เมืองของชนเผ่าเลวี

35 ¹พระยาห์เวห์ตรัสแก่โมเสส ณ ที่ราบโมอับ ริมแม่น้ำจอร์แดนตรงข้ามเมืองเยรีโคว่า

²“จงสั่งชาวอิสราเอลว่า มรดกที่เขาได้รับนั้น ให้ยกบางเมืองให้ชนเผ่าเลวีอาศัยอยู่พร้อมกับทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองเหล่านั้นด้วย ³เมืองเหล่านี้จะเป็นที่อาศัยของเขาและทุ่งหญ้ารอบๆ จะเป็นที่เลี้ยงสัตว์ คือ โค ฝูงแพะแกะ และสัตว์อื่นๆ ของเขา ⁴ทุ่งหญ้ารอบๆ เมืองที่ท่านจะยกให้ชนเผ่าเลวีนั้นจะมีเนื้อที่นับตั้งแต่กำแพงเมืองออกไปเป็นระยะทางห้าร้อยเมตรโดยรอบ ⁵นอกเมือง ท่านจะต้องวัดพื้นที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสกว้างยาวหนึ่งพันเมตรทุกด้าน มีเมืองตั้งอยู่ตรงกลาง นี่คือทุ่งหญ้าเลี้ยงสัตว์ของแต่ละเมืองเหล่านี้ ⁶ในจำนวนเมืองที่ท่านยกให้ชนเผ่าเลวีนั้น จะเป็นเมืองลี้ภัยหกเมือง เพื่อผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่มีเจตนาจะหนีไปหลบภัยที่นั่น นอกจากนี้ ท่านจะต้องยกเมืองให้ชนชาวเลวีอีกสี่สิบสองเมือง ⁷เมืองทั้งหมดที่ท่านจะต้องยกให้ชนชาวเลวีจึงรวมเป็นสี่สิบแปดเมือง พร้อมกับทุ่งหญ้าโดยรอบสำหรับเลี้ยงสัตว์ ⁸ชาวอิสราเอลแต่ละเผ่าจะยกเมืองจำนวนหนึ่งให้ชนชาวเลวี ตามส่วนมรดกที่ได้รับ เผ่าใหญ่ก็จะยกเมืองให้หลายเมือง เผ่าเล็กก็ยกให้น้อยเมือง”

เมืองลี้ภัย

⁹พระยาห์เวห์ทรงบัญชาแก่โมเสส

¹⁰ให้บอกชาวอิสราเอลว่า

“เมื่อท่านทั้งหลายข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปในแผ่นดินคานาอันแล้ว ¹¹ท่านจะต้องเลือกเมืองไว้เป็นเมืองลี้ภัย เพื่อผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่เจตนาจะหนีไปหลบภัยที่นั่น ¹²และอยู่อย่างปลอดภัยพ้นมือของญาติพี่น้องที่ตามมาแก้แค้นแทนผู้ตาย ผู้ที่ฆ่าคนจะได้ไม่ต้องถูกฆ่าก่อนจะถูกพิพากษาต่อหน้าชุมชน ¹³ท่านจะต้องเลือกเมืองหกเมืองเป็นเมืองลี้ภัย ¹⁴สามเมืองทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์แดน และอีกสามเมืองในแผ่นดินคานาอัน ¹⁵เมืองทั้งหกเมืองนี้จะเป็นเมืองลี้ภัยของชาวอิสราเอล ของคนต่างด้าวและผู้ที่มาอาศัยอยู่กับท่าน ผู้ที่ฆ่าคนโดยไม่เจตนาจะหลบหนีไปอยู่ในเมืองใดเมืองหนึ่งได้ ¹⁶ถ้าผู้ใดใช้เหล็กเป็นอาวุธฆ่าคน เขาเป็นฆาตกร จะต้องถูกประหารชีวิต ¹⁷ถ้าผู้ใดใช้หินเป็นอาวุธฆ่าคน เขาเป็นฆาตกร จะต้องถูกประหารชีวิต ¹⁸ถ้าผู้ใดใช้ไม้เป็นอาวุธแล้วฆ่าคน เขาเป็นฆาตกร จะต้องถูกประหารชีวิต ¹⁹ญาติสนิทของผู้ตายจะมีหน้าที่ประหารชีวิตฆาตกรผู้นั้น เมื่อเขาพบตัวฆาตกรเขาจะต้องฆ่าฆาตกรผู้นั้น”

²⁰“ถ้าคนใดเกลียดชังผู้หนึ่งผู้ใด แล้วผลักเขาล้มลงตายหรือขว้างวัตถุอย่างหนึ่งใส่เขาโดยเจตนาถูกเขาตาย ²¹หรือชกต่อยเขาตายเพราะความเป็นอริต่อกัน คนนั้นจะต้องถูกประหารชีวิต เขาเป็นฆาตกร และญาติสนิทของผู้ตายมีหน้าที่ประหารชีวิตฆาตกรคนนั้นเมื่อพบเขา ²²แต่ถ้าคนใดไม่เกลียดชังผู้หนึ่งผู้ใดชนผู้นั้นโดยบังเอิญจนถึงตาย หรือขว้างวัตถุอย่างหนึ่งใส่เขาโดยไม่มีเจตนา ถูกเขาจนตาย ²³หรือทำหินหล่นทับเขาตายโดยไม่เจตนาเพราะไม่เห็น และไม่เป็นอริกับผู้ตาย ทั้งไม่ตั้งใจจะทำร้าย ²⁴ในกรณีเช่นนี้ชุมชนจะตัดสินระหว่างฆาตกรกับญาติสนิทที่จะต้องแก้แค้นแทนผู้ตายตามหลักการต่อไปนี้ ²⁵ชุมชนจะช่วยฆาตกรที่ไม่มีเจตนาให้พ้นมือญาติสนิทของผู้ตาย ส่งเขากลับไปยังเมืองลี้ภัยที่เขาหนีมาหลบภัย เขาจะต้องอาศัยอยู่ที่นั่นจนกว่ามหาสมณะผู้รับเจิมด้วยน้ำมันศักดิ์สิทธิ์จะมรณภาพ ²⁶ถ้าฆาตกรออกจากเขตเมืองลี้ภัยที่ตนหนีมาหลบภัย ²⁷และถ้าญาติสนิทที่จะต้องแก้แค้นแทนผู้ตายพบเขานอกเขตเมืองลี้ภัย แล้วฆ่าเขา ญาติสนิทของผู้ตายก็ไม่มีความผิดฐานฆ่าคน ²⁸ฆาตกรที่ไม่มีเจตนาต้องอาศัยอยู่ในเมืองลี้ภัยจนกว่ามหาสมณะจะมรณภาพ และหลังจากที่มหาสมณะมรณภาพแล้วเท่านั้น เขาจึงจะกลับไปยังแผ่นดินที่เป็นมรดกของตนได้ ²⁹ท่านจะต้องปฏิบัติตามข้อกำหนดเหล่านี้ชั่วลูกชั่วหลาน ไม่ว่าท่านจะอาศัยอยู่ที่ใด”

³⁰“กรณีฆาตกรรม ฆาตกรจะถูกประหารชีวิตตามหลักฐานของพยาน แต่หลักฐานจากพยานเพียงคนเดียวไม่เพียงพอเพื่อตัดสินให้ประหารชีวิตฆาตกร ³¹ท่านจะต้องไม่รับเงินทอง เพื่อไว้ชีวิตฆาตกรที่สมควรจะถูกประหารชีวิต เพราะเขาจะต้องถูกประหารชีวิต ³²ท่านจะต้องไม่รับเงินทองเพื่อปล่อยฆาตกรให้หนีจากเมืองลี้ภัยกลับไปอาศัยอยู่ในแผ่นดินของตน ก่อนที่มหาสมณะจะมรณภาพ ³³ท่านจะต้องไม่ทำให้แผ่นดินที่ท่านอาศัยอยู่เป็นมลทิน การฆ่าคนทำให้แผ่นดินเป็นมลทิน แผ่นดินจะพ้นจากมลทินเพราะโลหิตที่หลั่งได้ก็โดยหลั่งโลหิตของฆาตกรเท่านั้น ³⁴เพราะฉะนั้น ท่านทั้งหลายจะต้องไม่ทำให้แผ่นดินที่ท่านอาศัยอยู่และที่เราพำนักอยู่ต้องเป็นมลทิน เพราะเรา พระยาห์เวห์ พำนักอยู่ในหมู่ชาวอิสราเอล”