป สามวันสามคืนในท้องปลา และไปปล่อยไว้ที่ชายทะเลที่ไปเมืองนินะเวห์ เพื่อประกาศให้ชาวนินะเวห์ที่ทำบาปหนักได้กลับใจ..
o เรื่องนี้พ่อก็เคยคิดว่าเป็นไปได้อย่างไร นี่อัศจรรย์ชัดๆ อยู่ในท้องปลาสามวันสามคืนไม่โดนปลาย่อยเป็นอาหารไปหมดแล้วหรือ... และปลาใหญ่นี่คือปลาอะไร วาฬหรือ หรือปลาฉลาม ถ้าเป็นปลาฉลามโยนาห์ต้องถูกกัดตายเป็นชิ้นสิ รอดได้งัย ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อ ถ้าเรื่องนี้จริงก็เป็นอัศจรรย์เท่านั้น... และอัศจรรย์นี้ก็เกิดขึ้นเพื่อความรอดของชาวนินะเวห์ทั้งเมืองจริงๆ พวกเขาได้รอดจากการถูกลงโทษจากการทำบาปมากมาย เพราะได้กลับใจ นี่คืออัศจรรย์และผลของอัศจรรย์ก็คือเพื่อการกลับใจ และความรอดพ้น
o อัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่กว่าอัศจรรย์ของการที่โยนาห์อยู่ในท้องปลา “สามวันสามคืน” มีอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่กว่ามาก คือ “พระเยซูเจ้า บุตรแห่งมนุษย์” สำนวนบุตรแห่งมนุษย์ใช้เพื่อหมายถึงพระเยซูเจ้าในฐานะผู้ทรงรับทรมานเพื่อความรอดของเรามนุษย์ ดังนั้น อัศจรรย์สำหรับเราทุกคนเพื่อการกลับใจ เพื่อหันมาหา เป็นเหมือนพระองค์คือการที่พระองค์ทรง “ยอมรับทรมาน สิ้นพระชนม์ และกลับคืนชีพ” การที่ทรงสิ้นพระชนม์และถูกฝังไว้เป็นเวลาสามวัน...นั้น เป็น “เครื่องหมาย” เครื่องหมายยิ่งใหญ่กว่เครื่องหมายใดๆที่เคยมีมา และตลอดไป และเป็นเครื่องหมายเพื่อ “การกลับใจ การละทิ้งบาป และเพื่อได้รับความรอด”
o ฟาริสีเป็นคนศาสนา ที่ “เชื่อยาก” ไม่ยอมกกลับใจ ดื้อ เพราะเชื่อมั่นใจธรรมเนียมมากมายของตน.. ได้เห็นได้ยินอัศจรรย์มากมายก็ไม่เชื่อ... พระเยซูเจ้าทรงตำหนิพวกเขา “คนชั่วร้ายและไม่ซื่อสัตย์ ต้องการเห็นเครื่องหมายรึ” นี่คือปัญหาของการได้เห็น ได้ยินอัศจรรย์ และไม่ได้กลับใจ ไม่ได้เปลี่ยนแปลงและเชื่อในพระเยซูเจ้า...
• สรุปได้ว่า ฟาริสีคือกลุ่มที่เชื่อยาก และไม่ซื่อสัตย์ คือ ไม่เชื่อนั่นเอง.... พวกเขาอยากเห็นอัศจรรย์แต่พระเยซูเจ้ายืนยัน พอแล้ว โยนาห์ ประกาศกให้เครื่องหมายอัศจรรย์พอแล้ว และยิ่งใหญ่กว่าโยนาห์ คือ การที่ทรงสิ้นพระชนม์ ถูกฝังไว้สามวัน และทรงกลับคืนพระชนม์
• พี่น้องที่รัก... อัศจรรย์ที่สุดแล้ว คือ อัศจรรย์ที่ทรงรักเราถึงเพียงนี้... ทรงยอมสิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนเพื่อเรา พ่อคิดว่า ชีวิตพ่อโชคดีที่ได้ยินเรื่องราว ได้เรียนรู้ และได้เชื่อในอัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่มียิ่งใหญ่กว่านี้อีกแล้ว คือ พระเยซูเจ้าทรงสิ้นพระชนมบนไม้กางเขนและกลับคืนชีพเพื่อเรา
o พี่น้องที่รัก จงรักและจงมองดูพระเยซูเจ้าผู้สิ้นพระชนมบนไม้กางเขนสิครับ นั่นแหละอัศจรรย์ที่สุด อัศรรย์แห่งความรักครับ ทรงรักเราถึงเพียงนี้ได้อย่างไร
o เหลียวมองดูอัศจรรย์รอบตัวเราสิครับ... ความรักของพระเจ้าที่ปรากฎในเพื่อนพี่น้องและคนในครอบครัว เราก็ได้เห็นอัศจรรย์ทุกวันที่เราไม่ต้องไปหาที่อื่นอีก เราสามารถเชื่อได้เลยในความอัศจรรย์แห่งความรักที่เราได้รับทุกวัน
o พ่อมาจาครอบครัวที่มีพี่น้องมากมาย 15 คน (ที่จริง 20 ถ้าไม่แท้งไปก่อนเกิดหรือเสียชีวิตแต่เด็ก) พ่อกล่าวถึงบิดามารดาของพ่อได้เลย (จาและแม่) นี่คืออัศจรรย์แห่งความรักและอุทิศตนเองเพื่อเลี้ยงดูพ่อมา พอเป็นคนรองสุดท้องคือคนที่ 15 คำถามคือเป็นไปได้อย่างไรที่จากับแม่จะสามารถอดทนเลี้ยงดูพวกเราได้ขนาดนี้ “ถ้าไม่ใช่ความรัก”
o ไม่ต้องไปวิ่งหาอัศรรย์มากมาย แค่พิจารณาตนเอง พิจารณาครอบครัว ความรครับอดพ้นและชีวิตที่ผ่านมาที่เราได้มีชีวิตอยู่ทุกวัน เราก็เห็นความยิ่งใหญ่ของพระเจ้าแล้ว
• พี่น้องที่รัก... พ่อมองดูกางเขน มองดูพระเยซู มองดูชีวิต ดูครอบครัว และตนเอง
o พ่อสรุปได้แล้วว่า “ความรัก คือ อัศจรรย์” ยิ่งใหญ่ที่สุดแล้วครับ เชื่อพ่อเถอะครับ ความรักทำให้คนที่ตายแล้วยังมีชีวิตต่อไปในความรักของเรา... ความรักทำให้ชีวิตกำเนิดมากอย่างอัศจรรย์ที่สุดแล้วครับ พ่อเพียงพิจารณาจากครอบครัว ชีวิตของพ่อ พ่อก็เห็นอัศจรรย์มากมายครับ เวลาพ่อไปเยี่ยมหลุมศพจากับแม่และพี่ดำอีกทั้งญาตๆ พ่อเห็นความรักของท่านเห็นอัศจรรย์ที่ความรักของจาและแม่ได้สร้างไว้คือตัวพ่อเองและพี่น้องมากมาย และพวกพ่ออยู่กับพี่น้องเราก็ทำอัศจรรย์ที่จากับแม่ยังมีชีวิตต่อไปในความทรงจำ ในการพูดคุยและการระลึกถึงของพวกเราเสมอครับ
o ดังนั้น เชื่อได้เลยครับ... ยอมจำนนเถอะ... “ความรัก คือ อัศจรรย์” ที่สุดเพื่อรักและเชื่อและเพื่อนำทุกคนให้กลับใจแท้จริง...
o และสูงสุดคือความอัดแน่นของความรักที่เก็บตัวเงียบสามวันในพระคูหา พ่อเชื่อว่า เวลานั้นเป็นเวลาที่อัดแน่นที่สุดของความรัก พระเจ้าองค์ความรัก และจนถึงเวลาที่ระเบิดความรักนั้นออกมาจากพระคูหาเป็น “ชีวิตใหม่” สำหรับเราทุกคนครับ
• พระเยซูเจ้าบนไม้กางเขน ทรงร้องออกมาด้วยความรัก “ให้อภัยเขาพวกเขาเถิด”... ทรงรักที่สุด และ พ่ออยากเปรียบชัดๆให้เห็น คือ “รักจนกระทั่งขาดใจตาย” และความรักก็ยังถูกฝังอัดแน่นในพระคูหาอีกสามวัน (เลขสามคือจำนวนเต็มเปี่ยม และเป็นขั้นสูงสุดในพระคัมภีร์)
o ความอัดแน่นของความรักเต็มพระคูหา จนถึงเลาที่ความรักของพระเจ้าระบิดทำลายกำแพงของความตาย เปิดพระคูหาออกมารักเราต่อไปจนนิรันดร์
o พ่ออธิบายไป พ่อก็นั่งอมยิ้มไปด้วย สุขใจจริงๆ ที่พระเจ้ารักเรา และให้อัศจรรย์แห่งความรักแก่เราทุกคนครับ
• พ่อไม่แปลกใจที่พ่อเห็นคนมากมายทั่วโลกอยากเข้าไปที่สุด ถือเป็นจุดสูงสุดของการแสวงบุญที่อิสราเอล คือ การได้เข้าไปที่ “พระคูหา” ในวัดพระคูหา ต้องเข้าแถวรอเป็นชั่วโมงๆ เพื่อเข้าไปกราบนมัสการ “พระคูหาที่วางพระศพของพระเยซูเจ้า” เข้าใจแล้วจริงว่า ทำไม “อัศจรรย์ยิ่งใหญ่กว่าการที่โยนาห์อยู่ในท้องปลา คือ บุตรแห่งมนุษย์อยู่ในพระคูหาสามวัน”
• เขียนไป พ่อก็ยอมรับอัศจรรย์นี้เต็มที่ครับ คือ พระเยซู “ทรงรักเราถึงเพียงนี้” วันนี้เขียนไปแล้วอยากลงไปขับรถกลับเจ้าเจ็ดจัง เพื่อเข้าไปเยี่ยมหลุมฝังศพบรรพบุรุษและญาติจังเลย...
o ภาคปฏิบัติ พี่น้องครับ ไปเยี่ยมหลุมศพของบรรพบุรุษบ้างไหม ไปเยี่ยมความรักยิ่งใหญ่ของเรา ไปดูอัศจรรย์แห่งความรักที่เราได้เกิดมาสิครับ ความรักของบิดามารดา และบรรพบุรุษที่พระเจ้าประทานมาให้เราเพื่อเราได้เกิดมา นี่คือสิ่งน่าอัศจรรย์แห่งความรัก... ขอพระเจ้าอวยพรครับ
