วันเสาร์ที่ 24 ธันวาคม 2016
ฉลอง น.สเทเฟน ปฐมมรณสักขี
กจ 6:8-10; 7:54-60  / มธ 10:17-22
พระวรสารตามคำบอกเล่าของนักบุญมัทธิว             
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “จงระมัดระวังตนจากมนุษย์ เขาจะมอบท่านที่ศาล และเฆี่ยนท่านในศาลาธรรมของเขา ท่านจะถูกนำตัวไปต่อหน้าผู้ว่าราชการและเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์เพราะเราเป็นเหตุ เพื่อเป็นพยานยืนยันแก่เขาและแก่บรรดาชนต่างชาติต่างศาสนา

เมื่อเขาจะมอบท่านที่ศาลนั้น อย่าวิตกกังวลว่าจะพูดอย่างไรหรือพูดอะไร สิ่งที่ท่านจะพูดนั้นจะได้รับการดลใจในเวลานั้นเอง เพราะท่านจะมิได้พูดด้วยตนเอง แต่พระจิตของพระบิดาของท่านจะตรัสในท่าน

     พี่จะฟ้องน้อง น้องจะฟ้องพี่ให้ต้องโทษถึงตาย พ่อจะฟ้องลูก ลูกจะลุกขึ้นกล่าวโทษพ่อแม่ให้ถึงตาย คนทั้งปวงจะเกลียดชังท่านเพราะนามของเรา แต่ผู้ที่ยืนหยัดจนถึงวาระสุดท้ายก็จะรอดพ้น”

 (พระวาจาของพระเจ้า)

--------
 วีรกรรมของผู้มีความเชื่อ ที่เล่าถึงเรื่อง "การสละชีวิต" เป็นคนแรกของ "ปฐมมรณสักขี" นักบุญสเทนเฟน พระวาจาต้องการ "เน้นถึงการเกิดเพื่อสละ"
 เพราะ "การเกิดเพื่อได้" เป็นวิสัยของคนโดยทั่วไป
 แต่ "การเกิดเพื่อสละ" เป็นวิสัยสูง การดำเนินชีวิตที่สูงกว่าสามัญ

 เพราะ การสละทำให้การเกิด "มิใช่เพื่อตัวเอง" ทำให้เรามุ่งมอง มุมมองที่สูงกว่าเดิม ตามถ้อยคำของหนังสือกิจการอัครสาวกที่ว่า

 "สเทเฟนเปี่ยมด้วยพระจิตเจ้า เพ่งมองท้องฟ้า มองเห็นพระสิริรุ่งโรจน์ของพระเจ้า และเห็นพระเยซูเจ้าทรงยืนอยู่เบื้องขวาของพระเจ้า"

 เราสังเกตุได้ว่า "เมื่อเราสลวน สนใจ แต่ตัวเอง" การเกิดดอกออกผล การบันดาลดลให้คนอื่นเจริญขึ้น เป็นไปได้ยาก
 แต่ การเกิดจากการสละตน การเกิดจากการให้แบ่งปันกัน ทำให้ความเห็นแก่ตัวลดถอยไป ความเห็นแก่ได้ละลายลดลง ที่พระวาจาชี้ว่า "วิถีสามัญ"เป็นอย่างนี้คือ

 "พี่จะฟ้องน้อง น้องจะฟ้องพี่ให้ต้องโทษถึงตาย พ่อจะฟ้องลูก ลูกจะลุกขึ้นกล่าวโทษพ่อแม่ให้ถึงตาย คนทั้งปวงจะเกลียดชังท่านเพราะนามของเรา"

 แต่ การบังเกิดที่สละละตน จนเกิดเป็น "คนใหม่" "คนสูงส่ง" จะเป็นอย่างนี้คือ

 "แต่ผู้ที่ยืนหยัดจนถึงวาระสุดท้ายก็จะรอดพ้น”
 ความรอดพ้น มาจากการสละ ไม่ใช่ หลีกหนีจนพ้น