การเดินทางจากเอธามถึงทะเลต้นกก
14 1พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า 2“จงบอกชาวอิสราเอลให้หันหลังกลับ และตั้งค่ายข้างหน้าปีหะหิโรท ซึ่งอยู่ระหว่างมิกดลกับทะเล ข้างหน้าบาอัลเซโฟน จงตั้งค่ายใกล้ทะเลข้างหน้าเมืองนี้ 3กษัตริย์ฟาโรห์จะทรงคิดว่า ‘ชาวอิสราเอลกำลังเร่ร่อนอยู่ในแผ่นดิน มีถิ่นทุรกันดารอยู่รายรอบ’ 4เราจะทำให้กษัตริย์ฟาโรห์มีพระทัยดื้อดึงไล่ตามชาวอิสราเอลไป เราจะสำแดงสิริรุ่งโรจน์ของเราโดยมีชัยชนะเหนือกษัตริย์ฟาโรห์และกองทัพของพระองค์ ชาวอียิปต์จะรู้ว่าเราคือพระยาห์เวห์” ชาวอิสราเอลก็ทำตามพระบัญชา
ชาวอียิปต์ไล่ตามชาวอิสราเอล
5เมื่อกษัตริย์ฟาโรห์ของอียิปต์ทรงทราบว่า ประชากรอิสราเอลหนีไปแล้ว พระดำริของกษัตริย์ฟาโรห์และความคิดของบรรดาข้าราชบริพารต่อประชากรอิสราเอลก็เปลี่ยนไป เขาจึงปรึกษากันว่า “พวกเราทำอะไรลงไป เราปล่อยให้ทาสชาวอิสราเอลพ้นมือพวกเราไปทำไม” 6กษัตริย์ฟาโรห์ทรงบัญชาให้จัดราชรถและนำทหารไปด้วย 7พระองค์ทรงสั่งให้เอารถศึกอย่างดีที่สุดหกร้อยคัน กับรถศึกอื่นๆ ในอียิปต์ มีทหารประจำอยู่ทุกคัน 8พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้กษัตริย์ฟาโรห์ของอียิปต์มีพระทัยดื้อดึง ไล่ตามชาวอิสราเอลซึ่งกำลังเดินทางออกไปอย่างคนอิสระ 9ชาวอียิปต์ไล่ตามไป มีกองทัพของกษัตริย์ฟาโรห์ทั้งหมด ทั้งม้า รถศึก และผู้ขับขี่ไล่ตามชาวอิสราเอลไปทันตรงที่เขาตั้งค่ายอยู่ข้างทะเลใกล้ปีหะหิโรท เบื้องหน้าบาอัลเซโฟน 10เมื่อกษัตริย์ฟาโรห์ทรงเข้ามาใกล้ ชาวอิสราเอลเงยหน้าขึ้นดู แลเห็นชาวอียิปต์ไล่ตามมา ก็มีความกลัวยิ่งนัก จึงร้องทูลพระยาห์เวห์ 11เขาทั้งหลายกล่าวโทษโมเสสว่า “ไม่มีที่ฝังศพในอียิปต์แล้วหรือ ท่านจึงพาพวกเราออกมาตายในถิ่นทุรกันดารนี้ ทำไมท่านนำพวกเราออกจากอียิปต์ 12พวกเราบอกท่านก่อนออกจากอียิปต์แล้วมิใช่หรือว่า จงปล่อยพวกเราไว้ตามลำพัง เราจะเป็นข้ารับใช้ชาวอียิปต์ เป็นทาสรับใช้ชาวอียิปต์ยังดีกว่าจะต้องมาตายในถิ่นทุรกันดาร” 13โมเสสตอบว่า “อย่ากลัวไปเลย จงยืนหยัดมั่นคง แล้วท่านจะเห็นว่าพระยาห์เวห์จะทรงช่วยท่านทั้งหลายให้รอดพ้นอย่างไรในวันนี้ ชาวอียิปต์ที่ท่านเห็นในวันนี้ท่านจะไม่ได้เห็นอีกเลย 14พระยาห์เวห์จะทรงสู้รบแทนท่านทั้งหลาย จงสงบใจอยู่เฉยๆ เถิด”
ชาวอิสราเอลข้ามทะเลอย่างอัศจรรย์a
15พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “ทำไมท่านจึงร้องขอความช่วยเหลือจากเรา จงสั่งชาวอิสราเอลให้เดินหน้าต่อไปเถิด 16ท่านจงยกไม้เท้าขึ้นแล้วยื่นมือออกไปเหนือทะเล ทำให้ทะเลแยกจากกัน ชาวอิสราเอลจะได้เดินกลางทะเลบนพื้นดินแห้ง 17เราจะบันดาลให้ชาวอียิปต์มีใจดื้อดึงไล่ตามไป เราจะสำแดงสิริรุ่งโรจน์ โดยมีชัยชนะต่อกษัตริย์ฟาโรห์และกองทัพทั้งหมดของพระองค์ ทั้งรถศึกและผู้ขับขี่ 18เมื่อเราสำแดงสิริรุ่งโรจน์ของเราโดยมีชัยชนะต่อกษัตริย์ฟาโรห์ รถศึก และผู้ขับขี่แล้ว ชาวอียิปต์จะรู้ว่า เราคือพระยาห์เวห์”
19ทูตสวรรค์ของพระเจ้าซึ่งนำหน้ากองทัพอิสราเอลกลับมาอยู่ด้านหลัง และเสาเมฆที่อยู่ข้างหน้าก็กลับมาอยู่ข้างหลังพวกเขา 20กั้นอยู่ระหว่างกองทัพชาวอียิปต์กับกองทัพชาวอิสราเอล เมฆนั้นนำความมืดbมาให้ชาวอียิปต์ แต่ส่องสว่างให้ชาวอิสราเอลตลอดคืน กองทัพทั้งสองเข้าใกล้กันไม่ได้ตลอดคืนนั้น 21โมเสสยื่นมือไปเหนือทะเล พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้ลมตะวันออกพัดแรงตลอดคืน ทำให้น้ำทะเลไหลกลับไป และทำให้ทะเลกลับเป็นพื้นดินแห้ง น้ำแยกจากกัน 22ชาวอิสราเอลก็เดินบนพื้นดินแห้งกลางทะเล โดยมีน้ำอยู่ด้านขวาและด้านซ้าย เป็นเหมือนกำแพง 23ชาวอียิปต์ไล่ตามชาวอิสราเอลลงไปในทะเล พร้อมกับม้าทั้งหมดของกษัตริย์ฟาโรห์ รถศึกและผู้ขับขี่ 24ก่อนรุ่งเช้าc พระยาห์เวห์ทอดพระเนตรกองทัพอียิปต์จากเสาเพลิงและเสาเมฆ ทรงบันดาลให้กองทัพอียิปต์เกิดโกลาหลขึ้น 25ทรงกระทำให้ล้อรถศึกฝืดdจนแล่นไปแทบไม่ไหว ชาวอียิปต์จึงพูดกันว่า “เราจงหนีชาวอิสราเอลไปกันเถิด เพราะพระยาห์เวห์ทรงสู้รบอียิปต์แทนพวกเขา” 26พระยาห์เวห์ตรัสกับโมเสสว่า “จงยื่นมือไปเหนือทะเลเถิด น้ำทะเลจะไหลกลับมาท่วมชาวอียิปต์ทั้งรถศึกและผู้ขับขี่” 27โมเสสยื่นมือไปเหนือทะเล ครั้นรุ่งเช้า น้ำทะเลก็ไหลกลับมาที่เดิม ชาวอียิปต์พากันหนี แต่กลับเข้าไปหากระแสน้ำ พระยาห์เวห์ทรงกวาดชาวอียิปต์ลงกลางทะเล 28น้ำไหลกลับท่วมรถศึก ผู้ขับขี่กับกองทัพทั้งหมดของกษัตริย์ฟาโรห์ที่ไล่ตามชาวอิสราเอลลงไปในทะเล ไม่มีผู้ใดรอดชีวิตเลย 29แต่ชาวอิสราเอลเดินผ่านทะเลไปบนพื้นดินแห้งมีน้ำอยู่ด้านขวาและด้านซ้ายเป็นเหมือนกำแพง 30ในวันนั้นพระยาห์เวห์ได้ทรงช่วยชาวอิสราเอลให้รอดพ้นมือของชาวอียิปต์ ชาวอิสราเอลเห็นชาวอียิปต์ตายอยู่ที่ชายทะเล 31ชาวอิสราเอลเห็นพระอานุภาพยิ่งใหญ่ซึ่งพระยาห์เวห์ทรงสำแดงต่อชาวอียิปต์ ประชากรทั้งปวงจึงมีความยำเกรงพระยาห์เวห์ มีความเชื่อในพระองค์ และมีความเชื่อในโมเสสผู้รับใช้พระองค์
14 a ข้อความนี้เล่าอัศจรรย์ไว้สองแบบคือ (1) โมเสสยกไม้เท้ายื่นไปเหนือทะเล น้ำก็แยกจากกันเป็นเหมือนกำแพงสองด้าน ชาวอิสราเอลเดินผ่านไปบนพื้นดินแห้ง แล้วเมื่อชาวอียิปต์ไล่ติดตามชาวอิสราเอลลงไปในทะเล น้ำก็ไหลกลับมาท่วมชาวอียิปต์ การเล่าแบบนี้สันนิษฐานว่ามาจากตำนานสงฆ์หรือตำนานเอโลฮิสต์ ( 2) โมเสสให้กำลังใจชาวอิสราเอลที่ถูกไล่ตามโดยบอกว่า เขาทั้งหลายไม่ต้องทำอะไร ต่อมาพระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้มีลมแรงพัดมาจนทำให้ “ทะเลแห้ง” ชาวอียิปต์ไล่ตามลงไปในทะเล น้ำที่ไหลกลับมาจึงท่วมพวกเขาตายสิ้น การเล่าแบบนี้สันนิษฐานว่ามาจากตำนานยาห์วิสต์ พระยาห์เวห์แต่พระองค์เดียวทรงกระทำทุกอย่าง ไม่มีการพูดถึงการข้ามทะเลของชาวอิสราเอล มีพูดเพียงแต่ว่าชาวอียิปต์ถูกทำลายอย่างอัศจรรย์ เรื่องเล่าแบบนี้คงเป็นธรรมประเพณีดั้งเดิม ดังจะเห็นได้ในบทเพลงโบราณที่สุด (15:21) ซึ่งได้ขยายความออกเป็นข้อความใน 15:1-18 พูดถึงเฉพาะเรื่องชาวอียิปต์ถูกทำลายเท่านั้น เราไม่อาจกำหนดได้ว่าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่ไหนและอย่างไร แต่ผู้อยู่ในเหตุการณ์มีความประทับใจที่พระยาห์เวห์เสด็จมาช่วยพวกเขาอย่างอัศจรรย์ จึงเรียกพระองค์ว่า “พระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นนักรบ” (15:3) เหตุการณ์นี้กลายเป็นข้อความเชื่อพื้นฐานข้อหนึ่งของธรรมประเพณียาห์วิสต์ (ฉธบ 11:4; ยชว 24:7 และดู ฉธบ 1:30; 6:21-22; 26:7-8) ในเวลาต่อมา จะมีเรื่องเล่าทำนองเดียวกันกับเรื่องการข้ามทะเลอย่างอัศจรรย์อีก คือเรื่องการข้ามแม่น้ำจอร์แดน (ยชว 3-4) ทำให้การอพยพออกจากอียิปต์มีความสัมพันธ์กับการเข้ายึดครองแผ่นดินคานาอัน ความคิดทั้งสองนี้ผสมผสานกันอยู่ในบทที่ 14
b “เมฆนั้นนำความมืด” แปลตามต้นฉบับภาษาฮีบรู ต้นฉบับภาษากรีกว่า “กลางคืนผ่านไป” ใน ยชว 24:7 พระยาห์เวห์ทรงบันดาลให้มีหมอกทึบกั้นระหว่างชาวอิสราเอลและชาวอียิปต์
c “ก่อนรุ่งเช้า” ตามตัวอักษร “ในยามตอนเช้า” คือเวลาระหว่าง 2.00 – 6.00 น.
d “ฝืด” แปลตามต้นฉบับแปลโบราณ ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “ทำให้ล้อรถศึกหลุด”
