วันพฤหัสบดีที่ 11 กันยายน 2014
สัปดาห์ที่ 23 เทศกาลธรรมดา
1คร 8:1ข-7,11-13…
เรื่องเนื้อที่ถวายแด่รูปเคารพนั้น เรารู้ว่า เราทุกคนมีความรู้แล้ว แต่ความรู้ทำให้ทะนงตน สิ่งที่เสริมสร้างคือความรัก 2ถ้าผู้ใดคิดว่าตนมีความรู้เรื่องใด ๆ เขายังไม่รู้เท่าที่ควร 3แต่ถ้าผู้ใดรักพระเจ้า พระองค์ก็ทรงรู้จักผู้นั้น 4เรื่องการกินเนื้อที่ถวายแด่รูปเคารพแล้วนั้น เราก็รู้แล้วว่า รูปเคารพเป็นเพียงรูป และไม่มีพระอื่นใดนอกจากพระเจ้าเพียงพระองค์เดียว 5แม้จะมีสิ่งที่เรียกกันว่าพระเจ้าทั้งในสวรรค์และบนแผ่นดิน พระเจ้าและเจ้านายเช่นนี้มีอยู่มากมาย 6แต่สำหรับเราพระเจ้ามีเพียงพระองค์เดียวคือพระบิดา สรรพสิ่งมาจากพระองค์ เราเป็นอยู่เพื่อพระองค์ และมีองค์พระผู้เป็นเจ้าเพียงพระ องค์เดียวคือพระเยซูคริสต์ สรรพสิ่งเป็นมาโดยทางพระองค์ เราก็เป็นมาโดยทางพระองค์ด้วย 7ทุกคนมิใช่มีความรู้เช่นนี้ บางคนนับถือรูปเคารพจนถึงบัดนี้ เมื่อกินเนื้อก็คิดว่าเนื้อเป็นของถวายแด่รูปเคารพจริง ๆ เพราะมโนธรรมของเขายังอ่อนไหวจึงเป็นกังวล

11ดังนั้น ความรู้ของท่านทำให้ผู้อ่อนไหวประสบหายนะ เขาเป็นพี่น้องซึ่งพระคริสตเจ้าสิ้นพระชนม์เพื่อเขา 12ถ้าท่านทำบาปต่อพี่น้องและทำร้ายมโนธรรมที่อ่อนไหวของเขา ท่านก็ย่อมทำบาปต่อพระคริสตเจ้า 13 ดังนั้น ถ้าอาหารเป็นเหตุให้พี่น้องของข้าพเจ้าตกในบาป ข้าพเจ้าก็จะไม่กินเนื้ออีกเลย ด้วยเกรงว่าข้าพเจ้าจะเป็นเหตุให้พี่น้องตกในบาป

อรรถาธิบายและไตร่ตรอง

• “อย่าทำร้ายจิตใจกันเลย อย่าทำร้ายมโนธรรมที่อ่อนไหวของพี่น้องเลย”

• วันนี้พ่ออยากเสนอความคิดประเด็นสำคัญ ง่ายๆ แต่ทำอยากจริงๆ ว่า “เราไม่ควรพูด ไม่ควรทำให้คนอื่นๆเสียใจ หรือช้ำใจจะดีไหม...” เราจะพูดเพื่อไม่ให้ใครสักคนที่ฟังเราต้องเสียใจ แต่พูดให้เขามีกำลังใจ มีความหวังจะดีไหม... พ่อว่าดีมากๆนะครับ ถ้าเราจะไม่ทำร้ายใครเลยด้วยคำพูดของเราคงจะเป็นการดีเหลือเกิน...

• พ่อคิดถึงพระคุณเจ้ายอแซฟ บรรจง อารีพรรค ได้ยินจากพระสงฆ์รุ่นพี่เล่าให้ฟังว่า...
o พระคุณเจ้ามีวิธีอยู่กับคนอื่นๆ มีวิธีการอบรม และความรักต่อทุกคน ได้ยินว่า
o ท่านเป็นคนที่มีนิสัยน่ารักมากในเรื่องการพูดกับสามเณรเมื่อท่านอบรม หรือเมื่อต้องพูดกับใครต่อใคร...
o ท่านชอบพูดถ้าจำเป็นต้องเตือน ท่านชอบพูดให้คิด ให้รู้จักคิด ให้คิดได้ แต่ไม่ชอบพูดให้ใครเสียใจ...

• พ่อว่านี่เป็นตัวอย่างที่น่ารักมากๆ ของพระคุณเจ้า... ไม่ทำให้ใครเสียใจด้วยคำพูดเลยถ้าไม่จำเป็น... น่ารักมากครับ

• มีอีกหลายประสบการณ์แน่ๆเรื่องของความ “อ่อนโยน” ไม่ทำให้ใครเสียใจ ไม่ทำให้ใครเสียหายหรือรู้สึกแย่ๆด้วยคำพูดของเรา พ่อคิดว่า น่าคิดมากๆ พ่อชอบคำของเปาโลวันนี้ในช่วงท้ายของบทอ่านครับ... เปาโลย้ำว่า
o “ดังนั้น ความรู้ของท่านทำให้ผู้อ่อนไหวประสบหายนะ เขาเป็นพี่น้องซึ่งพระคริสตเจ้าสิ้นพระชนม์เพื่อเขา
o ถ้าท่านทำบาปต่อพี่น้องและทำร้ายมโนธรรมที่อ่อนไหวของเขา ท่านก็ย่อมทำบาปต่อพระคริสตเจ้า
o ดังนั้น ถ้าอาหารเป็นเหตุให้พี่น้องของข้าพเจ้าตกในบาป ข้าพเจ้าก็จะไม่กินเนื้ออีกเลย ด้วยเกรงว่าข้าพเจ้าจะเป็นเหตุให้พี่น้องตกในบาป”

• นักบุญเปาโลสอนเราเรื่องระมัดระวัง มโนธรรมของคนอื่น... พ่อคิดว่า เรื่องการทำร้ายมโนธรรม หรือความรู้สึกของคนอื่นๆ ไม่น่ารักเลย... เราน่าคิดจริงๆ
o เราได้ใส่ใจกับความรู้สึกของเพื่อนพี่น้องของเราบ้างไหม พ่อได้ยิน ได้มีประสบการณ์ บางครั้ง ลูกๆ ไม่ได้ระวังความรู้สึกของตนเลยในการ ปฏิบัติต่อพ่อแม่ ต่อผู้อาวุโส หรือปู่ยาตายาย... บ่อยครั้ง พวกเรา หรือคนรุ่นใหม่ อารมณ์ร้อน ไม่ระวังคำพูด วีนแตกกับพ่อแม่ผู้อาวุโสกว่าประหนึ่งว่าพวกท่านฉลาดน้อยกว่าเรา เรียนน้อยกว่าเรา น่าเศร้านะครับ
o เราคริสตชนครับเราควร “รู้จักควบคุมตนเองกันมากๆ” ในการใช้อารมณ์โกรธ อารมณ์วีนปรี๊ดแตกกับคนอื่น หรือพูดทำร้ายจิตใจ พูดด้วยถ้อยคำรุนแรงกันคนอื่นๆ ไม่น่าเกิดกับพวกเราคริสตชนเลยนะครับ แต่ความจริงก็คือบ่อยครั้ง ลูกๆ ไม่ได้ให้เกียรติบิดามารดาเลย ไม่ควบคุมตนเองเอาเสียเลย พ่อสมัยนี้ต้องกลายเป็นฝ่ายกลัวลูก กลัวลูกไม่พ่อใจ กลัวลูกวีนแตก กลัวลูกเสียความรู้สึก.... จริงๆนะครับ พ่อได้พบเยอะมาก (จริงไหมครับ ถ้าเป็นสมัยพ่อเป็นเด็กละก็... กลับพ่อแม่ เกรงสุดๆ ไม่กล้าหืออะไรทั้งสิ้น) แต่เวลานี้ตรงข้ามครับ... พ่อแม่กลัว และลูกๆ ก็ไม่ได้เกรงใจ ไม่เกรงความรู้สึกของพ่อแม่เอาเสียเลย...
o และกับคนรอบข้าง... พ่อคิดว่า คนที่คิดหรือดูถูกคนอื่นๆ ด้วยคำพูด ด้วยสายตา... เก่งกันนัก ตาขวางๆ ตาดุๆ มองคนอื่นอย่างไม่ให้เกียรติเนี่ย เรียนรู้จากละครกันมากนัก... ประเภททำสวยกว่า และทำเริดเชิดใส่กัน และก็ช่างนำมาเลียนแบบและกระทำต่อกันก็มากเหลือ... เจ็บปวดครับ... อย่าทำร้ายกันด้วยสายตาเลย รู้ไหมครับ.. ดวงตาที่มองคนอื่นแบบไม่ให้เกียรติน่ะมันช่างเห็นได้ชัดมากๆ และทำให้ใบหน้าเราดูไม่น่ารักเอาเสียเลย... ระวังๆ กันหน่อยนะครับ

• เปาโลเน้น การเป็นที่สะดุดเรื่องการกิน การอยู่ การอดเนื้อ ที่เราต้องไม่ทำให้เกิดกระรบกวนมโนธรรมกัน...
o เรื่องการอดเนื้อ... จำเป็นไหม...
o จิตตารมณ์ของการอดเนื้อคือการอดสิ่งที่เราชอบ ในต่างประเทศเนื้อเป็นของแพงมากๆ การอดเนื้อเป็นการอดใจ ลดค่าใช้จ่ายและเพื่อสร้างจิตตารมณ์ของการให้และการแบ่งปัน
o ดังนั้น พ่อคิดว่าสิ่งสำคัญมากๆ เราควรถือกฎของการอดเนื้อด้วยความหมายที่แท้จริง แน่นอน การงดเนื้อก็ยังจำเป็นเพื่อเป็นเครื่องหมายว่า เราตั้งใจให้วันศุกร์แต่ละวันศุกร์เป็นวันที่เราระงับใจตนเอง ใส่ใจกับตนเองในเรื่องการกินการดื่ม..
o นั่นหมายความว่าเราใส่ใจกับชีวิตของเราในด้านชีวิตศาสนา ความเอาใจใส่ที่จะบังคับจิตใจตนเอง ควบคุมความอยาก ความรู้สึกของตน
o และแน่นอน จิตตารมณ์สำคัญ คือ การที่เราพยายามจะแบ่งปันแก่พี้น้องผู้ด้อยโอกาสกว่าเราด้วย...
o ดังนั้น พ่อคิดว่า “การอดเนื้อ” ต้องการความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น ถ้าเราไม่มีตัวเลือกให้การรับประทานและมีอยู่แล้วก็รับประทาน และเราทำกิจศรัทธาอื่นๆ ชดเชย หรือ การแบ่งปันให้ทานมากขึ้นก็ย่อมทำได้..
o ที่สำคัญ คือ จิตตารมณ์ของการรู้จักสะกดอดใจ ระงับบังคับตนเอง นั่นคือความหมายของการอดเนื้อ เราอาจจะอดของที่ชอบที่ อดเครื่องดื่มที่ชอบ ฯลฯ เราอาจภาวนามากขึ้นเป็นพิเศษ ฯลฯ ทำได้ทั้งสิ้น เพราะนี่คือจิตตารมณ์ของการอดเนื้อนั่นเอง

• พ่อคิดว่า จิตตารมณ์ของการรู้จักอดเนื้อ อดไม่เป็นที่สะดุดแก่คนอื่น ควบคุมตนเอง ไม่ให้สะดุดมโนธรรมคนอื่นๆ น่าจะเป็นสิ่งที่ดีและถูกต้องมากๆ ดังนั้น พี่น้องที่รักครับ... พ่อเชิญชวนครับ
o ให้เราหันมารู้จักอดกลั้นจิตใจของเรา รักษาความรู้สึกของเพื่อนพี่น้องของเราให้ได้รับความปรารถนาดี ได้รับความรู้สึกดีๆจากเราเสมอจะดีไหม
o ให้เราหันมาแคร์ความรู้สึกของพ่อแม่พี่น้อง ของญาติผู้ใหญ่ของเรา โดยเฉพาะพวกท่านที่อาวุโสมาก อาจไม่คล่องแคล่วเหมือนแต่ก่อน... ให้เราใจเย็นกับพวกท่าน ไม่วีน ไม่ปรี๊ดแตกกับพวกท่านเถอะนะครับ
o ให้เราปฏิบัติบัญญัตินี้อย่างเคร่งครัด คือ จงนับถือบิดามารดา และรักเพื่อนพี่น้องของเราให้มากๆ
o ให้เราละเว้นจากการฆาตกรรมเพื่อนพี่น้อง ฆ่ากันด้วยสายตา ด้วยวาจาที่ทำร้าย ใช่เราอาจจะเคร่งกับการอดเนื้ออดอาหาร แต่พ่อย้ำ ให้เราอด...อดกินเลือดกินเนื้อเถือหนัง หักกระดูกเพื่อนพี่น้องด้วยวาจา และกิจการจะดีไหม...
o ให้เราให้เกียรติ เอาใจใส่มโนธรรมของพี่น้องที่อาจอ่อนไหว และหรืออ่อนแอกว่าเรา... ขอให้เรารักมโนธรรม ถนอมจิตใจของกันและกันมากๆจะดีไหมครับ

• พี่น้องที่รักครับ... วันนี้เอาเพียงเท่านี้ สิ่งสำคัญที่พ่อขอภาวนาและนำเสนอให้เราเน้น คือ “วุฒิภาวะในความเชื่อในกระคริสตเจ้าของเราทุกคน”
1. ขอให้เราได้มุ่งให้ชีวิตของเราเป็นผู้ใหญ่ในความเชื่อมากๆ และ
2. ที่สำคัญ เราต้อง “เคารพมโนธรรมของพี่น้องของเรา” ให้มากที่สุด และ
3. ขออย่าให้เราทำให้ใครต้องสะดุดหรือทำให้ใครต้องเสียใจเลย
4. นั่นคือความตั้งใจขอพ่อเอง และความตั้งใจที่พ่อขออนุญาตนำเสนอครับ.... ขอพระเจ้าอวยพรครับ อ่านพระคัมภีร์นะครับ....