การฝังศพยาโคบa
50 1โยเซฟโผเข้าไปหาบิดา ร้องไห้และจูบใบหน้า 2แล้วสั่งแพทย์ที่รับใช้เขาให้ดองศพบิดาไว้ บรรดาแพทย์ก็ดองศพของอิสราเอล 3ใช้เวลาถึงสี่สิบวัน เพราะการดองศพต้องใช้เวลานานเช่นนี้
ชาวอียิปต์ไว้ทุกข์ให้เขาเจ็ดวัน 4เมื่อพ้นเวลาไว้ทุกข์ให้บิดาแล้ว โยเซฟพูดกับบรรดาข้าราชบริพารของกษัตริย์ฟาโรห์ว่า “ถ้าท่านกรุณาต่อข้าพเจ้า โปรดนำความนี้ไปทูลกษัตริย์ฟาโรห์ด้วยว่า 5บิดาของข้าพเจ้าให้ข้าพเจ้าสาบานเมื่อเขาสิ้นชีวิตแล้วว่า ข้าพเจ้าจะต้องนำศพไปฝังในหลุมศพที่เขาขุดไว้สำหรับตนในแผ่นดินคานาอัน ดังนั้น ขอให้ข้าพเจ้าไปฝังบิดาของข้าพเจ้าที่นั่นเถิด แล้วข้าพเจ้าจะกลับมา” 6กษัตริย์ฟาโรห์ทรงตอบอนุญาตว่า “จงไปฝังศพบิดาของท่านดังที่เขาได้สั่งให้ท่านสาบานไว้เถิด”
7โยเซฟจึงไปฝังบิดา บรรดาข้าราชบริพารทุกคนของกษัตริย์ฟาโรห์ ผู้มีตำแหน่งสูงในราชสำนัก และบุคคลสำคัญในอียิปต์ก็ไปกับเขาด้วย 8พร้อมกับครอบครัวทั้งหมดของโยเซฟ ตลอดจนบรรดาพี่น้องและครอบครัวของบิดา เหลือแต่เด็กๆb ฝูงแพะแกะและฝูงโคเท่านั้นที่คงอยู่ในแคว้นโกเชน 9มีรถม้าและคนขี่ม้าไปกับเขาด้วย เป็นขบวนใหญ่มาก
10เมื่อมาถึงลานนวดข้าวที่อาทาด ซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน เขาจัดทำพิธีศพใหญ่โตสง่างาม โยเซฟไว้ทุกข์ให้บิดาเจ็ดวัน 11เมื่อชาวคานาอันที่อาศัยอยู่ที่นั่นเห็นพิธีศพในลานนวดข้าวที่อาทาดก็พูดกันว่า “นี่เป็นพิธีศพใหญ่โตของชาวอียิปต์” เพราะเหตุนี้ เขาจึงเรียกชื่อที่นั่นซึ่งอยู่อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน ว่าอาเบลมิสราอิมc
12บรรดาบุตรของยาโคบได้ทำตามที่ยาโคบสั่งไว้ 13เชิญศพของยาโคบไปแผ่นดินคานาอัน นำไปฝังไว้ที่ถ้ำในนาที่มัคเปลาห์ ตรงข้ามมัมเร อันเป็นที่ดินซึ่งอับราฮัมซื้อมาจากเอโฟรนชาวฮิตไทต์ไว้เป็นที่ฝังศพของตน
14หลังจากโยเซฟฝังศพบิดาแล้วd เขาก็กลับไปอียิปต์พร้อมกับบรรดาพี่น้อง และทุกคนที่ไปร่วมพิธีฝังศพบิดา
โยเซฟให้คำมั่นแก่บรรดาพี่น้อง มรณกรรมของโยเซฟ
15หลังจากบิดาสิ้นชีวิตแล้ว บรรดาพี่ชายของโยเซฟมีความกลัว จึงปรึกษากันว่า “โยเซฟอาจมีความเคืองแค้นพวกเรา คิดจะแก้แค้นการประทุษร้ายที่พวกเราเคยทำกับเขา” 16พี่ชายจึงส่งคนไปบอกโยเซฟว่า “บิดาของท่านสั่งไว้ก่อนจะสิ้นใจว่า 17จงบอกโยเซฟด้วยว่า ‘พ่อขอร้องลูกให้อภัยการประทุษร้ายและบาปที่พี่ชายทำต่อลูก’ บัดนี้ ขอท่านโปรดให้อภัยความผิดของผู้รับใช้พระเจ้าของบิดาของท่านด้วยเถิด” เมื่อโยเซฟได้ยินคำพูดเช่นนี้ก็ร้องไห้
18บรรดาพี่ชายมาหาโยเซฟ กราบลงต่อหน้าเขาพูดว่า “พวกเรามาอยู่ต่อหน้าท่าน ขอเป็นทาสของท่าน” 19แต่โยเซฟตอบว่า “อย่ากลัวเลย ฉันไม่ใช่พระเจ้า จะตัดสินลงโทษท่านได้อย่างไร 20พวกพี่วางแผนทำร้ายฉัน แต่พระเจ้าทรงเปลี่ยนให้ร้ายกลายเป็นดีดังที่เห็นอยู่ในปัจจุบันนี้ คือเพื่อรักษาชีวิตของหลายคนไว้ 21ดังนั้น พี่ๆ อย่ากลัวไปเลย ฉันจะเอาใจใส่ดูแลพวกพี่และลูกของพี่” โยเซฟให้คำมั่นแก่บรรดาพี่ชายและพูดกับเขาด้วยความอ่อนโยน
22โยเซฟอยู่ในอียิปต์กับครอบครัวของบิดา เขามีชีวิตอยู่หนึ่งร้อยสิบปี 23โยเซฟได้เห็นบุตรหลานของเอฟราอิมถึงสามชั่วอายุ และเห็นบุตรของมาคีร์ บุตรของมนัสเสห์ ซึ่งโยเซฟรับเป็นบุตรบุญธรรมของตน 24ในที่สุด โยเซฟพูดกับบรรดาพี่น้องว่า “ฉันกำลังจะตายแล้ว แต่พระเจ้าจะทรงดูแลท่านทั้งหลายอย่างแน่นอน พระองค์จะทรงนำท่านออกจากแผ่นดินนี้ไปยังแผ่นดินที่ทรงสัญญาโดยทรงปฏิญาณไว้กับอับราอัม อิสอัคและยาโคบ” 25แล้วโยเซฟก็ให้บรรดาบุตรของอิสราเอลสาบานว่า “พระเจ้าจะเสด็จมาเยี่ยมท่านทั้งหลายอย่างแน่นอน เมื่อถึงเวลานั้น ท่านจงนำกระดูกของฉันจากที่นี่ไปกับท่านด้วย”
26โยเซฟถึงแก่กรรมเมื่ออายุได้หนึ่งร้อยสิบปี เขาดองศพของโยเซฟใส่โลงไว้ในอียิปต์
50 a บทนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์ (ข้อ 1-11 และ 14) ปนกับตำนานเอโลฮิสต์ (ข้อ 15-26) ส่วนข้อ 12-13 มาจากตำนานสงฆ์
b “เด็กๆ” แต่คำนี้ในภาษาฮีบรูที่นี่และในอีกบางแห่ง (43:8; 47:12; 50:8,21) มีความหมายกว้าง หมายถึง ผู้ที่ไม่สามารถช่วยตนเองได้ ทั้งเด็กเล็กๆ และผู้ชรา
c “abel-mitzrayim” หมายถึง “ทุ่งหญ้าของอียิปต์” มีการเล่นคำระหว่าง “อาเบล” (ทุ่งหญ้า) กับ “เอเบล” (พิธีศพ) เราไม่รู้ว่าทั้งสถานที่นี้ และ “ลานนวดข้าวที่อาทาด” (อาทาด แปลว่า กอหนาม) อยู่ที่ไหน
d “หลังจากโยเซฟฝังศพของบิดาแล้ว” อาจเป็นข้อความที่ผู้คัดลอกได้เพิ่มเติม เพราะไม่มีในต้นฉบับภาษากรีก
