(ไฟล์ "เสียงวรสาร" โดย วัดแม่พระกุหลาบทิพย์ กรุงเทพฯ)
เปาโลที่เกาะมอลต้า
28 1เมื่อพ้นอันตรายแล้ว เราจึงรู้ว่าเกาะนั้นชื่อมอลต้า 2ชาวเกาะแสดงน้ำใจต่อเราเป็นพิเศษ ฝนตกลงมาอย่างกะทันหัน อากาศหนาว เขาจึงก่อไฟขึ้นให้เราทุกคนไปรวมกันอยู่รอบกองไฟ 3เปาโลเก็บกิ่งไม้มากองหนึ่งและกำลังใส่ในไฟ งูพิษตัวหนึ่งหนีความร้อนออกมากัดติดมือเปาโล 4เมื่อชาวเกาะเห็นงูกัดติดห้อยที่มือเปาโลเช่นนั้น ก็พูดกันว่า “ชายคนนี้เป็นฆาตกรแน่ๆ เพราะแม้ว่าเขาจะรอดพ้นจากทะเล แต่ความยุติธรรมของพระเจ้าaไม่ยอมให้มีชีวิตต่อไป” 5เปาโลสลัดงูลงไปในกองไฟและไม่ได้รับบาดเจ็บแต่ประการใด 6ชาวเกาะคอยดูว่าเปาโลจะบวมหรือล้มลงตายทันที แต่หลังจากคอยดูเป็นเวลานาน ไม่เห็นสิ่งใดผิดปกติเกิดขึ้นกับเปาโล จึงเปลี่ยนใจพูดกันว่า เปาโลเป็นเทพเจ้าองค์หนึ่ง
7ในบริเวณใกล้ๆ กับสถานที่นั้น มีที่ดินแปลงหนึ่งของปูบลีอัสหัวหน้าชาวเกาะ เขาต้อนรับเราให้ไปพักที่บ้านด้วยอัธยาศัยเป็นเวลาสามวัน 8ขณะนั้นบิดาของเขานอนป่วยอยู่ เป็นไข้และท้องร่วง เปาโลไปเยี่ยมเขา หลังจากอธิษฐานภาวนา ก็ปกมือเหนือเขาและรักษาให้หาย 9หลังจากเหตุการณ์นี้ ชาวเกาะคนอื่นๆ ที่เจ็บป่วยต่างมาหาเปาโลและรับการรักษา 10คนเหล่านั้นให้เกียรติเราอย่างมาก เมื่อเราแล่นเรือออกทะเล เขาก็นำสิ่งของที่เราต้องการมาให้
การเดินทางจากเกาะมอลต้าถึงกรุงโรม
11สามเดือนต่อมา เราโดยสารเรือลำหนึ่งซึ่งมาจากเมืองอเล็กซานเดรีย มาจอดพักในฤดูหนาวที่เกาะ หัวเรือเป็นรูปเทพเจ้าคัสเตอร์และโพลักซ์ 12เรามาถึงเมืองซีราคิวส์และพักอยู่ที่นั่นสามวัน 13จากนั้นเราแล่นเรือเลียบฝั่งมาถึงเมืองเรยีอุม วันรุ่งขึ้นลมใต้พัดมา เราจึงมาถึงเมืองปูเตโอลีbภายในสองวัน 14ที่นั่นเราพบพี่น้องบางคนซึ่งเชิญเราให้ไปพักอยู่กับเขาหนึ่งสัปดาห์ แล้วเราจึงออกเดินทางไปกรุงโรม 15บรรดาพี่น้องที่กรุงโรมรู้ว่าเรากำลังเดินทางไป จึงมาพบเราที่เมืองฟอรุมอัปปีและหมู่บ้านสามโรงแรม เมื่อเปาโลเห็นเขา ก็ขอบคุณพระเจ้าและมีกำลังใจดีขึ้น 16เรามาถึงกรุงโรม เปาโลได้รับอนุญาตให้อยู่ตามลำพังโดยมีทหารคนหนึ่งเป็นผู้ควบคุมc
เปาโลที่กรุงโรมd
17สามวันต่อมา เปาโลเรียกบรรดาผู้นำชาวยิวมาพบที่บ้าน เมื่อคนเหล่านี้มาชุมนุมกัน เปาโลพูดกับเขาว่า “พี่น้องทั้งหลาย แม้ว่าข้าพเจ้าไม่ได้ทำสิ่งใดผิดต่อประชากรหรือขัดกับธรรมประเพณีของบรรดาบรรพบุรุษ แต่ชาวยิวที่กรุงเยรูซาเล็มก็ยังจับกุมข้าพเจ้าและมอบตัวให้ชาวโรมัน 18ชาวโรมันไต่สวนและต้องการจะปล่อยข้าพเจ้า เพราะข้าพเจ้าไม่มีความผิดที่สมควรต้องตาย 19แต่เมื่อชาวยิวคัดค้าน ข้าพเจ้าจำเป็นต้องยื่นอุทธรณ์ต่อพระจักรพรรดิ ข้าพเจ้าไม่มีเจตนาที่จะกล่าวหาเพื่อนร่วมชาติของข้าพเจ้าเลยe 20เพราะเหตุนี้ ข้าพเจ้าจึงขอพบเพื่อพูดคุยกับท่านทั้งหลาย ข้าพเจ้าถูกพันธนาการเช่นนี้ ก็เพราะความหวังของชาวอิสราเอลนั่นเอง”
21บรรดาผู้นำชาวยิวตอบfว่า “เราไม่ได้รับจดหมายใดๆ เกี่ยวกับท่านจากแคว้นยูเดีย และไม่มีพี่น้องคนใดซึ่งมาจากที่นั่นรายงานหรือกล่าวร้ายท่าน 22เราจึงต้องการได้ยินจากท่านว่าท่านคิดอย่างไร เพราะเรารู้ว่า มีคนต่อต้านลัทธิของท่านนี้อยู่ทั่วไปทุกแห่ง”
เปาโลยืนยันความบริสุทธิ์g
23ชาวยิวจำนวนมากมาพบเปาโลที่บ้านในวันที่กำหนดไว้ ตั้งแต่เช้าจนค่ำเปาโลอธิบายและประกาศเรื่องพระอาณาจักรของพระเจ้าแก่เขา พยายามทำให้เขามีความเชื่อในพระเยซูเจ้า โดยอ้างธรรมบัญญัติของโมเสสและหนังสือของบรรดาประกาศก 24บางคนยอมเชื่อถ้อยคำของเปาโล บางคนไม่ยอมเชื่อ 25เขามีความเห็นไม่ตรงกัน และขณะที่กำลังจากไป เปาโลพูดแต่เพียงว่าh “พระจิตเจ้าตรัสไว้แก่บรรพบุรุษของท่านอย่างเหมาะสมโดยทางประกาศกอิสยาห์ว่า
26“จงไปหาประชากรนี้และพูดว่า
ท่านจะฟังแล้วฟังอีก แต่จะไม่เข้าใจ
ท่านจะมองแล้วมองอีก แต่จะไม่เห็น
27เพราะใจของประชากรนี้ดื้อรั้น
หูของเขาได้ยินยาก
และตาของเขาไม่ยอมเปิด
เพื่อตาจะไม่ต้องเห็น
และหูจะไม่ต้องได้ยิน
ใจจะไม่ต้องเข้าใจและจะไม่กลับใจ
และเราจะไม่รักษาเขา”
28ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงรู้เถิดว่า พระเจ้าทรงส่งความรอดพ้นนี้ให้คนต่างศาสนา และเขาจะรับฟัง”i
บทส่งท้ายj
30เปาโลพักอยู่ในบ้านเช่าเป็นเวลาสองปีเต็มk และต้อนรับทุกคนที่มาเยี่ยม 31ประกาศพระอาณาจักรของพระเจ้า และสอนความจริงเรื่องพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างกล้าหาญโดยไม่มีอุปสรรคใดๆl
28 a “ความยุติธรรมของพระเจ้า” แปลตามตัวอักษร “ความยุติธรรม” (dike) ชาวกรีกเชื่อว่า Dike ยังเป็นเทพีซึ่งมีหน้าที่ลงโทษความผิดของมนุษย์ด้วย
b “ปูเตโอลี” ปัจจุบันนี้คือเมืองปอซซูโอลีในอ่าวเนเปิ้ล เป็นท่าเรือที่สำคัญแห่งหนึ่งและมีกลุ่มคริสตชนอยู่แล้ว
c สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “…กรุงโรม นายร้อยได้ส่งมอบบรรดานักโทษให้แก่ผู้บัญชาค่าย แต่เปาโลได้รับอนุญาตให้อยู่นอกค่ายได้” รายละเอียดนี้อาจจะตรงกับความเป็นจริงก็ได้ การมีทหารคอยคุมหมายความว่านักโทษอาศัยอยู่ในบ้านของตน แต่ต้องมีโซ่ล่ามแขนขวาไว้กับแขนซ้ายของทหารผู้คุม
d เปาโลต้องการสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับชาวยิวที่กรุงโรมให้เร็วที่สุด ได้เล่าย่อๆ เรื่องการพิจารณาคดี และยืนยันความจงรักภักดีต่อลัทธิยิวเป็นครั้งสุดท้าย
e สำเนาโบราณบางฉบับเสริมว่า “ข้าพเจ้าปรารถนาเพียงช่วยชีวิตข้าพเจ้าให้พ้นความตายเท่านั้น”
f ผู้นำชาวยิวตอบอย่างระมัดระวัง
g เปาโลเทศน์สอนข่าวดีแก่ชาวยิวเป็นพวกแรกที่กรุงโรมด้วย (ดู 13:5 เชิงอรรถ e) จงเทียบเนื้อหาของบทเทศน์นี้กับคำปราศรัยในศาลาธรรมที่เมืองอันทิโอกในแคว้นปิสิเดีย (13:15-41)
h ถ้อยคำของเปาโลชวนให้คิดถึงคำปราศรัยที่เมืองอันทิโอก (13:46-47) ถ้อยคำเหล่านี้เป็นบทส่งท้าย และสรุปความคิดหลักของ กจ (ดู 13:41 เชิงอรรถ aa) ถ้อยคำเหล่านี้ชวนให้คิดถึงพระวาจาที่พระเยซูเจ้าตรัสที่เมืองนาซาเร็ธเกี่ยวกับอนาคต (ลก 4:23-27) และพระวาจาสุดท้ายที่พระองค์ตรัสกับบรรดาอัครสาวก (ลก 24:27) ข้อความจาก อสย 6:9-10 (LXX) ยังพบได้ใน มธ 13:14-15 ด้วย (เทียบ มก 4:12//) และบางส่วนของข้อความนี้ยังพบได้ใน ยน 12:40 ความคิดนี้และข้อความที่อ้างถึงพบได้บ่อยๆ ในข้อเขียนของคริสตชนในสมัยแรกๆ
i สำเนาโบราณบางฉบับเพิ่ม ข้อ 29 “และเมื่อเขาได้กล่าวดังนี้แล้ว ชาวยิวได้จากไป ถกเถียงกันอย่างรุนแรง”
j เมื่อเปาโลมาถึงกรุงโรม อีกช่วงหนึ่งของการประกาศข่าวดีก็จบลง (ดู 1:8 เชิงอรรถ i; ลก 24:47) และเป็นจุดเริ่มอีกช่วงหนึ่งของการเผยแผ่คริสตศาสนา ในตอนท้ายของหนังสือพระวรสาร ลก ได้กล่าวถึงอนาคตของภารกิจของบรรดาอัครสาวกฉันใด หนังสือกิจการอัครสาวกก็จบลงโดยมองถึงอนาคตด้วยฉันนั้น
k สองปีเช่นเดียวกับใน 24:27 เชิงอรรถ o พันธสัญญาใหม่ไม่บอกชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากสองปีนี้ แม้ว่า ฟม 22 (ถ้าเปาโลได้เขียน ฟม ที่กรุงโรมในช่วงเวลานี้) แสดงว่า เปาโลหวังที่จะได้รับการปลดปล่อยในเร็ววัน เปาโลอาจได้รับการปลดปล่อยเพราะ (1) คดีหมดอายุความ เนื่องจากโจทก์จากแคว้นยูเดียมิได้มาติดตามคดี หรือ (2) เพราะพระจักรพรรดิเนโรพระราชทานอภัยโทษในโอกาสพิเศษ
l สำเนาโบราณภาษาละตินบางฉบับเสริมว่า “กล่าวว่าพระเยซูเจ้า เป็นพระบุตรของพระเจ้า โลกทั้งหมดจะต้องถูกพิพากษาจากพระองค์” (ดู 17:31) เกี่ยวกับงานธรรมทูตของเปาโลหลังจากถูกปลดปล่อย การถูกจองจำครั้งที่สอง และความตายของเปาโล ดูความรู้เกี่ยวกับจดหมายของนักบุญเปาโล
