บทเพลงขอบพระคุณa
25 1ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า
ข้าพเจ้าจะยกย่องพระองค์และสรรเสริญพระนาม
เพราะพระองค์ทรงทำสิ่งมหัศจรรย์
ตามแผนการมั่นคงและแน่นอนที่ทรงดำริไว้นานมาแล้ว
2เพราะพระองค์ทรงทำให้เมืองเป็นกองหิน
ทรงทำลายป้อมปราการให้เป็นซากปรักหักพัง
เมืองป้อมของคนต่างด้าวไม่เป็นเมืองอีกต่อไป
และจะไม่มีวันก่อสร้างขึ้นมาอีก
3เพราะเหตุนี้ ประชากรที่แข็งแรงจะถวายพระสิริรุ่งโรจน์แด่พระองค์
เมืองของนานาชาติที่โหดร้ายจะยำเกรงพระองค์
4พระองค์ทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งของผู้อ่อนแอ
ทรงเป็นที่กำบังเข้มแข็งของผู้ขัดสนที่มีความกังวลใจ
ทรงเป็นที่หลบภัยจากลมพายุ
ทรงเป็นร่มกันความร้อน
ผู้โหดร้ายเป็นเหมือนลมพายุในฤดูหนาวb
5เสียงของคนต่างด้าวเป็นเหมือนความร้อนในแผ่นดินแห้งแล้ง
พระองค์ทรงระงับความร้อนด้วยร่มเมฆ
เสียงเพลงของผู้โหดร้ายก็เงียบลง
พระเจ้าทรงจัดงานเลี้ยงc
6พระยาห์เวห์จอมจักรวาลทรงจัดเตรียมงานเลี้ยงฉลอง
สำหรับประชากรทุกชาติบนภูเขานี้
เป็นงานเลี้ยงที่มีอาหารนานาชนิด
เป็นงานเลี้ยงที่มีเหล้าองุ่นชั้นดี
มีอาหารเลิศรสและเหล้าองุ่นที่เลือกสรรแล้ว
7บนภูเขานี้ พระองค์จะทรงทำลายผ้าคลุม
ที่คลุมหน้าประชากรทั้งหลาย
และจะทรงทำลายม่านซึ่งกางอยู่เหนือนานาชาติ
8พระองค์จะทรงทำลายความตายตลอดไป
องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์จะทรงเช็ดน้ำตาจากใบหน้าของทุกคน
จะทรงช่วยประชากรของพระองค์
ให้พ้นจากการถูกลบหลู่ทั่วแผ่นดิน
เพราะพระยาห์เวห์ได้ตรัสแล้ว
9วันนั้น เขาจะพูดกันว่า
“นี่คือพระเจ้าของเรา
เราเคยหวังว่าพระองค์จะทรงช่วยเราให้รอดพ้น
นี่คือพระยาห์เวห์ เราเคยมีความหวังในพระองค์
เราจงชื่นชมยินดีที่พระองค์ทรงช่วยเราให้รอดพ้นเถิด”
10เพราะพระหัตถ์พระยาห์เวห์จะพักอยู่บนภูเขานี้
โมอับdจะถูกเหยียบย่ำลงที่พื้น
เหมือนเหยียบฟางลงที่กองมูลสัตว์
11เขาจะเหยียดมือที่นั่น
เหมือนคนว่ายน้ำกางแขนว่ายน้ำ
แต่พระองค์จะทรงกดความเย่อหยิ่งของเขาให้ต่ำลง
แม้มือของเขาจะพยายามขัดขืน
12พระองค์จะทรงทลายป้อมปราการสูงที่กำแพงเมืองนั้น
จะทรงทำลายให้ราบถึงพื้นดิน กลายเป็นฝุ่นดิน
25 a บทประพันธ์บทนี้กล่าวถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเล่าไปก่อนหน้านี้ คือการทำลายเมืองในข้อ 2; 24:10 การกลับใจของประชาชาติที่อยู่ห่างไกลในข้อ 3; 24:15 และชัยชนะเหนือคนหยิ่งยโสในข้อ 2,4; 24:21-22
b “ฤดูหนาว” แปลโดยคาดคะเน (qor) ต้นบับภาษาฮีบรูว่า “กำแพง” (qir).
c บทประพันธ์บทนี้ใช้และขยายความคิดที่เป็นสากล ซึ่งพบได้ในข้อเขียนของประกาศกก่อนหน้านั้น (2:2-3; 56:6-8; 60:11-14; ศคย 8:20; 14:16 ฯลฯ) ผู้ประพันธ์บรรยายถึงการที่ชนต่างชาติหลั่งไหลเข้ามายังกรุงเยรูซาเล็มเหมือนมาร่วมงานเลี้ยงใหญ่ จากพลังบันดาลใจของข้อความนี้ ความคิดเรื่องงานเลี้ยงในยุคพระเมสสิยาห์จึงเป็นที่กล่าวขวัญถึงในศาสนายูดาย และปรากฏในพันธสัญญาใหม่ (มธ 22:2-10; ลก 14:14, 16-24)
d “โมอับ” ดู 24:7 เชิงอรรถ d ถึงกระนั้น การกล่าวถึงโมอับก็ดูแปลก เพราะชื่อนี้เป็นชื่อวิสามัญนามคำเดียวในบทประพันธ์บทนี้