กล่าวโทษความร่าเริงยินดีในกรุงเยรูซาเล็ม^a

22 ¹คำพยากรณ์เกี่ยวกับหุบเขาแห่งนิมิต^b     

          กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ย เกิดอะไรขึ้น

                    ทำไมผู้อาศัยทุกคนจึงขึ้นไปบนหลังคา

          ²ทั้งเมืองมีแต่เสียงโห่ร้อง

                    เสียงอึกทึก เมื่อร่าเริงยินดี

          ผู้ถูกฆ่าของเจ้าไม่ถูกฆ่าด้วยดาบ

                    หรือตายในการรบ

          ³หัวหน้าทุกคนของเจ้าหนีไปพร้อมกัน

                    เขาถูกจับเป็นเชลยก่อนที่จะชักคันธนูออกยิง

          ผู้อาศัยทุกคนของเจ้าถูกจับเป็นเชลยพร้อมกัน

                    แม้ได้หนีไปไกลแล้ว

          ⁴ดังนั้น ข้าพเจ้าจึงพูดว่า

                    “อย่ามองข้าพเจ้า

          ปล่อยให้ข้าพเจ้าร้องไห้อย่างขมขื่นเถิด

                    อย่าพยายามปลอบโยนข้าพเจ้าเลย

          เพราะธิดาประชากรของข้าพเจ้าถูกทำลาย”

          ⁵องค์พระผู้เป็นเจ้า พระยาห์เวห์จอมจักรวาล

ทรงบันดาลให้วันนั้นเป็นวันแห่งความวุ่นวาย

การถูกเหยียบย่ำ และความน่าสะพรึงกลัว

ในหุบเขาแห่งนิมิต กำแพงเมืองจะพังลง

เสียงร้องขอความช่วยเหลือดังไปถึงภูเขา

⁶ชาวเอลามหยิบแล่งธนู

ชาวซีเรีย^cขี่ม้าหรืออยู่บนรถม้า

ชาวเมืองคีร์ก็เตรียมโล่ไว้พร้อม

⁷หุบเขางามที่สุดของเจ้าเต็มไปด้วยรถรบ

พลม้าก็เข้าประจำที่ประตูเมือง

⁸พระองค์ทรงถอนการปกป้องออกไปจากยูดาห์

วันนั้น ท่านทั้งหลายได้มองดูอาวุธ

ในท้องพระโรงที่เรียกว่า “ป่า”

⁹ได้เห็นช่องโหว่หลายแห่งในกำแพงนครของดาวิด

ท่านได้เก็บน้ำในสระล่าง

¹⁰ท่านได้นับจำนวนบ้านที่กรุงเยรูซาเล็ม

รื้อบ้านมาเสริมกำแพงเมือง

¹¹ท่านยังสร้างสระเก็บน้ำไว้ระหว่างกำแพงเมืองทั้งสอง

เพื่อรับน้ำของสระเก่า^d

แต่ท่านมิได้มองดูพระผู้สร้างสิ่งเหล่านี้

มิได้คำนึงถึงผู้ทรงเตรียมสิ่งนี้ไว้ตั้งแต่นานมาแล้ว

¹²วันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จอมจักรวาล

ทรงเชิญชวนท่านทั้งหลายให้ร้องไห้และคร่ำครวญ

ให้โกนศีรษะและสวมผ้ากระสอบ

¹³แต่ดูซิ ท่านกลับเลี้ยงฉลองและมีความยินดี

ฆ่าโค และฆ่าแพะแกะ

กินเนื้อและดื่มเหล้าองุ่น พูดว่า

“เราจงกินและดื่มเถิด

เพราะพรุ่งนี้เราก็จะตายแล้ว”

¹⁴พระยาห์เวห์จอมจักรวาลทรงเปิดเผยให้ข้าพเจ้าได้ยินว่า

“แน่ทีเดียว ความผิดประการนี้ของท่านจะไม่ได้รับการอภัย

จนกว่าท่านจะตาย”

องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้

กล่าวโทษเชบนา^e

            ¹⁵องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสดังนี้

          “จงไปพบผู้รับใช้คนนี้

                    คือเชบนา ผู้ดูแลพระราชวัง

          ถามเขาว่า

          ¹⁶‘ท่านมีกรรมสิทธิ์อะไรที่นี่หรือ

                    ท่านมีญาติพี่น้องใดอยู่ที่นี่

          ท่านจึงสกัดหินสร้างที่ฝังศพสำหรับตน

                    สกัดหินสร้างที่ฝังศพบนที่สูง

          และสลักที่ฝังศพสำหรับตนในหิน

          ¹⁷ดูซิ แม้ท่านเป็นคนแข็งแรง

                    พระยาห์เวห์ก็จะทรงโยนท่านออกไปอย่างแรง

          พระองค์จะทรงยึดท่านไว้แน่น

          ¹⁸จะทรงม้วนท่าน

และขว้างท่านให้กลิ้งออกไป

อย่างลูกกลมๆ ในทุ่งราบกว้าง

ท่านจะตายที่นั่น

พร้อมกับรถรบที่ท่านภาคภูมิใจด้วย

ท่านผู้ทำให้บ้านเจ้านายของท่านต้องอับอาย

¹⁹เราจะถอดท่านจากหน้าที่

และจะดึง^fท่านลงมาจากตำแหน่ง

²⁰วันนั้น เราจะเรียกผู้รับใช้ของเรา

เอลียาคิมบุตรของฮิลคียาห์

²¹เราจะให้เขาสวมเสื้อของท่าน

ให้เขาคาดผ้าคาดสะเอวของท่าน

เราจะมอบอำนาจของท่านไว้ในมือของเขา

เขาจะเป็นดังบิดาของชาวกรุงเยรูซาเล็ม

และของพงศ์พันธุ์ยูดาห์

²²เราจะวางกุญแจพระราชวังของกษัตริย์ดาวิดไว้บนบ่าของเขา

ถ้าเขาเปิด จะไม่มีผู้ใดปิด

ถ้าเขาปิด จะไม่มีผู้ใดเปิดได้^g

²³เราจะทำให้ตำแหน่งของเขามั่นคง

เหมือนตอกหมุดไว้ในที่มั่นคง

และเขาจะเป็นเหมือนบัลลังก์มีเกียรติแห่งครอบครัวบิดาของเขา

²⁴เกียรติยศทั้งหมดของครอบครัวบิดาจะขึ้นกับเขา ญาติพี่น้องและลูกหลานจะมาเกาะติดกับเขา เหมือนภาชนะต่างๆ ทั้งเล็กและใหญ่ที่แขวนอยู่’ ²⁵พระยาห์เวห์จอมจักรวาลตรัสว่า ‘วันนั้น หมุดที่ปักแน่นในที่มั่นคงจะหลุด จะถูกตัดและตกลงมา ทุกอย่างที่แขวนอยู่บนนั้นก็จะแตกเป็นชิ้นๆ’ พระยาห์เวห์ตรัสดังนี้^h

22 a คำประกาศพระวาจานี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อกรุงเยรูซาเล็มพ้นจากการถูกกองทัพอัสซีเรียล้อมไว้เมื่อปี 701 ก่อน ค.ศ. ทำให้การกรีฑาทัพของกษัตริย์เซนนาเคริบ ซึ่งประสบชัยชนะตลอดมาจนถึงเวลานั้นต้องยุติลง (36:1ฯ; 37:8ฯ; 2 พกษ 18:13 เชิงอรรถ h; 19:9 เชิงอรรถ e) ประกาศกอิสยาห์ซึ่งได้กล่าวพยากรณ์ล่วงหน้าไว้แล้วถึงความรอดพ้นครั้งนี้ บัดนี้ประท้วงการแสดงความยินดีมากเกินไปที่ชัยชนะครั้งนี้ก่อให้เกิดขึ้น และยังย้ำอีกว่าพระเจ้ากำลังจะทรงลงโทษกรุงเยรูซาเล็มในไม่ช้า

^b ชื่อเรื่องของคำพยากรณ์ (“หุบเขาแห่งนิมิต”) ได้มาจากข้อ 5 (ดู 21:11) ไม่มีผู้ใดรู้จักหุบเขาที่มีชื่อนี้ในบริเวณใกล้กรุงเยรูซาเล็ม บางคนจึงแก้เป็น “หุบเขาฮินโนม” (Gehenna) แต่ไม่มีสำนวนแปลโบราณฉบับใดสนับสนุนการแก้ไขเช่นนี้

^c “ชาวซีเรีย” (“อา-ราม”) แปลตามสำนวนแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “มนุษย์” (“อา-ดาม”) ชาวเอลาม ชาวซีเรีย และชาวเมืองคีร์ (เทียบ อมส 1:5; 9:7) ซึ่งถูกกล่าวถึงที่นี่ อาจเป็นพันธมิตรหรือเป็นทหารรับจ้างของกษัตริย์เซนนาเคริบแห่งอัสซีเรีย

^d การงานทั้งหมดที่กล่าวถึงนี้เป็นงานที่กษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงทำเพื่อเตรียมรับมือกับการยกทัพมาจู่โจมกรุงเยรูซาเล็ม หรือระหว่างการยกทัพสองครั้งของกษัตริย์เซนนาเคริบ ** เรื่อง “ท้องพระโรงที่เรียกว่า ‘ป่า’” ดู 1 พกษ 7:2 เชิงอรรถ b เรื่องการซ่อมกำแพงเมือง ดู 2 พกษ 20:20 เรื่องสระน้ำ ดู 2 พกษ 20:20; บสร 48:17

^e เรื่องนี้เป็นการประกาศพระวาจาครั้งเดียวที่กล่าวโทษปัจเจกบุคคล เชบนาเป็นคนจู้จี้จุกจิก อาจเป็นชาวต่างชาติที่ได้รับตำแหน่งสูงสุดในแผ่นดิน นั่นคือเป็นผู้ดูแลพระราชวังของกษัตริย์เฮเซคียาห์ อิสยาห์เพียงคนเดียวเล่าถึงการที่เขาถูกถอดถอนจากตำแหน่ง และเอลียาคิมขึ้นมารับตำแหน่งแทน แต่ 2 พกษ เล่าถึงผลของมาตรการครั้งนี้ที่เอลียาคิมเป็นผู้ดูแลพระราชวัง และเชบนาถูกลดตำแหน่งไปเป็นราชเลขา (2 พกษ 18:26,37; 19:2 = อสย 36:3,11,22; 37:2) สถานที่ที่อาจเคยเป็นที่ฝังศพของเขาถูกค้นพบที่สิโลอัม สุสานแห่งหนึ่งของกรุงเยรูซาเล็ม

^f “(เรา)จะดึง” (บุรุษที่ 1) แปลตามสำนวนแปลโบราณต่างๆ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “(พระองค์)จะดึง” (บุรุษที่ 3)

^g การเปิดปิดประตูของพระราชวังเป็นหน้าที่ประการหนึ่งของหัวหน้าข้าราชบริพารในอียิปต์ ซึ่งตรงกับหัวหน้าผู้ดูแลพระราชวังในยูดาห์

^h ข้อความเพิ่มเติมที่เป็นร้อยแก้วตอนนี้กล่าวถึงความตกต่ำของเอลียาคิมเอง เพราะครอบครัวของเขาซึ่งถือโอกาสหาผลประโยชน์จากการที่เขามีอำนาจสูง ต้องตกต่ำพร้อมกับเขาไปด้วย