วันศุกร์ที่ 4 พฤศจิกายน 2016
สัปดาห์ที่ 31 เทศกาลธรรมดา
 ฟป 3:17-4ก....
17พี่น้องทั้งหลาย จงพร้อมใจกันประพฤติตามอย่างข้าพเจ้า ท่านทั้งหลายเห็นว่า เราเป็นแบบฉบับอย่างไร ก็จงดำเนินตามอย่างนั้นเถิด 18ข้าพเจ้าเคยบอกให้ท่านรู้หลายครั้งแล้ว บัดนี้ก็ขอบอกซ้ำด้วยน้ำตาอีกว่า หลายคนประพฤติตนเป็นศัตรูกับไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า

19ปลายทางของพวกเขาเหล่านี้คือความพินาศ พระเจ้าของเขาทั้งหลายคือท้อง เขาอ้างความน่าละอาย มาโอ้อวด เขาสนใจสิ่งของของโลก 20แต่บ้านเมืองของเรานั้นอยู่ในสวรรค์ เราเฝ้าคอยพระผู้ไถ่จากแดนนี้ คือพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้า 21พระองค์จะทรงเปลี่ยนรูปร่างอันต่ำต้อยของเราให้เหมือนพระกายอันรุ่งโรจน์ของพระองค์ ด้วยพระฤทธานุภาพที่ทำให้พระองค์ทรงบังคับจักรวาลทั้งหมดให้อยู่ใต้อำนาจของพระองค์ได้
1พี่น้องที่รัก ผู้เป็นความปรารถนา เป็นความยินดีและเป็นประดุจมงกุฎของข้าพเจ้า จงยึดมั่นในองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด ท่านที่รักทั้งหลาย

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• พ่ออ่านพระคัมภีร์วันนี้ พ่อรู้สึกอยากเป็นเหมือนเปาโล อยากให้พวกเราทุกคนเป็นเหมือนเปาโลจังเลย เปาโลเป็นตัวอย่างดีแก่ชาวฟิลิปปีอย่างงดงามและชัดเจนมากๆ

• “พี่น้องทั้งหลาย จงพร้อมใจกันประพฤติตามอย่างข้าพเจ้า ท่านทั้งหลายเห็นว่า เราเป็นแบบฉบับอย่างไร ก็จงดำเนินตามอย่างนั้นเถิด”
o ถ้อยคำของเปาโลนี้พ่อไม่กล้าที่จะแตะต้องเลย ไม่กล้าแม้แต่จะคิด.. ไม่กล้าเรียกร้องว่า “พี่น้องทำตามอย่างพ่อนะพี่น้องนะ” ประโยคนี้คงไม่กล้าละครับ...
o แต่ท่านนักบุญเปาโลกล้าหาญมาก ท่านกล้าประกาศ ท่านกล้าเรียกร้อง แต่พ่อก็อ่านพระคัมภีร์ต่อๆไปว่าเปาโลเรียกร้องให้ประชาชนชาวฟิลิปปีได้ประพฤติอะไรตามอย่างท่าน... อ่านต่อยิ่งพบความเด็ดจริงๆครับ...

• แบบอย่างของท่านนักบุญเปาโลคืออะไร... พ่ออ่านต่อและพ่อพบดังนี้
o “ข้าพเจ้าเคยบอกให้ท่านรู้หลายครั้งแล้ว บัดนี้ก็ขอบอกซ้ำด้วยน้ำตา”
o พี่น้องที่รักพ่อได้เห็นนักบุญเปาโลเป็นคนที่อ่อนโยน จนกระทั่งสามารถเรียกได้ว่าอ่อนไหวในการสอน หมายถึงท่านเองเป็นคนที่เต็มไปด้วยความรู้สึกรักและเต็มไปด้วยความปรารถนายากจะรักมากขึ้น... “บัดนี้ข้าพเจ้าขอบซ้ำด้วยน้ำตา”
o เปาโลเคยเป็นเกรี้ยวกาจรุนแรงจริงๆ เคยเป็นคนที่เรียกร้องรุนแรงและบ่อยครั้งก็ใช้อารมณ์มากๆ บังคับมากๆ ใช้ความรุนแรงก็เคยมาก... แต่ท่านเปลี่ยนไปมากมายเหลือเกิน ท่านกลายเป็นคนอ่อนโยน และกลายเป็นคนที่เรียกร้องด้วยความรักและความปรารถนาดีจากภายใน....
o พ่อคิด พ่อคิดจริงๆ และอยากจะเผยความจริงว่า “คนที่ได้พบพระคริสตเจ้า คนที่ได้กลับใจเพราะได้มีประสบการณ์พบปะและรักพระองค์ สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้มากถึงเพียงนี้เชียวหรือ??? น่ารักเหลือเกิน น่ารักจริง เปาโลยอดอัครสาวก และยอดคริสตชน
o ท่านคงได้เตือนชาวฟิลิปปีบ่อยๆ เรื่องการดำเนินชีวิต... แต่แน่นอน ชาวฟิลิปปีเองบางสวนคงได้แสนดื้อหยาบกระด้าง และไม่เอาไหน ไม่เอาใจใส่ และไม่สนใจ ดื้อดึงดันไปในหนทางที่ไม่ถูกต้อง... หรือปฏิบัติตนไปในหนทางตรงกันข้ามกับคำสอนของพระคริสตเจ้า...
o เปาโลจึงเตือน สอน และที่สุด “ด้วยน้ำตา” ซึ่งน้ำตาในที่นี้ ในบริบทของพระคัมภีร์ คือ น้ำตาแห่งความรัก ความอ่อนโยน และน้ำแต่แห่งทุกข์ใจที่มาจากความรักเหลือเกินต่อคริสตชนที่กำลังหลงผิดและเดินในทางมิชอบ

• เปาโลเสียใจ เสียน้ำตา และเตือนแบบร่ำไห้ เพราะ... “หลายคนประพฤติตนเป็นศัตรูกับไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า ปลายทางของพวกเขาเหล่านี้คือความพินาศ พระเจ้าของเขาทั้งหลายคือท้อง เขาอ้างความน่าละอาย มาโอ้อวด เขาสนใจสิ่งของของโลก”
o ชัดเจนกระทั่งว่า เปาโลเองเคยเป็นปฏิปักษ์กับพระคริสตเจ้า... เคยทำร้ายทุกคนที่ติดตามพระคริสตเจ้าแบบเอาถึงตาย... เพราะความเกลียดชังต่อหนทางของพระคริสตเจ้า...
o แต่เมื่อท่านได้พบพระองค์พระคริสตเจ้าและได้กลับใจ และได้รัก ได้รักพระองค์ รักจนหมดห้วใจ และได้เรียนรู้ใช้ความรักนี้เป็นต้นแบบความรักต่อเพื่อนพี่น้องคริสตชน... และท่านรู้ว่า “คริสตชนทุกคนคือผู้ที่ต้องรักพระคริสตเจ้า” ต้องไม่เป็นศัตรูกับพระคริสตเจ้า (อย่างที่ท่านเคยเป็น การเป็นศัตรูกับพระคริสตเจ้านั้น สำหรับเปาโลและเทววิทยาที่เราได้รับมาคือเรื่องร่างกายของพระคริสตเจ้า คือ พระศาสนจักร คือ เราทุกคน... เพราะเปาโลเคยเบียดเบียนพระคริสตเจ้าโดยการเบียดเบีนยเพื่อนพี่น้อง...
o ดังนั้น คำสอนของเปาโลอ่อนโยนมาก สอนให้ไม่เป็นปฏิปักษ์กับพระคริสตเจ้า อันที่จริง คือ การไม่เป็นปฏิปักษ์กับเพื่อนพี่น้องนั่นเอง

• อะไรคือรากเหง้าของความเป็นปฏิปักษ์กับพระคริสตเจ้า
o คำตอบจากบทอ่านในวนนี้ คือ “ความเห็นแก่ตัว รักแต่ตัวเอง เอาแต่ใจตัวเอง หรือที่เรียกว่า ปัจเจกนิยมสุดโต่ง แปลง่ายๆคือ สิ่งที่เปาโลเน้น...
o หลายคนประพฤติตนเป็นศัตรูกับไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า
1. ปลายทางของพวกเขาเหล่านี้คือความพินาศ
2. พระเจ้าของเขาทั้งหลายคือท้อง
3. เขาอ้างความน่าละอาย มาโอ้อวด
4. เขาสนใจสิ่งของของโลก

• พ่อเห็นชัดว่า “พระคริสตเจ้า ไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า” คือ ความเสียสละ ไม่เห็นแก่ตัวเลย ยอมสละได้ทุกอย่างดังเช่นในตอนต้นของจดหมายถึงชาวฟิลิปปีนี่เอง พระเยซู คือ ต้นแบบที่สำคัญที่สุดจริงๆ...อ่านพระคัมภีร์ฟิลิปปีบทที่สองตอนแรกๆอีกครั้งดีๆสิครับ
o “ถ้าท่านได้รับกำลังใจจากการเป็นหนึ่งเดียวกับพระคริสตเจ้า ถ้าท่านได้รับกำลังใจจากความรัก ถ้าท่านเป็นหนึ่งเดียวกันในพระจิตเจ้า ถ้าท่านเห็นอกเห็นใจสงสารกัน
o ท่านจงทำให้ข้าพเจ้ามีความยินดีอย่างเต็มเปี่ยมโดย
1. การเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน
2. มีความรักแบบเดียวกัน
3. มีความรู้สึกนึกคิดอย่างเดียวกัน
4. อย่ากระทำการใดเพื่อชิงดีกันหรือเพื่อโอ้อวด แต่
5. จงถ่อมตนคิดว่าผู้อื่นดีกว่าตน
6. อย่าเห็นแก่ผลประโยชน์ของตนฝ่ายเดียว
7. จงเห็นแก่ผลประโยชน์ของผู้อื่นด้วย
8. จงมีความรู้สึกนึกคิดเช่นเดียวกับที่พระคริสตเยซูทรงมีเถิด

• พี่น้องที่รักครับ...
o สรุปว่า เป็นคริสตชน ต้องมีความรักต่อชีวิตแบบอย่างบนไม้กางเขนของพระคริสตเจ้า
o เราคริสตชนต้องไม่เป็นบ่อเกิดของความแตกแยก ขัดแย้ง... หรือการทะเลาะวิวาท... ต้องอ่อนโยนต่อกันมากๆเลย

• เปาโลวอนขอด้วยน้ำตา สอนด้วยน้ำตา... พ่ออยากจะทำเช่นนี้จังเลย พ่อผ่านคำสอนของพระสันตะปาปาฟรังซิสหลายรอบ “ความมชื่นชมยินดีแห่งพระวรสาร” (Evangelii Gaudium) พ่อได้เห็นข่าวดีมากๆ พ่อได้เห็นจริงว่า พระสันตะปาปาก็อุธรณ์จริงๆ ต่อพระศาสนจักร คือ ต่อพวกเราทุกคน...

• พ่อคิดว่า เราอ่านคำสอนของพระสันตะปาปานิดหนึ่งครับ...
o พระสันตะปาปาทรงอุธรณ์ร้องขอ... ชุมชนพระศาสนจักรอย่าได้ตกเป็นเหยื่อของความอิจฉาริษยา
o เพราะมีการทะเลาะเบาะแว้งกันมากเหลือเกินในหมู่ประชากรของพระเจ้า และในความท่ามกลางความแตกต่างของหมู่คณะคริสตชน (EG98)
o แล้วเราจะไปประกาศกับใครได้ถ้าพวกเราคริสตชนตกอยู่ในสภาพเช่นนี้??? (EG100)

• พี่น้องที่รัก พระสันตะปาปาฟรังซิสทรงอุธรณ์

• ในวันนี้ พ่อก็อยากจะร้องขออุธรณ์ด้วยความรักและน้ำตาเหมือนกันเช่นเปาโล...
o ในหมู่คริสตชน ครอบครัวคริสตชน หลายครั้ง เราก็ไปร่วมมิสซา รับศีลมหาสนิท (ย้ำ มหา+สนิท คือ สนิทมากๆ) แต่ชีวิตจริงๆ ของเรากลับจากวัดหรือแม้แต่ในวัด เราก็โกรธกันจัง เกลียดกันจัง ชังกันจริงๆ เหยียดหยาม และทำร้ายกันด้วยคำพูด อคติ ฯลฯ
o และแม้แต่ในวัดของเรา กลุ่มกิจกรรมคาทอลิก กลุ่มศรัทธาแท้ๆ แต่ก็ทะเลาะเบาะแว้งต่อกัน ทำร้ายกันทางวาจาใจ โจมตีกัน ไม่รักกัน เกลียดกัน..
o พระสงฆ์นักบวชหรือพระสงฆ์กับพระสงฆ์ นักบวชกับนักบวชบ่อยครั้งเราก็ไม่รักกัน เรากลับเอาแต่ทะเลาะกัน เล่นการเมืองต่อกัน

• พ่อก็อยากจะเขียนความจริงนี้ด้วยน้ำตาสำหรับพระศาสนจักร สำหรับชุมชนวัด... และขอร้องคำเดียวกับเปาโลว่า

o “พี่น้องที่รัก ลูกๆ ที่รักครับ...
o จงมีความรู้สึกนึกคิดเหมือนพระคริตเจ้าเถิด” นะครับ นะครับ นะครับ
o พ่อขอร้องละครับ นักบุญเปาโลย้ำว่า “ถ้าท่านเป็นหนึ่งเดียวกันในพระจิตเจ้า ถ้าท่านเห็นอกเห็นใจสงสารกัน”