วันพุธที่ 3 กุมภาพันธ์ 2016
สัปดาห์ที่ 4 เทศกาลธรรมดา       

พระคัมภีร์เขียนเกี่ยวกับบาปประการที่สองของดาวิด... “การสำรวจจำนวนประชากรอิสราเอลและยูดาห์ พระคัมภีร์เขียนประหนึ่งว่า พระยาห์เวห์ทรงอนุญาตให้เกิดขึ้น หรืออนุญาตให้ดาวิดทำบาป เพราะอันที่จริงประวัติศาสตร์น่าจะเป็นความจริงว่า ดาวิดได้ทำการสำรวจจำนวนประชากรของพระเจ้า อิสราเอลเป็นประชากรของใคร ของดาวิดหรือของพระยาห์เวห์ คำตอบคือ ประชากรอิสราเอลเป็นของพระยาห์เวห์เสมอ เป็นของพระเจ้าเท่านั้น ดาวิดเป็นผู้รับเลือกสรรของพระเจ้าให้มาเพื่อปกครองประชากรของพระเจ้า เพื่อเป็นชุมพาบาล อภิบาลดูแลประชากรของพระเจ้า ไม่ใช่ดาวิดเป็นเจ้าของแต่เป็นพระยาห์เวห์เท่านั้น เป็นเจ้าของ...

พ่อคิดว่าประเด็นสำคัญที่พระคัมภีร์เสนอเรื่องนี้เป็นบาปจะเรียกว่า “ประการสุดท้าย” ที่ดาวิดได้กระทำ จากบาปประการแรกคือบาปของการผิดประเวณีเรื่องของนางบัทเชบา และบาปประการที่สองวันนี้คือบาปแห่งการเหลิงอำนาจหรือบาปของความทะเยอะทะยาน Sin of Pride ความทะเยอทะยานอยากรู้ถึงจำนวนของกองทัพ กำลัง และอำนาจ... ทำไมต้องเป็นบาป เพราะสำหรับพระคัมภีร์ต้องการเสนอความจริงเกี่ยวกับดาวิดให้เห็น
1. ต้นแบบของผู้ปกครองที่ดีเช่นกษัตริย์ดาวิด และ
2. เป็นต้นแบบของบรรดากษัตริย์
3. เป็นต้นแบบของนายชุมพาบาลผู้เลี้ยงดู หรือ
4. เป็นต้นแบบของผู้ปกครองประชาชนในกระแสโลก
5. และยิ่งกว่านั้น ดาวิดก็เป็นต้นแบบของความเป็นคนของพระเจ้า ดังเช่นประกาศกและสมณะในบางโอกาส กล่าวได้ว่า ดาวิดคือลักษณะของพระเมสซียาห์ แห่งความหวัง

บาปของความทะเยอะทะยานของดาวิดมีบทสอนมากเช่นกันสำหรับเรา สำหรับคนของพระเจ้า สำหรับเราในปัจจุบัน และโดยเฉพาะบรรดาพระสงฆ์ ผู้รับใช้ของพระเจ้า และคริสตชนทุกคน วันนี้เรามาเริ่มอ่านเรื่องความผิดประการนี้และการลงโทษของพระเจ้ากันครับ...
---------------------------------------

2ซมอ 24:2,9-17… (อ่าน ข้อ 1-17 เลยนะครับ)
1พระยาห์เวห์กริ้วชาวอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง ทรงบันดาลให้กษัตริย์ดาวิดนำความเสียหายให้ประชากรโดยทรงบัญชาว่า 'จงไปสำรวจจำนวนประชากรอิสราเอลและยูดาห์เถิด' 2กษัตริย์จึงรับสั่งแก่โยอาบและผู้บังคับบัญชากองทัพ ซึ่งอยู่กับเขาว่า 'จงไปทั่วอิสราเอลทุกเผ่า ตั้งแต่เมืองดานจนถึงเบเออร์เชบาเพื่อสำรวจจำนวนประชากร เราอยากจะรู้ว่ามีคนเท่าไร' 3โยอาบทูลตอบว่า 'ขอพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพระองค์ทรงทวีจำนวนประชากรขึ้นกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าเถิด และขอให้พระเนตรของกษัตริย์ เจ้านายได้เห็นเช่นนั้นเถิด แต่ทำไมกษัตริย์เจ้านายจึงมีพระประสงค์เช่นนี้เล่า?' 4แต่กษัตริย์ทรงบังคับให้โยอาบและผู้บังคับบัญชากองทัพปฏิบัติตามรับสั่ง โยอาบและผู้บังคับบัญชากองทัพจึงทูลลาไปสำรวจจำนวนประชากรอิสราเอล

5เขาเหล่านั้นข้ามแม่น้ำจอร์แดน และเริ่มสำรวจจากเมืองอาโรเออร์และเมืองกลางหุบเขา ในแคว้นกาด แล้วขึ้นไปทางเหนือจนถึงเมืองยาเซอร์ 6จากนั้นเขาเข้าไปในแคว้นกิเลอาด และแผ่นดินของชาวฮิตไทต์จนถึงเมืองคาเดช แล้วไปถึงเมืองดาน จากนั้นอ้อมไปยังเมืองไซดอน 7แล้วจึงลงไปถึงป้อมปราการของเมืองไทระและทุกเมืองของชาวฮิตไทต์และชาวคานาอัน แล้วในที่สุดไปถึงเมืองเบเออร์เชบาทางใต้ของแคว้นยูดาห์ 8เขาเดินทางไปทั่วแผ่นดินเป็นเวลาเก้าเดือนยี่สิบวัน แล้วจึงกลับไปกรุงเยรูซาเล็ม 9โยอาบทูลรายงานกษัตริย์ถึงจำนวนประชากร ชายที่ออกศึกได้ในอิสราเอลมีจำนวนแปดแสนคน ส่วนในยูดาห์มีห้าแสนคน

10หลังจากสำรวจจำนวนประชากรแล้ว กษัตริย์ดาวิดทรงรู้สึกผิดจึงทูลพระยาห์เวห์ว่า 'ข้าพเจ้าทำบาปมากที่ได้กระทำเช่นนี้ บัดนี้ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์ทรงอภัยความผิดของข้ารับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพเจ้ากระทำไปโดยโง่เขลา' 11เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อกษัตริย์ดาวิดตื่นบรรทมแล้ว พระยาห์เวห์ทรงบัญชาให้กาด ประกาศกประจำราชสำนักของกษัตริย์ดาวิด 12'จงไปทูลกษัตริย์ดาวิดว่า "พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้ เราให้ท่านเลือกการลงโทษจากสามประการนี้ เราจะทำตามที่ท่านเลือก"' 13ประกาศกกาดจึงเข้าเฝ้ากษัตริย์ดาวิดทูลตามพระบัญชาของพระยาห์เวห์ว่า 'พระองค์จะทรงเลือกอย่างไหน ให้แผ่นดินของพระองค์กันดารอาหารเป็นเวลาสามปี หรือให้พระองค์ต้องทรงหนีศัตรูเป็นเวลาสามเดือน หรือให้เกิดโรคระบาดในแผ่นดินเป็นเวลาสามวัน? ขอทรงใคร่ครวญให้ดี แล้วตัดสินพระทัยบอกข้าพเจ้า เพื่อจะนำคำตอบไปทูลผู้ทรงส่งข้าพเจ้ามา' 14กษัตริย์ดาวิดตรัสตอบประกาศกกาดว่า 'เรารู้สึกลำบากใจมาก ขอให้พระยาห์เวห์ทรงลงโทษเราดีกว่าจะให้มนุษย์ลงโทษ เพราะพระเมตตาของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่! ' 15ดังนั้น พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้เกิดโรคระบาดขึ้นในอิสราเอลตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาที่ทรงกำหนด มีผู้คนล้มตาย ตั้งแต่เมืองดานจนถึงเบเออร์เชบาถึงเจ็ดหมื่นคน 16เมื่อทูตสวรรค์กำลังจะทำลายกรุงเยรูซาเล็ม พระยาห์เวห์ทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ทรงปรารถนาให้ภัยพิบัติลุกลามต่อไป จึงตรัสห้ามทูตสวรรค์ที่กำลังจะคร่าชีวิตผู้คนว่า 'พอแล้ว หยุดเถิด' ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์กำลังยืนอยู่ที่ลานนวดข้าวของอาราวนาห์ ชาวเยบุส 17กษัตริย์ดาวิดทอดพระเนตรเห็นทูตสวรรค์กำลังจะประหารผู้คน ก็ทูลพระยาห์เวห์ว่า 'ข้าพเจ้าทำบาป ข้าพเจ้าผู้เดียวกระทำผิด แต่คนใต้ปกครองของข้าพเจ้าเหล่านี้ได้ทำผิดอะไรเล่า? พระองค์น่าจะทรงลงโทษข้าพเจ้ากับครอบครัวมากกว่า!'
-----------------------------------

อรรถาธิบายประเด็นสำคัญ
• อันที่จริง ประเด็นแรกคือ “พระยาห์เวห์กริ้วประชากรอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง” อะไรคือสาเหตุคือการปกครองของดาวิดเมื่อกลับมาจากการไล่ล่าของอับซาโลม กลับมาครองบัลลังก์ แต่อิสราเอลและยูดาห์ ก็เกิดความขัดแย้งกันอยู่เนืองๆ และความวุ่นวายของกระแสโลก การดำนเนินชีวิตของพวกเขาก็ไม่สู้จะราบรื่น ส่วนใหญ่เป็นเรื่องของ “อำนาจ” เรื่อง “การปกครอง” เรื่อง “การเมือง” เรื่อง “เผ่าพันธุ์” ยังมีปัญหาซับซ้อน ข้อสังเกต ในช่วงนี้ “เรื่องของพระเจ้า เรื่องของยาห์เวห์ เรื่องของศาสนาหายเงียบไปจากตัวบทของพระคัมภีร์”

• ประเด็นหลักที่เริ่มวุ่นวาย เริ่มกบฏ คือเรื่องของกษัตริย์ เรื่องของกำนัล เรื่องของอำนาจ เรื่องของการชิงดีชิงเด่นกันในหมู่ชาวอิสราเอลและยูดาห์เรียกว่า ภาคเหนือกับภาคใต้ และกับคนรอบข้าง เริ่มวุ่นวายไปตามกระแสโลกันหมด... “กระแสธรรมและศาสนาเงียบไปเลย” และพระคัมภีร์จึงเขียนเริ่มต้นว่า “พระยาห์เวห์กริ้วชาวอิสราเอลอีกครั้งหนึ่ง” และทรงยอมให้ดาวิดทำความผิดในเรื่องของความทะเยอะทะยานนั่นเอง

• ดาวิดริเริ่มจะสำรวจจำนวนประชากรอิสราเอล โดยใช้โยอาบเพื่อร่วมรบ และแม้ทัพของดาวิด “'จงไปทั่วอิสราเอลทุกเผ่า ตั้งแต่เมืองดานจนถึงเบเออร์เชบาเพื่อสำรวจจำนวนประชากร เราอยากจะรู้ว่ามีคนเท่าไร'” ตั้งแต่เมืองดาน Dan จนถึง เบเออร์เชบา พ่อเคยอธิบายเรื่องนี้แล้ว หมายถึงเหนือจรดใต้ของแผ่นดินอิสราเอลสมัยดาวิด และที่สำคัญ
o ดาน แปลว่า การตัดสิน
o เบเออร์เชบา แปลว่า ที่สองฝ่ายทำสัญญาต่อกัน

• บอกเป็นนัยๆว่า พระเจ้าเท่านั้นคือผู้ปกครอง ผู้ตัดสินผู้เดียว... และสัญญาระหว่างของพระเจ้ากับประชากรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องรักษาไว้ให้มั่นคงตลอดไป

• โยอาบคือเสียงมโนธรรมเตือนดาวิดอีกครั้ง “'ขอพระยาห์เวห์ พระเจ้าของพระองค์ทรงทวีจำนวนประชากรขึ้นกว่าเดิมเป็นร้อยเท่าเถิด และขอให้พระเนตรของกษัตริย์ เจ้านายได้เห็นเช่นนั้นเถิด แต่ทำไมกษัตริย์เจ้านายจึงมีพระประสงค์เช่นนี้เล่า?'” โยอาบย้ำกับดาวิดว่า จำนวนประชากรคือพระพรของพระยาห์เวห์ เป็นพระเจ้าเท่านั้นผู้จะทรงเพิ่มจำนวนประชากร พระองค์เท่านั้น คือ ต้นสายพระพรแห่งการเติบโต และจำนวนประชากรของพระองค์... ไม่มีใครอื่น ดาวิดไม่ควรต้องสงสัย ดาวิดไม่ควรจะต้องแสดงความต้องการจะรู้อะไรหรือใดๆเลย ข้อสำคัญคือ “วางใจ” ในพระยาห์เวห์เท่านั้น เรื่องจำนวนไม่ได้สำคัญเท่ากับความวางใจในพระยาห์เวห์

• แม้โยอาบจะเตือนดาวิด แต่ดาวิดก็บังคับโยอาบให้กระทำตามรับสั่ง นั่นหมายความว่า นี่คือความปรารถนาของดาวิดและความรับผิดชอบของดาวิดจริงๆ ต่อความทะเยอะทะยานของดาวิด บาปแห่งความทะเยอะทะยานของตนเอง

• การทำสำรวจนี้ออกไปทั่วแผ่นดินอิสราเอล จากเหนือจรดใต้ และใช้เวลาเดินทางยาวนานถึงเก้าเดือนยี่สิบวันและได้จำนวนประชากรสองภาค คือ ภาคเหนือ และภาคใต้ คือ อิสราเอลและยูดาห์
o อิสราเอล จำนวนแปดแสนคน
o ยูดาห์ จำนวนห้าแสนคน

• การแยกอิสราเอลกับยูดาห์เช่นนี้ คือ การแบ่งหลังยุคของดาวิด อันที่จริงบอกเป็นนัยๆ ของพระคัมภีร์ว่า เรื่องราวประวัติศาตร์เหล่านี้ถูกบันทึกหลังสมัยกษัตริย์ดาวิดนั่นเอง เรื่องเหล่านี้เล่าและถ่ายทอดกันมาเป็นเวลายาวนานและค่อยๆ รวบรวมเป็นพระคัมภีร์ขึ้นอย่างที่เราอ่านในปัจจุบัน

• พ่อชอบประเด็นสำคัญคือ “สำนึกของดาวิด” ดาวิดรู้สึกผิดในสิ่งที่ตนได้กระทำ พ่อคิดว่า พระคัมภีร์สอนเราอย่างดีมากๆ ว่า บาปแห่งความทะเยอะทะยานนั้นไม่ดีเลย ความทะเยอะทะยานทำให้เราคริสตชน แม้แต่พวกเรานักบวชพระสงฆ์คิดว่าเราสำคัญกว่าพระเจ้า แม้เราเชื่อว่าพระเจ้าสำคัญ แต่การกระทำบ่อยครั้ง เราก็กระทำประหนึ่งว่าทุกอย่างเป็นของเรา ขึ้นอยู่กับเรา ทั้งๆที่ทุกสิ่งเป็นของพระเจ้า มิได้เป็นของเราแต่อย่างใด เราเป็นเพียงผู้รับใช้ของพระเจ้า เราไม่ได้มีอะไรสำคัญเลย นอกจากเราเป็นผู้รับใช้ของพระเจ้า ถ้าไม่มีพระองค์เราไม่มีอะไรเลยจริงๆ
o พ่อเชื่อว่าเรื่องนี้สอนเราได้ดี และเรื่องนี้ได้สอนพ่อเองในฐานะพระสงฆ์ของพระคริสตเจ้าอย่างมากมายจริง และสอนเราคริสตชนด้วนะครับ บรรดาผู้รับใช้ของพระเจ้า
o แน่นอนว่า เราพระสงฆ์หรือผู้รับใช้สัตบุรุษนั้น เราไม่ใช่เจ้าของวัด ไม่ใช่เจ้าของประชากรของพระเจ้า แต่เราเป็นคนรับใช้จริงๆ ประชากรคริสตชนเป็นของพระ แต่ว่าเราเข้ามารับใช้ในวันนี้ ในเวลานี้ แต่ว่าวันหนึ่งเราก็จากไป เราไม่มีอะไรเลยนอกจาก เป็นผู้รับใช้ที่มีความสุขที่ได้รับใช้ก็น่าจะเพียงพอ
o คำสอนสำคัญมากๆจากพระคัมภีร์วันนี้ คือ “ความทะเยอะทะยานนั่นไม่ดีเลยสำหรับเราผู้รับใช้ หรือสำหรับเราคริสตชน หรือสำหรับเราผู้มีหน้าที่ปกครองดูแล” เราต้องไม่ลืมความจริงที่สำคัญที่สุด..
1. ชีวิตของเราเป็นของพระเจ้า
2. และพันธกิจที่เราทำก็เป็นของพระเจ้า
o พ่อเองและเราคริสตชนผู้รับใช้ของพระเจ้าจะต้องทบทวนใหม่ดีๆ เรามีวันนี้ เราเป็นเช่นนี้ เป็นพระสงฆ์ เป็นนักบวช เป็นคริสตชน เพื่อใคร เพื่ออะไร คำตอบคือ เพื่อพระเจ้า และเพื่อพันธกิจแห่งความรักของพระเจ้าจริงๆ ไม่มีอะไรเป็นของเรา แต่ทุกอย่างเป็นของพระองค์... ไม่ใช่เราแต่เป็นพระองค์ Not me but You!! จริงๆ นะครับ
o พระคัมภีร์วันนี้สอนบรรดาผู้ปกครองทั้งหลาย สอนให้ภูมิใจ และให้ได้รับใช้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อย เพราะว่าเราเป็นผู้หว่าน เป็นผู้รดน้ำ แต่พระจิตของพระเจ้าทรงกระทำให้เติบโต ไม่ใช่เรา แต่เป็นพระองค์ เรื่องของดาวิดทำสำรวจประชากรสอนเราได้ดีมากจริงๆ ว่าเรา “ไม่ควรมีความทะเยอะทะยาน” โดยเด็ดขาด เมื่อเรามองดูพระองค์ เมื่อเรายกสายตาของเราขึ้นหาพระองค์ สรรเสริญพระองค์และต้องรู้จักพระองค์จริงๆ ว่าพระองค์สำคัญที่สุดเราไม่มีอะไรที่สำคัญอะไรเลย แต่เราได้รับเกียรติก็เพราะเป็นเกียรติที่ได้เป็นผู้รับใช้ของพระเจ้าเท่านั้น...

• เรื่องความเสียใจของดาวิดที่ได้กระทำผิด... เรื่องนี้ทำให้เราเอง ตัวพ่อเองด้วยเช่นกัน เพราะความเป็นมนุษย์นั้น บ่อยครั้งเราคงต้องเสียใจเหมือนกัน ถ้าหากว่า
o เรามีความทะเยอทะยานและคิดถึงตนเอง
o ทำเพื่อตนเองในหลายๆสิ่งที่เราได้กระทำไป
o คงมีเหมือนกันที่เราก็อ่อนแอและอยากได้รับเกียรติ อยากได้รับคำชม คาดหวังความสำเร็จ ทั้งๆที่เราต้องถวายเกียรติแด่พระเจ้าผู้เดียวจริงๆ

• ดาวิดใช้คำว่า “ขอพระองค์อภัยความผิดของข้ารับใช้ของพระองค์ เพราะข้าพเจ้าได้กระทำไปโดยโง่เขลา..”
o ผู้ปกครองต้องไม่โง่ในเรื่องที่ไม่ควรจะโง่เขลาโดยเด็ดขาด นั่นคือต้องไม่โง่เขลาในความจริงของตนเองที่เป็นเพียงผู้รับใช้ของพระเจ้า ต้องไม่ยกตนเองขึ้นสูงเกินกว่าที่ควร
o คนโง่มักจะยกตนเองขึ้นจริงๆ และคิดว่าตนเองสูงส่ง แต่นี่ไม่ใช่คำสอนของพระคริสตเจ้าเลยแต่อย่างใด
1. พระองค์สูงสุดสูงส่ง พระปรีชาญาณบริสุทธิ์ของพระเจ้า... แต่ได้สละความเป็นพระเจ้าลงมาอย่างต่ำต้อยมากๆ เกิดในถ้าเลี้ยงสัตว์ และก้าวไปถึงความตายบนไม้กางเขน
2. พระเยซูคือต้นแบบแห่งการเป็น ผู้รับใช้ของพระเจ้า รับใช้พระประสงค์ของพระเจ้า และมอบทุกอย่างให้กับพระเจ้าพระบิดาทั้งหมด

• ประกาศก “กาด” ซึ่งประจำราชสำนักของดาวิด ประกาศกที่เราไม่ได้รู้จักมากนักนอกจากเรื่องเกี่ยวกับดาวิด และเป็นผู้ที่พระเจ้าใช้มาเพื่อเตือนดาวิดและเสนอการลงโทษของพระเจ้าให้กับดาวิด เราได้เห็นความหมายของคุณค่าของประกาศกที่จะเข้ามาเพื่อเตือนมโนธรรม และเรียกร้องการตัดสินและลงโทษ เสนอให้ต้องกลับใจและใช้โทษบาปของตน และรับการลงโทษด้วยความจริงๆใจ พ่อเห็นว่า จำเป็นเหลือเกินที่เราต้องการประกาศก ต้องการเสียงของประกาศก เพื่อเตือนเราให้ต้องกลับใจจริงๆ และไม่เพียงกลับใจ ต้องแต่ต้องสำนึกและยอมรับความจริงกับความผิดของตนอย่างแท้จริง

• ข้อเสนอของกาด ทำให้ดาวิดลำบากใจ เขายอมรับและขอให้พระยาห์เวห์ทรงลงโทษดีกว่าให้มนุษย์ลงโทษ หมายความว่า ยอมรับการตัดสินของพระเจ้า ยอมรับการลงโทษของพระเจ้า.. และที่สำคัญ ประเด็นคำสอนสำหรับเราคือ “พระประสงค์ของพระเจ้า” สำคัญที่สุด ที่เราจะต้องยอมรับการตัดสินของพระเจ้า การจัดการของพระเจ้าตามพระประสงค์ของพระองค์จริงๆ การลงโทษของพระเจ้ามาจากไหน... คำตอบอยู่ในคำพูดของดาวิด “เพราะพระเมตตาของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่” พ่อคิดว่าบ่อยครั้ง เราคิดถึงการลงโทษตนเอง หรือลงโทษคนอื่นๆ แต่พระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยความเมตตาและทรงลงโทษเพราะความรักต่อประชากรของพระองค์

• พี่น้องอย่าสะดุดที่เกิดโรคระบาดและมีผู้ล้มตายจำนวนมาก อันที่จริง โรคระบาดเกิดขึ้นได้เสมอในวาระและสถานที่ต่างๆ และเรื่องนี้อาจถูกดึงเข้ามาเพื่อให้เห็นว่า มีปัญหาเรื่องการเกิดโรคระบาดและทำให้มีประชากรล้มตายไป... แต่สังเกตว่า พระเจ้าไม่ได้เปลี่ยนพระทัยไม่ปรารถนาทำลายเยรูซาเล็ม “เมื่อทูตสวรรค์กำลังจะทำลายกรุงเยรูซาเล็ม พระยาห์เวห์ทรงเปลี่ยนพระทัยไม่ทรงปรารถนาให้ภัยพิบัติลุกลามต่อไป จึงตรัสห้ามทูตสวรรค์ที่กำลังจะคร่าชีวิตผู้คนว่า 'พอแล้ว หยุดเถิด' ทูตสวรรค์ของพระยาห์เวห์กำลังยืนอยู่ที่ลานนวดข้าวของอาราวนาห์ ชาวเยบุส” นั่นหมายความว่าความตายมาไม่ถึงเยรูซาเล็ม มาไม่ถึงดาวิดและครอบครัวของดาวิดด้วย พี่น้องครับ ยากหน่อยจะเข้าใจด้วยความคิดของเรา แต่เราสามารถได้รับคำสอนจากพระคัมภีร์ว่า จุดประสงค์ของพระคัมภีร์นั้น เพื่อชี้ให้เห็นความบกพร่องเกิดจากมนุษย์และสมควรได้รับโทษมากมาย แต่พระกรุณาก็เป็นของพระเจ้า นั่นคือจุดประสงค์ของพระคัมภีร์อย่างแน่นอน เราสามารถร้องเพลงนี้ต่อไป “พระเจ้าทรงเปี่ยมด้วยความอ่อนหวานและเมตตาสงสาร” พระองค์รวดเร็วที่จะให้อภัยและเมตตากรุณาและทรงช้าที่จะลงโทษอย่างแน่นอนครับ

• ดาวิดยอมรับว่า ตนทำบาปแต่ผู้เดียว... ความจริงเรื่องนี้สอนเรื่องสำคัญแก่เราคือบาปของผู้นำผู้ปกครอง ความผิดพลาดของผู้ปกครอง ความทะเยอะทะยานนั้น ทำร้ายประชากรของตนนั้น เป็นเรื่องที่ไม่ยากที่จะเข้าใจ
o ความหลงของผู้ปกครอง ทำความหายนะมาสู่ประชาชนอย่างไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะผู้นำต้องไม่หลงและเหลิงอำนาจของตน
o ความบกพร่อง ความฉ้อโกงของผู้นำผู้ปกครอง ส่งผลร้ายต่อประชากรเสมอโดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เพราะเขาต้องเป็นผู้ค้ำประกันความสุข ชีวิต ความปลอดภัย แต่ถ้าผู้นำทำผิด คอรัปชั่นโกงกิน คนที่ถูกกินก็คือประชาชนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อย่างแน่นอน
o ความด้อยและความโง่เขลาของผู้ปกครอง ก็ก่อผลร้ายต่อความเสียหายและชีวิตของประชากร การตัดสินใจผิดๆ ขาดความรอบคอบ ก่อผลร้าย
o สุดท้าย ต้องไม่ลืมว่า เจ้าของ ผู้ปกครองแท้จริง คือพระเจ้า ผู้ปกครองในโลกนี้ ผู้นำในโลกนี้ ต้องทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าเท่านั้นเสมอไป

พี่น้องที่รัก พระคัมภีร์วันนี้คือวันสุดท้ายที่เราจะอ่านหนังสือซามูเอลครับ จบหนังสือซามูเอลเล่มฉบับที่สอง และพรุ่งนี้เราจะอ่านวาระสุดท้ายของดาวิด ก่อนจะส่งต่อความเป็นกษัตริย์ให้กับซาโลมอน ซึ่งเราจะเริ่มอ่านหนังสือชุดต่อไปครับ “พงศ์กษัตริย์ฉบับที่หนึ่งและฉบับที่สอง” ครับ ขอบคุณพระเจ้าที่เราได้อ่านหนังสือซามูเอลมาร่วมกันจนถึงวันนี้ จบแล้วครับ สุดยอดเลยนะครับ แต่ความสุดยอดคือเราได้อ่านซ้ำๆๆๆ ต่อๆ ไปในอนาคตที่จะทำให้พระวาจาของพระเจ้าได้สัมผัสหัวใจของเราต่อไปอย่างลึกซึ้งอีกนะครับ ขอพระเจ้าอวยพรอย่างมากมายครับ... รักพระคัมภีร์กันมากขึ้นไหมรับ รักพระเจ้ามากขึ้นไหมครับ... นักบุญเยโรมย้ำ “ใครไม่รู้จักพระคัมภีร์ ไม่รู้จักพระคริสตเจ้า” ขอให้เรารู้จักและรักพระคัมภีร์กันต่อๆไปนะครับ พ่อเขียนมาตลอดสามสัปดาห์ครึ่งเฉพาะหนังสือซามูเอล พ่อเองก็ดีใจกับสิ่งที่ได้ทำเสมอครับ พระเจ้าอวยพรนะครับ