วันอังคารที่ 27กันยายน  2016
สัปดาห์ที่ 26 เทศกาลธรรมดา

ระลึกถึงนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล พระสงฆ์

บทอ่าน โยบ 3:1-3,11-18,20-23 / ลก 9:51-56

  แม้จะต้องสูญเสียครอบครัวและทรัพย์สินทั้งหมดแล้ว โยบก็ไม่ได้ทอดทิ้งพระเป็นเจ้า เขาต้องทรมานมากกว่าเดิม เมื่อป่วยมีบาดแผลตามตัว เขาก็ไม่ได้ต่อว่าพระเป็นเจ้าแต่อย่างใด แต่ได้สาปแช่งวันเกิดของตนเองว่า “ขอให้วันที่ข้าเกิดมาจงพินาศ” และทำให้โยบแสวงหาความตาย เหมือนคนที่กำลังแสวงหาทรัพย์สมบัติที่ถูกซ่อนไว้ ”ทำไมข้าจึงไม่ตายเสียตั้งแต่อยู่ในครรภ์?”
เหตุการณ์ที่ได้เกิดขึ้นกับโยบในอดีต ได้เกิดขึ้นกับคนจำนวนมากในปัจจุบันนี้ ที่หาทางออกของปัญหาชีวิตไม่ได้  เราเองก็กำลังเดินบนเส้นทางเดียวกับโยบใช่หรือไม่?

บทอ่านในวันนี้ ช่วยให้เราเข้าใจวิธีที่จะเผชิญกับปัญหาความทุกข์ได้มากน้อยเพียงใด?
เราจะใช้กำลังฝ่ายจิต ในการต่อสู้กับสงครามของความทุกข์ในชีวิตได้อย่างไร? บางที่ชีวิตของนักบุญวินเซนต์ เดอ ปอล ที่เราระลึกในวันนี้ อาจจะช่วยให้เรามีมุมมองชีวิตที่ถูกต้องมากขึ้น โดยการมองดูคนยากจน ที่ลำบากมากกว่าเรา และลงมือช่วยเหลือ ท่านเกิดจากครอบครัวชาวนาที่ยากจน ท่านได้รับศีลบวชเป็นพระสงฆ์ในปี 1600 และได้รับหน้าที่ให้แจกเงิน และสร้างโรงพยาบายให้คนยากจน ได้ตั้งคณะนักบวชหญิง สถาบันสำหรับฆราวาสหญิง รวมทั้งสถาบันสำหรับพระสงฆ์ คือ “คณะวินเซนเชี่ยน” และได้ตั้ง“ธิดาแห่งเมตตาธรรม”พร้อมกับนักบุญหลุยส์ เดอ มารีลลัก เพื่อรับใช้คนยากจนเช่นเดียวกัน ท่านได้เสียชีวิตขณะมีอายุได้ 80 ปี ได้รับการขนานนามว่า “บิดาของคนยากจน”
ท่านได้รับการประกาศชื่อเป็นนักบุญโดยพระสันตะปาปาเบเนดิกต์ที่ 13...ท่านนักบุญเคยกล่าวว่า...
“พระเป็นเจ้าทรงใช้เครื่องมือที่ไร้ค่าที่สุด เพื่อทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่” …”ท่านไม่ควรแปลกใจหรือตกใจอดีตที่เลวร้าย เพราะพระเป็นเจ้าทรงร่ำรวย ท่านจึงไม่ต้องวิตกกังวลเรื่องอนาคต เพราะพระองค์ได้เลี้ยงนกในอากาศ ที่ไม่เคยหว่านหรือเก็บเกี่ยวข้าวอย่างไร พระองค์จะประทานสิ่งที่จำเป็นสำหรับท่านอย่างนั้น…
พระเป็นเจ้าทรงรักคนยากจน เพราะฉะนั้น พระองค์ก็รักคนที่รักคนยากจนด้วยเช่นกัน