“ข้าพเจ้าไม่รู้จักคนที่ท่านกำลังพูดถึง”
79. เปโตรปฏิเสธพระเยซูเจ้า (2)
ประยุกต์ใช้ในชีวิตประจำวัน
- เมื่อนักบุญเปโตรพูดว่า เขาไม่รู้จักพระอาจารย์ของตนและปฏิเสธพระเยซูเจ้าถึงสามครั้ง เขาไม่ได้โกหก แม้ดูเหมือนเป็นเช่นนั้นเขาก็ประกาศความจริงของตน เพราะเมื่อหญิงรับใช้ถามว่า “ท่านอยู่กับพระเยซู ชาวนาซาเร็ธมิใช่หรือ” นักบุญเปโตรตอบว่า “ฉันไม่อยู่กับพระองค์” นี่ก็เป็นความจริง เพราะเวลานั้นเขาไม่ได้อยู่กับพระองค์ และเมื่อหญิงคนนี้ย้ำอีกว่าเขาอยู่ในกลุ่มศิษย์ของพระเยซูเจ้า นักบุญเปโตรปฏิเสธซึ่งก็เป็นความจริง เพราะเวลานั้น เขาไม่ได้อยู่กับบรรดาอัครสาวก แม้ประโยคที่ว่า “ข้าพเจ้าไม่รู้จักคนที่ท่านกำลังพูดถึง” เขาก็พูดความจริง เพราะเขารู้จักพระคริสตเจ้าอีกพระองค์หนึ่ง คือผู้ที่ทรงรักษาคนป่วยและปลุกคนตายให้กลับคืนชีพ ผู้ทรงทวีขนมปังและทรงทำให้ศัตรูต้องอับอาย นักบุญเปโตรพร้อมสละชีวิตเพื่อพระองค์ท่านนี้ แต่เวลานั้น พระเยซูเจ้าทรงเป็นบุคคลที่อยู่ในสภาพน่าสมเพชและถ่อมตน ซึ่งทำให้นักบุญเปโตรต้องสับสนและไม่เข้าใจ สภาพของพระองค์เช่นนี้จึงเปรียบเสมือนม่านในดวงใจที่ขัดขวางมิให้เขาจำพระองค์ได้ การร้องไห้ทำให้ม่านนี้ฉีกขาด แล้วนักบุญเปโตรค้นพบความจริงที่ว่า ตนเป็นบุคคลไม่รู้จักองค์พระผู้เป็นเจ้า และยังค้นพบความจริงอีกว่า พระเจ้าสิ้นพระชนม์เพื่อเขาที่กำลังปฏิเสธพระองค์
- ในข้อความนี้มีการประณามพฤติกรรมของนักบุญเปโตรที่เฝ้าดูอยู่ห่าง ๆ เขาไม่ยอมมีส่วนร่วมในเหตุการณ์ของพระเยซูเจ้า จนในที่สุดปฏิเสธพระองค์ วิบัติจงเกิดแก่ทุกคนที่ปฏิเสธไม่ยอมมีส่วนร่วมในพระทรมานของพระเยซูเจ้า และพยายามอยู่นอกเหตุการณ์ เป็นเพียงผู้ชม “คอยดูว่าเหตุการณ์จะจบลงอย่างไร" (มธ 26:58) เขาเหล่านั้นย่อมปฏิเสธพระองค์อย่างแน่นอน เพราะการกระทำเช่นนี้ไม่เป็นเพียงทัศนคติของคนขี้ขลาดเท่านั้น แต่เป็นการไม่ยอมรู้จักพระคริสตเจ้าและไม่ยอมรู้จักตนเอง
- เราควรสังเกตความแตกต่างระหว่างการปฏิเสธของนักบุญเปโตรกับการทรยศของยูดาส ดูเหมือนเหตุการณ์ทั้งสองกรณีนี้คล้ายคลึงกันแต่มีผลลัพธ์ต่างกัน โดยแท้จริงแล้ว เหตุการณ์ทั้งสองนี้มีรากฐานและความหมายแตกต่างกันคือ ระหว่างนักบุญเปโตรที่ปฏิเสธพระองค์เพราะมีความกลัว กับยูดาสผู้มอบพระองค์แก่หัวหน้าชาวยิวเพื่อได้เงิน ไม่มีเพียงความแตกต่างกันระหว่างการพูดกับการกระทำ แต่มีความแตกต่างที่สำคัญกว่านั้นอีก เพราะยูดาสขายพระเยซูเจ้าเป็นการละเมิดกฎของพระอาณาจักรและทำกิจการที่ทำลายพระคริสตเจ้า ส่วนนักบุญเปโตรเพียงปฏิเสธพระองค์โดยคำพูด ไม่ได้ละเมิดกฎของพระอาณาจักร เขาเพียงอยู่ห่าง ๆ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง ดังนั้น เมื่อถึงเวลาที่จะต้องให้การเป็นพยาน เขาจึงหลบหนี แต่ไม่ข้ามไปยังค่ายตรงกันข้ามกับพระองค์
- ในทัศนคติของอัครสาวกทั้งสองคนคือนักบุญเปโตรกับยูดาส เราอาจมองเห็นสถานการณ์ของคริสตชนในสมัยของนักบุญมาระโก เขาทั้งหลายถูกเรียกให้เป็นพยานถึงพระคริสตเจ้าในช่วงเวลาที่จักรพรรดินีโรเบียดเบียนคริสตชน มีคริสตชนหลายคนที่ต้อนรับพระวาจา "ด้วยความยินดี” นั่นคือต้อนรับพระเยซูเจ้าผู้ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขน ดังที่พระเยซูเจ้าทรงสอนในอุปมาเรื่องผู้หว่านว่า “แต่เขาไม่มีรากในตัว จึงไม่มั่นคง เมื่อเผชิญความยากลำบากหรือถูกข่มเหงเพราะพระวาจานั้น เขาก็ยอมแพ้ทันที” (4:16-17) คนเหล่านี้ได้ชื่อว่าเป็น "ผู้รับเมล็ดที่ตกบนพื้นหิน" หมายความว่า บุคคลเหล่านี้อาจกลับใจเช่นเดียวกับนักบุญเปโตร แม้ได้หกล้มเพราะถูกการเบียดเบียนและปฏิเสธองค์พระผู้เป็นเจ้าด้วยคำพูด กระนั้นก็ดี พระเยซูเจ้าทรงให้อภัยเขา และประทานโอกาสให้เป็นพยานถึงพระองค์อีกครั้งหนึ่ง นี่คือปัญหาของบรรดาผู้ได้ปฏิเสธพระองค์ในช่วงเวลาการทดลองและหนีไปจากสมรภูมิ เขาอาจกลับใจและรับการอภัย ต่างจากยูดาสผู้ทรยศต่อพระองค์ โดยไม่ยอมเป็นพยานและเดินอย่างแน่วแน่วไปยังฝ่ายตรงกันข้ามกับพระองค์
- ข้อความตอนนี้เป็นบทเรียนสำคัญสำหรับผู้ที่ต้องการติดตามพระคริสตเจ้า ในนักบุญเปโตร เรามีคำอธิบายแบบอย่างศิษย์ที่ดีของพระเยซูเจ้า คือผู้ที่ได้รับการอภัยบาปของตน เพราะยอมรับความอ่อนแอและความต่ำต้อยของตน การรับการอภัยเป็นของประทานสูงส่งที่แสดงความรักของพระอาจารย์ต่อเขา และเป็นความรักที่ไม่มีผู้ใดหรือสิ่งใดสามารถแยกเขาออกจากของพระองค์ได้(เทียบ รม 8:35-39; 2 ทธ 2:13) ดังนั้น เมื่อศิษย์พ้นจากสภาพการพึ่งพาตนเองแบบผิด ๆ และยอมรับความน่าสมเพชของตน เขาก็ค้นพบความรักของพระเจ้าในพระเยซูเจ้า เป็นความรักที่รอคอยและพร้อมที่จะพบกับเขา ชวนเขาให้ตอบสนองความรักของพระองค์
- ดังนั้น ในนักบุญเปโตร เราจึงมีคำอธิบายเกี่ยวกับทัศนะคติของคริสตชนทั่วไป คือของคริสตชนในชีวิตประจำวัน ซึ่งไม่ค่อยซื่อสัตย์ต่อพระองค์อย่างต่อเนื่อง อย่างไรก็ตาม คริสตชนผู้นี้ที่ไม่ค่อยมีคุณภาพ เมื่อได้ยินเสียงไก่ขันก็จำพระองค์ได้ในพิธีบูชาขอบพระคุณ และเมื่อตระหนักถึงความรักของพระองค์ผู้สิ้นพระชนม์บนไม้กางเขนและประทานอภัยบาป เขาเหล่านั้นก็รู้สึกว่า ได้รับการไถ่กู้จากพระองค์
