วันจันทร์ที่ 20 พฤศจิกายน 2023     
สัปดาห์ที่ 33 เทศกาลธรรมดา
บทอ่านจากหนังสือมัคคาบีฉบับที่สอง (1 มคบ 1:10-15, 41-43, 54-57, 62-64)              

         ในครั้งนั้น ผู้สืบสกุลเลวร้ายที่สุดของกษัตริย์เหล่านี้ คือ อันทิโอคัส เอปีฟาเนส โอรสของกษัตริย์อันทิโอคัส พระองค์ทรงเคยเป็นตัวประกันอยู่ที่กรุงโรม ทรงขึ้นครองราชย์ในปีที่ 137 แห่งศักราชกรีก

         เวลานั้น ชาวอิสราเอลผู้ทรยศบางคนพยายามชักชวนผู้คนจำนวนมากว่า “มาเถิด เราจงเป็นพันธมิตรกับชนชาติต่างๆ ที่อยู่โดยรอบ ตั้งแต่เวลาที่เราแยกตัวจากเขา เราก็ประสบแต่ความชั่วร้ายมากมาย” หลายคนเห็นพ้องกับข้อเสนอนี้ ประชาชนบางคนยินดีไปเฝ้ากษัตริย์ พระองค์ทรงอนุญาตให้ปฏิบัติตามขนบธรรมเนียมของชนต่างชาติ คนเหล่านี้จึงสร้างสถานฝึกกีฬาขึ้นที่กรุงเยรูซาเล็ม การสร้างสถานฝึกกีฬานี้เป็นขนบธรรมเนียมของชนต่างชาติ คนเหล่านี้ตบแต่งลบรอยการเข้าสุหนัต ละทิ้งพันธสัญญาศักดิ์สิทธิ์ ผูกมิตรกับชนต่างชาติยอมเป็นทาสของความชั่วร้ายต่างๆ

         กษัตริย์ทรงออกพระราชกฤษฎีกาทั่วพระราชอาณาจักรให้ทุกคนรวมเป็นประชากรเดียวกัน ละทิ้งขนบธรรมเนียมของตน ชนชาติทั้งหลายยอมปฏิบัติตามพระราชกฤษฎีกา ชาวอิสราเอลจำนวนมากยอมรับการปฏิบัติศาสนกิจตามพระบัญชา ถวายบูชาแด่รูปเคารพและละเมิดวันสับบาโต

         วันที่สิบห้าเดือนคิสเลฟ ปีหนึ่งร้อยสี่สิบห้า กษัตริย์อันทิโอคัสทรงสร้างรูปผู้ทำลายน่ารังเกียจ ไว้บนพระแท่นเผาเครื่องบูชา ผู้ตรวจราชการสร้างแท่นบูชาไว้ในเมืองต่างๆ ทุกเมืองของแคว้นยูดาห์ เผากำยานที่ประตูบ้านและตามลานสาธารณะ เมื่อพบม้วนหนังสือธรรมบัญญัติ ก็ฉีกทิ้งเผาไฟ ถ้าพบผู้ใดมีม้วนหนังสือพันธสัญญา หรือปฏิบัติตามธรรมบัญญัติก็ประหารชีวิตตามพระราชกฤษฎีกา แต่ชาวอิสราเอลหลายคนมีความเข้มแข็งและตั้งใจแน่วแน่จะไม่กินอาหารที่เป็นมลทิน ยอมตายไม่ทำตนเป็นมลทินด้วยการกินอาหารต้องห้าม ดีกว่าจะละเมิดพันธสัญญาศักดิ์สิทธิ์ เขาจึงถูกประหารชีวิต ชาวอิสราเอลต้องถูกเบียดเบียนอย่างหนัก

บทอ่านจากพระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญลูกา (ลก 18:35-43)

         เวลานั้น ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงพระดำเนินมาใกล้เมืองเยรีโค ชายตาบอดคนหนึ่งนั่งขอทานอยู่ริมทาง เมื่อได้ยินเสียงผู้คนผ่านมา เขาจึงถามว่าเกิดอะไรขึ้น มีคนบอกเขาว่า พระเยซูชาวนาซาเร็ธกำลังเสด็จผ่านมา คนตาบอดจึงร้องขึ้นว่า “ข้าแต่พระเยซู โอรสของกษัตริย์ดาวิดเจ้าข้า โปรดเมตตาข้าพเจ้าเถิด” ผู้คนที่เดินข้างหน้าได้ดุว่าเขา บอกให้เงียบ แต่เขากลับตะโกนดังยิ่งกว่าเดิมว่า “พระโอรสของกษัตริย์ดาวิดเจ้าข้า โปรดเมตตาข้าพเจ้าเถิด” พระเยซูเจ้าทรงหยุดตรัส สั่งให้นำคนนั้นเข้ามา เมื่อเขาเข้ามาใกล้ พระองค์ตรัสถามว่า “ท่านอยากให้เราทำอะไรให้” เขาทูลว่า “พระเจ้าข้า ให้ข้าพเจ้ามองเห็นเถิด” พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “จงมองเห็นเถิด ความเชื่อของท่านช่วยท่านให้รอดพ้นแล้ว” ทันใดนั้น เขาก็มองเห็นได้อีกและเดินตามพระองค์ไป พลางถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า ประชาชนทั้งปวงเห็นเช่นนั้น ต่างร้องสรรเสริญพระเจ้า