บทเพลงฉลองชัย^a

15 ¹แล้วโมเสสกับชาวอิสราเอลจึงร้องเพลงบทนี้ถวายแด่พระยาห์เวห์ว่า

“ข้าพเจ้าขอร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์

เพราะพระองค์ทรงชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่

พระองค์ทรงโยนม้าและผู้ขับขี่ลงในทะเล

²พระยาห์เวห์^bทรงเป็นพละกำลังและบทเพลงของข้าพเจ้า^c

พระองค์ทรงช่วยข้าพเจ้าให้รอดพ้น

พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอสรรเสริญพระองค์

ทรงเป็นพระเจ้าของบรรพบุรุษของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอเทิดพระเกียรติพระองค์

³พระยาห์เวห์ทรงเป็นนักรบ

พระนามพระองค์คือพระยาห์เวห์

⁴พระองค์ทรงโยนรถศึกและกองทัพของกษัตริย์ฟาโรห์ลงทะเล

ยอดทหารจมน้ำตายในทะเลต้นกก

⁵ทะเลลึกท่วมเขาเหล่านั้น

เขาจมลงเหมือนกับก้อนหิน

⁶ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระหัตถ์ขวาของพระองค์ทำลายศัตรูจนหมดสิ้น

⁷พระองค์ทรงโค่นปรปักษ์ของพระองค์ด้วยพระเดชานุภาพสูงส่ง

พระองค์ทรงพระพิโรธดังเพลิงเผาผลาญเขาเหมือนฟางข้าว

⁸พระองค์เพียงทรงระบายลมปราณจากพระนาสิก น้ำก็กองสูงขึ้น

คลื่นตั้งขึ้นเหมือนกำแพง

น้ำลึกก็แข็งขึ้นในท้องทะเล

⁹ศัตรูกล่าวว่า “ข้าพเจ้าจะไล่ล่า

ข้าพเจ้าจะริบสิ่งของมาแบ่งปัน ข้าพเจ้าจะพอใจ สมปรารถนา

ข้าพเจ้าจะชักดาบออก มือของข้าพเจ้าจะทำลายเขา”

¹⁰เมื่อลมของพระองค์พัดมา ทะเลก็ท่วมเขาเหล่านั้น

เขาจมลงเหมือนตะกั่วในน้ำลึก

¹¹ข้าแต่พระยาห์เวห์ ใครเล่าในบรรดาเทพเจ้าทั้งหลายเป็นเหมือนพระองค์

ผู้ทรงพระอานุภาพและศักดิ์สิทธิ์

ทรงน่าเกรงขามในพระราชกิจ ผู้ทรงกระทำสิ่งมหัศจรรย์

¹²พระองค์ทรงเหยียดพระหัตถ์ขวา

แผ่นดินก็กลืนเขาทั้งหลายจนหมดสิ้น

¹³พระองค์ทรงนำประชากรที่ทรงไถ่กู้ด้วยความรักมั่นคง

ทรงพาเขามาถึงที่พำนักศักดิ์สิทธิ์ของพระองค์ด้วยพระอานุภาพ

¹⁴ประชาชาติได้ยินและตัวสั่นด้วยความกลัว

ความปวดร้าว^dจับจิตของประชาชนแห่งฟีลิสเตีย

¹⁵บรรดาหัวหน้าเผ่าแห่งเอโดมต่างรู้สึกตกใจ

ผู้ทรงอำนาจแห่งโมอับมีความกลัวมาก

ผู้ที่อาศัยอยู่ในคานาอันทั้งหมดต่างกลัวลาน

¹⁶ความตกใจและความกลัวอุบัติขึ้นในใจของเขา

เขาหยุดนิ่งอยู่เหมือนก้อนหิน เพราะพระอานุภาพแห่งพระกรของพระองค์

จนกว่าประชากรของพระองค์จะผ่านไป ข้าแต่พระยาห์เวห์

จนกว่าประชากรที่พระองค์ทรงไถ่กู้นี้จะผ่านไป

¹⁷พระองค์ทรงนำเขาเข้ามาปลูกไว้

บนภูเขา^eซึ่งเป็นมรดกของพระองค์

เป็นสถานที่ที่พระองค์ทรงเตรียมไว้เป็นที่พำนัก ข้าแต่พระยาห์เวห์

เป็นสักการสถานที่พระหัตถ์พระองค์ทรงสร้างไว้ ข้าแต่พระยาห์เวห์

¹⁸พระยาห์เวห์จะทรงครองราชย์ตลอดนิรันดร”

^19fเมื่อม้า รถศึก และผู้ขับขี่ของกษัตริย์ฟาโรห์ลงทะเล พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้น้ำทะเลไหลกลับมาท่วมเขาเหล่านั้น แต่ชาวอิสราเอลเดินผ่านทะเลไปบนพื้นดินแห้ง

²⁰แล้วมีเรียมประกาศกหญิงพี่สาวของอาโรนตีกลองรำมะนา บรรดาสตรีก็ตีกลองรำมะนาเดินตามพร้อมกับเริงระบำ ²¹มีเรียมก่อบทเพลงให้เขาร้องรับว่า

“จงร้องเพลงถวายพระยาห์เวห์

เพราะพระองค์ทรงชัยชนะอย่างยิ่งใหญ่

พระองค์ทรงโยนม้าและผู้ขับขี่ลงทะเล”

II. การเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดาร

น้ำขม^g

²²โมเสสนำชาวอิสราเอลออกจากทะเลต้นกก เดินทางเข้าไปสู่ถิ่นทุรกันดารชูร์ เขาเดินทางในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาสามวันก็ไม่พบน้ำ ²³เมื่อเขามาถึงมาราห์ เขาไม่อาจดื่มน้ำที่มาราห์ได้ เพราะน้ำนั้นขม เพราะเหตุนี้บ่อน้ำที่นั่นจึงมีชื่อว่ามาราห์^{h 24}ประชากรก็บ่นตำหนิโมเสสว่า “เราจะดื่มอะไร”^{i 25}โมเสสอ้อนวอนพระยาห์เวห์ พระองค์ทรงชี้ให้เขาเห็นท่อนไม้ท่อนหนึ่ง เขาจึงโยนท่อนไม้นั้นลงไปในน้ำ น้ำนั้นก็หายขม

ที่นั่น พระยาห์เวห์^jทรงออกข้อกำหนดและกฎหมายให้ประชากร

ที่นั่น พระองค์ทรงทดลองพวกเขา^k

พระองค์ตรัสว่า ²⁶“ถ้าท่านฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และปฏิบัติตามที่พระองค์ทรงเห็นว่าถูกต้อง ถ้าท่านเอาใจใส่ต่อบทบัญญัติของพระองค์ และปฏิบัติตามกฎหมายทุกข้อของพระองค์ เราจะไม่ลงโทษท่านด้วยภัยพิบัติใดๆ ที่เราบันดาลให้เกิดขึ้นแก่ชาวอียิปต์ เราคือพระยาห์เวห์ ผู้บำบัดรักษาท่านให้หาย” ²⁷ต่อมา เขาทั้งหลายมาถึงเอลิม ที่นั่นมีตาน้ำอยู่สิบสองตา และมีต้นอินทผลัมเจ็ดสิบต้น เขาจึงตั้งค่ายอยู่ริมน้ำที่นั่น

15 a บทเพลงฉลองชัยในข้อ 21 ได้รับการขยายเป็นเพลงสดุดีขอบพระคุณ เริ่มด้วยการกล่าวว่าพระยาห์เวห์ทรงทำลายกองทัพของกษัตริย์ฟาโรห์ แล้วขยายความออกไปกล่าวถึงพระอานุภาพของพระเจ้า ซึ่งเอาพระทัยใส่ประชากรของพระองค์ กล่าวถึงการอัศจรรย์เมื่อชาวอิสราเอลอพยพออกจากอียิปต์ เข้ายึดครองแผ่นดินคานาอัน แม้กระทั่งสร้างพระวิหารที่กรุงเยรูซาเล็ม

^b ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ยาห์” ซึ่งเป็นรูปย่อของพระนาม “ยาห์เวห์”

^c “บทเพลง” ต้นฉบับภาษากรีกว่า “ทรงป้องกันข้าพเจ้า”

^d “ความปวดร้าว” คือ ความเจ็บปวดของหญิงที่กำลังคลอดบุตร เป็นภาพพจน์ที่พบบ่อยๆ ในพระคัมภีร์

^e “ภูเขา” หมายถึง เนินที่ตั้งกรุงเยรูซาเล็มและพระวิหาร

^f เป็นข้อความเสริมของผู้เรียบเรียง

^g เรื่องนี้มาจากตำนานยาห์วิสต์ หรือเป็นการรวมตำนานยาห์วิสต์และเอโลฮิสต์เข้าด้วยกัน ส่วนข้อ 26 เป็นลีลาการเขียนของตำนานเฉลยธรรมบัญญัติ

^h “มาราห์” marah แปลว่า “ความขม” มาจากราก “mar” (ขม)

ⁱ ตลอดการเดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารจะมีการพูดถึงการที่ชาวอิสราเอลบ่นบ่อยๆ เป็นระยะๆ เพราะกระหายน้ำ (เช่นที่นี่ และ 17:3; กดว 20:2ฯ) เพราะความหิว (อพย 16:2; กดว 11:4ฯ) เพราะอันตรายจากสงคราม (กดว 14:2ฯ) ความไม่พอใจของชาวอิสราเอลปรากฏชัดเจนในเรื่องนี้แล้ว และจะมากขึ้นจนในที่สุดจะดูถูกพระพรของพระเจ้า (ดู สดด 78, 106)

^j “พระยาห์เวห์” ไม่มีในต้นฉบับ

^k “ออกข้อกำหนดและกฎหมาย” วลีนี้จะพบอีกใน ยชว 24:25 ข้อนี้ดูเหมือนอยู่นอกบริบท ซึ่งพูดถึงเหตุการณ์ที่ “มัสสาห์” (หมายถึง การทดลอง) 17:7 อธิบายชื่อนี้ว่าเป็นเพราะชาวอิสราเอลทดลองพระเจ้า ไม่ใช่พระเจ้าทรงทดลองชาวอิสราเอล เหมือนกับอธิบายที่นี้