การจารึกกฎหมายบนแผ่นศิลาและศาสนพิธีa
27 1โมเสสและบรรดาผู้อาวุโสของชาวอิสราเอลสั่งประชากรว่า “จงปฏิบัติตามบทบัญญัติทุกประการที่ข้าพเจ้าสั่งท่านในวันนี้ 2เมื่อท่านข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านกำลังจะทรงมอบให้ท่านแล้ว ท่านจะต้องตั้งหลักศิลาใหญ่ขึ้นและใช้ปูนฉาบ 3แล้วท่านจะต้องจารึกถ้อยคำทั้งหมดของธรรมบัญญัตินี้ลงไป เมื่อท่านได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปในแผ่นดินที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านกำลังจะทรงมอบให้ท่าน แผ่นดินที่มีน้ำนมและน้ำผึ้งไหลอย่างอุดมสมบูรณ์” ดังที่พระยาห์เวห์พระเจ้าของบรรพบุรุษตรัสไว้กับท่าน
4เมื่อท่านข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปแล้ว ท่านจะต้องตั้งหลักศิลาเหล่านี้ไว้บนภูเขาเอบาลb และใช้ปูนฉาบ ดังที่ข้าพเจ้าสั่งท่านในวันนี้ 5ที่นั่น ท่านจะต้องสร้างพระแท่นศิลาขึ้นถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน ท่านจะต้องไม่ใช้เครื่องมือเหล็กใดๆ เลย 6แต่จะต้องใช้หินไม่สกัดสร้างพระแท่นถวายแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และท่านจะต้องถวายเครื่องเผาบูชาแด่พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่านบนพระแท่นนี้ 7ที่นั่นท่านจะต้องถวายศานติบูชาและกินเลี้ยงฉลองด้วยความชื่นชมเฉพาะพระพักตร์พระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน 8ท่านจะต้องจารึกถ้อยคำของธรรมบัญญัตินี้ไว้อย่างชัดเจนบนหลักศิลาเหล่านั้น
9ต่อจากนั้น โมเสสกับสมณะชาวเลวีพูดกับชาวอิสราเอลทั้งปวงว่า “อิสราเอลเอ๋ย จงเงียบและฟังเถิด ในวันนี้ ท่านได้เป็นประชากรของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน 10ดังนั้น ท่านจงเชื่อฟังพระสุรเสียงของพระยาห์เวห์พระเจ้าของท่าน และปฏิบัติตามบทบัญญัติและข้อกำหนดที่ข้าพเจ้าสั่งท่านในวันนี้เถิด”
11ในวันนั้น โมเสสสั่งประชากรว่าc 12“เมื่อท่านข้ามแม่น้ำจอร์แดนไปแล้ว ชนเผ่าต่อไปนี้จะยืนอยู่บนภูเขาเกริซิมเพื่ออวยพรประชากร คือเผ่าสิเมโอน เลวี ยูดาห์ อิสสาคาร์ โยเซฟและเบนยามิน 13ส่วนชนเผ่าต่อไปนี้จะยืนอยู่บนภูเขาเอบาลเพื่อกล่าวสาปแช่ง คือเผ่ารูเบน กาด อาเชอร์ เศบูลุน ดาน และนัฟทาลี 14ชนเผ่าเลวีจะประกาศถ้อยคำเหล่านี้แก่ชาวอิสราเอลทั้งปวงด้วยเสียงดังว่า
15“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่แกะสลักหินหรือไม้ หรือหล่อโลหะเป็นรูปเคารพ เพื่อจะกราบไหว้อย่างลับๆ พระยาห์เวห์ทรงรังเกียจผลงานจากฝีมือของช่างเหล่านี้” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
16“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่ไม่เคารพนับถือบิดามารดา” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
17“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่ย้ายหลักเขตของเพื่อนบ้าน” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
18“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่นำคนตาบอดให้หลงทาง” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
19“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่ละเมิดสิทธิของคนต่างด้าว ลูกกำพร้า และหญิงม่าย” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
20“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่มีเพศสัมพันธ์กับภรรยาของบิดา เพราะเขาล่วงละเมิดสิทธิของบิดา” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
21“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่สมสู่กับสัตว์” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
22“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่มีเพศสัมพันธ์กับพี่สาวน้องสาวของตน หรือกับพี่สาวน้องสาวต่างบิดาหรือต่างมารดา” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
23“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่มีเพศสัมพันธ์กับมารดาของภรรยา” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
24“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่ลอบฆ่าผู้อื่น” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
25“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่รับจ้างฆ่าคนบริสุทธิ์” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
26“พระเจ้าทรงสาปแช่งผู้ที่ไม่ปฏิบัติตามถ้อยคำของธรรมบัญญัติอย่างเคร่งครัด” และประชากรทั้งปวงจะตอบรับว่า “อาเมน”
27 a บทที่ 27 นี้ มีองค์ประกอบแตกต่างกันสามส่วน คือ ข้อ 1-8; 9-10; 11-26; ข้อ 9-10 เป็นข้อความต่อเนื่องจาก 26:19 อีกสองส่วนเป็นข้อความที่แทรกเข้ามา ข้อความทั้งสองส่วนนี้ไม่กำหนดกฎหมายทั่วไป เพียงแต่กำหนดพิธีกรรมในสักการสถานที่เชเคม คงจะเป็นธรรมประเพณีโบราณของชาวเชเคมที่ได้รับการปรับปรุงแก้ไขให้เหมาะกับชาวอิสราเอลทั่วไป ผู้เขียนเฉลยธรรมบัญญัติคงจะไม่สั่งให้สร้างพระแท่นบูชาบนภูเขาเอบัลหรือภูเขาเกริซิมอย่างแน่นอน (ข้อ 47) และกฎหมายที่จารึกไว้บนแผ่นศิลา (ข้อ 8) คงจะต้องสั้นกว่า ฉธบ ซึ่งต่อมาจะถูกเขียนไว้เป็นลายลักษณ์อักษร (31:24-26) พิธีที่พูดถึงในข้อ 11-26 ขัดกับข้อกำหนดให้มีสักการสถานเพียงแห่งเดียวที่กรุงเยรูซาเล็ม (ดู เชิงอรรถ ข้อ 11)
b “ภูเขาเอบาล” ต้นฉบับของชาวสะมาริตันว่า “ภูเขาเกริซิม” ซึ่งน่าจะเป็นคำเดิม แม้ในต้นฉบับภาษาฮีบรู แต่ในภายหลังเมื่อชาวอิสราเอลเป็นอริกับชาวสะมาริตัน ซึ่งมีสักการสถานบนภูเขาเกริซิมตามประเพณีโบราณ จึงได้เปลี่ยนสถานที่ให้เป็น “ภูเขาเอบาล” นอกจากนั้น ข้อ 12-13 และ 11:29 ยังบอกว่าสถานที่อวยพรและสาปแช่งคือภูเขาเกริซิมด้วย
c ข้อ 11 ถึง 26 รวมสองพิธีเข้าด้วยกัน (1) ข้อ 12-13 เผ่าต่างๆ แบ่งเป็นสองกลุ่ม กล่าวคำอวยพรและสาปแช่งแก่กัน ข้อความดั้งเดิมที่พูดถึงพิธีนี้คงจะถูกตัดทอนลง เสริมพิธีใหม่เข้ามา (2) ข้อ 14-26 ชนเผ่าเลวีประกาศคำสาปแช่งสิบสองประการ ซึ่งประชากรทั้งปวงตอบรับว่า “อาเมน” ทุกครั้ง คำสาปแช่งประการแรกและสุดท้ายมาจากตำนานเฉลยธรรมบัญญัติอย่างชัดเจน ส่วนคำสาปแช่งอีกสิบประการเป็นข้อห้ามโบราณคล้ายกับในประมวลกฎหมายพันธสัญญา และกับข้อมูลใน ลนต 18
