วันอังคารที่ 5 กรกฎาคม 2016
สัปดาห์ที่ 14 เทศกาลธรรมดา
ฮชย 8:4-7,11-13………
4เขาได้แต่งตั้งกษัตริย์หลายองค์ที่เราไม่ได้เสนอ
เขาได้แต่งตั้งเจ้านายหลายคน แต่เราไม่เห็นด้วย
เขาใช้เงินและทองคำสร้างรูปเคารพ
เพื่อความพินาศของตน
5กรุงสะมาเรียเอ๋ย เราละทิ้งรูปลูกโคของเจ้า
ความโกรธของเราพลุ่งขึ้นลงโทษเขาทั้งหลาย
อีกนานเท่าไรเขาจึงจะพ้นโทษได้
6รูปลูกโคนี้มาจากอิสราเอล
นายช่างเป็นผู้สร้างขึ้นมา
รูปนั้นไม่ใช่พระเจ้า
รูปลูกโคของกรุงสะมาเรียจะถูกทุบเป็นชิ้นๆ
7เขาได้หว่านลม
เขาจึงจะต้องเก็บเกี่ยวลมบ้าหมู
ต้นข้าวไม่มีรวง ทำแป้งไม่ได้
หรือถ้าจะทำได้ คนต่างชาติก็จะกลืนกิน
11เอฟราอิมได้สร้างแท่นบูชาจำนวนมากเพื่อทำบาป
แท่นบูชาเหล่านี้กลายเป็นโอกาสให้เขาทำบาป
12เราได้เขียนธรรมบัญญัติจำนวนมากสำหรับเขา
แต่เขาคิดว่าธรรมบัญญัติเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับตน
13เขาถวายเครื่องบูชาแก่เรา
และกินเนื้อสัตว์ที่ได้ถวายนั้น
แต่พระยาห์เวห์ไม่พอพระทัยเครื่องบูชาเหล่านี้
บัดนี้พระองค์จะทรงระลึกถึงความผิดของเขา
และจะทรงลงโทษบาปของเขา
เขาจะต้องกลับไปอียิปต์
อรรถาธิบายและไตรต่รอง
• “ไอดอล (Idol) ปัจจุบันอะไรๆก็ต้องเกาหลี”
o ความจริงพ่อไม่ค่อยอยากกล่าวถึงเรื่องนี้เพราะมันสะเทือนวงการบันเทิง วงการวัยรุ่น แต่เอาสักหน่อยก็ดี เพื่อจะได้สะท้อนสังคมปัจจุบันว่าเราอยู่กันที่ไหน อยู่กันอย่างไร สะท้อนสังคมที่ไม่ค่อยดูกระจกแต่ดู “ไอดอล”
• ก่อนอื่น วันนี้พ่อขออธิบายคำและเชิญชวนให้เราได้มาทำความรู้จักรากศัพท์กันดีๆ ก่อนดีกว่า
o “Idolatry” (อ่าน ไอโดลาตรี) คำนี้ในภาษาอังกฤษ กลางศตวรรษที่ 13 ได้เริ่มใช้
o มีรากมาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณว่า “idolatrie” (อ่าน อีโดลาตรีย์)
o มาจากภาษาลาตินโบราณ คือคำว่า “idolatria” (อ่าน อีโดลาตรียา) ซึ่งคำย่อของคำว่า “idololatria (คำที่ Tertullian ได้ใช้)”
o ภาษากรีกชัดมากคือคำว่า “eidololatria” (อ่านว่า อัยโดโลลาตรียา) ทั้งหมดนี้แปลว่า
o “การถวายบูชาแด่พระปลอม พระเท็จเทียม หรือ รูปเคารพที่ทำขึ้นจากจินตนาการหรือความเชื่อผิดๆ การบูชา รับใช้ บรรณาการ ยกย่อง สิ่งของ หรือความเท็จเทียม หรืออะไรที่ไม่ใช่ของแท้ โดยเฉพาะที่มาจากจินตนาการของตนเอง และสร้างจากจินตนาการนั้นขึ้นมา....”
• ไม่รู้ว่าพี่น้องมีประสบการณ์เหมือนพ่อไหม
o เวลาไปตามห้างสรรพสินค้า พ่อมักเห็นเสื้อผ้า กางเกง เสื้อสวยมากๆที่อยู่ในหุ่นที่เขาตั้งหน้าร้าน หุ่นพวกนี้ถูกออกแบบมาให้สูงกว่าคนปกติ ผอม หุ่นดี แม้ไม่มีหน้าไม่มีตา แต่เมื่อสวมเสื้อกางเกงเข้าไป ก็ทำให้ดูเสื้อเหล่านั้นสวยมากๆ เท่ห์มากๆ จนบางทีเราต้องหยุดมอง มอง แล้วก็มอง ที่สุด ก็ขอเอาขนาดที่น่าจะเหมาะกับเรามาลอง
o อืมม์.... เวลาที่เราดูหุ่นโชว์เสื้อผ้าก็ดูรู้สึกดี รู้สึกสวยมากๆเมื่อสวมเสื้อผ้านั้นๆ เพราะหุ่นนั้นถูกออกแบบมาให้ดูดี และบางทีเขาก็นำเข็มกลัดกลัดเสื้อด้านหลังหุ่นให้ดูเข้ารูป จนดูสวยงามมากๆ แต่เมื่อเรามองดู...แต่เราลืมคิดถึงหุ่นของเราจริงๆ...
o หุ่นใส่สวยเพราะมันถูกออกแบบมาให้สะดุดตา แต่พอเราเอามาใส่ในห้องลองนะ มองกระจก โหๆๆๆ ทำไมช่างเหมือนข้าวต้มมัดที่สุกแล้วกำลังบวมเป่งเสียขนาดนั้น... ทำไมไม่เหมือนเห็นที่หุ่นเลย ทำไมดูเหมือนข้าวต้มมัดที่ถูดมัดซะแน่นขนาดนั้น แน่นจนอวบอ้วนเป็นปล้องๆ จริงๆ อย่างไรอย่างนั้น พ่อบอกไม่ถูก พูดไม่ได้ชัดไปกว่านี้ เราช่วยกันจินตนาการเอง...
o เออใช่ในหุ่นใส่มันสวยมาก แต่เราเอามาใส่แล้วต้องรีบถอดไม่กล้ามองดูซ้ำสอง และถ้ามีใครไปด้วย ก็ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดประตูออกมาให้ช่วยตัดสินใจเสียด้วย อายจัง หลายคนบอกพ่อออกมาให้ดูหน่อยว่าสวยไหม... โห พ่อเปลี่ยนออกใส่ชุดเดิมกลับออกมาเลยครับ พวกเขาจะรุมตำหนิและบ่น โถพ่อ...ทำไมไม่ใส่ออกมาให้ดูนอกห้องลองสักหน่อยล่ะ... บอกตรงๆ ดูบนหุ่นที่ในห้างเขาตั้งขายนั้นมันสวย แต่ดูบนตัวเราเตี้ยๆ ป้อมๆ กลมๆ ไม่กล้าครับกลัวผู้ชมที่รอชมจะหิวข้าวต้มมัดเพราะใกล้เวลาอาหารว่าง....นี่แหละน้า หุ่นโชว์กับหุ่นตัวเราเองจริงๆ ดูหุ่นโชว์แล้วคิดว่านั่นคือเรือนร่างของตนเอง จินตนาการไปไกล ไม่ได้อยู่ในโลกของความเป็นจริงเลยนะเรา....
• ครับ อีกสักตัวอย่างหนึ่ง วันก่อนพ่อไปทานขนมร้านขนมญี่ปุ่นแถวสายสอง เพิ่งเปิดใหม่ ฮิตมาก เจ้าของเป็นชาวญี่ปุ่น แหมใครๆก็รู้ว่า ขนมญี่ปุ่นนะสุดยอดเรื่องความงาม สวย สะอาด คุณภาพ แต่รสชาติต้องคงต้องเสวนากันอีกหน่อยๆ
o เขาทำร้านดูแล้วญี่ปุ๊นญี่ปุ่นจริงๆนะครับ ไปแวะทานได้ สวยมาก เก๋ ไก๋ และ สไตล์ลิสต์สุดๆ ครับ (แต่ขนมส่วนใหญ่เป็นชื่อฝรั่งเศสนะครับ) และแล้วก็มีสาวสองคนเดินเข้ามา อืมครับ เสื้อผ้าหน้าผม ท่าเดิน ทุกอย่างญี่ปุ๊นญี่ปุ่นอีกแล้ว หรืออาจจะเกาลี๊เกาหลีก็ได้ จนเรากับน้องเณรหนุ่มๆต่างมองกันและบอกกันว่า ดูสิแม้แต่ชาวญี่ปุ่นยังมาซื้อกันเลย (น่ารักเสียด้วยย้ำ ญี่ปุ๊นญี่ปุ่น เสื้อผ้าหน้าผม ผิวพรรณไปหมดเลยครับ)
o แต่เมื่อพวกเขาทั้งสองที่ดูเหมือนสายญี่ปุ่นศีรษะจรดเท้าก้าวเดินเข้ามาในร้างที่เรานั่งอยู่ พวกเราสามเณรและพระสงฆ์คือพ่อนี่แหละก็รอฟังสำเนียง และดูว่าเขาพูดภาษาไทยได้ไหม....โห เสียงแหลมๆ เหมือนสาวญี่ปุ่นด้วย...สุดๆ ใช่แน่ๆ หรือไม่ก็เกาหลีชัวร์...
o แต่... แต่... อีกสักพักเขาก็คุยเสียงภาษาไทยก็ไม่ค่อยชัดด้วยแหละ เหมือนเด็กญี่ปุ่นหรือเกาหลีพูดไทย....ยังจับไม่ได้ว่าชาติไหน จนกระทั่งเราได้ยินคนขายถามสาวดูเหมือนญี่ปุ่นทั้งสองว่า พูดญี่ปุ่นได้ไหมคะ เขาทั้งสองตอบว่า “กำลังหัดค๊ะ” (ต้องมี “ค๊ะ” ออกเสียงสูงๆเหมือนญี่ปุ่นพูดด้วยนะจะได้เหมือน)
o เอาล่ะสรุปว่า ตกลงสองคนที่เราเห็นนั้นไทยแท้ๆๆๆยิ่งกว่าแท้ อาจมีเชื้อจีนหน่อยเท่านั้น แต่แปลงโฉมเสื้อผ้าหน้าผมสไลด์และย้อม จนดูเป็นเด็กญี่ปุ่นหรือเกาหลีสุดๆไปเลยจริงๆ อืม...ไม่ใช่ ไม่ใช่จริง เพียงเราเห็นแล้วเราหลงกันไปอีกแล้วว่า “ใช่”
• ครับ โลกปัจจุบันหลงไปมากครับ กับ “idols” ต้องมี ไอดอลแบบนั้น แบบนี้ ต้องมีแบบเกาหลี สวยต้องเข้าแบบเกาหลี ผิว หน้า ผม ก็ต้อเกาหลี...
o เห็นเขาดูดีอินเทร็นด์ก็เลยอยากเป็นแบบเขาบ้าง ดั้งแบนๆ ก็ไปผ่าแก้ไขแต่งใหม่ซะจนโด่งเป็นฝรั่งดั้งขบคมจนแบบบาด มองด้านข้างสะท้อนแสงเห็นความใสของดั้งเทียมดีเดียว
o บางคนนะก็แหม...หูหนา ตาเล่อ ก็ไปศัลยกรรมที่โรงพยาบาลยันโน่นยันนี่อะไรทำนองนี้ สวยด้วยแพทย์ สวยด้วยมีดหมอ ทั้งเสริมเติม ตัด ขัดฝน เหลา ทำได้หมด เพื่อสร้างใหม่สร้างต้นแบบไอดอลที่ตนคิดและจินตนาการและเทิดทูน เป็น idol ของตนเองออกมา.... และก็บูชา ถวายบูชา จ่ายกันมหาศาล ทั้งโบ๊ะ ทั้งพอก ทั้งแปะทองร้อยเส้นทอง ฉีดโบท็อกซ์จริงปลอมก็ยังกล้าทำ ลงทุนเพื่อให้ได้มาซึ่งจินตนาการจนไม่ได้สนใจหรือลืมของจริงๆ ไปกันหมด....
o ชุดนักเรียนปัจจุบันต้องกระโปรงลายๆเหมือนญี่ปุ่น...เกาหลี...หรืออื่นๆ ไปกับเขาด้วย นี่ก็พ่อก็รอว่าเมื่อไรเสื้อหล่อของพระสงฆ์อย่างพ่อจะได้มีเทรนด์กับเขาบ้าง พ่อคิดว่าจะจ้างแวร์ซาเช่มาตัดออกแบบให้บ้างเหมือนกันนะเนี่ย (ประชด) ดีไหมครับ..
o ถ้าพ่อมีผมมากกว่านี้นะพ่อจะไปตัดทรงเดียวกับดาราเกาหลีเลยนะจะบอกให้ แต่หุ่นน่ะข้าวต้มมัดเหมือนเดิมครับ....
• สุดท้าย พี่น้องครับ ยุคของประกาศกโฮเชยา ประชากรของพระเจ้าก็แบบนี้ คือ หลงไหลได้ปลื้มกับพระเท็จเทียมของต่างชาติ... ผลตามมาก็คือลืมพระเจ้า ลืมความจริง ลืมความรักมั่นคง ไปหลงกับพระบาอัลกับพระเท็จเทียมเช่นกันนี่แหละครับ....
o แต่ที่น่าสนใจคือ การหลงเหลิงเจิ้งไปกับพระเท็จเทียม Idolatry ในรูปแบบต่างๆ ในยุคของโฮเชยา
o เหมือนนางโกเมอร์ภรรยาที่แสนจะนอกใจ หนีไปหาคนอื่นไม่รู้สิ้น หลงลืมโฮเชยา และทิ้งแล้วทิ้งเล่านั้น... โฮเชยาห์ก็ไปตามหาขอร้องให้กลับมาก็ยอมเพราะรักจริงๆ เปรียบกับชาติอิสราเอล
o สิ่งที่ดึงหรือโน้มนำพวกเขากลับมาได้คือ “ความรักมั่นคงและความสัตย์ซื่อของพระเจ้า พระเจ้าเที่ยงแท้เป็นของแท้ ความรักแท้ และมั่นคง” ที่มีมาอยู่แต่ก่อนและมีอยู่เสมอ เพียงแต่พวกเขาหลง ระเริง หลุดโลกกันไป...ครับ
• ดูหนังเกาหลีกันมาก กินกิมจิกันมากๆ หย่าลืมกินผักสดเยอะๆนะครับ เพราะอันที่จริงบ้านเราไม่หนาวเหมือนเกาหลีที่หนาวจนไม่มีผักสดกินจึงต้องดองไว้เป็นกิมจิ แต่เรามีของสดมากเหลือเกินครับ เกาหลีคงอิจฉาเรา แต่เราดันไปทานผักดองเสียนี่ครับ....
o กลับมานะครับ กลับใจเสมอ กลับมาเถอะ เสียงของประกาศกโฮเชยาวันนี้เตือนเราจริงๆครับ
o กลับมาสู่ความเป็นจริง กลับมาชื่นชมกับหุ่นข้าวต้มมัดของตนเอง มาชื่นชมกับความรัก ความเชื่อ ความมี หรือกลับมาสู่ความเชื่อแท้ พระเจ้าองค์ความรักเที่ยงแท้นะครับ...
• อ่านพระคัมภีร์ประกาศกโฮเชยาแล้วจะเห็นสิ่งเหล่านี้ครับ และจะรู้ว่า ของแท้คือพระเจ้าของเราเท่านั้น และตัวเราที่พระองค์สร้างมา ให้มา ก็งดงามล้ำค่าสุดๆ แล้วครับ
o ขอพระเจ้าอวยพรครับอ่านพระคัมภีร์นะครับ “อาริงาโตะโคะซัยมัส หรืออันยองฮาเซโย..” หรือคำทักแบบอะไรๆก็ตาม ที่เราอาจจะทำท่าน่ารักอาโนเนะเคะๆไป
o บัดนี้ให้เรากลับมาที่บ้านเราเมืองเรา กลับมาที่ตัวเราเถอะครับทักกัน “สวัสดีครับ” ภาษาเราครับ หรือภาษาของพระคัมภีร์ “สันติสุขสถิตกับท่าน” “พระเจ้าสถิตกับท่าน” และต้องบอกว่า “ขอพระเจ้าอวยพรนะครับ”
