วันอาทิตย์ที่ 9 ตุลาคม 2016

สัปดาห์ที่ 28 เทศกาลธรรมดา

บทอ่าน 2พกษ 5:14-17/ 2 ทธ 2:8-13 / ลก 17:11-19

ในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าได้แสดงความรักและความเมตตาต่อคนป่วยเป็นโรคเรื้อน 10 คน
หนึ่งในจำนวนนั้นเป็นชาวซามาริตัน ในฐานะเป็นคนโรคเรื้อน พวกเขาถูกสังคมรังเกียจไม่มีใครคบหาสมาคมด้วย พวกเขาจึงมีชีวิตประดุจตาย ในฐานะเป็นชาวซามาริตัน เขาไม่สามารถอยู่ในสังคมของชาวยิว เพราะเขาไม่ได้เป็นสมาชิกของประชากร ที่พระเป็นเจ้าเลือกสรร แต่หลังจากหายโรคแล้ว เขาคนเดียวเท่านั้นที่ได้กลับไปขอบคุณพระเยซูเจ้า ตัวอย่างของชาวซามาริตันคนนี้สอนเราว่า
เราเองเคยโมทนาคุณพระเป็นเจ้าหรือไม่?

หรือเราทำตัวเหมือนคนโรคเรื้อนชาวยิว 9 คน ที่เมื่อหายจากโรคแล้ว ก็มิได้กลับไปขอบคุณพระองค์แต่อย่างใด?
ชาวซามาริตันสำนึกว่าการหายโรคนั้นเป็นพระพรที่เขาได้รับจากพระเยซูเจ้า เพราะในฐานะเป็นคนต่างชาติ เขาไม่มีสิทธิ์จะรับพระเมตตาจากพระองค์
เราเองได้รับพระพรมากมายจากพระเป็นเจ้า การมีครอบครัวที่ดี การมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี การมีลูกที่ประพฤติตัวดีและเชื่อฟัง การมีอาชีพการงานที่มั่นคง ล้วนแต่เตือนให้เราระลึกถึงพระเมตตาของพระเป็นเจ้าใช่หรืไม่?
 “ ลูกขอโมทนาคุณพระองค์ สำหรับสิ่งดีดีมากมายในชีวิตของลูก” เราเคยทำตัวเหมือนชาวยิวเก้าคน ที่แม้หายจากโรคแล้ว ก็มิได้กลับไปโมทนาคุณพระเยซูเจ้า เพราะพวกเขาถือว่า พระพรพิเศษที่ได้รับ เป็นเอกสิทธิ์พิเศษ ในฐานะเป็นประชากรเลือกสรรค์ พระเป็นเจ้าจะต้องให้รางวัลแก่พวกเขา เมื่อพวกเขาทำดี แต่มีสิ่งเดียวที่พวกเขาสามารถพูดได้ คือ “ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า
`ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น”(ลก 17:10)...