วันศุกร์ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2016
สัปดาห์ที่ 2 เทศกาลมหาพรต 

               “ทำไมจึงเป็นแบบนี้ ทำไมจึงเป็นแบบนี้ เกือบไปแล้วสิเรา เกือบไปแล้วจริงๆ ดูสิทำไมเป็นแบบนี้เล่า...” พ่ออ่านพระคัมภีร์วันนี้แล้วพ่อก็คิดจริงๆเรื่องเกี่ยวกับโยเซฟและพี่น้อง ใครไม่เคยได้อ่านดี อ่านเถอะครับ เรื่องเล่าที่เรียกว่า เป็นเรื่องที่ดราม่าที่สุดเรื่องหนึ่งในหนังสือปฐมกาล พ่อจำความได้ พ่ออ่านเรื่องโยเซฟตั้งแต่พ่อเป็นเด็กยังไม่เข้าบ้านเณร นั่นหมายถึงประมาณ ป. 5 ได้กระมังหรืออาจจะน้อยกว่านั้น พ่อได้นอนในห้องแม่ที่บ้าน และใช้เวลาว่างๆนอนอ่านพระคัมภีร์ อ่านไม่เก่งหรอกครับตามประสาเด็กบ้านนอก พ่อเจอเรื่องโยเซฟกับพี่น้อง เลยนอนอ่าน อ่าน และวางไม่ได้เพราะสนุกจริงๆ

และเมื่ออ่านไปก็ลุ้นเจ้าน้องเล็กโยเซฟที่ถูกพี่ๆกระทำอย่างรุนแรง เกือบจะฆาตกรรม แต่ได้ตัดสินใจขายโยเซฟไป... สุดยอดวรรณกรรมที่เรียกว่าดราม่าเรียกน้ำตาเด็กๆอย่างพ่อได้ตั้งแต่เมื่อเกือบสี่สิบปีก่อนครับ สงสารโยเซฟ โกรธพี่ๆทั้ง 10 คนที่ทำกับน้อง สงสารยาโคบที่ร้องไห้คิดว่าลูกตายไป รักโยเซฟอย่างพิเศษกลับต้องมาเจอความอิจฉาของพี่ๆ เล่นงานอย่างจัง ชะตาพาพลัดพรากยาวนานเหลือเกิน นึกว่าจะไม่ได้เจอกันแล้ว “ทำไม ทำไม ทำไมต้องเกิดเรื่องร้ายๆแบบนี้กับโยเซฟ ทำไมโยเซฟถูกขายไปอียิปต์และต้องระกำอยู่ที่นั่น... พระเจ้าหายไปไหน พระองค์ทำอะไรอยู่
พี่น้องครับ อ่านพระคัมภีร์กันก่อนนะครับ ในมิสซาตัดมาเสียจนสั้นมากๆ แต่ก็จะหาโอกาสให้อ่านกันต่อไปนะครับ แต่อ่านเท่าที่พิธีกรรมจัดไว้ที่นี่ก่อนครับ
------------------------------

ปฐก 37:3-4,12-13ก,17ข-28….

3ยาโคบรักโยเซฟมากกว่าบุตรคนอื่น ๆ เพราะโยเซฟเกิดมาเมื่อยาโคบชราแล้ว ยาโคบตัดเสื้อยาวที่สวยเป็นพิเศษให้โยเซฟ 4เมื่อพี่ชายเห็นว่าบิดารักโยเซฟมากกว่าบุตรคนอื่น ๆ ต่างก็เกลียดชังเขามากจนไม่ยอมพูดดีด้วย

12พี่ชายของโยเซฟไปเลี้ยงแพะแกะของบิดาในบริเวณเมืองเชเคม 13อิสราเอล บอกโยเซฟว่า “พีๆ ของลูกกำลังเลี้ยงแพะแกะ อยู่ที่เชเคม มาซิ พ่อจะส่งลูกไปพบเขา” โยเซฟจึงตามไปพบพี่ชายที่เมืองโดธาน
18พี่ชายเห็นโยเซฟแต่ไกล ก่อนที่โยเซฟจะมาถึง จึงวางแผนจะฆ่าเสีย 19เขาปรึกษากันว่า “ดูซิ เจ้าคนช่างฝันมาแล้ว 20มาเถิด เราจงฆ่ามัน โยนศพมันลงไปในบ่อ แล้วบอกว่า สัตว์ป่ากัดกินมันแล้ว เราจะได้เห็นกันว่า ฝันของมันจะเป็นจริงเพียงใด”
21รูเบนได้ยินเข้าก็หาทางจะช่วยโยเซฟให้พ้นจากเงื้อมมือน้อง ๆ ของตน จึงพูดว่า “อย่าถึงกับเอาชีวิตกันเลย” 22รูเบนยังเสริมอีกว่า “อย่าหลั่งเลือดเลย เพียงแต่โยนมันทิ้งไว้ในบ่อ ในถิ่นทุรกันดารก็พอแล้ว อย่าทำร้ายมันเลย” รูเบนแนะนำเช่นนี้เพื่อช่วย โยเซฟให้พ้นจากมือของพี่ชาย แล้วจะนำไปส่งคืนให้บิดา 23เมื่อโยเซฟมาถึง พี่ชายก็ช่วยกันจับเขา ถอดเสื้อยาวที่สวยเป็นพิเศษซึ่งเขาสวมอยู่ 24แล้วโยนเขาลงไปในบ่อ บ่อนั้นแห้งไม่มีน้ำ 25แล้วพี่ชายทุกคนก็นั่งลงกินอาหาร
ทันใดนั้น เขาเงยหน้าขึ้น เห็นกองคาราวานของชาวอิชมาเอลกำลังเดินทางมาจากแคว้นกิเลอาดจะไปประเทศอียิปต์ มีอูฐบรรทุกยางสน เครื่องเทศ และยางไม้หอมมาด้วย 26ยูดาห์จึงแนะนำพี่น้องว่า “ถ้าเราฆ่าน้อง และกลบเลือดไว้ จะได้อะไรขึ้นมาเล่า 27เราจงขายน้องแก่ชาวอิชมาเอลดีกว่า เราจะได้ไม่ต้องทำร้ายเขา เพราะเขาก็ยังเป็นน้องและเป็นสายเลือดเดียวกับเรา” พี่น้องทุกคนก็เห็นด้วย
28เวลานั้น พ่อค้าชาวมีเดียนผ่านมา ดึงโยเซฟขึ้นจากบ่อ แล้วขายให้แก่ชาวอิชมาเอลเป็นราคาเงินหนักยี่สิบบาท พ่อค้าเหล่านี้จึงพาโยเซฟไปประเทศอียิปต์
---------------------------

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• เรื่องนี้ต้องอ่านต่อครับ แต่พ่อเล่าต่อให้นิดเดียว หาโอกาสอ่านกันต่อนะครับ โยเซฟถูกขายไปจริงๆ ดูเหมือนเป็นโชคร้ายที่สุด แต่เรารู้ว่า พระยาห์เวห์ทรงปรารถนาเช่นนั้น เพราะอนาคตพระเจ้าแลเห็น ความกันดารที่จะเป็นมา โยเซฟถูกขายไปดูโชคร้ายที่สุด แต่กลับกลายเป็นความรอดของวงศ์วานของอิสราเอลจริงๆครับ

• กลับมาที่เรื่องของเรา พ่ออยากให้ดูประสบการณ์เล็กๆของพ่อหน่อยครับ...

• เรื่องราวของโยเซฟนี้ พ่อสามารถสรุปได้ว่า นี่คือสิ่งที่เราเรียกว่า “พระญาณสอดส่องหรือพระญาณเอื้ออาทร” (Providence) เพราะพระเจ้าทรงแลเห็นแลทรงเห็นไกลว่ามนุษย์ พระองค์เป็นผู้ควบคุมดูแลทุกสิ่งและทุกอย่างอยู่ในความสามารถของพระองค์เพียงผู้เดียว ทรงอยู่เหนือชีวิตและสรรพสิ่งใดๆ...

• พ่อมีประสบการณ์หนึ่งที่พ่อจำได้สมัยเป็นเณรจะเล่าให้ฟังครับ เรื่องราวเป็นดังนี้
o วันหนึ่งพ่อขับรถตู้ไปราชบุรีกับเพื่อนๆสามเณรสิบกว่าคน และมีคุณพ่อท่านหนึ่งอยู่ในรถด้วย พวกเรากำลังเดินทางไปร่วมงานศพของเพื่อนเณรของเราที่เสียชีวิตที่ราชบุรี
o ในรถตู้ที่เราไปด้วยกันพ่อเป็นคนขับรถ วันนั้นมีพวกเราหลายคนเต็มรถตู้ทีเดียว... พ่อจำภาพต่างๆได้ดี...คือว่า...
o ขณะที่รถของเราผ่านนครปฐมไปได้ไม่ไกล ถนนสี่เลนส์แล้วเวลานั้น ถนนสองฟากมีร่องกลางแบ่งถนนออกเป็นสองฝั่งๆละสองเลนส์ เราขับไปอยู่บนถนน พ่อขับเร็วพอควรและชิดเลนส์ขวา บนความเร็วที่เรียกว่าพอใช้ได้ทีเดียวครับ
o พ่อจำได้ว่า ขณะที่เราขับไปอย่างเพลิดเพลิน พ่อเห็นแต่ไกลว่ามีฝูงวัวฝูงใหญ่บนถนนข้างหน้าเราทางด้านซ้าย และดูเหมือนเจ้าของวัวจะจัดการมันไม่อยู่เสียแล้ว พวกมันทำท่าจะวิ่งออกมาบนถนนที่รถของเรากำลังวิ่งอยู่ด้วยความเร็วสูงพอควร บัดดลนั้นเองที่ทำให้พ่อต้องตัดสินใจเยียบห้ามล้อกะทันหัน และทุกคนในรถก็ร้องกันเสียงหลงเพราะวัวทำท่าจะตัดหน้าเราครับ... เราต้องหักหลบและห้ามล้อลดความเร็วลงอย่างกะทันหันมากๆ แต่เราก็หักหลบฝูงวัวที่กำลังล้ำออกมาทางเลนส์เรา เราก็ผ่านไปได้อย่างเฉียดฉิวจริงๆ รอดไป
o ทันใดนั้น เสียงพวกเราก็พาบ่นกันใหญ่ วัวฝูงนั้นเกือบทำให้เราแย่มาก มีเสียงพวกเราพร่ำบ่นตำหนิเจ้าของวัวที่ไม่สามารถดูแลวัวของตัวเอง และและวิจารณ์กันใหญ่เลยครับ ว่ากันเซ็งแซ่ว่าเกือบไปแล้ว วัวบ้าเอ๊ย เจ้าของวัวบ้าเอ๊ย ทำอย่างนี้ได้อย่างไร (วะ).... ขณะที่กำลังบ่นกันต่อไป ตกใจยังไม่หายจากเจ้าวัวและเจ้าของวัวฝูงนั้น
o พร้อมกับเสียงพึมที่กำลังบ่นและวิจารณ์กันอยู่นั้น... ห่างกันไม่กี่นาที นิดเดียวจริงๆ พลันก็มีมีรถกระบะบรรทุกน้ำแข็งคันหนึ่งที่วิ่งสวนมาในฝั่งกลับกันกับเรา คนขับเขาคงหลับในและรถคันนั้นวิ่งอย่างรวดเร็วลงไปในล่องกลางระหว่างถนนสองข้าง และรถนี้มันก็ดีดตัวขึ้นมาหมุนอยู่กลางอากาศหมุนติ้วหลายรอบต่อหน้ารถเราในระยะที่กระชั้นมาก (เหมือนในหนังฮอลลีวูดอย่างไรอย่างนั้น มันลอยในอากาศสูงและบินขึ้นได้อย่างไรเช่นนั้น... เพราะดิ่งลงไปในร่องกลางและบินขึ้นมา...
o และรถกระบะบรรทุกน้ำแข็งคันนั้นก็พลิกหงายท้อง ลงกระแทกพื้นไหลผ่านหน้ารถเราไป น่าสงสารและไม่น่าเชื่อว่า รถหมุนคว้างกลางอากาศและตกลงกระแทกและไหลผ่านหน้ารถเรา ผ่านหน้าเราไปทางตกอีกฝั่งทางซ้ายของถนนเลนส์ของเรา มันเกิดเร็วมากในขณะที่เรากำลังขับอยู่นั้นเอง พ่อไม่ทันได้เหยียบเบรกด้วยซ้ำเพราะมันเร็วมาก และไหลตัดผ่านหน้ารถเราไปแบบที่ถ้าเบรกก็ไม่ทัน วิ่งไปก็ไม่พ้น ถ้ารถคันนั้นไม่ได้ไหลผ่านไปแบบพอดีๆ....
o พวกเราตกใจ และร้องด้วยความตกใจกับภาพความรุนแรงของอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น รถคันน้อยลอยข้ามฝากมาผ่านหน้าเราไปได้อย่างไร
o ไม่น่าเชื่อ โอ้พระเจ้าขอบคุณพระเจ้าจริงๆ ที่เรายังมาไม่ถึงจุดนั้นพอดี รถเราวิ่งมาช้าไปนิดเดียว นิดเดียวจริงๆ มิฉะนั้นคงจะประสานงากับรถคันนั้นที่ลอยขึ้นมาต่อหน้ารถเราพอดี...
o เงียบกันทั้งคัน อึ้งกันหมด เสียงบ่นกร่นว่าเจ้าของวัวและเจ้าฝูงวัวนั้นหายไปกันหมดเลย ทุกคนตะลึงกับอุบัติเหตุกับรถคันนั้นที่พุ่งลงไปในล่องกลางถนนสองข้างและเหินขึ้นมาต่อหน้ารถเรา...
o จากนั้น เสียงที่เราคุยกัน คือ ถ้าไม่มีวัวฝูงนั้นที่ทำท่าจะวิ่งออกมาและทำให้เราต้องชะงักและเบรกไปหน่อยหนึ่งก่อนหน้านั้น ถ้าไม่มีความผิดพลาดของเจ้าของวัวนั้น และเจ้าวัวฝูงนั้น... มันจะเกิดอะไรขึ้นที่เลวร้ายกว่าที่เราคิดมากๆ
o เรานั่งคุยและคำนวณกันต่อไปว่า ถ้าไม่มีวัวทำให้เราตกใจ และหยุดไปหน่อยหนึ่งแล้วละก็ รถตู้ของเรา พกเราทั้งหมด กับเจ้ารถปิคอัพคันที่ลอยขึ้นมาอยู่ต่อหน้าเราคงจะต้องประสานกันอย่างเหมาะเจาะตรงกันพอดีๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
o นักคำนวณหลายคนในรถเราเริ่มทำงานและสรุปว่า แน่นอน พอดีจริงๆ... แล้วอะไรๆคงแย่อย่างหนักมากแน่ๆ และพ่อซึ่งเป็นคนขับรถตู้อยู่นั้นกับเพื่อนๆอีกสิบกว่าคน คงจะต้องแย่และอาจถึงสูญเสียชีวิตหลายคน แน่นอนโดยเฉพาะพ่อเองซึ่งเป็นคนขับนั่งอยู่หน้าสุดกับรถตู้หน้าสั้นสุดๆของเรา คงพอดีจริงๆ ถ้าไม่มีวัว วัวฝูงนั้นออกมาเราว่ามันแย่ที่ออกมาแบบนั้น เจ้าของวัวที่ปล่อยวัวแบบนั้น
o แต่ที่สุด สิ่งที่ดูแย่นั้นกลับกลายเป็นว่าดีที่มีวัวนั้นออกมาจริงๆนะครับ... รอดได้อย่างไม่น่าเชื่อ...

เรามาสรุปเรื่องของโยเซฟที่เราอ่านวันนี้กันหน่อยครับ

• พี่น้องครับ คงมีหลายอย่างที่เราคิดและคาดไม่ถึง คงมีหลายเรื่องที่เกิดขึ้นกับเรา กับชีวิตเราที่เราคิดว่าแย่ หรือแย่มากๆ แต่บางทีสิ่งที่เราพบว่าแย่นั้น อาจเป็นเรื่องดีและเป็นผลดีที่ไม่ให้เกิดเรื่องร้ายกับเราในอนาคตที่เรามองไม่เห็น

• เรื่องราวของโยเซฟกับพี่น้อง พี่ๆขายโยเซฟไปอียิปต์ ไปเป็นทาส ไปเป็นสินค้าให้กับอียิปต์

• ดูเป็นสิ่งที่โชคร้าย และดูว่านี่ชั่งเป็นความเลวร้าย และเป็นความแตกร้าวที่เกิดขึ้นในชีวิตของลูกๆ ของยาโคบหรืออิสราเอลเหลือเกิน...

• พี่น้องเคยอ่านเรื่องโยเซฟในหนังสือปฐมกาลนี้บ้างไหมครับ ถ้าไม่เคย อ่านนะครับ อ่านให้จบตั้งแต่ปฐมกาลบทที่ 37 เป็นต้นไปจนจบเลยครับ สุดยอดวรรณกรรมแห่งพระหรรษทานและพระญาณเอื้ออาทรของพระเจ้าจริงๆ

• พ่ออ่านเรื่องนี้หลายรอบแล้ว อ่านตั้งแต่เป็นเด็กๆเลยครับพ่อชอบมาก และเป็นเรื่องที่น่ารักเหลือเกิน แม้พี่น้องจะอิจฉากันทำร้ายกัน ขายกันไปอียิปต์

• แต่ที่สุด ร้ายกลับกลายเป็นดีใด ถ้าไม่เกิดเรื่องที่พี่ขายน้องไปก็คงไม่ได้มีโอกาสทำให้ครอบครัวอิสราเอลทั้งหมดได้รอดกันทั้งครอบครัวทีเดียว...

พี่น้องครับ เรื่องโยเซฟนั้นต้องอ่านนะครับ เรื่องราวดูแย่ ดูเศร้ามาก แต่ที่สุดเรื่องราวกลับกลายเป็นดีที่สุด อะไรคือสาระของเรื่องราวแท้จริงคำตอบคือ

• พี่น้องครับ เป็นพระหัตถ์ของพระเจ้าที่เตรียมทุกอย่างไว้อย่างน่ามหัศจรรย์ที่สุด

• พ่อจำได้ตอนที่พี่น้องครอบครัวของโยเซฟได้กลับมาเจอกัน และพี่ของโยเซฟต่างกลัวโยเซฟกันสุดๆ

• คำพูดของโยเซฟงดงามเหลือเกิน...พ่อชอบมากเวลาที่โยเซฟเปิดเผยตนเองกับพี่น้อง ประโยคแต่ละประโยคงดงามเหลือเกิน...อ่านประโยคของพระคัมภีร์ต่อไปนี้ดีๆครับ

• “โยเซฟจึงบอกพี่น้องว่า “เข้ามาใกล้ ๆ เถิด” พวกเขาก็เข้ามาใกล้ โยเซฟพูดต่อไปว่า “ฉันคือโยเซฟ น้องชายของพี่ที่พี่ขายมาอียิปต์ บัดนี้ อย่าเสียใจไปเลย อย่าโกรธตนเองที่ขายฉันมาที่นี่ พระเจ้าทรงส่งฉันล่วงหน้ามาก่อน เพื่อช่วยชีวิตของพี่ๆ.... พระเจ้าทรงส่งฉันล่วงหน้ามาก่อนเพื่อประกันว่าเชื้อสายของพี่จะคงเหลืออยู่ในแผ่นดิน และเพื่อช่วยให้พวกพี่รอดชีวิตอยู่ได้พร้อมกับประชาชนจำนวนมาก เพราะฉะนั้น ไม่ใช่พวกพี่ที่ส่งฉันมาที่นี่ แต่เป็นพระเจ้า” (ปฐก 45:4-8)

พี่น้องครับ พระพร พระญาณเอื้ออาทรของพระเจ้านั้นเกินกว่าที่เราจะเข้าใจเสมอครับ พระเจ้าเห็นไกลกว่าเรา และเหตุผลของพระองค์เกินความเข้าใจของเราเสมอ ที่สำคัญ เป็นพระองค์ที่อยู่เหนือและควบคุมทุกสิ่งเพื่อความดีของเราเสมอไป.... อ่านพระคัมภีร์นะครับ อ่านบทที่ 37 จนจบปฐมกาลเลยก็ได้ครับ (ยกเว้นบทที่ 38 ก็ได้ครับ) อ่านเรื่องโยเซฟทั้งหมดเลย สุดยอดวรรณกรรมแห่งพระญาณเอื้ออาทรจริงๆครับ พระเจ้าอวยพรครับ.... อย่ากลัวถ้ามีเรื่องลำบากหรือเลวร้ายเกิดขึ้น เพราะต่อไปเราจะพบพระพรและพระหรรษทาน และแม้ความตายมาถึง เราก็มั่นใจว่ามีชีวิตนิรันดรรอเราอยู่ เป็นพระพรยิ่งใหญ่ที่สุดที่พระเจ้าจะประทานให้เราแน่นอนครับ....