วันอังคารที่ 15 กันยายน 2015
สัปดาห์ที่ยี่สิบสี่ เทศกาลธรรมดา
ระลึกถึงแม่พระมหาทุกข์
ยน 19:25-27…
25พระมารดาของพระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่ข้างไม้กางเขนของพระองค์ พร้อมกับน้องสาวของพระนาง มารีย์ภรรยาของเคลโอปัส และมารีย์ชาวมักดาลา 26เมื่อพระเยซูเจ้าทรงเห็นพระมารดาและศิษย์ที่รักยืนอยู่ใกล้ๆ จึงตรัสกับพระมารดาว่า “แม่ นี่คือลูกของแม่” 27แล้วตรัสกับศิษย์ผู้นั้นว่า “นี่คือแม่ของท่าน” ตั้งแต่เวลานั้น ศิษย์ผู้นั้นก็รับพระนางเป็นมารดาของตน
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• “แม่พระมหาทุกข์”
o มีเพลงหนึ่งพ่อร้องขึ้นใจ และฮัมเพลงนี้ในลำคอเสมอๆ เพราะดี... เนื้อเพลงกล่าวว่า “แทบเชิงไม้กางเขน พระมารดาประทับอยู่ เงยพระพักตร์แลดู พระบุตรรับทรมาน ช่างปวดร้าวเศร้าใจ จะหาใครที่ไหนปาน ร่วมทนทรมาน ร่วมการไถ่บาปมนุษย์..... ก่อนจะสิ้นพระชนม์ พระบุตรได้ตรัสกับพระมารดา และศิษย์ที่พระองค์ทรงรัก... “นี่ลูกของท่าน นั่นแม่ของเจ้า”... ด้วยพระวาจานี้ เรามนุษย์ทั้งหลาย ช่างมีบุญมากมาย ได้เป็นลูกของพระนาง... ขอพระแม่ช่วยลูก ทำตามพระทัยพระเจ้า..... ตามแบบอย่างพระแม่ ผู้เป็นรูปแบบคริสตชน....”
o เนื้อร้องประมาณนี้ครับ ถ้าพ่อเทศน์อยู่พ่อจะร้องให้ฟัง “เพราะมาก” (หมายถึงเนื้อและทำนองนะครับ ไม่ใช่เสียงพ่อ...)
o พ่อต้องการจะเน้นว่า รูปแบบและต้นแบบของคริสตชนคือพระแม่มารีย์....
• ดูเหมือนว่า ณ กางเขน พระเยซูเจ้าทรงพ่ายแพ้ความตาย พระองค์ทรงยอมแพ้ต่อผลของบาป คือ “ความตาย” กระนั้นหรือ พระองค์แพ้หรือพระองค์ทรงยอมร่วมในความตายกับเราต่างหาก... อย่างที่เราฉลองเมื่อวานนี้ “ทรงรักเราถึงเพียงนี้” คือพระบุตรพระเยซูคริสตเจ้า และพระบิดาเจ้าของเรา “พระเจ้าองค์ความรัก”
o พระแม่มารีย์ก็ระทมทุกข์ในการพ่ายแพ้หรือในความตายของพระบุตร...เช่นกัน...
o บรรดาศิษย์ของพระเยซูก็ดูเหมือนพ่ายแพ้... เช่นเดียวกัน
o ศาสนาของเราเป็นศาสนาของคนที่ขี้แพ้กระนั้นหรือ ศาสนาสอนให้เรา “ยอม” “ยอมพ่ายแพ้กระนั้นหรือ...”
o เราต้องเป็นฝ่ายยอมรับ ถ่อมตน อ่อนน้อม ไม่ต่อสู้ ให้ใช้ความรุนแรงเลยกระนั้นหรือ....
• ทำไม ทำไมต้องยอมแพ้... ทำไมต้องยอมตาย... บรรดาศิษย์เคยบอกพระองค์ว่า “จะให้เราขอไฟจากฟ้ามาเผาพวกเขาไหม...”
• บรรดาศิษย์เคยเตรียมดาบสองเล่ม พระองค์บอกว่า “พอแล้ว” ศิษย์เคยชัดดาบออกจากฝักฟันศัตรูเพียงใบหู... เคยคิดไหมทำไมต้องใบหู... แล้วทำไมพระองค์ต้องต่อใบหูของเขากลับไปอย่างอัศจรรย์ เกือบจะเรียกว่าเป็นอัศจรรย์สุดท้ายที่พระองค์ทรงกระทำ... (คิดตรงนี้ดีๆนะครับว่า ทำไมต้องตัดหูขาด (หูข้างขวาด้วย เทียบ ลูกา 22:50-51)
o ทำไมพระเยซูเจ้าต้องจัดการสัมผัสและรักษาใบหูให้เขา “หูมีไว้ทำไม...” แล้วพระองค์กลับสั่งเข้าว่า “เก็บดาบใส่ฝักเสีย” ... ดูข้อความจากพระคัมภีร์ พระวรสารตอนนี้หน่อยนะครับ
o “ซีโมนเปโตรมีดาบ จึงชักดาบออกมา ฟันผู้รับใช้คนหนึ่งของมหาสมณะ ถูกใบหูข้างขวาขาด ผู้รับใช้คนนั้นชื่อมัลคัส แต่พระเยซูเจ้าตรัสกับเปโตรว่า “เก็บดาบใส่ฝักเสีย เราจะไม่ดื่มจากถ้วยที่พระบิดาประทานให้เราหรือ” (ยน 18:10-11)
o “แล้วศิษย์คนหนึ่งได้ฟันผู้รับใช้ของหัวหน้าสมณะ ตัดใบหูข้างขวาของเขา แต่พระเยซูเจ้าตรัสว่า ‘หยุดเถิด พอแล้ว’ ทรงสัมผัสหูและทรงรักษาเขา” (ลก 22:50-51)
• ท่าทีสำคัญของคริสตชน ต้องเลียนแบบอย่างแม่พระและพระเยซูเจ้าคือ การ “ฟังพระวาจาของพระเจ้า และยอมทำตามพระประสงค์ของพระเจ้าพระบิดา”
o พระเยซูเจ้าทรงรับทรมานด้วยความนอบน้อมต่อพระบิดา และยอมมอบชีวิตเพื่อประสงค์พระบิดาสำเร็จ เราฉลองเทิดทูนกางเขนเมื่อวานนี้
o แม่พระน้อมรับพระวาจาและยอมน้อมรับแม้ความทุกข์เพื่อร่วมการไถ่บาปมนุษย์ แม่พระเป็นตัวอย่างของ “การเชื่อฟัง” และ “การน้อมรับ” พระวาจาของพระเจ้าและปฏิบัติตาม พระแม่จึงมีบุญกว่าหญิงใดๆ และพระแม่เป็นมารดาของเราทุกคน
• วันนี้เราระลึกถึงแม่พระมหาทุกข์ เมื่อวานเราฉลองเทิดทูนกางเขน.. ดังนั้น วันนี้จึงเป็นการเตือนสอนเรา ให้ “เชื่อฟังพระเจ้า” น้อมรับพระประสงค์ของพระเจ้าและปฏิบัติตาม...
• ขอให้เราถวายเกียรติแด่แม่พระ และสามารถดำเนินชีวิตในพระประสงค์ของพระเจ้าเสมอ
• อันที่จริง แม่พระทรงเปลี่ยนความทุกข์ให้เป็นความรักทั้งหมด พระนางจึงเป็นต้นแบบชีวิตของเรา ขอให้เราเลียนแบบพระแม่ ในการ “ฟัง” พระประสงค์ของพระเจ้า... อ่านพระคัมภีร์นะครับ ขอพระเจ้าอวยพรครับ
