“ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก ประกาศข่าวดีให้มนุษย์ทั้งปวง”
89. พระคริสตเจ้าผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพทรงสำแดงพระองค์ (3)
- “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก น่าสังเกต วลีที่ว่า “ท่านทั้งหลายจงออกไปทั่วโลก” เป็นวลีเดียวกันที่พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมัทธิวใช้เพื่ออธิบายภารกิจของบรรดาอัครสาวก (เทียบ มธ 10:7; 28:19) ซึ่งไม่จำกัดอยู่เฉพาะเขตแดนปาเลสไตน์หรือประชากรอิสราเอล (เทียบ 6:7-13; 7:27) เท่านั้น แต่แผ่ขยายไปทั่วโลกและมุ่งไปสู่มนุษย์ทั้งมวล
- ประกาศข่าวดี เป็นภารกิจเดียวกันที่พระคริสตเจ้าทรงมอบแก่บรรดาศิษย์ เมื่อทรงเริ่มปฏิบัติศาสนกิจ (เทียบ 1:14) ดังนั้น บรรดาอัครสาวกจำเป็นต้องประกาศข่าวดีแห่งความรอดพ้นอีกครั้งหนึ่ง แต่เวลานี้ พระเยซูเจ้าจะทรงเป็นเนื้อหาของการประกาศ ไม่ใช่เป็นผู้ทรงส่งบรรดาศิษย์ไปประกาศข่าวดี เขาทั้งหลายต้องระลึกถึงสิ่งที่พระคริสตเจ้าทรงแสดงเกี่ยวกับพระธรรมล้ำลึกที่กำลังเกิดขึ้นในพระองค์ (เทียบ 10:45; 12:9-10; 14:24) แต่บัดนี้ เขาเข้าใจอย่างชัดแจ้ง เพราะมีความเชื่อในพระองค์ผู้ทรงกลับคืนพระชนมชีพ และต้องแบ่งปันความจริงนี้แก่มนุษย์ทุกคน โดยไม่ยกเว้นผู้ใดเลย
- ให้มนุษย์ทั้งปวง แปลตามตัวอักษรว่า “สิ่งสร้างทั้งมวล” แต่มีความหมายว่า “มนุษย์ทั้งปวง” ดังที่เราพบใน มก 13:10 และ มธ 28:19 เรายังพบในจดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโคโลสี บทที่ 1ข้อ 23 สำนวนนี้ใช้เพื่อเน้นความเร่งด่วนที่ต้องประกาศข่าวดีแก่มนุษย์ทุกคนและแต่ละคน ซึ่งเป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงสร้าง
- ผู้ที่เชื่อ การประกาศข่าวดีของบรรดาอัครสาวกไม่มีจุดประสงค์ที่จะให้ความรู้ด้านสติปัญญา แต่เพื่อช่วยวิญญาณให้รอดพ้น โดยอาศัยการมีส่วนร่วมในพระธรรมล้ำลึกของพระคริสตเจ้า ดังนั้น เช่นเดียวกับพระเยซูเจ้าผู้ทรงประกาศข่าวดีแล้วทรงตักเตือนมนุษย์ให้เชื่อข่าวดีนั้น (เทียบ 1:15) บัดนี้ พระองค์ทรงมอบภารกิจแก่บรรดาอัครสาวกให้เทศน์สอนเพื่อผู้ฟังจะเกิดมีความเชื่อ ซึ่งเป็นการยึดมั่นในพระองค์ไม่เพียงโดยสติปัญญาเท่านั้น แต่โดยเจตจำนงและจิตใจที่แสดงออกในท่าทีภายใน ซึ่งนักบุญเปาโลเรียกว่า “การเชื่อฟังแห่งความเชื่อ”
- และรับศีลล้างบาป อย่างไรก็ตาม แม้ความเชื่อเป็นคุณธรรมที่จำเป็นเพื่อจะได้รับความรอดพ้น แต่ความเชื่ออย่างเดียวไม่เพียงพอ เพราะเรียกร้องพิธีภายนอกแห่งศีลล้างบาป อาศัยศีลศักดิ์สิทธิ์นี้ มนุษย์ที่ยึดมั่นในพระองค์โดยการเชื่อฟังข่าวดีที่พระองค์ทรงประกาศนั้น เขาก็แสดงเจตจำนงที่จะฟื้นฟูชีวิตภายในกับพระคริสตเจ้า และความเป็นจริง เขามีส่วนร่วมในพระธรรมล้ำลึกการสิ้นพระชนม์และการกลับคืนพระชนมชีพของพระองค์ นั่นคือพระธรรมล้ำลึกที่ช่วยมนุษย์ให้รอดพ้นอย่างแท้จริง
- ก็จะรอดพ้น ผู้ที่ไม่เชื่อจะถูกตัดสินลงโทษ ข้อความนี้แสดงอย่างชัดเจนว่า ปฏิกิริยาของมนุษย์ต่อหน้าข่าวดีของพระเยซูเจ้ามีเพียงสองรูปแบบเท่านั้น คือเชื่อหรือไม่เชื่อ การเชื่อนำ ไปสู่ความรอดพ้น (เทียบ รม 1:16; กจ 2:38; 16:31-33) ส่วนการไม่ยอมเชื่อ นำไปสู่การถูกตัดสินลงโทษและความพินาศ (เทียบ 1คร 1:18; 7:27) ในความหมายถาวรของชีวิตในโลกหน้า ดังนั้น พระคริสตเจ้าทรงเป็น “เหตุให้คนจำนวนมากในอิสราเอลต้องล้มลง หรือลุกขึ้น” ฉันใด (ลก 2:34) ข่าวดีของพระองค์ก็เป็นพระอานุภาพของพระเจ้า ผู้ทรงช่วยให้รอดพ้นสำหรับผู้มีความเชื่อ (เทียบ รม 1:16) หรือเป็นความโง่เขลาซึ่งนำไปสู่ความพินาศตลอดไป สำหรับผู้ไม่มีความเชื่อฉันนั้น (เทียบ 1 คร 1:18)
- ผู้ที่เชื่อจะทำอัศจรรย์เหล่านี้ได้ น่าสังเกต คำว่า “อัศจรรย์” ในต้นฉบับภาษากรีกคือ “เครื่องหมาย” ซึ่งมาจากผู้มีอำนาจพิเศษหรือผู้มีบารมี (เทียบ 8:11-12; 16:20; มธ 12:38; 16:1, 4; ลก 11:16, 29; 23:8; กจ 2:43; 4:30; 5:12 ฯ) พระคริสตเจ้าทรงกระทำอัศจรรย์ เพื่อรับรองคำเทศน์สอนของพระองค์ (เทียบ 1:23; 2:10-12, 22) ทรงมอบอำนาจทำอัศจรรย์แก่บรรดาอัครสาวก (เทียบ 3:15; 6:7, 13) และบัดนี้ ทรงมอบอำนาจนี้แก่ผู้มีความเชื่อทุกคน (เทียบ ยน 14:12) ถ้าเขาทำอัศจรรย์ “ในพระนามของพระองค์” (เทียบ 9:38; ลก 10:17) ข้อความนี้ กล่าวถึงอัศจรรย์ 5 ประการ ซึ่งยกเว้นเรื่องผู้ดื่มยาพิษจะไม่ได้รับอันตราย ที่มีบันทึกบ่อย ๆ ในประวัติศาสตร์และชีวิตของกลุ่มคริสตชนสมัยแรก ๆ
