วันจันทร์ที่ 15 สิงหาคม 2016
สัปดาห์ที่ 20 เทศกาลธรรมดา
อสค 24:15-24……………
15พระยาห์เวห์ตรัสกับข้าพเจ้าว่า 16“บุตรแห่งมนุษย์เอ๋ย ดูซิ เราจะพรากผู้เป็นแก้วตา ของท่านไปจากท่านโดยกะทันหัน แต่ท่านอย่าคร่ำครวญ อย่าร้องไห้หรือหลั่งน้ำตาเลย 17จงร่ำไห้คร่ำครวญอย่างเงียบๆ อย่าทำพิธีไว้ทุกข์ให้ผู้ตาย จงสวมผ้าโพกศีรษะ จงสวมรองเท้า อย่าเอาผ้าปกปิดหนวด อย่ากินอาหารไว้ทุกข์” 18ข้าพเจ้าจึงบอกเรื่องนี้แก่ประชาชนในเวลาเช้า ในเวลาเย็นภรรยาของข้าพเจ้าก็ถึงแก่กรรม เช้าวันรุ่งขึ้น ข้าพเจ้าทำตามที่ได้รับพระบัญชา
19ประชาชนบอกข้าพเจ้าว่า “จงอธิบายความหมายการกระทำของท่านให้เรารู้เถิด” 20ข้าพเจ้าจึงตอบว่า “พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า 21‘จงบอกพงศ์พันธุ์อิสราเอลว่า พระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ ดูซิ เราจะทำให้สักการสถานของเราเป็นมลทิน สักการสถานที่ท่านภาคภูมิใจว่าจะได้รับพลังความช่วยเหลือ เป็นเหมือนแก้วตาของท่าน และเป็นความยินดีในจิตใจของท่าน บุตรชายหญิงที่ท่านทิ้งไว้เบื้องหลังจะถูกฆ่าด้วยดาบ 22ท่านทั้งหลายจะทำเหมือนกับที่ข้าพเจ้าได้ทำ ท่านจะไม่เอาผ้าปกปิดหนวด จะไม่กินอาหารไว้ทุกข์ 23จะสวมผ้าโพกศีรษะและจะสวมรองเท้า ท่านจะไม่คร่ำครวญหรือร้องไห้ แต่จะหมดเรี่ยวแรงเพราะความผิดของท่าน และจะร่ำไห้คร่ำครวญปรับทุกข์กัน 24เอเสเคียลจะเป็นเครื่องหมายสำหรับท่าน เมื่อเหตุการณ์เหล่านี้เกิดขึ้น ท่านจะทำอย่างที่เขาทำ แล้วท่านจะรู้ว่าเราเป็นพระยาห์เวห์องค์พระผู้เป็นเจ้า’
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “เอเสเคียล” จะเป็นเครื่องหมายสำหรับท่าน... พระยาห์เวห์ทรงเป็นพลังของข้าพเจ้า... พลังของพระเจ้าจะเป็นเครื่องหมายสำรับข้าพเจ้าเสมอไป... พระเจ้าทรงพลังเสมอไม่มีวันพ่ายแพ้ต่อความอธรรมใดๆ...}
• วันนี้คงต้องกลับไปเล่าเรื่องราวจากเมืองจีน ภาพยนตร์กำลังภายใน “มังกรหยก” อันอีกสักรอบครับ... กันสักหน่อยครับ....
o ตอนเด็กๆ พ่อชอบดูหนังกำลังภายในมากๆ ชอบมาจริงๆ ดูแล้วติดเลย สนุก มีหลายเรื่องที่ดูแล้วหยุดไม่ได้ วางไม่ลง
o เพราะหนังกำลังภายในส่วนใหญ่จะมีการแบ่งพรรคพวกชัดเจน... เช่นเรื่อง “แปดเทพอสูรมังกรฟ้า” หรืออีกเรื่องที่ชอบมากคือ “มังกรหยก”...ฯลฯ
o โดยเฉพาะมังกรหยกนี่นะ จริงๆ ไม่มีอะไรเกี่ยวกับมังกรเลย ไม่อะไรเกี่ยวกับหยกด้วย แต่เรื่องราวต่างร้อยเรียงผูกโยงซับซ้อน ซ่อนเงื่อน ต้องแกรอย และติดตามและชวนให้ติดตามสุด...
• การแบ่งฝ่ายชัดเจน ฝ่ายธรรมะกับฝ่ายอธรรม และมีบุคคลเกี่ยวข้องมากมายและตายเป็นเบือคือพวกตัวประกอบทั้งหลาย... ตัวเด่นเช่น
o ท่านประมุขฝ่ายธรรมะที่สุดแสนดีอยู่ในศีลในธรรมใช้เวลาส่วนใหญ่กับการปฏิบัติธรรมและอยู่กับ “ขุมพลังที่ไร้เทียมทานในทุกรูปแบบ” แต่ท่านไม่ค่อยปรากฏตัวให้ใครเห็นเลย อยู่ในศีลในธรรม และถ้าจะต้องออกมาส่วนใหญ่ก็เมื่อศิษย์เอกไปเจอมารกลับมาและบาดเจ็บ ท่านจะต้องออกมากถ่ายทอดพลังเพื่อรักษาเยียวยาบาดแหลที่ระบบตรมซ้ำจากภายในเพราะไปเจอ “ฝ่ามือมารชั่วมา” นี่แหละ และในยุทธภพก็มีการประลองกำลังกันอยู่เนืองๆ ไม่เคยหยุดหย่อน...
o ศิษย์ฝ่ายธรรมะ พระเอกที่ยังเก่งไม่พอต้องการอาจารย์เยียวยาตลอด อาจารย์ก็นานๆก็ต้องเดือดร้อนออกมาถ่ายทอดกำลังภายใน บางทำต้องนั่งเอาฝ่ามือแตะหลังกันเป็นคืนๆ จนบางทีพิษฝ่ามือมารมันร้ายมาก อาจารย์จะเสียพลังมหาศาล กระอักเลือดยังมีเลย...
o โห ส่งสารท่านประมุขจับใจ ถ่ายทอดพลังกันเป็นคืนๆ บางทีต้องเป็นอาทิตย์ๆ เป็นเดือนๆก็ยังมี... (แต่ในหนังนั้น หายไปเดี๋ยวเดียว ถ้ำที่เก็บตัวก็เปิดแล้ว...พอรอได้)....
• จำได้ว่า เวลาเป็นเณรเล็ก พ่อติดหนังจีนประเภทนี้มาก เรียกว่า ติดกันทั้งบ้านเณร ตั้งแต่มาสเตอร์เณรจนถึงน้องชั้นเล็กสุด
• ช่วงที่ว่างๆ บรรดาเณรๆ ก็บ้าพลังกันทั้งบ้าน ว่างๆ ก็ต้องมาแสดงพลังฝ่ามือกัน ทำหน้าแดงหน้าเขียวให้เหมือนมังกรหยกจริงๆ
• บางคนในหมู่เณรจะได้ฉายาต่างๆ นาๆ
o บางคนถูกเรียกว่าท่านประมุขอึ้งเอี๊ยะซือ ส่วนใหญ่ใช้กับพ่ออธิการบ้านเณร (แต่ท่านไม่เคยรู้หรอกว่าท่านได้ฉายานั้น)
o บาคนถูกเรียกว่าก๊วยเจ๋ง (ถ้าหล่อสักหน่อย)
o บางคนถูกเรียกว่าประมุขพรรคกระยาจก (เพราะท่าทางจนๆโทรมๆ ซ๊กม๊กหน่อยๆ)
o บางคนอายุเยอะกว่าใครๆในพวกเณร เรียนช้าหน่อย มีเรื่องขำๆเยอะแต่เจ้าเล่ห์นิดๆ และก็ไม่ค่อยรู้จักโตด้วยจะถูกเรียกว่า (เฒ่าทารก)
o บางคนมีพลังคางคกเพราะตัวเหมือนอึ่งอ่าง
o บางคนหน้างามออกทางฉิงๆหน่อย (หญิง+ชาย เลยเรียกว่า “ฉิง”) พวกเราจะเรียกว่า แม่นางอิ๋งๆ (สมัยนั้น ผู้ชายหน้าตาสวยๆ มากมายอย่างปัจจุบันยังไม่ถือกำเนิดมาในโลก มิฉะนั้น คงมีแม่นางเซียวเหล่งนึ่งหรือแม่ชีง้อใบ๊ด้วย)
o แต่ที่แน่ๆ พวกเราแอบเรียกซิสเตอร์อธิการที่ครัวของบ้านเณร เราเรียกกันในหมู่เราว่า แม่ชีง้อใบ๊ โดยเฉพาะถ้าปีนั้นๆมีซิสเตอร์เล็กน่ารักๆ หน้าตาสวยละก็.... แม่ชีง๊อใบ๊จะหวงราวไข่ในหินเลยแหละ...
o แต่ก็ท้าทายความสามารถของบรรดาสามเณรในเส้าหลิน (บางทีก็เศร้าหลินฮุยไป (ตอนนั้น หลินฮุยยังไม่เข้ามาเมืองไทยกับช่วงๆ) ถ้าอธิการจับได้ว่า ถ้าเราไปวุ่นวายบ้านซิสเตอร์มากไป) แต่ก็ท้าทายที่พวกเราเณรๆเสมอแหละที่จะฝ่าไปชมความงามในสำนักง้อไบ๊...(บ้านซิสเตอร์...มีแต่พวกเจ๊ๆโรงครัวครับ เพราะเราอยู่ในโลกที่จำกัด) คิดแล้วก็ขำๆครับ....นั่นวัยเด็กในบ้านเณรของเรา....
o เราเรียกบ้านเณรของเราว่า “สำนักเส้าหลิน” และบางที่เราหมายถึง เศร้าหลินเพราะโดนดุเอาจริงๆ ถ้าอธิการจับได้ว่าพวกเราติดมังกรหยกมากไป.... ดังนั้น เศร้าหลินเสมอครับ...
• มาถึงเรื่องมังกรหยกนี้ได้อย่างไรหรอ อ๋อก็เพราะว่าเราคิดว่าเราติดตามเรื่อง “ธรรมะกับอธรรม” เรื่องธรรมะกับอธรรมนี่นะ...อันที่จริงมันฝังรากลึก
• ฝ่ายอธรรม “พวกคนพาล พวกที่อยู่หมู่ตึกคนพาล” (บางทีเราก็แอบเรียกบรรดาสามเณรที่รวมกันเกเรนิดหน่อยว่า พวกหมู่ตึกคนพาล)
• พวกอธรรมนั้นมันก็มีหัวหน้า และหัวหน้าจอมเลวนี้จะไม่ค่อยปรากฏตัว ไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนเหมือนกัน... มักจะมีแต่เสียง มีแต่คำสั่ง บัญชาเลวร้ายและมุ่งทำลายฆ่าคนเป็นผักปลา สั่งมาให้ลูกน้องขี้โอ่เจ้านายทั้งหลาย พวกพรรคมารมันได้รับการฝึกฝน ได้รับทุนอุดหนุน เป็นนายทุนอุปถัมภ์ ให้ฝึกปรือ อบรม เพาะบ่มความเลวกันจนหยั่งรากลึกสุด...
• เรียกว่าฝ่ายอธรรมหรือพรรคมาร พวกมันก็ฝึกความเลวสุดๆๆๆๆ เรียกว่า เอาให้เลวเข้ากระดูก ฆ่าแหลกไร้เมตตา ไม่ไว้หน้าอินทร์หน้าพรหม เจอฝ่ายธรรมะตัวเล็กตัวน้อยเป็นต้องฆ่าต้องโชว์ ต้องแย่ง ต้องชิง ต้องกอบ ต้องโกย ต้องโกง ทำจนชิน ทำทุกวัน แถมยังประกาศเป็นฝ่ายอธรรม และหวังสิ่งเดียวคือโค่นท่านประมุขฝ่ายธรรมะให้ได้ และฝันเฟื่องเรื่องเดียวก็คือให้นายใหญ่แสนเลวของพวกมันได้เป็นเจ้ายุทธภพๆๆๆๆ
o พวกพรรคมารต้องทำให้โลกกลายเป็นโลกของคนพาลให้ได้.... มันฝังรากลึกในทุกอนูของเลือดและลมหายใจเลยแหละครับ...
o แต่สังเกตดีๆ... ในหมู่พวกมันก็คอยหาโอกาส “ชิงความเป็นใหญ่ แย่งกันเป็นใหญ่ ชะเลียเอาใจนายใหญ่ของตน อ้างนายใหญ่เสมอๆ ทั้งๆที่ไม่เคยได้เห็นตัวนายใหญ่เพราะนายใหญ่จะซ่อนตัวอยู่แดนไกล...ที่ไหนไม่รู้ล่ะ” ในหมู่พรรคมารถ้าประมุขพรรคมารเผลอละก็ เสร็จแน่นอน โดนโค่นแน่นอน ทรยศแน่นอน ประเภท “มันจบแล้วครับนาย”
o พวกหัวหน้ารองๆ ลงมาทั้งหลายต่างโอ้อวดความใกล้ชิดท่านหัวหน้า ประมุข หรือนายใหญ่ของพวกตน... อ้างและทำตัวเหลิงเจิ้งกันสุดๆ โอ่กันสุด...
o ดูแล้วสนุกครับ ฝ่ายยอธรรมเนี่ย... เพราะบทของพวกมันมีมากกว่าฝ่ายธรรมมะเหลือเกิน... ดูไปแล้วจะเห็นว่า... เลวได้ใจและไร้สำนึกสลักจิตจริงๆ เพราะไม่ค่อยได้โค่นฝ่ายธรรมะหรอกครับ แต่มันโค่นกันเองเสียเป็นส่วนใหญ่ เกี่ยงอำนาจ อวดบารมี อ้างนาย อ้างคำสั่ง บ้าอำนาจ และมีแต่ทำให้ประชาชนตาดำๆ อกสั่นขวัญแขวน เก็บส่วย เบียดเบียน คดโกงและขูดรีด เชือดแต่คนไร้ทางสู้ โกงแต่คนระดับกรรมาชีพ คนค้าขายรายย่อยและชาวไร่ชาวนาเพราะเป็นคนส่วนใหญ่เดินผ่านไปผ่านมา แบกหามโน่นนี่นั่น โดนหมด
• ฝ่ายธรรมะเล่าเป็นเช่นไร มักจะ เงียบสงบครับ
o ท่านประมุขสูงสุดแห่งความดีไม่ค่อยปรากฏหรอกครับ ท่านอยู่ของท่านเฉยๆ อยู่ในศีลในธรรมในความล้ำลึกแห่งชีวิตและปลงเป็น รู้จักพอเพียงสูงสุด อยู่กับธรรมชาติ แผ่เมตตา เล่นดนตรีเย็นๆมักจะเป่าขลุ่ยธรรมชาติๆ และเต็มด้วยปรารถนาดีอีกทั้งห่วงใยปุถุชนคนธรรมดา แต่เนื้อเรื่องไปอยู่กับฝ่ายอธรรมมากกว่า เพราะมันกัดกันตลอด เบ่งกันตลอด
• ท่านประมุขสูงสุดฝ่ายธรรมะ มักจะเป็นคนสูงอายุ เดินช้าๆ หน้าตาใจดี๊ใจดี แต่มีพลังมหาศาล อย่าให้ท่านแสดงฝ่ามือเชียวนะแค่เป่าขลุ่ยผิว ผิวน้ำทั้งแม่น้ำก็แตกกระจายทั้งลำน้ำดุจต้องลมพายุ น้ำเคลื่อนไหวและแผ่นดินสะเทือนได้เลยแหละ...
o ท่านมักประมุขแสนดีและทรงธรรม ท่านมักจะจะเดินเคลื่อนไหวช้าๆ เปี่ยมด้วยความสุขุมและปรีชา มีคำสอนคมคายให้ต้องคิดหลายตลบ เดินไปและก็มือรูปเคราขาวเปี่ยมปรีชาญาณอย่างอ่อนโยน...
o เดินไปและก็อดทนฟังเรื่องความฮึกเหิมของพวกพรรคมาร ฟังความเลวช้าฉ้อโกงเข่นฆ่าคนดีๆตาดำๆ ฟังอย่างอ่อนโยนไตร่ตรองด้วยปรีชา ไร้ความโกรธให้แลเห็นพรางลูบเคราเบาๆ
o พวกเราชอบดูเวลาท่านปรากฎตัว...นานๆที นั่งดู ดูท่านไปก็รู้ว่า ท่านเหนือกว่าพวกมารมากเหลือเกิน แต่ท่านไม่เคยต้องออกมาออกแรงหรอก รักษาศีลรักษาธรรม สอนศิษย์อย่างอ่อนโยนไม่ให้ไปตามล้างตามผลาญคนอธรรม เพียงแต่ดูแลคนดี “อภิบาลคนดี” ก็พอ... เน้น อภิบาลปกป้องคนดีก็พอ เหตุเพราะคนพาลจัดการเท่าไรก็ไม่หมด เพราะหัวหน้าพวกมัน หัวหน้าพรรคมารตัวจริง นายใหญ่นั้นมันไม่เคยได้เผยตัวเป็นๆให้แลเห็นหน้า มันบินไปบินมาในอากาศ เหาะเหินไปมารวดเร็วด้วยวิชาตัวเบารวดเร็วดุจนั่งเจ๊ตส่วนตัว มีแต่ตัวลูกน้องเลวๆชั้นรองๆที่แสดงอำนาจไม่รู้จบ ถ้ามีคนจัดการจบชีวิตลูกน้องเลวๆของมันไปเท่าไร ก็ไม่หมดสักที เพราะมันจะมีสายพันธ์ใหม่ที่เกิดจากการทรยศกันเอง แบ่งพรรคพวกใหม่ และทำลายกันไม่รู้จบ หักหลังกันเอง จัดกลุ่มพรรคกันใหม่ รวมพรรครวมมุ้งกัน เปลี่ยนชื่อพรรคใหม่กันไปไม่รู้จบ....
o ดังนั้น ท่านประมุขฝ่ายธรรมะจึงต้องเป็นหลักของความดี มั่นคง ไม่รุนแรง ที่สำคัญ วรยุทธสุดยอดของท่านคือ ไม่ว่าจะอย่างไรๆก็มีทางแพ้มารได้เลย เหนือกว่ามาก แม้ว่าในความเป็นจริงพวกมารครองเมืองจะกำจัดอย่างไรก็ไม่หมดก็ตาม... ถึงกระนั้นในยุทธพบก็มีการประลองยุทธกันเสมอๆ จะมีการจัดประยุทธกันจนโอชารสให้คนดูชมได้อิ่มเอิมอยู่เนืองๆ
• อ้อ ลืมกล่าวถึงอีกพรรคที่เป็นคนหมู่ใหญ่ด้วย “พรรคกระยาจก” (คำอธิบายพรรคนี้อย่างเป็นทางการ คือ พรรคกระยาจก เป็นพรรคในนิยายกำลังภายในหลายเรื่องของกิมย้งและโก้วเล้ง โดยสมาชิกพรรคเป็นขอทาน และมีประเพณีในพรรคเป็นพิเศษ พรรคกระยาจกในบางยุคมีสมาชิกมากจนเรียกได้ว่าเป็นพรรคอันดับหนึ่งของแผ่นดิน พรรคกระยาจกปรากฏในเรื่อง แปดเทพอสูรมังกรฟ้า และมังกรหยก คำอธิบายนี้มีที่มาจากพจนานุกรมเชียวนะครับ)
o พรรคนี้มีคนเป็นสมาชิกจำนวนมาก คนส่วนใหญ่ของสังคม คนจน คนขอทาน และคนยากไร้ มีประมุขที่ไม่มีอาวุธเป็นกระบี่ แต่มีไม้ตีสุนัขเป็นอาวุธประจำกายที่ไร้เทียมทานไม้ไม่ได้ดีที่สุด แต่มีพลังใช้ได้
o เออ แปลก พวกนี้เป็นกลุ่มคนจน คนขอทานเป็นหลัก อาวุธคือไม้ตีสุนัขกับชามขอทานหนึ่งใบไว้ขอข้าวกิน...
o พ่อแปลกใจที่มีไม้เท้าสุดยอดของหัวหน้าพรรคที่เรียกว่า “ไม้ตีสุนัขและกำลังภายในหรือกระบวนท่าที่มีคือท่าไม้ตีสุนัข” แต่ไม้นี้ไม่เคยตีหมาสักตัวเลยตลอดเรื่องยี่สิบสามสิบแผ่นที่ได้ดูมา แต่มีไว้ตี “คนพาลหรือพวกอธรรมเท่านั้น” เอ ฤาผู้เขียนเรื่องต้องการจะบอกว่า คนพาลหรือคนอธรรมทั้งหลาย คือ “สุนัข” รอบกัดของสังคมหนอ...
• พอแล้วครับ ไปไกลแล้ว เริ่มต้นที่ชื่อ “เอเสเคียล” (EzekiEL) ไฉนไปมังกรหยกเสียได้
• อันที่จริงพ่อตั้งใจมากครับ... ต้องการเปรียบเทียบพลังของพระเจ้า ประมุขสูงสุดนิรันดร
o ประกาศกเอเสเคียลเจอกับความเท็จเทียมมากมายจนท่านเองก็ต้องเจ็บปวดมาก
เพื่อแสดงพลังของพระเจ้าให้ทุกคนได้เห็นด้วย
o ชื่อเอเสเคียลถ้าแปลตามรากศัพท์ (May EL Strengthen) EL แปลว่า “พระเจ้า” สรุปความคือ “ขอให้พลังของพระเจ้าเข้มแข็งขึ้นในตัวเรา (พลังภายใน พลังแห่งธรรม พลังแห่งความรักเมตตา)”
o นั่นแหละครับ ที่ทำให้พ่อเริ่มไปถึงมังกรหยกได้ คือ
o ขอให้พลังภายใน พลังของพระเจ้าในตัวเราคริสตชนทุกคนเข้มแข็งขึ้นเสมอครับ
o เพื่อ “อภิบาล” คนดี ความดี และความจริงครับ....
o ประกาศกเอเสเคียล อ่านดีๆเราจะเห็นพลังของพระเจ้าเงียบและทรงพลังอยู่ภายใน และจะรู้ว่า อย่างไรๆ ก็มีพระเจ้าทรงพลังเสมอในเราทุกคนครับ....
o พอแล้วครับ...พ่อขอตัวไปฝึกพลังภายในด้วยการภาวนา ด้วยการอ่านพระคัมภีร์ทรงชีวิต และรับศีลมหาสนิทอาหารที่ให้ชีวิตนิรันดรก่อนนะครับ... ไปละครับ ต้องไปฝึกวิชาตัวเบา (ตัวหนัก) อาจจะหนักไปด้วยบาปมากมายที่ต้องขจัดทิ้งไปจากชีวิตครับ... ขอพระเจ้าอวยพร เจริญพร
