วันเสาร์ที่ 12 สิงหาคม 2017
สัปดาห์ที่ 18 เทศกาลธรรมดา
บทอ่าน ฉธบ 6:4-13 / มธ 17:14-20
             เริ่มต้นบทอ่านที่ 1 ในวันนี้ ผู้แต่งหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ ที่พระเยซูเจ้าได้เคยอ้าง เพื่อเป็นการโต้ตอบกับพวกคัมภีราจารย์ ซึ่งถามพระองค์ว่าพระบัญญัติประการใด ที่สำคัญที่สุด พระเยซูเจ้าได้ตอบว่า “บทบัญญัติเอกก็คือ อิสราเอลเอ๋ย จงฟังเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของเรา ทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า แต่เพียงผู้เดียว ท่านจะต้องรักองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านสุดจิตใจ สุดวิญญาณ สุดสติปัญญา และสุดกำลังของท่าน (มก 12:29-30)

พระเยซูเจ้าได้เสริมว่า พระบัญญัติประการที่สอง คือรักเพื่อนมนุษย์นั้น ก็จะแยกจากบัญญัติประการแรกไม่ได้ สิ่งนี้เป็นพื้นฐาน ของความคิดของหนังสือธรรมบัญญัติ ที่เป็นที่ยอมตามประเพณีของชาวยิว ซึ่งจะใช้ในเวลาเริ่มสวดภาวนาในแต่ละวันของชาวยิว

           จากหนังสือปฐมกาล เราจะเห็นว่าพระเป็นเจ้าได้แสดงองค์ ในฐานะเป็นพระเจ้าที่น่าเกรงขามและจะต้องรับใช้พระองค์) เมื่อโมเสสได้ยินเสียงพระเป็นเจ้า “โมเสสปิดหน้าเสีย เพราะกลัวไม่กล้ามองดูพระเจ้า”(อพย 3:6) เช่นเดียวกัน เมื่อพระเป็นเจ้าได้แสดงพระองค์บนภูเขาซีนาย เพื่อประทานพระบัญญัตินั้น พวกเขาจึงกล่าวแก่โมเสสว่า “ ท่านจะนำความมาเล่าเถิด พวกข้าพเจ้าจะฟัง แต่อย่าให้พระเจ้าตรัสกับพวกข้าพเจ้าเลย เกรงว่าข้าพเจ้าจะตาย” (อพย 20:19)

          ผู้แต่งหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ พยายามที่จะแสดงภาพพระเป็นเจ้า เป็น”องค์ความรัก” พระองค์ส่งสร้างความสัมพันธ์กับอาบราฮัม โดยแสดงให้เห็นถึงความรักของพระองค์ ต่ออาบราฮัมและลูกหลาน ยินดีที่จะนำทางพวกเขา ปกป้องพวกเขา ต่อสู้แทนพวกเขา ช่วยพวกเขาให้รอดพ้น สรุปก็คือ พระเป็นเต็มไปด้วยความรัก ความเมตตากรุณา ความอ่อนหวาน และความเข้มแข็ง

           ความรักของพระเป็นเจ้าที่มีต่อเรานั้น ไม่ใช่เป็นคำสั่ง แต่เป็นกระแสเรียก ที่สอดคล้องกับส่วนลึกของหัวใจเรา ความรักจากส่วนลึกของหัวใจนี้เอง จะต้องทำให้เราขจัดความเห็นแก่ตัว และพัฒนาเพื่อไปสู่ชัยชนะ เพื่อทำให้หัวใจของเราเต็มไปด้วยความชื่นชมยินดี