วันอังคารที่ 4 ตุลาคม 2016

สัปดาห์ที่ 27 เทศกาลธรรมดา

กท 1:13-24……..
13ท่านทั้งหลายต้องเคยได้ยินเรื่องชีวิตในอดีตของข้าพเจ้าเมื่อยังยึดถือประเพณีของชาวยิว ว่าข้าพเจ้าเคยเบียดเบียนพระศาสนจักรของพระเจ้าอย่างรุนแรงและพยายามทำลายด้วย 14ข้าพเจ้าก้าวหน้าในลัทธิยิวมากกว่าเพื่อนชาวยิวรุ่นเดียวกันหลายคน และมีจิตใจร้อนรนอย่างยิ่งในการรักษาประเพณีของบรรพบุรุษ

15ครั้นแล้ว พระเจ้าผู้ทรงเลือกสรรข้าพเจ้าไว้ตั้งแต่ยังอยู่ในครรภ์มารดา ก็ทรงเรียกข้าพเจ้าเดชะพระหรรษทานของพระองค์ 16และพอพระทัยที่จะสำแดงพระบุตรของพระองค์ในตัวข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจะได้ประกาศข่าวดีถึงพระบุตรแก่บรรดาคนต่างศาสนา ข้าพเจ้าไม่รีรอที่จะปรึกษากับมนุษย์ผู้ใดเลย 17หรือแม้แต่จะขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็ม เพื่อพบกับผู้เป็นอัครสาวกก่อนข้าพเจ้า แต่ข้าพเจ้าออกเดินทางไปยังอาราเบีย และกลับมายังเมืองดามัสกัสอีก 18สามปีต่อมา ข้าพเจ้าขึ้นไปกรุงเยรูซาเล็มเพื่อทำความรู้จักกับเคฟาส และพักอยู่กับเขาเป็นเวลาสิบห้าวัน 19ข้าพเจ้าไม่พบอัครสาวกอื่น ๆ นอกจากยากอบ ผู้เป็นน้องชายขององค์พระผู้เป็นเจ้า 20ข้าพเจ้าขอสาบานเฉพาะพระพักตร์ของพระเจ้าว่า สิ่งที่ข้าพเจ้าเขียนนี้ มิใช่ความเท็จ 21หลังจากนั้น ข้าพเจ้าไปในเขตแดนซีเรียและซิลิเซีย 22พระศาสนจักรต่าง ๆ ในแคว้นยูเดียยังไม่เคยรู้จักหน้าข้าพเจ้าเลย 23เขาเหล่านั้นเคยแต่ได้ยินว่า “ผู้ที่เคยข่มเหงพวกเรา บัดนี้กลับมาประกาศความเชื่อที่เขาเคยพยายามจะทำลาย” 24เขาเหล่านั้นจึงถวายพระเกียรติแด่พระเจ้าเพราะข้าพเจ้า

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• เรื่องน่าอายที่น่าภูมิใจ....
o พ่อชอบเล่าเรื่องน่าอายของตนเองที่ทำอะไรเปิ่นๆ ในอดีตไปหลายเรื่องแล้ว วันนี้อยากเล่าเรื่องอีกเรื่อง เรื่องความอ่อนเยาว์ เขลา และน่ารักซะไม่มีล่ะ

• เรื่องของตนเองในวันเด็กเมื่อแรกเข้าบ้านเณรเล็กนะครับ
o สมัยนั้นย้ายโรงเรียนจากโรงเรียนประสาทศิลป์ (เซ็นต์จอห์นบัปติสในปัจจุบัน) เมื่อพ่อแรกเข้ามาที่โรงเรียนใหม่ที่บ้านเณรเล็ก... ชื่อโรงเรียนใหม่ นามอินเตอร์และดูเริดมากๆ นามว่า “Saint Joseph Upatham” หรือชื่อไทย ยอแซฟอุปถัมภ์ ถือว่าเป็นดังไข่มุกหรืออัญมณีแห่งสามพรานในเวลานั้น และน่าจะเป็นเวลานี้ด้วยเช่นกัน

• โรงเรียนใหญ่มาก ใหญ่มากๆ ยิ่งปัจจุบันนี้ยิ่งใหญ่มาก สิ่งที่พ่อกำลังกล่าวถึงนี้คือ
o เมื่อสามสามสิบสี่ปีที่แล้วครับ....
o คำเดียวที่เหมาะกับพ่อคือ “บ้านนอกเข้ากรุง” จากอยุธยา เจ้าเจ็ด เพิ่งจะมีถนนไปถึง แต่ไม่ถึงดี เพราะต้องเรารถลงแพขนานยนต์ข้ามฟากเพื่อไปต่อถนนอีกฝั่งหนึ่งของแม่น้ำได้ จากบ้านพ่อมาบ้านเณรก็ต้องอย่างน้อย 6 ชั่วโมงเทียวครับ ...
o เรื่องน่าขำน่ารักน่าเขลาและน่าอายแกมน่าเห็นใจคือ พ่อมีความสามารถในการเรียนน้อยมากๆ เป็นเด็กที่เรียนอ๊อนอ่อน อ๊อนอ่อนขอย้ำ...
o พ่อเรียนอ่อนไม่กี่วิชาครับ คิดเป็นตันเลขและเขียนให้ดูครับ...
1. อ่อนภาษาอังกฤษแน่นอนที่สุด
2. อ่อนคณิตศาสตร์โดยกำเนิด
3. อ่อนวิทยาศาสตร์เพราะขาดเครื่องมือทดลองมั้ง
4. อ่อนสังคมเพราะไร้เดรียงสาบ้านไม่มีทีวีดูมาก่อน ถ้ามีก็บ้านยายและเสาอากาศก็ไม่ดี...
5. อ่อนภาษาไทยอีก เพราะที่บ้านพูดภาษาญวณด้วยกระมัง แต่อันทีจริงก็อ่อนภาษาจริงๆ แต่พ่อก็พูดไม่ได้หรอกนะนั่นคือข้ออ้างประทังความอ่อนภาษาไทย
o ความน่าขำมาถึงตรงที่ว่า ทั้งวิชาหลักที่อ้างมาทั้งหมดน่ะ ตกสนิท ตกหมดทุกตัวเลยครับ... ช่างมันเถอะซ่อมได้พอดีเพราะตอนมาถึงโรงเรียนยอแซฟ เวลานั้น ชั้นม.1ได้เริ่มเป็นหลักสูตรใหม...พระช่วยครับ ตกซ่อมได้ครับ..

• ที่น่าขำน่ารักน่าเขลามากๆ คือ พ่ออ่านชื่อโรงเรียนไม่ออกเลยครับ Joseph Upatham
o โถเด็กเรียนอ่อนอย่างพ่อ... คำภาษาอังกฤษเขียนไว้บนกำแพง ว่า Joseph Upatham พ่อนั่งมองอยู่นานและออกเสียง เขาออกเสียงกันว่า “เซนต์โจเซฟ อุปถัมภ์” แต่พ่อออกเสียงว่า “โจเซฟ อั๊ปปาแต้ม” (มีกระดกเสียงด้วยนะ) ไม่เคยออกเสียงให้ใครฟังนะครับ แต่อ่านในใจมาตลอดนับปีๆทีเดียวครับ มั่นใจด้วยว่าใช่...

• เวลาอยู่ในวัดบ้านเณร ที่นั่งของพ่อก็อยู่ข้างเสาในวัด
o ที่เสาที่เสียบแจ๊คไมโครโฟนอยู่ติดที่เสาข้างที่นั่งพ่อพอดีๆครับ มีเขียนไว้ที่ช่องเสียบว่า “Microphone”
o พ่อก็อ่านในใจอีก อ่านตลอดนับปีแหละครับ ว่า “มิคโรพ่อน” มั่นใจมาก ฉลาดมากใช่ไหมครับสมเกียรติ สามเณรสมเกียรติ หรือคุณพ่อสมเกยีรติ...
o เห็นประป๋องสีเวลาไปทาสี (ทำงานช่างทาสีในบ้านเณร) เห็นกระป๋องเขียน “Tokyo” พ่อก็อ่านอย่างมั่นใจ “โตค่ะโย่” สุดยอดไหมล่ะ

• ใครเจอพ่อนับจากนี้ไป “ห้ามแซวเรื่องนี้นะ” อาย แต่เอาเถอะจะแซวก็ได้... จะได้รู้ว่า เรานั้นเขลาเคล้าน่ารักและไร้ปัญญาขนาดไหน...

• ภูมิใจครับที่จะเล่าให้ฟังวันนี้ ไม่อายหรอกครับ เท่ห์ออก.... เพราะจากนั้น เมื่อบวชแล้ว...พ่อเป็นคนหนึ่งทำหน้าที่เทศน์และเป็นคนชอบเจ้าตัวที่เขียนว่าไมโครโฟนแต่พ่ออ่านตลอดเป็นปีๆว่า “มิคโรพ่อน” มากกว่าใคร ชอบใช้มิคโรพ่อนของพ่อที่เสียงดีเสียด้วย...555

• วัยเด็กของพ่อเขาเรียกว่า “งี่เง่าเคล้าน่าสงสารครับหรือเรียกว่าน่ารักก็ได้นะครับ...

• ชีวิตแสนน่าสงสารทางปัญญาหรือสมองของพ่อ...เดินมาถึงวันนี้ได้ อวดได้เลยครับว่าเพราะพระเจ้าทรงพามา ชีวิตของพ่อนี่น่าเขินอายในวัยเด็ก มาถึงวันนี้ก็เป็นอัศจรรย์ของพระองค์ตลอดชีวิตจริงๆ ยิ่งทำให้พ่ออยากเล่าถึงความเขลาของตนเองเสมอๆครับ

• ทีนี้เรามาอ่านนักบุญเปาโล... นักบุญผู้ยิ่งใหญ่แห่งการประกาศข่าวดี ท่านชอบเล่าชีวิตหนหลังที่ผิดพลาดและน่าอายของท่าน แต่เพราะท่านมีความเชื่อมั่นที่แสนโดดเด่นเพราะได้พบกับพระคริสตเจ้าบนถนนไปเมืองดามัสกัส หลังจากนั้น... ความมุ่งมั่นของท่านนักบุญเปาโลคือพลังประกาศข่าวดีของท่านเสมอไป

• ในการประกาศข่าวดีนั้น ท่านนักบุญเปาโลได้เล่าเรื่องส่วนตัวและอดีตของตนเองบ่อยครับ ในหนังสือกิจการอัครสาวก มีสามครั้งที่นักบุญลูกาเล่าเรื่องที่กล่าวถึงท่านนักบุญเปาโลว่าร้ายเหลือ แต่ได้กลับใจขณะเดินทางไปดามัสกัส ในกิจการฯ บทที่ 9, 22, 26 ทั้งหมดคือความภูมิใจของท่านครับ

• วันนี้พ่ออยากให้อ่านจดหมายถึงชาวกาลาเทียครับ ท่านเล่าเรื่องราวหนหลังของท่านให้ชาวกาลาเทียฟังอย่างมีความสุข เพราะมั่นใจที่ท่านได้พบหนทางใหม่แล้ว

• เมื่อท่านนักบุญเปาโลได้พบพระคริสตเจ้าแล้ว จากนั้นเรื่องเก่าๆ ที่แสนเลวร้ายและตกขอบกลับกลายเป็นความสุขและความภูมิใจได้อย่างน่าทึ่ง

• ท่านเล่าเรื่องความร้ายกาจของตนจนได้พบพระคริสตเจ้า และท่านได้กลับใจ และท่านได้รู้จักพระเจ้า และมั่นใจว่า พระเจ้าทรงรักท่าน ทรงเลือกท่านและเตรียมท่านไว้สำหรับประชากรของพระองค์....

• พี่น้องครับ อ่านเปาโล และคิดถึงชีวิตหนหลังของเรา และเราจะพบพระเจ้าในประสบการณ์ชีวิตครับ แน่นอน
o เราจะได้พบพระองค์เข้ามาเกี่ยวข้องกับประสบการณ์และทรงเตรียมทางชีวิตให้เราเสมอ
o ไม่มีอะไรที่เกิดขึ้นในชีวิตของเราจะไม่มีคุณค่าและสร้างตัวเรามาครับ....
o บางเรื่องดูโหดร้าย ดูเง่าเขลากลับน่ารักได้นะครับ เชื่อเถอะครับ ชีวิตของเรามีพระเจ้าอยู่เสมอ อยู่กับเรา
o ไม่ต้องกลัวอะไรครับ ยิ่งมองกลับไปยิ่งมีความสุขเพราะเราจะพบพระองค์อยู่กับเราอย่างเงียบๆ และเตรียมทางให้เรา พาเราเดิน แม้ยากลำบากเหลือเกิน...
o ขอพระเจ้าอวยพร วันนี้ขอให้มีความสุขกับพระพรที่พระเจ้าประทานให้เราตลอดมานะครับ และเอาเรื่องน่ารักๆของเราที่พระเจ้าได้เข้ามาสัมผัสชีวิตเรา เข้ามาเกี่ยวข้องช่วยเหลือเรา... นำมาเล่าสู่กันฟังบ้างก็ได้นะครับ เพื่อจะทำให้ชีวิตคริสตชน ความเชื่อของเรา ดูสดชื่นและน่ารักเสมอครับ....
o อ่านพระคัมภีร์นะครับ... เปาโลเคยร้ายมาก แต่ที่สุดก็ดีที่สุดที่พระเจ้าเลือกสรรไว้ แน่นอน เราทุกคนด้วยนะครับ....
o ขอพระเจ้าอวยพรอีกทีครับ.... พรุ่งนี้จะเล่าประเด็นสำคัญที่สุดของจดหมายถึงชาวกาลาเทียในประสบการณ์ของเปาโลครับ และจะรู้ว่าท่านสุดยอดจริงๆ นักบุญจริงๆ ครับ อ่านพระคัมภีร์วันนี้และจำไว้ดีๆนะครับ...