จ. บทสรุปการสนทนาโต้ตอบ

โยบยืนยันความบริสุทธิ์^a

ก. ความสุขของโยบในอดีต

            29 ¹โยบพูดต่อไปว่า

²“ข้าพเจ้าปรารถนาอย่างยิ่งที่จะย้อนกลับไปอยู่อย่างเดิม

อย่างเมื่อพระเจ้าทรงพิทักษ์รักษาข้าพเจ้า

³เมื่อตะเกียงของพระองค์ส่องแสงเหนือศีรษะข้าพเจ้า

และข้าพเจ้าเดินฝ่าความมืดในแสงสว่างของพระองค์

⁴เหมือนเมื่อข้าพเจ้ายังอยู่ในวัยฉกรรจ์

และพระเจ้าทรงปกป้องกระโจม^bของข้าพเจ้า

⁵เมื่อพระผู้ทรงสรรพานุภาพยังสถิตกับข้าพเจ้า

และลูกหลานอยู่ห้อมล้อมข้าพเจ้า

⁶เมื่อข้าพเจ้าล้างเท้าด้วยน้ำนม

และก้อนหินหลั่งน้ำมันมะกอกเทศออกมาเป็นลำธารให้ข้าพเจ้า^c

⁷เมื่อข้าพเจ้าออกไปที่ประตูเมือง

และนั่งลงในลานสาธารณะ

⁸เมื่อคนหนุ่มเห็นข้าพเจ้า เขาก็หลีกทางให้

คนสูงอายุก็ลุกขึ้นยืนให้เกียรติข้าพเจ้า

⁹บรรดาเจ้านายหยุดพูด

เอามือปิดปากของตนไว้

¹⁰เสียงของบรรดาผู้นำสงบลง

ลิ้นของเขาเกาะติดเพดานปาก

¹¹ทุกคนที่ได้ยินข้าพเจ้าต่างก็พูดว่าข้าพเจ้าเป็นสุข

ทุกคนที่เห็นข้าพเจ้าก็ยกย่องข้าพเจ้า

¹²เพราะข้าพเจ้าเคยช่วยเหลือคนยากจนที่ร้องขอ

ช่วยเด็กกำพร้าที่ไม่มีใครอุปการะ

¹³คนที่กำลังจะตายอวยพรข้าพเจ้า

ข้าพเจ้าทำให้จิตใจของหญิงม่ายชื่นชมยินดี

¹⁴ข้าพเจ้ามีความชอบธรรมเป็นอาภรณ์สวมใส่

ความยุติธรรมของข้าพเจ้าเป็นเหมือนเสื้อคลุมและผ้าโพกศีรษะ

¹⁵ข้าพเจ้าเป็นดวงตาให้คนตาบอด

เป็นเท้าให้คนง่อย

¹⁶ข้าพเจ้าเป็นบิดาให้คนขัดสน

และเป็นทนายแก้ต่างให้ผู้ที่ข้าพเจ้าไม่เคยรู้จัก

¹⁷ข้าพเจ้าหักเขี้ยวของคนอธรรม

แย่งเหยื่อออกมาจากฟันของเขา

¹⁸ข้าพเจ้าคิดว่า “ฉันจะตายในรังของฉัน

จะทวีจำนวนวันเวลาให้มากเหมือนนกฟีนิกซ์^d

¹⁹รากของฉันจะแผ่ไปจนถึงน้ำ

น้ำค้างจะจับอยู่บนกิ่งของฉันตลอดคืน

²⁰ความรุ่งเรืองจะสดชื่นอยู่กับฉันเสมอ

          คันธนู^eจะมีกำลังมากขึ้นในมือของฉัน”

^21fคนทั้งหลายฟังข้าพเจ้าอย่างตั้งใจ

เงียบอยู่เพื่อฟังคำแนะนำของข้าพเจ้า

²²เมื่อข้าพเจ้าพูดแล้ว เขาก็ไม่พูดอีก

เขาค่อยๆ ซึมซับถ้อยคำของข้าพเจ้าเหมือนหยดน้ำ

²³เขารอคอยข้าพเจ้าเหมือนคอยฝน

เขาอ้าปากเหมือนจะรอรับฝนชุกปลายฤดู

²⁴ถ้าข้าพเจ้ายิ้มให้เขา เขาก็แทบจะไม่เชื่อ

ไม่เลิกจ้องดูใบหน้าที่แจ่มใสของข้าพเจ้า

²⁵ข้าพเจ้านั่งเป็นหัวหน้าคอยชี้ทางให้เขา

อยู่กับเขาเหมือนกษัตริย์ในหมู่ทหาร

หรือเหมือนผู้ปลอบโยนคนที่มีความทุกข์”^g

29 a เป็นไปได้ที่คำปราศรัยนี้ส่วนหนึ่ง (บทที่ 30-31) แต่เดิมอาจเป็นคำตอบของบิลดัดในบทสนทนาโต้ตอบรอบที่สาม ข้อความนำหน้า “แล้วโยบก็พูดต่อไปอีกว่า” อาจแสดงว่าแต่เดิมคำปราศรัยนี้อยู่ในบริบทอื่น กระนั้นก็ดี ความพยายามที่จะแบ่งคำปราศรัยนี้ออกเป็นส่วนย่อยก็ไม่มีผลน่าพอใจ และดูเหมือนว่าคำปราศรัยนี้มีความต่อเนื่องกันตลอด ซึ่งไม่ควรจะไปรบกวน คำปราศรัยเริ่มต้นกล่าวถึงภาพของชีวิตที่มีความสุข ซึ่งชาวยิวเคยคิดเสมอมาว่าเป็นอุดมการณ์ของชาวอิสราเอล

^b “ปกป้องกระโจม” แปลตามต้นฉบับภาษากรีกและซีเรียค ต้นฉบับภาษาฮีบรูว่า “อยู่ใกล้ชิด”

^c “ให้ข้าพเจ้า” บางคนแปลโดยละคำนี้

^d “นกฟีนิกซ์” เป็นนกในนิยายโบราณที่มีอายุยืนนานเพราะเมื่อชราจะบินลงไปในกองไฟ แล้วจะกลับมีชีวิตใหม่จากขี้เถ้า

^e “คันธนู” เป็นสัญลักษณ์ของพลังความแข็งแรง (ดู ปฐก 49:24)

^f บางคนคิดว่าข้อ 21-25 น่าจะอยู่ระหว่างข้อ 10 กับข้อ 11 เพราะผู้คัดลอกเรียงไว้ผิดที่

^g “เหมือนผู้ปลอบโยนคนที่มีความทุกข์” บางคนแปลโดยคาดคะเนว่า “ข้าพเจ้านำเขาไปในที่ใดๆ ที่ข้าพเจ้าเลือก”