วันศุกร์ที่ 6 มีนาคม 2015
สัปดาห์ที่สอง เทศกาลมหาพรต
มธ 21:33-43, 45-46…
33“ท่านทั้งหลาย จงฟังอุปมาอีกเรื่องหนึ่งเถิด คหบดีผู้หนึ่งปลูกองุ่นไว้สวนหนึ่ง ทำรั้วล้อม ขุดบ่อย่ำองุ่น สร้างหอเฝ้า ให้ชาวสวนเช่า แล้วก็ออกเดินทางไปต่างเมือง 34เมื่อใกล้ถึงฤดูเก็บผล เจ้าของสวนจึงให้ผู้รับใช้ไปพบคนเช่าสวนเพื่อรับส่วนแบ่งจากผลผลิต 35แต่คนเช่าสวนได้จับคนใช้ ทุบตีคนหนึ่ง ฆ่าอีกคนหนึ่ง เอาหินทุ่มอีกคนหนึ่ง 36เจ้าของสวนจึงส่งผู้รับใช้จำนวนมากกว่าพวกแรกไปอีก คนเช่าสวนก็ทำกับพวกนี้เช่นเดียวกัน 37ในที่สุด เจ้าของสวนได้ส่งบุตรชายของตนไปพบคนเช่าสวน คิดว่า ‘คนเช่าสวนคงจะเกรงใจลูกของเราบ้าง’ 38แต่เมื่อคนเช่าสวนเห็นบุตรเจ้าของสวนมา ก็พูดกันว่า ‘คนนี้เป็นทายาท เราจงฆ่าเขาเสียเถิด เราจะได้มรดกของเขา’
39“เขาจึงจับบุตรเจ้าของสวน นำตัวออกไปนอกสวนแล้วฆ่าเสีย 40ดังนี้ เมื่อเจ้าของสวนมา เขาจะทำอย่างไรกับคนเช่าสวนพวกนั้น” 41บรรดาผู้ฟังตอบว่า “เจ้าของสวนจะกำจัดพวกใจอำมหิตนี้อย่างโหดเหี้ยม และจะยกสวนให้คนอื่นเช่า ซึ่งจะแบ่งผลคืนให้เขาตามกำหนดเวลา” 42พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า “ท่านมิได้อ่านในพระคัมภีร์หรือว่า หินที่ช่างก่อสร้างทิ้งเสียนั้น ได้กลายเป็นศิลาหัวมุม องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงกระทำเช่นนั้น เป็นที่น่าอัศจรรย์แก่เรายิ่งนัก 43“ดังนั้น เราบอกท่านว่า พระอาณาจักรของพระเจ้าจะถูกยกจากท่านทั้งหลาย ไปมอบให้แก่ชนชาติอื่นที่จะทำให้บังเกิดผล” 45เมื่อบรรดาหัวหน้าสมณะและชาวฟาริสีได้ยินอุปมาเหล่านี้ก็เข้าใจว่า พระองค์ตรัสถึงพวกเขา 46จึงพยายามจับกุมพระองค์ แต่ยังเกรงประชาชน เพราะประชาชนนับถือพระองค์เป็นประกาศก
อรรถาธิบายและไตร่ตรอง
• อุปมาเรื่องนี้ สะท้อนชีวิตพระเยซูเจ้าเองที่ทรงตรัสหมายถึงพวกฟาริสีและหัวหน้าสมณะ... เรื่องนี้กล่าวถึงการเตรียมทางเพื่อพระเยซูเจ้าจะมาถึง เวลาพ่อได้ยิน พ่อคิดถึงบทจดหมายถึงชาวฮีบรูบทที่ 1 และข้อแรกๆเลย เป็นบทสรุปที่ดีมากๆ เพื่อเข้าใจพระเยซูเจ้า... บทจดหมายถึงชาวฮีบรูเขียนชัดว่า...
o ในอดีต พระเจ้าตรัสกับบรรพบุรุษของเราโดยทางประกาศกหลายวาระและหลายวิธี ครั้นสมัยนี้เป็นวาระสุดท้าย พระองค์ตรัสกับเราโดยทางพระบุตร พระเจ้าทรงสถาปนาพระบุตรให้เป็นทายาทครอบครองทุกสิ่ง พระองค์ทรงสร้างจักรวาล เดชะพระบุตรนี้
o พระบุตรทรงเป็นรังสีแห่งพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า ทรงเป็นภาพลักษณ์ที่สมบูรณ์ขององค์พระเจ้า พระบุตรทรงผดุงจักรวาลไว้ด้วยพระวาจาทรงฤทธิ์ บัดนี้ พระบุตรทรงลบล้างมลทินแห่งบาปเสร็จสิ้นแล้ว จึงเสด็จขึ้นสวรรค์ประทับ ณ เบื้องขวาแห่งพระอานุภาพ
o ดังนั้น พระบุตรทรงอยู่เหนือบรรดาทูตสวรรค์ เช่นเดียวกับพระนามที่ทรงได้รับนั้นประเสริฐกว่านามของบรรดาทูตสวรรค์
• อ่านบทจดหมายถึงชาวฮีบรูนี้แล้วปริ๊งเลยใช่ไหมครับ ตลอดเวลาที่ผ่านมาในอดีตตั้งแต่อับราฮัมและบรรดาประกาศกมาก็ว่าได้ ตลอดพันธสัญญาเดิมพระเจ้าส่งบรรดาประกาศกมามากมายเพื่อกอบกู้ประชากรของ พระองค์ แต่บรรดาประชากรของพระองค์... บรรดาสมณะธรรมาจารย์ได้ฆ่าบรรดาประกาศ ได้ปฏิเสธประกาศ ได้ฆ่าบรรดาผู้บริสุทธิ์ที่พระเจ้าทรงส่งมามากมาย... เรื่องเหล่านี้เราทราบดีจากพระคัมภีร์ คนของพระเจ้า คนที่พระเจ้าทรงส่งมากลับกลายเป็นเหยื่อบ่อยๆตลอดประวัติศาสตร์ พ่อคิดว่า เราได้ต้องได้ข้อมูลจากคำสอนของพระศาสนจักรเพิ่มเติมอีกหน่อยครับ... พวกเราคริสตชนต้องการความรู้พระคัมภีร์มากขึ้นๆ อย่างไม่หยุดยังครับ... พ่อเสนอคำสอนพระศาสนจักรที่ประมวลเรื่องพระคัมภีร์มากขึ้นอีกนิดนะครับ พ่อจะสรุปย่อคำสอน จากพระสังฆธรรมนูญเรื่องการเผยความจริง “Dei Verbum” ที่กล่าวถึงพันธสัญญาเดิม “การรอคอย และยุคประกาศก ก่อนการมาถึงพระคริสตเจ้า พ่อสรุปให้อ่านนิดหนึ่งครับ... อ่านข้อความต่อไปนี้แล้วเราจะเห็นคุณค่าของพันธสัญญาเดิมในประสบการณ์ยาวนาน จากบรรพบุรุษสู่บรรดาประกาศกมากมาย...ครับ (DV 14-16)
o พระเจ้าสุดที่รักทรงตั้งพระทัยและทรงเตรียมความรอดพ้นของมนุษยชาติ ทรงจัดแผนพิเศษเลือกสรรประชากรชาติหนึ่งไว้สำหรับพระองค์ เพื่อจะทรงฝากพระสัญญาไว้กับชนชาตินี้ พระองค์ทรงทำพันธสัญญากับอับราฮัม (เทียบ ปฐก 15:18) และกับชนชาติอิสราเอลโดยทางโมเสส (เทียบ อพย 24:8)
o พระองค์ทรงแสดงพระองค์ด้วยพระวาจา และด้วยกิจการให้ประชากรที่ทรงได้มานั้น รู้ว่าพระองค์ทรงเป็นพระเจ้าแท้ และทรงชีวิตเพียงพระองค์เดียว เพื่อให้ประชากรอิสราเอลมีประสบการณ์รู้ว่าวิธีการที่พระองค์ทรงใช้ปฏิบัติ กับมนุษย์นั้นเป็นอย่างไร
o และเมื่อพระองค์ตรัสกับพวกเขาด้วยวาจาของบรรดาประกาศก พวกเขาก็ค่อย ๆ เข้าใจชัดเจนและลึกซึ้งยิ่งขึ้นถึงวิธีการของพระเจ้า และบอกให้นานาชาติทราบถึงวิธีการของพระองค์อย่างกว้างขวางยิ่งขึ้นด้วย (เทียบ สดด 22:28-29, 96:1-3, อสย 2:1-4, ยรม 3:17)
o แผนการไถ่กู้ซึ่งผู้นิพนธ์พระคัมภีร์กล่าวล่วงหน้า เล่าเรื่อง และอธิบายไว้นั้น มีอยู่ในหนังสือพันธสัญญาเดิมในฐานะเป็นพระวาจาของพระเจ้าจริงๆ ด้วยเหตุนี้หนังสือเหล่านี้ที่พระเจ้าทรงดลใจให้เขียนจึงมีคุณค่าถาวร “เพราะสิ่งทั้งหลายที่เขียนไว้ในกาลก่อนนั้น ก็เขียนไว้สำหรับ สั่งสอนเรา เพื่อว่าเราจะได้มีความหวังอาศัยความมั่นคงและการบรรเทาใจจากพระคัมภีร์ นั้น” (รม 15:4)
o พระเจ้าทรงจัดแผนการของพันธสัญญาเดิมไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ คือเพื่อเตรียมการเสด็จมาของพระคริสตเจ้า พระผู้ไถ่แห่งสากลโลก และเตรียมการมาถึงของพระอาณาจักรของพระเมสสิยาห์ และแจ้งล่วงหน้าให้ทราบถึงการเสด็จมานี้ด้วย (เทียบ ลก 24:44, ยน 5:39, 1 ปต 1:10)
o ดังนั้น พระเจ้าผู้ทรงดลใจและทรงเป็นผู้นิพนธ์หนังสือต่าง ๆ ทั้งในพันธสัญญาเดิมและพันธสัญญาใหม่ ทรงจัดไว้อย่างชาญฉลาด ให้พันธสัญญาใหม่ซ่อนอยู่ในพันธสัญญาเดิม และให้พันธสัญญาเดิมปรากฏชัดในพันธสัญญาใหม่ (น.ออกัสติน)
o แม้พระคริสตเจ้าทรงสถาปนาพันธสัญญาใหม่เดชะพระโลหิตของพระองค์แล้วก็จริง (เทียบ ลก 22:20, 1 คร 11:25) ถึงกระนั้น หนังสือพันธสัญญาเดิมทุกฉบับ เมื่อถูกรับเข้ารวมอยู่ในการประกาศพระวรสารแล้ว ก็ได้รับและแสดงความหมายอย่างสมบูรณ์ในพันธสัญญาใหม่ (เทียบ มธ 5:17, ลก 24:24, รม 16:25-26, 2 คร 3:14-16) ให้ความสว่างกับพันธสัญญาใหม่และอธิบาย พันธสัญญาใหม่ ด้วย
• ทำไมพ่อเสนอ คำสอน Dei Verbum เหตุผลเพราะว่า... การที่เราได้รู้เส้นทางของความรอดผ่านมาทางพันธสัญญาเดิม เราจะได้เห็นพระเจ้ารักเราโดยตลอด และบรรดาประกาศกทั้งหลายก็ได้ผ่านมาเพื่อสอนเตือนและต้องระทมทุกข์ด้วย... ชีวิตของประกาศกทั้งหลายคือการเตรียมทางสู่พระทรมานของพระเยซูเจ้าจริงๆ ไม่ใช่พระทรมานเพื่อทรมาน แต่เป็นการเตรียมทางเพื่อพระบุตรสุดที่รักขอพระเจ้า...
• บรรดาประกาศกคือ “ผู้รับใช้ของพระเจ้า” แต่พระเยซูเป็น “พระบุตรสุดที่รักของพระเจ้า” ที่ถูกนำไปฆ่า...ตามอุปมาที่เราได้อ่านในพระวรสารวันนี้...
• พี่น้องที่รักครับ พ่อพาไตร่ตรองหน่อยนะครับ
o ถึงเวลาเก็บเกี่ยวผลของข่าวดีของพระเจ้าแต่ละปีอย่างพิเศษ เทศกาลมหาพรตครับ พ่อคิดว่าพ่อเองและพี่น้องต้องพร้อมที่จะให้ผลเพื่อขอบพระคุณพระเจ้าครับ น่าจะเป็นเวลาดีที่เราจะให้ผลดีที่เกิดจากสวนองุ่นแห่งชีวิตของเรา เพื่อตอบแทนและขอบพระคุณพระเจ้าครับ “เราพร้อมไหมครับ”
o พระองค์อาจส่งหลายคนมาขอเก็บเกี่ยวผลจากเรา มาวิงวอนของให้เรามอบให้ ให้เราแบ่งปัน ให้เราแบ่งปันให้กับพระองค์ซึ่งผลจากชีวิตของเรา... เราได้ให้ไหมครับ เราได้จ่ายด้วยความรัก กตัญญูรู้คุณ และด้วยความยุติธรรมบวกด้วยความรักไหมครับ....
o บรรดาฟาริสีธรรมาจารย์ได้เป็นเหมือนคนเช่าสวน คนงานของศาสนาที่ฆ่าประกาศก ละทิ้งประกาศก ทุ่มด้วยหิน และไม่ให้เกียรติ และที่สุดได้ฆ่าบุตรชายเจ้าของสวนด้วย (พวกสมณะและธรรมมาจารย์รู้ว่าพระเยซูกล่าวถึงพวกตน จึงพยายามจับกุมพระองค์) พ่อหันกลับมามองตนเองจริงๆ ละครับ “พ่อเป็นสงฆ์ หรือสมณะ...พ่อเป็นอาจารย์สอนพระคัมภีร์ (บางทีก็โดนเรียกว่าคัมภีราจารย์ด้วยบ้าง) งานนี้พ่อโดนเต็มละครับ... พ่อได้คืนให้พระเจ้า เต็มเม็ดเต็มหน่วย เต็มความยุติธรรมไหม?? พ่อได้ต้อนรับคนที่มาขอเก็บผลจากพระพรที่พ่อได้รับมาหรือไม่?? เพียงใด?? พ่อได้ต้อนรับทุกคนที่พระเจ้าส่งมาเพื่อของรับสิทธิ์ ความใจดี ความรัก และผลผลิตจากชีวิตขอพ่อไหม?? พ่อกลัวจังว่า พ่อเอง อาจจะได้ขับไล่ไสส่งเพื่อนพี่น้องผู้ยากไร้ ตำหนิ ทุ่มด้วยก้อนหิน หรือทำร้าย หรือแม้แต่ฆ่าเสียด้วยชีวิต ด้วยความประพฤติที่อาจเป็นที่สะดุดของพ่อ... โอย.. วันนี้โดนเต็มๆ เรียกว่า หมัดตรง มึนละครับ...
o พี่น้องที่รักครับ ขออย่าให้เป็นพวกเราเลยนะครับที่ไม่คืนความยุติธรรมและความรักที่เราได้รับ มาจากพระเจ้า ด้วยความโลภของเรา “แต่เมื่อคนเช่าสวนเห็นบุตรเจ้าของสวนมา ก็พูดกันว่า ‘คนนี้เป็นทายาท เราจงฆ่าเขาเสียเถิด เราจะได้มรดกของเขา”
o พระเยซูเจ้าทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา เพื่อไถ่บาปของเราแล้ว เราได้รับพระพรแบบให้เปล่ามามากเหลือเกิน... อย่าปฏิเสธที่จะตอบแทนพระคุณ สรรเสริญพระเจ้า และรักเพื่อนพี่น้องด้วยความรู้คุณเลยนะครับ... มหาพรตปีนี้...โอกาสดีครับ เปิดสวนองุ่นแห่งชีวิต ให้พระเจ้าเจ้าของสวนได้มาชมความเติบโตและผลดีของชีวิตของเราเถอะนะครับง.. เปิดใจต้อนรับพี่น้องทุกคน โดยเฉพาะผู้ยากไร้นะครับ
