วันอาทิตย์ที่ 30 เทศกาลธรรมดา
29 ตุลาคม 2017
บทอ่าน อพย 22:20-27 ; 1 ธส 1:5ค-10 ; มธ 22:34-40
จุดเน้น ท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง
           สาระคำสอนของพระวรสารนักบุญมัทธิว ในบทที่ 22 คือ การรักองค์พระผู้เป็นเจ้า และการรักเพื่อนมนุษย์ แยกจากกันไม่ได้

รักหนึ่งเดียวหรือทั้งสอง
         พระเยซูเจ้าทรงตอบชาวฟาริสี ผู้ต้องการทดสอบพระองค์ (มธ 22:37-40) ว่าการรักองค์พระผู้เป็นเจ้าและการรักเพื่อนมนุษย์เป็นสองมิติพื้นฐานพระวรสารของพระคริสตเจ้า ความตึงเครียดบางประการที่เรากำลังประสบในพระศาสนจักร มีสาเหตุมาจากการอธิบายความ (แบบมีอคติ) กับความสัมพันธ์ระหว่างบัญญัติทั้งสองประการนี้ บางคนเน้นความรักองค์พระผู้เป็นเจ้าในวิธีที่ทำให้ความสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านปรากฏเป็นอันดับสอง และเพิ่มสิ่งที่สำคัญจริงๆ ในมุมมองนี้ ทำให้เข้าใจการอุทิศตนของคริสตชน หรือข้อเรียกร้องของคนยากจน คนจน คือ บุคคลที่พระคัมภีร์หมายถึง เด็กกำพร้า แม่ม่าย และคนต่างชาติ (อพย 22:20-26)

อีกด้านหนึ่ง บางคนแนะนำว่าการเป็นคริสตชนต้องแสดงการอุทิศตน และความเป็นปึกแผ่นกับผู้อื่นๆ ให้มากขึ้น และไม่กีดกันใคร ไม่ต้องสงสัยครับว่านี่เป็นเรื่องสำคัญสำหรับเรา แต่ก็มีการเสี่ยง คือ เราภาวนา ถวายมิสซา รู้จักพระวาจาพระเจ้า มีการแสดงออกว่าเรามีความสัมพันธ์กับพระเจ้า แต่ขาดความหมายที่สมบูรณ์โดยไม่ค่อยสนใจผู้อื่น

ถ้าเรารักพระเจ้าอย่างเดียว เราก็ขาดทั้งสอง ใครที่แกล้งแสวงหาพระเจ้าแต่ไม่สนใจเพื่อนมนุษย์ ก็จะไม่พบพระเจ้าในพระคัมภีร์ แต่อีกด้านหนึ่ง พระเจ้ามิได้ให้เราสนใจพบปะพระองค์เท่านั้น เราต้องสนใจพบปะกันและกันด้วย

คนจนจะนอนที่ไหน
ไม่ใช่เรื่องยากที่เราจะปฏิบัติคำสั่งสอนทั้งสองในภาคทฤษฎีนี้ ปัญหาแท้อยู่ที่การนำไปปฏิบัติ หนังสืออพยพสอนเราว่า จำเป็นต้องใส่ใจเรื่องรูปธรรม “ถ้าท่านยึดเสื้อคลุมของเพื่อนไว้เป็นประกัน... เขาจะใช้สิ่งใดป้องกันความหนาวเมื่อนอนเล่า” (22:26) นี่เป็นสถานการณ์ของเรารึ เราสนใจคนจนในประเทศ (หมู่บ้าน) ของเราว่าจะสวมใส่อะไร หลับนอนที่ไหนหรือเปล่า พวกเขาจะนอนบนพื้น บนเสื่อ หรือบนเตียง มีบ้านอยู่ไหม การเป็นคริสตชนหมายความว่า เราต้องสนใจตอบคำถามเหล่านี้ ฉะนั้น ความรักพระเจ้าและความรักเพื่อนบ้านต้องสัมพันธ์กัน คำถามว่าคนจนจะนอนที่ไหน สำคัญต่อพระเจ้า “ถ้าเขาร้องขอความช่วยเหลือจากเรา เราก็จะฟังคำร้องขอของเขา เพราะเราเป็นผู้มีเมตตากรุณา” (22:27) การเชื่อใน “พระเจ้าแท้จริงผู้ทรงชีวิต” (1 ธส 1:9) ช่วยนำเราให้มีใจเมตตากรุณา การรู้สึกเห็นใจคนจนจะช่วยนำเราให้พบปะพระเจ้า

คำอ้างจากหนังสือเลวีนิติ 19:18 “ท่านต้องรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง” (มธ 22:39) เป็นวิธีการพูดของชาวยิวที่บ่งบอกว่า “ตนเอง” เท่ากับ “เพื่อนมนุษย์” การรักเพื่อนมนุษย์เหมือนรักตนเอง หมายความว่า รักพวกเขาเหมือนรักสมาชิกในครอบครัวของเรา รักเพื่อนร่วมชาติก็ต้อนรับคนแปลกหน้า เหมือนพวกเขาเป็นคนในบ้านเดียวกัน

ใครที่ไม่มีที่หลับนอน เราต้องรักเหมือนพวกเขาเป็นสมาชิกในครอบครัวของเรา จงพยายามให้พวกเขามีบ้านแบบที่สัมผัสรักของพระเจ้า เรารู้ว่าในหมู่บ้านมีใครยังไม่มีที่อยู่ “ธรรมบัญญัติและคำสอนของบรรดาประกาศก ก็ขึ้นอยู่กับบทบัญญัติสองประการนี้” (มธ 22:40)

พระสังฆราช วีระ อาภรณ์รัตน์ แปล
จาก Sharing the Word Through the Liturgical Year
โดย Gustaro Gutierrez, หน้า 248-249.