วันอังคารที่ 10 พฤศจิกายน 2015
สัปดาห์ที่สามสิบสอง เทศกาลธรรมดา
นักบุญ เลโอ พระสันตะปาปา นักปราชญ์พระศาสนจักร
ลก 17:7-10…
7“ท่านผู้ใดที่มีผู้รับใช้ออกไปไถนา หรือไปเลี้ยงแกะ เมื่อผู้รับใช้กลับจากทุ่งนา ผู้นั้นจะพูดกับผู้รับใช้หรือว่า ‘เร็วเข้า มานั่งโต๊ะเถิด’ 8แต่จะพูดมิใช่หรือว่า ‘จงเตรียมอาหารมาให้ฉันเถิด จงคาดสะเอว คอยรับใช้ฉันขณะที่ฉันกินและดื่ม หลังจากนั้นเจ้าจึงกินและดื่ม’ 9นายย่อมไม่ขอบใจผู้รับใช้ที่ปฏิบัติตามคำสั่งมิใช่หรือ 10ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า ‘ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น’”
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า ‘ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น’” พระวาจาของพระเจ้าวันนี้ทำให้พ่อต้องไตร่ตรองให้หนักที่สุดกับตนเอง กับความเป็นคริสตชนของเราทุกคน... การเป็น “ศิษย์พระคริสตเจ้า” หรือเป็น “ผู้รับใช้ของพระคริสตเจ้า” ยิ่งสมัชชาพระศาสนจักรคาทอลิกแห่งประเทศไทยได้ย้ำถึง “ศิษย์พระคริสต์” พ่อจึงยิ่งต้องเน้นความจริงของพ่อ ความจริงของพี่น้องทุกท่านครับ เราต่างเป็น “ศิษย์พระคริสตเจ้า” และอันที่จริง ถ้าพระคริสตเจ้าได้เสด็จมาและให้แบบฉบับแก่เราในฐานะที่ทรงเป็น “ผู้รับใช้” หรือ เป็น “ทาสรับใช้” เพราะพระองค์พระเยซูเองนั่นแหละที่ทรงเสด็จมาเป็นผู้รับใช้ เพื่อรับความตายไถ่บาปของเรา และทรงให้แบบฉบับแก่เราในอาหารค่ำสุดท้าย (ยน 13) พระองค์ทรง “ล้างเท้าบรรดาศิษย์” เพราะการล้างเท้าเป็นงานของ “ทาส” และพระองค์ได้ตรัสย้ำให้เรา “ล้างกันและกัน” และพระองค์ได้ย้ำว่า “พระองค์ให้แบบฉบับแก่เรา”
• พี่น้องที่รักครับ..ด้วยเหตุผลของการฟังพระเยซูเจ้าอย่างแท้จริง เราจะสามารถได้สัมผัสความจริงของพระเยซูเจ้า พ่อคิดว่าเราไม่มีต้นแบบอื่น นอกจาก “พระเยซูผู้ทรงเป็นผู้รับใช้”
o สำหรับพ่อ.. พระสงฆ์ของพระคริสตเจ้าที่พระองค์ทรงเลือกพ่อให้เป็นพระสงฆ์เพื่อพระองค์ เช่นพระองค์ พ่อจนมุมและไม่มีทางอื่น ไม่ได้จนมุมหรือจนใจหรือจำนน แต่ทว่าพ่อยอมให้พระองค์ตลอดไป และจะรับใช้พระองค์ตลอดชีวิตตามสัญญาไว้ ขอมอบชีวิตเป็น “ผู้รับใช้” เป็น “ทาส” คือ ไม่มีอิสระที่จะหนีไปทางอื่นๆ เพราะทาสไม่มีอิสระ ไม่สามารถเรียกร้องอิสระ แต่ทาสต้องยอมตลอดไป...
o และพ่อรู้ว่า “การเป็นพระสงฆ์คาทอลิก” ก็เป็นเช่นดังกล่าวนั่นเอง... และบรรดาศิษย์ติดตามพระองค์ก็ต้องเป็นเช่นนั้น พระเยซูย้ำให้เรารับใช้และเป็นผู้รับใช้ตลอดไป (เทียบ มก 10 และเทียบ ยน 13)
• วันนี้พระวาจาสรุป... ทาส ก็คือ ทาส ครับ... คนใช้ก็คือคนใช้... ““ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกัน เมื่อท่านได้ทำตามคำสั่งทุกประการแล้ว จงพูดว่า ‘ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น’””
• พ่ออยากอบรมตนเองด้วยพระวาจาวันนี้...
o พ่อรู้ว่าการเป็นพระสงฆ์ การเป็นบาทหลวงในสังคมเรา คนไทยโดยเฉพาะเลย เพราะพี่น้องมีศรัทธาและน่ารัก เมตตา และให้เกียรติพระสงฆ์ เคารพพระสงฆ์มากๆ และตลอดชีวิตที่ผ่านมาที่พ่อเห็น พี่น้องก็รักให้เกียรติ เคารพพระสงฆ์จริงๆ
o แต่พ่อต้องไม่ลืมความจริง และก้าวเกินความจริงนี้ไม่ได้... จิตตารมณ์สงฆ์สังฆมณฑลแบบพ่อ คือ “การรับใช้ด้วยจิตตารมณ์ของพระเยซู” ไม่มีทางอื่นพ่อเตือนตนเองเราไม่ได้บวชมาเพื่อเป็นเจ้านาย... ไม่ได้บวชมาเพื่อมีอำนาจแบบกระแสโลกที่ผู้เป็นใหญ่และมีอำนาจก็ใช้อำนาจบัง คบ พระเยซูเจ้าตรัสเองว่า “แต่ในพวกท่านต้องไม่เป็นเช่นนั้น”
o ชัดเลย ไม่มีทางอื่นเลยจริงๆครับ พ่อขอเน้นจริงๆ สำหรับพ่อเอง... พระสงฆ์หรือบาทหลวงต้องตระหนัก ถ่อมตนและเจียมตัวมากๆครับ เพราะเรา เป็นคนใช้ไร้ประโยชน์... เราต้องทำหน้าที่สุดกำลัง แต่ไม่เรียกร้องอะไรจริงๆ... นี่คือคำสอนของพระเยซู พ่อมีทางเลือกอื่นหรือครับ... “จงพูดว่า ‘ฉันเป็นผู้รับใช้ที่ไร้ประโยชน์ เพราะฉันทำตามหน้าที่ที่ต้องทำเท่านั้น’”
• มีคำสองคำที่พ่ออยากจะนำมาเพื่อสอนตนเองไม่ให้หลงตนเอง ไม่ลืมตนเองในการเป็นพระสงฆ์ของพ่อและเตือนสอนพี่น้องให้ได้รักพระสงฆ์ให้ ถูกทางมากขึ้นจริงๆด้วย และศรัทธาจะได้ไม่เป็นการหลงทางไปได้ครับ
• สองค้ำนั้นที่พ่ออยากจะย้ำ คือ “สิทธิ” และ “ความใจดี” พ่อจำได้ว่า...พ่อเคยสอนสามเณรใหญ่เสมอๆ และสอนบรรดานักบวชที่พ่อไปเทศน์เข้าเงียบบ่อยว่า
o เมื่อเราเป็นพระสงฆ์นักบวชและคนทำหน้าที่ศาสนบริกรหรือร่วมงาน บ่อยครั้งบรร ดาสัตบุรุษใจดีและรักพระเจ้ามาก พวกเขาศรัทธาในพระเจ้า พวกเขาก็ใจดีกับเราพระสงฆ์นักบวช ให้สิ่งต่างๆกับเรา ที่เราเรียกว่า “พวกเขาทำบุญ” และบ่อยครั้ง คำที่พ่อไม่ค่อยชอบคือ “พวกเขาถวายให้เรา” (พ่อไม่ชอบเพราะ คำว่า “ถวาย” ใช้กับพระเจ้าเถิด) พวกเราพระสงฆ์นักบวช ไม่ควรต้องคาดหวังอะไร ทำงาน รับใช้ รับใช้ดุจทาส รับใช้พระวาจา รับใช้ข่าวดีของพระคริสตเจ้า รับใช้พระองค์ในเพื่อนพี่น้อง โดยเฉพาะในการอภิบาลและประกาศข่าวดี... นั่นคือพันธกิจของเรา...
o เมื่อสัตบุรุษใจดี รักพระเจ้า (มีมากเหลือเกินในสังคมคนไทยเรา พี่น้องสัตบุรุษใจดีกับพระสงฆ์ นักบวช สามเณร)
o พ่อย้ำว่า พ่อเองนี่แหละและบรรดาพี่น้องพระสงฆ์ต้องไม่ลืมตัว... อย่าให้ความใจดีและศรัทธาของสัตบุรุษ ซึ่งเป็น “ความใจดี” กลับกลายเป็น “สิทธิ” สิทธิที่เราต้องได้...
o เพราะถ้าเราคิดว่าเป็นสิทธิ...ถ้าเราได้บ่อยๆ บ่อยจนชินและเคยตัว.. ถ้าไม่ระวังเราจะขาดสำนึกในความจริง เราจะคิดว่านี่เป็นสิทธิของเรา ซึ่งอาจส่งผลให้เราไม่รู้จักพอ และเราจะเรียกร้องร่ำไป...
o แต่ถ้าเรายอมรับว่าการให้ การทำบุญหรือแบ่งปันของสัตบุรุษนั้นเป็น “ความใจดี” ของพวกเขา เป็นความใจดีเป็นศรัทธาในพระเจ้า... ถ้าตระหนักความจริงเช่นนี้...เราจะยิ่งถ่อมตนและสำนึกขอบคุณพระเจ้าไม่รู้จบ และจะยิ่งถ่อมตนลงและขอบคุณพระเจ้าและไม่ยึดติดครับ
o ที่สำคัญมากๆ ถ้าเรายอมรับเด็ดขาดว่าสิ่งที่เราได้รับเป็นพระพร เป็นความใจดี เราจะรู้สึกว่า “พอแล้ว พอแล้ว พอแล้ว”
o แต่ถ้าเรารู้สึกว่าสิ่งที่เราได้รับนั้นเป็น “สิทธิของเรา” พ่อมั่นใจเต็มที่เลยว่า “ความรู้สึกว่าพอ พอแล้ว มากเกินแล้ว... ความรู้สึกพอนี้ยากที่จะเกิดขึ้น” และต่อไปก็คือความโลภ สะสม อยากได้ไม่รู้จบ และเราก็จะทำงานเพื่อสิ่งเหล่านี้แทนที่จะรับใช้แบบพระเยซูครับ
• พี่น้องที่รัก พระวาจาของพระเจ้าวันนี้ สอนพ่อเองและบรรดาพระสงฆ์ได้ตรง ชัด คม และจริง และแน่นอน สำหรับพี่น้องด้วย จะได้เสนอตนสมัครตัวเขาเป็นศิษย์ผู้รับใช้ของพระเยซูได้ชัดเจนเช่นกัน ครับ... พ่อรู้ว่าความรักต่อพระสงฆ์ของพี่น้องน่าทึ่งนัก... ก็ต้องย้ำว่าความรักเช่นนี้จะเกิดได้จริง ถูกต้อง ก็เพราะพ่อเองหรือเราพระสงฆ์ได้รัก และรับใช้ พี่น้องสุดกำลังยิ่งกว่าครับ... และเมื่อพวกเราได้ทำหน้าที่สงฆ์ รับใช้ อย่างดีแล้ว ก็ไม่ต้องหวังอะไร เพราะเราก็เป็นแค่ผู้รับใช้จริงๆ ถึงเวลาฟื้นฟูความหมายของความเป็น “พระสงฆ์” จริงๆครับ...
• พ่อไม่กลัวการเสียรังวัดหรือเสียโอกาสใดๆ เพราะพระสงฆ์นักบวชต้องไม่มาบวชเพื่อได้โอกาส อันที่จริง แต่ทว่า...เราบวชเพื่อยอมสละชีวิต (เหมือนที่เรานอนราบลงหน้าพระแท่น นั่นคือเครื่องหมายที่ต้องบอกความจริง) เราต้องยอมมอบชีวิตเพื่อมอบโอกาสแห่ความรักและความรอด การรับใช้ การให้ศาสนบริการ แก่พี่น้องทุกคนจริงๆ... และก็ยอมรับ “เรา (พ่อเอง) ก็เป็นเพียงผู้รับใช้ไร้ประโยชน์” มีแต่พระเยซูที่จะได้รับเกียรติที่มีคนใช้ที่ซื่อสัตย์และภักดี... ขอพระเกียรติมงคลมีแด่พระเจ้าเพียงผู้เดียวตลอดไป
• พี่น้องที่รักครับ.. นี่คือจิตตารมร์และคำสอนของพระเยซูจริงๆ พ่อไม่มีทางเลี่ยงหรือเบี่ยงเบนให้เป็นอย่างอื่นไปได้เลยครับ
o การรับใช้พระวาจา รับใช้ข่าวดี
o การรับใช้เพื่อนำความรักขอพระเจ้าไปสู่พี่น้องทุกคนด้วยชีวิตที่เป็นประจักษ์พยาน คือ ศักดิ์ศรีแห่งพระสงฆ์ผู้รับใช้แท้จริงครับ..
o พ่อขอขอบคุณศรัทธาของพี่น้องทุกท่านเสมอที่รักพระสงฆ์นะครับ ทั้งหมดคือความใจดีของทุกท่าน และพระเมตตาของพระเจ้า ไม่มีสิทธิของพ่อเลยที่จะเรียกร้อง... ขอเรียกร้องให้เราได้รักพระเจ้าให้มากขึ้นก็พอครับ...
o ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่าน และขอทรงเมตตาพ่อผู้รับใช้ที่ยังบกพร่องและต้องการความซื่อสัตย์มากขึ้นทุกวันครับ
