วันอาทิตย์ที่ 19 มกราคม 2025
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลธรรมดา
บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ (อสย. 62:1-5)
ท่านทั้งหลาย เพราะเห็นแก่ศิโยน ข้าพเจ้าจะไม่นิ่งเงียบ เพราะเห็นแก่กรุงเยรูซาเล็ม ข้าพเจ้าจะอยู่เฉยไม่ได้ จนกว่าการปลดปล่อยที่พระเจ้าประทานแก่กรุงนี้จะปรากฏขึ้นดุจแสงอรุณ และความรอดพ้นของกรุงนี้จะส่องแสงเหมือนคบเพลิงที่กำลังลุกไหม้
นานาชาติจะเห็นว่าพระเจ้าทรงปลดปล่อยเจ้า บรรดากษัตริย์จะทรงเห็นสิริรุ่งโรจน์ของเจ้า เจ้าจะได้ชื่อใหม่ ซึ่งพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะประทานให้ เจ้าจะเป็นเสมือนมงกุฎงามในพระหัตถ์องค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นเหมือนมงกุฎของกษัตริย์ในพระหัตถ์พระเจ้าของเจ้า
เขาจะไม่เรียกเจ้าอีกว่า “ผู้ถูกทอดทิ้ง” เขาจะไม่เรียกแผ่นดินของเจ้าอีกว่า “แม่ร้าง” แต่เขาจะเรียกเจ้าว่า “ความยินดีของเราอยู่ในเธอ” และเรียกแผ่นดินของเจ้าว่า “มีคู่สมรสแล้ว” เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงยินดีในเจ้า และแผ่นดินของเจ้าจะมีคู่สมรส ใช่แล้ว ชายหนุ่มแต่งงานกับสาวพรหมจารีฉันใด พระผู้สร้างของเจ้าก็จะแต่งงานกับเจ้าฉันนั้น เจ้าบ่าวยินดีเพราะเจ้าสาวฉันใด พระเจ้าของเจ้าก็จะทรงยินดีเพราะเจ้าฉันนั้น
บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง (1 คร. 12:4-11)
พี่น้อง พระพรพิเศษมีหลายประการ แต่มีพระจิตเจ้าพระองค์เดียว มีหน้าที่หลายอย่างต่างกัน แต่มีองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระองค์เดียว กิจการมีหลายอย่าง แต่มีพระเจ้าพระองค์เดียวผู้ทรงกระทำทุกอย่างในทุกคน พระจิตเจ้าทรงแสดงพระองค์ในแต่ละคนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม พระจิตเจ้าประทานถ้อยคำที่ปรีชาแก่คนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกันประทานถ้อยคำที่รอบรู้แก่อีกคนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกัน ประทานความเชื่อแก่อีกคนหนึ่ง พระจิตเจ้าพระองค์เดียวกันประทานพระพรบำบัดรักษาโรค ประทานอำนาจทำอัศจรรย์ให้อีกคนหนึ่ง ประทานให้อีกคนหนึ่งประกาศพระวาจา ให้อีกคนหนึ่งรู้จักจำแนกจิตต่างๆ ให้อีกคนหนึ่งพูดภาษาที่ไม่มีใครเข้าใจ และให้อีกคนหนึ่งตีความอธิบายความหมายของภาษานั้นได้ พระพรพิเศษทั้งมวลเป็นผลงานจากพระจิตเจ้าพระองค์เดียว ผู้ทรงแจกจ่ายพระพรต่างๆ ให้แต่ละคนตามที่พอพระทัย
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น (ยน. 2:1-12)
สามวันต่อมา มีงานมงคลสมรสที่หมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลี พระมารดาของพระเยซูเจ้าทรงอยู่ในงานนั้น พระเยซูเจ้าทรงได้รับเชิญพร้อมกับบรรดาศิษย์มาในงานนั้นด้วย เมื่อเหล้าองุ่นหมด พระมารดาของพระเยซูเจ้าจึงมาทูลพระองค์ว่า “เขาไม่มีเหล้าองุ่นแล้ว” พระเยซูเจ้าตรัสว่า “แม่ครับ แม่ต้องการอะไรจากลูก เวลาของลูกยังมาไม่ถึง” พระมารดาของพระเยซูเจ้าจึงกล่าวแก่บรรดาผู้รับใช้ว่า “เขาบอกให้ท่านทำอะไร ก็จงทำเถิด” ที่นั่นมีโอ่งหินตั้งอยู่หกใบ เพื่อใช้ชำระตนตามธรรมเนียมของชาวยิว แต่ละใบจุน้ำได้ประมาณหนึ่งร้อยลิตร พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาผู้รับใช้ว่า “จงตักน้ำใส่โอ่งให้เต็ม” เขาก็ตักน้ำใส่จนเต็มถึงขอบ แล้วพระองค์ทรงสั่งเขาอีกว่า “จงตักไปให้ผู้จัดงานเลี้ยงเถิด” เขาก็ตักไปให้ ผู้จัดงานเลี้ยงได้ชิมน้ำที่เปลี่ยนเป็นเหล้าองุ่นแล้ว ไม่รู้ว่าเหล้านี้มาจากไหน แต่ผู้รับใช้ที่ตักน้ำรู้ดี ผู้จัดงานเลี้ยงจึงเรียกเจ้าบ่าวมา พูดว่า “ใครๆ เขานำเหล้าองุ่นอย่างดีมาให้ก่อน เมื่อบรรดาแขกดื่มมากแล้ว จึงนำเหล้าองุ่นอย่างรองมาให้ แต่ท่านเก็บเหล้าอย่างดีไว้จนถึงบัดนี้”
พระเยซูเจ้าทรงกระทำเครื่องหมายอัศจรรย์ครั้งแรกนี้ที่หมู่บ้านคานา แคว้นกาลิลี พระองค์ทรงแสดงพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ และบรรดาศิษย์เชื่อในพระองค์ หลังจากนั้น พระเยซูเจ้าเสด็จไปเมืองคาเปอรนาอุมพร้อมกับพระมารดา พระประยูรญาติและบรรดาศิษย์ ทุกคนพำนักอยู่ที่นั่นเพียงสองสามวัน
