วันเสาร์ที่ 29 ตุลาคม 2016
สัปดาห์ที่ 30 เทศกลธรรมด
บทอ่าน ฟป 1:18ข-26 / ลก 14:1,7-11
       นักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล ได้ไปเยี่ยมสถานที่ขังพวกทาสที่เมืองมาร์แซย์ในประเทศฝรั่งเศส และได้มองเห็นทาสคนหนึ่ง จึงได้เดินเข้าไปใกล้ และได้ถามว่า “เพื่อนรัก โปรดบอกฉันหน่อยได้ไหมว่า ทำไมท่านจึงมีหน้าเศร้าโศกอย่างนั้น?” ทาสคนนั้นได้ตอบว่า “เพราะว่าภรรยาและลูกๆของผมอยู่ห่างไกลมาก ผมต้องการจะพบพวกเขา แต่ผมรู้ว่าผมจะต้องรออีกนาน จึงทำให้ผมรู้สึกเศร้ามาก” ท่านนักบุญจึงได้ถอดเสื้อผ้าของท่านเปลี่ยนกับเสื้อผ้าของทาสคนนั้น และเข้าไปแทนที่ทาสคนนั้น ส่วนทาสคนนั้นได้กลับไปหาภรรยาและครอบครัวของเขา

ต่อมาผู้คุมจำนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล ได้ จึงได้รับการปล่อยตัวเป็นอิสระ เพราะได้แสดงความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวและมีเมตตากรุณาต่อทาสคนนั้น
ในพระวรสารวันนี้ พระเยซูเจ้าได้ตรัสถึงความสุภาพถ่อมตน โดยได้เน้นให้เห็นว่า แต่ละคนจะต้องไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ เป็นคนพิเศษ หรือเป็นคนที่อยู่เหนือคนอื่น จะต้องได้รับคำสรรเสริญหรือเสียงปรบมือ จะต้องไม่พยายามที่จะต้องได้ที่นั่งที่มีเกียรติในงานสมรส “เมื่อท่านได้รับเชิญจากใครไปในงานสมรส  อย่าไปนั่งในที่ที่มีเกียรติ  เพื่อว่าจะมีแขกที่สำคัญกว่าท่านได้รับเชิญมาก็ได้ แล้วเจ้าภาพผู้เชิญท่าน แลฃะเขาจะพูดกับท่านว่า ‘จงให้ที่นั่งแก่ท่านผู้นี้เถิด’แล้วท่านจะต้องขายหน้าไปนั่งในที่สุดท้าย”แต่พระองค์ได้เตือนว่า เราจะต้องถ่อมตัวให้เท่ากับคนอื่น โดยให้คิดว่า พระเป็นเจ้าทรงสร้างเรามนุษย์ ให้มีศักดิ์ศรีเท่าเทียมกัน และทุกคนล้วนแต่เป็นคนรับใช้ของพระเป็นเจ้า  พระองค์จะเป็นผู้ทรงยกย่องเราให้สูงขึ้น  และเกียรติยศที่แท้จริงนั้นล้วนมาจากพระเป็นเจ้า...ความอ่อนน้อมถ่อมตน คือ การไม่แสดงออกถึงความสามารถที่ตัวเองมีอยู่ให้ผู้อื่นทราบเพื่อข่มผู้อื่น หรือเพื่อโอ้อวด การไม่อวดดี เย่อหยิ่งจองหอง แต่แสดงตนอย่างสงบเสงี่ยม...

ลักษณะของคนถ่อมตนนั้นมีดังนี้

1.มีกิริยาที่นอบน้อม

2.มีวาจาที่อ่อนหวาน

3.มีจิตใจที่อ่อนโยน

สรุปแล้วก็คือ สมบูรณ์พร้อมด้วยกาย วาจา และใจนั่นเอง